De drie Codonas
Een duif redt het leven
van een klein meisje
In Mexico bestaat een
dorp uitsluitend door
blinden bewoond
«De koning der zakken
rollers te Chicago
overleden
Een rechterlijke vergis
sing redt hier het leven
van een onschuldige
Opgepast
met het zonnebad
Een argelooze koetsier
meende een doode naar
zijn woning terug
te voeren
De koningen van het trapeze
g HET ALGEMEEN NIEUWS WOENSDAG 29 MEI?
Een aardbeving bracht het
bestaan ervan aan het licht
In opdracht van de Mexicaansche regee
ring soefct op het oogenblik: een commissie
van geneesheeren naar het geheim van de
Iadlaansche nederzetting Tiltepee.
Dit, midden in het Mexicaansche oerwoud
Selegen dorp, vertoont een even zeldzaam als
uiveringwekkend verschijnsel zijn geheele
bevolking is blind.
Tiltepee ligt ia het uiterste Zuiden van
Mexico, aan de rivier Attayac. Het werd
door de wetenschap eenigen tijd geleden
door een toeval ontdekt. Na een aardschok
kwamen in de stad Ovacz talrijke vulchte-
ïingen aan.
Onder hen bevonden zich ook twee In
dlaansche families die algemeen opzien
baarden, want al de leden van deze beide
families waren blind. Een bekende oogspe
cialist ondervroeg de betreurenswaardige
menschen over hun kwaal, en vernam tot
zijn stomme verbazing, dat in in het oer
woud in het Zuiden een groote nederzetting
lag, waarin sinds menschenheugenis alle Je-
yende wezen blind zijn.
De commissie, die met het onderzoek van
dit verschijnsel belast is, stelde reeds vast
dat de bewoners van Tiltepee Lacadon-In-
dianen zijn, een tak van het eertijds op hoo-
gen trap van beschaving staande Maya-volk.
Met ongelooflijke zekerheid voerden de blin
den de onderzoekers door het oerwoud en
door hun dorp, dat temidden van den welig-
sten plantengroei ligt. Alle levende wezens
yan Tiltepee waren inderdaad blind.
Toch bewogen zij zich met een gemak,
waardoor men zich in een normaal inboor-
lingendorp waande. Maar bij nadere be
schouwing openbaarde zich deze raadselach
tige tragedie.
Talrijke kinderen speelden in de breede
dorpstraat. Hun pupillen zijn witachtig, de
handjes tasten in het rond blinde kinde
ren! Een boer beploegt een open plek met
twee ossen de ossen zijn blind, blinde hon
den blaffen den vreemdeling aan, blinde
vlecht- en haakwerken. Niemand in het dorp
ziet, behalve enkele zuigelingen.
De blinde Lacadon-Indianen zijn geen
mooi ras. Hun witte pupillen geven hun iets
lugubers. Men ziet ze vrij en onbekommerd
aan hun gemeenschappelijke feesten deelne
men. Het merkwaardigste van alles is, dat
zelfs de afgodsbeelden, die de geleerden in
de talrijke ruïnes bij Tiltepee ontdekten,
eveneens zonder oogen afgebeeld zijn. Reikt
de blindheid van de bevolking werkelijk tot
diep in het verleden Niemand herinnert
zich, dat het ooit anders was.
Wat kan de oorzaak van deze algemeene
blindheid zijn De commissie is reeds eenige
maanden bezig om het geheim te doorgron
den. Allereerst werd vastgesteld, dat deze
soort van blindheid niet besmette' "- is.
Door een bezoek aan Tiltepee door een
langer verblijf in het dorp heelt nog nie
mand een oogziekte opgedaan. De doktoren
ontdekten ee nmiscroscopisch klein wormpje,
dat zich in het oindvlies van het oog vast
zet. Na langdurige beschouwingen moest
men het echter opgeven, om dit feit met de
blindheid in verband te brengen, want deze
worm is ook in andere streken niet onbe
kend, en nergens in staat blindheid te ver
oorzaken.
Zoo blijft de oorzaak van dit zeldzame ver
schijnsel nog een raadsel.
De drie Codonas terug te Berlijn! De
drie Codonas in de Wintergarten! verkon
digen de plakkaten en de krantenadverten
ties. 's Avonds verdrongen de menschen zich
aan de kassa om de wereldberoemde variété
kunstenaars te zien. lederen avond was het
een vol huis.
Wie deze acrobaten eenmaal zag, vergat
ze nooit meer. Alfredo Codoua, de meester
yan de drievoudige salto mortale of dooden-
zulks allerminst welgevallen. Zij ligt op den
loer om van de gunstige gelegenheid gebruik
te maken.
Clara, de partnerin en Alfredo's vrouw,
trekt zich terug uit de combinatie en laat
zich zelfs van haar man schelden. Vera
Bruce neemt haar plaats in als partnerin.
Zij is zelfs beter dan Clara. Alfredo ziet in
haar slechts de partnerin. Zijn hart behoort
aan de beroemde variété-kunstenares Lillian
De drie Codonas.
De meesterdief met het ijzeren
geheugen kende de gezamen
lijk werken van Shakespeare
uit het hoofd
Een man die, zooals men dat in de Ver-
eenigde Staten zegt, Front Page News
maakte, is overleden. Zijn naam was George
Sommers ,doch heel Amerika kende hem
slechts als de koning der zakkenrollers
Merkwaardig genoeg was er voor zijn begra
fenis niet alleen belangstelling uit diverse
kringen der onderwereld, doch zag men ook
kopstukken van de stad alsmede leden dei-
gegoede burgerij. De verklaring da ai-van is.
dat deze meesterdief zich roem had geoogst
door zijn verbazend sterk geheugen Hij ging
er trotsch op de gezamenlijke werken van
Shakespeare uit het hoofd te kennen.
Men maakte er een soort van gewoonte
van, Sommers een zin uit een der werken
van Shakespeare toe te roepen, waarop de
koning der zakkenrollers onmiddellijk
het betrokken gedeelte vervolgde. De gevan
gene voerde in zijn eentje de drama's van
Shakespeare op, terwijl hij alle rollen uit
het hoofd voordroeg.
Twintig jaar geleden is Sommers voor de
laatste maal uit de Sing-Sing-gevangenis
ontslagen. Hij bleef verder het rechte pad
bewandelen, waarbij het overgespaarde geld
hem zeer behulpzaam was. De man schreef
nog verscheidene boeken, waarin hij boeiend
zijn avonturen verhaalde. De boeken von
den in de Vereenigde Staten een uitgebreiden
lezerskring.
Toen Sommers nog werkzaam was als de
koning der zakkenrollers waren er dagen,
dat hij zeventig beurzen en portefeuilles wist
buit te maken. Een van de wijsheden welke
hij verkondigde, luidde De menschen
zijn er zelf schuld aan, dat er zoovele die
ven zijn. Door de zorgeloosheid, waarmede
zij met geld omspringen, brengen zij vinger
vlugge personen telkens in verzoeking hun
talent te benuttigen.
sprong. Met een eleganten zwaai vliegt hij
van zijn trapeze los naar die van zijn broer,
die hem in zijn handen opvangt, enkele se
conden later weer los laat waarop Alfredo
terug vliegt naar zijn eigen trapeze. Heen en
weer... met drievoudigen salto. Een dage
lij ksch spel met den dood.
De drie Codonas, de koningen van het
trapeze. Toen Emil Jannings en Lia de
Putti de film Variété draaiden, fungeer
den de Codonas als dubbelspelers.
Door deze film werden zij tot in de verste
dorpen beroemd. Een jaar nadat de film
klaar was, konden zij ze pas zien op een
doortocht van Warschau naar Brussel. Door
de vertraagde opname kon Alfredo met trots
vaststellen hoe beheerscht zijn lichaam
functionneerde.
Dit meesterwerk kostte jaren van onver
poosde training.
Alfredo Codona kende het circusleven van
zijn prille jeugd af. Zijn vader trok van stad
tot stad met zijn eigen bescheiden circus. In
Mexico werden de Codonas het slachtoffer
der revolutie. De vader kon zijn eigen onder
neming niet meer verder uitbaten en zoo
kwam de geheele familie bij een dier groote
circus-ondememingen. zooals alleen Ameri
ka dergelijke kent. Hier leerde het jonge ge
slacht Codona. dat men hard moest werken
en veel eerzucht moest bezitten om een ster
te worden aan den circushemel. Alfredo en
Lalo herinnerden zich een truc, die hun in
middels gestorven vader vroeger ingestu
deerd had, maar die hem niet gelukt was,
daar hij geen medewerker had. Zij bouwden
deze truc uit en maakten er het nummer
van, dat de geheele wereld in spanning zou
houden.
Maar de natuur, wier wetten door genie's
als de Codonas, ontwricht worden, laat zich
Leitzel. Den 13 Februari 1931 grijpt het nood
lot in. Te Kopenhagen valt Lillian van uit
den koepel van het circus in de diepte, doo-
delijk gewond.
Alfredo komt dit verlies niet te boven.
Maanden loopt hij rond met zijn smart. Hij
vergeet zijn werk. Maar Veru Bruce brengt
hem terug tot zijn roeping. Maar een jaar
later grijpt het noodlot ten tweeden male
in. Alfredo krijgt een slag van het vliegende
trapeze tegen zijn rechter schouder. Nie
mand had er iets van gemerkt. Maar de ge
raadpleegde specialisten zijn van meening
dat alleen een operatie misschien de ge-
wenschte genezing kan brengen. Een half
jaar moet Alfredo wachten op het resultaat.
Dan weet hij, dat zijn carrière voor altijd
gebroken is. Hij zal nooit meer kunnen wer
ken. Vera Bruce, die intusschen zijn vrouw
werd, deelt al zijn leed. Alfredo, wiens leven
geheel ontredderd is, zoekt troost in den
drank. Lalo heeft twee nieuwe partners ge
vonden. Alfredo blijft alleen met zijn tragi
sche smart. Want ook Vera zal hem verlaten.
Zij bekent hem dat zij opnieuw wil werken,
dat zij nog te jong is om het leven aan haar
voorbij te laten gaan. Alfredo stemt toe in
een scheiding. In het kantoor van den advo
caat blijven zij een oogenblik alleen. Schoten
vallen en het leven van twee menschen is
afgesneden. Van twee menschen die de ge
heele wereld in spanning hielden met hun
doodsverachting.
De drie Codonas is een naam, die onver
getelijk blijft. Van het leven der drie Codo
nas, zooals hierboven verhaald, wordt thans
een nieuwe film in Duitschland gedraaid.
Daarin worden ook het leven, de tragiek en
de grootheid getoond van het circus en zijn
kunstenaars.
In het stille stadje Rupertviile, in Califor
nia, valt niet veel te beieven. Ook de politie
kan het werk gewoonlijk op haar gemak af
doen. Eenigen tijd de geleden maakte een
politie-agent tegen middernacht een rond
gang door Rupertviile. In een der huizen
stond een venster open. De agent ging kij
ken. zag dat het glas vernield was en liet
door de opening het licht van zijn zaklan
taarn in de achterliggende kamer schijnen.
In een stoel zat James O. Harvey, directeur
van een spoorwegmaatschappij in Callfomlë.
Hij had een schot dwars door het hoofd en
moest op slag dood zijn geweest.
Het onderzoek deed weldra verdenking
ontstaan tegen een zekeren John Barlow, die
enkele dagen voor den moord als bediende
van de spoorwegmaatschappij door Harvey
was ontslagen en bij zijn ontslag gedreigd
had den directeur van het leven te zullen
berooven.
Barlow werd aangehouden. Hij ontkende
hardnekkig alle schuld. Hij weest er op, dat
hij op den avond, waarop de moord moest
zijn gepleegd, zijn woning niet had verlaten
en vroeg naar bed was gegaan. De politie
verzocht den verdachte getuigen te noemen,
die zijn verklaring zouden bevestigen. Dat
kon hij echter niet. Hij leefde als vrijgezel
alleen in een bescheiden woning aan den
buitenkant van het stadje.
Daar de politie overtuigd was. dat Barlow
wel degelijk den moord had gepleegd, onder
wierp zij hem aan, wat men noemt een ver
hoor in den derden graad. Daarbij worden,
zooals men weet, verdachten aan de wreed
ste folteringen onderworpen, om hun een be
kentenis af te dwingen. Tenslotte ondertee-
kende Barlow, om aan de marteling te ont
snappen, een verklaring, dat hij den moord
had gepleegd.
Later haastte hij zich deze bekentenis te
rug te nemen. Doch het mocht hem niet
meer baten. Ook de rechter en de gezwore
nen waren overtuigd van zijn schuld, en na
een kort proces werd hij ter dood veroor
deeld.
De rechter had op den dag, dat het pro
ces tegen Barlow plaats vond. ernstige tand-
pin. Hij deed alles, om de afwikkeling van
de zaak te bespoedigen, teneinde zich zoo
snel mogelijk naar een tandarts te kunnen
begeven. In zijn haast beging hij bij de on-
derteekening van het doodvonnis een vergis
sing. Op de plaats, waar de naam van den
veroordeelde had moeten staan, vulde hij
zijn eigen naam in.
Toen het vonnis zou worden voltrokken,
ontdekte men de fout. Zij maakte het dood
vonnis ongeldig en de advocaat van Barlow
wist een nieuw onderzoek in deze zaak door
te drijven. Nadat de moord opnieuw voor de
rechtbank was behandeld, werd de verdach
te tot levenslange gevangenisstraf veroor
deeld. Kort nadat dit vonnis van kracht was
geworden, kwam aan het licht, dat hij inder
daad volkomen onschuldig was. Een andere
bediende bij de spoorwegonderneming, waar
van de vermoorde directeur was geweest, be
kende in het ziekenhuis, waar hij met een
doodelijke ziekte was opgenomen, dat hij
den moord had gepleegd, met de bedoeling
zijn slachtoffer te berooven. Barlow werd on-
middelijk uit de gevangenis ontslagen. Hij
krigt van de zijde van den Amerikaanschen
Staat een ruime geldelijke vergoeding voor
de rechterlijke dwaling.
De dagelijksche bezoeken van een duif
aan een tienjarig meisje in het ziekenhuis
te Scunthorpe (Engeland) hebben er veel
toe bijgedragen, dat het leven van het kind
gered werd. Thans heeft het dier in de zaal
van het ziekenhuis zijn nest gebouwd en er
liggen twee eitjes in.
Het kind was ernstig ziek en door den
dokter practisch opgegeven, toen op zeke
ren dag door het openstaande venster van
de ziekenzaal een duif naar binnen kwam
vliegen en op den rand van haar bedje ging
zitten. Zij keek met gretige oogen naar het
diertje en begon er tegen te praten. De duif
koerde als antwoord. Daarmede was blijk
baar een hechte vriendschap gesloten, want
de vogel kwam herhaaldelijk terug.
Deze bezoeken brachten het meisje tot
nieuwe belangstelling voor de dingen om
haar heen. Zij noemde de duif Molly, naar
haar lievelingspop, zoo vertelde later de di
rectrice van het ziekenhuis, en voederde
haar geregeld.
Het diertje begon zich meer en meer op
zijn gemak te gevoelen. Weldra was het zoo
ver, dat het een nest ging bouwen in een
gasmasker voor het kind, dat dicht bij haar
bedje hing. Er liggen nu zooals gezegd
twee eitjes in en het geheele ziekenhuis
wacht in spanning op het oogenblik, dat de
eitjes zullen uitkomen. Het meisje hersteld
snél en als het zoo door gaat zal zij binnen
enkele weken gezond en wel het ziekenhuis
kunnen verlaten.
Een veelbewogen leven
In de letterkundige ontleding
Meester Leest voort, Van Pruymenbroeck.
Leerling Een oude zeerat, die een veel
bewogen leven achter den rug had...
Meester Wat beduidt dat, a een veelbe
wogen leven
Leerling Een staart, meester.
Een zonnekuur is aan tijd gebonden. Wie
te lang van het goede wil genieten, wie te
lang zich in de warme zou zou laten stoven,
die komt van een koude kermis thuis. Men
moet niet vergeten, dat het effect van een
zonnebad evenredig is aan den tijdsduur van
de inwerking en verder het oppervlak, dat
aan het zonlicht wordt blootgesteld. Zes
uren lang in de zon laten roosteren, vooral
wanneer de huid nog nat is van het zee
water, is volkomen dwaas en onverantwoord.
Een minuut of vijf k tien den eersten keer is
al wel. Langer dan een uur achtereen in de
zon liggen is verkeerd. Evenmin is het goed
iederen dag opnieuw de zengende zonne
stralen op het arme lichaam te laten neer-
plassen. Om den anderen dag is allang goed.
Daarbij moeten de oogen goed beschermd
zijn door een donkeren bril en het hoofd
zijn afgedekt met een hoed om te voorkomen,
dat men een zonnesteek krijgt. Maar wie
houdt zich aan deze voorschriften? Daar
lacht iedereen om en gaat zijn gang, meent
ongestraft zonnebaden te kunnen nemen,
maar komt bedrogen thuis: verbrand en wel,
soms met afzichtelijke gevolgen. Wie denkt,
dat dat gezond mag heeten, is verkeerd
verbonden.
En wanneer iemand toch zoo onverstandig
is geweest en een verbranding van den eer
sten graad heeft gekregen? Dan is het vol
doende er droge poeder op te strooien. Tegen
het verbranden kan men wat witte vaseline
op de pijnlijke huid doen en daarmee: basta
Is men zoo onfortuinlijk met een verbran
ding van den tweeden graad thuis te komen
d.w.z. een vorm van verbranding, gepaard
met blaarvorming en zwelling van de huid,
dan is het zaak, de blaren niet open te peu
teren. Infectie en allerhande narigheid drei
gen dan. Ook dan is witte vaseline aan
gewezen: men besmeert een lap dik met va
seline en legt dezen lap op de verbrande
huid. Dan geldt met recht: eigen schuld
plaagt het meest en wie niet hooren wil,
moet voelen...
Maar deze laatste kroop plots
uit zijn kist en begon heftig
tegen hem uit te varen, wegens
zijn vervoer per lijkwagen
In een dorp van Mecedonië, werd een dor
peling die erg ziek was, naar het hospitaal
van Salonika gebracht, waar hij kort nadien
overleed. Men legde hem in een kist en een
huis van begrafenisondernemingen werd er
mede belast het lijk naar het geboortedorp
te voeren.
Terwijl de lijkwagen over den weg schokte
naar het vrij ver verwijderd dorp toe, en dat
de doode ruw heen en weer werd geslingerd
in zijn kist, gebeurde plots een wonderlijk
iets.
Tot groote ontsteltenis van de ooggetuigen,
duwde a de doode het deksel van de kist
weg, kroop er uit, sprong van de kar en, in-
stede van te genieten van zijn terugkeer tot
het leven, vaarde hij heftig uit tegen den
koetsier wegens dit onteerend vervoer per...
doodenwagen
Wanneer de begrafenisonderneming de re
kening aanbood, weigerde de schijndoode de
ze te betalen aangezien hij de bestelling niot
had gedaan en het huis niet een doode, maar
een levende had vervoerd. Daar de prijs van
een rijtuig voor een levende kleiner is dan
voor een doode, kan hij niet vergeleken wor
den met het hoog tarief van dit doodenver
voer.
Aldus is uit het vervoer van een doode een
proces met een levende ontstaan. Al de be
woners van Salonika en omliggende zijn
nieuwsgierig den uitslag van dit ongewoon
rechtsgeding te vernemen. Hopen wij maar
dat wij het onze even weetgierige lezers
zullen kunnen mededeeienl
