Van liftbediende tot Taizan
^arïo deelde dien dag
iets anders dan zoetig
heid uit
De Zwarte Diamanten
van
Hoe de schoone Bianca haar
schoonouders verieederde
En de gansche vertooning van
het circus raakte erdoor verbruid
Het gevecht met de krokodil
Reizen in Australië
a HET ALGEMEEN NIEUWS WOENSDAG 29 MEI
Mario, een bekende kapper te Rome, ver
zorgde niet alleen in zijn salon het kapsel
van jonge en oude dames, doch trad boven
dien des avonds als tooneelkapper op in een
gelegenheid, waar acrobaten, zangeressen en
danseressen het hoofdbestanddeel van het
welverzorgde programma uitmaakten.
De vrouw van Mario, de vlijtige Angelina
was allerminst ingenomen met de veelzijdige
werkzaamheden welke haar man verrichtte.
Bovendien had het haar aandacht getrok
ken, dat hij des avonds, als hij naar het
theater ging, zijn zakken vol lekkernijen, als
bonbons en chocolade had. Haar argwaan
werd opgewekt.
Mario beweerde met nadruk, dat de lekker
nijen alleen dienden om de dames, welke hij
moest kappen, rustig te houden. Tooneelar-
tisten waren zoo beweeglijk en zenuwachtig.
Mario's zakken te vervangen door... purgeer-
zekeren avond wist zij de zoetigheden in
Doch Angelina geloofde dit verhaal niet. Op
tabletten, die ere precies uitzagen als bon
bons. Argeloos deelde de kapper de lekker
nijen uit; even argeloos knabbelden de ar-
tisten, terwijl hun haar verzorgd werd, er op.
De gevolgen werden tijdens de voorstelling
spoedig merkbaar. De arme danseresjes
brachten er niets van terecht en maakten de
zonderlingste passen. Acrobaten daalden mid
den onder hun nummer ijlings uit den nok
van het circus af, om niet weer terug te kee-
ren. Nadat zij één couplet gezongen had,
vluchtte de forte chanteuse van de plan
ken weg.
Het publiek dat er niets van begreep, werd
rumoerig. Op alle rangen klonken luide pro
testen.
De vertoornde directeur stelde ijlings een
onderzoek in. Weldra was men de bonbons
van den kapper op het spoor. Hoewel de man
luidkeels betoogde dat hij volkomen onschul
dig was en van niets wist, werd hij op staan-
den voet ontslagen, terwijl een aanklacht bij
de politie volgde.
Eerst tijdens het verhoor op het politiebu
reau werd de zaak opgehelderd. Angelina ver
scheen als een reddende engel ten tooneele
en bekende haar misdrijf. Een algemeen ge
lach volgde. De directie van het theater nam
den kapper weer in genade aan en Angelina
stemde er in toe, dat hij ook verder het kap
sel der artisten zou verzorgen, op voorwaar
de, dat Mario zijn lekkernijen zou thuis
laten.
-<XX>-
Terwijl Afrika de grootste producent is
van witte diamanten, heeft Brazilië tot nu
toe de meest zuivere steenen geleverd. Maar
behalve dat, bezit dit land ook het monopolie
van de carbonado of zwarte diamant, welke
geen waarde heeft als edelsteen, doch uit
sluitend gebruikt wordt voor commercieele
doeleinden. Er zijn drie soorten diamanten
ter wereld, n.lw. de witte kristal-diamant, de
bort, vaak doorzichtig en van dezelfde struc
tuur als de carbonado en dan de echte car
bonado, die geen kristal is en dus ook geen
snede heeft.
Deze carbonado's worden gebruikt door de
diamantboor en komen voor in groote en
kleine brokken en korrels in den staat Bahia
inbeddingen van zand en grind. Dit mengsel
wordt uitgegraven en het zand door was-
schen verwijderd, waarna het grind in een
molen met chroomstalen kogels wordt ge
malen. De uiterst harde carbonado, die zich
niet laat fijnmalen, blijft op deze wijze over.
Vroeger werd bij het zoeken naar diaman
ten de carbonado weggeworpen. Omstreeks
de zeventiger jaren was er eenige vraag en
was de prijs van carbonado ongeveer 60 cent
per caraat, doch thans nu de vraag naar
commercieel diamanten zeer groot is, wordt
ca. fr. 6000 a 8000 per karaat betaald.
Omtrent de invoering van zwarte diaman
ten voor het slijppen der echte, wordt ver
haald dat in 1870 een diamantslijper in Am
sterdam, die moeite had met het slijpen van
een brillant tot zijn buurman zeide; Ik zal
dien grooten, zwarten steen eens probeeren»,
daarmede doelende op een carbonado van
ongeveer 2000 karaat, die uit Brazilië was
overgestuurd en nu gebruikt werd als tegen-
gewicht voor een deur!
De man sloeg een stuk van den steen af,
wreef het tot poeder en gebruikte dat met
goed gevolg als slijpmateriaal waarvoor het
dan ook beter geschikt is, dan de edele dia
mant.
Thans wordt wel 98 t. h. van de carbona
do's gebruikt voor de diamantboor in mijn
en tunnelbouw en de rest in den vorm van
poeder als slijpmateriaal bij de bewerking
van edelsteenen. Het splijten van groote
carbonado's geschiedt met een scherpe wig
van extra-gehard staal van Duitsche fabri
kaat. Zooals reeds opgemerkt is, is carbo
nado geen kristal, heeft dus geen snede en
kan in eiken vorm worden stuk geslagen.
Eigenlijk kan men dus ook niet spreken van
splijten, wat natuurlijk steeds geschiedt in
de richting van een kristalvak.
De grootste carbonado, welke ooit gevon
den is, had een gewicht van 3078 karaat, dus
meer dan zes kilogram, waarnaast de groot
ste edelsteenen, zooals de Groot Mogul en de
Koh I Noor, wat afmetingen betreft, in het
niet zinken. Deze steen werd in 1895 gevon
den, in den staat Bahia en zou tegen den
ïuidigen prijs ongeveer acht ton gouds waard
veest zijn.
Of de verrassende loopbaan van den befaamden zwemmer Johnny Weismuller
Het is alleen maar in de Vereenigde Sta
ten mogelijk, dat een liftbediende slechts
over een behoorlijken aanleg voor een be
paalde tak van sport behoeft te beschikken,
om een man van aanzien en rijdom te wor
den. Wie in 1919 in een van de groote hotels
in New York zou gelet hebben op den lift
bediende, luisterend naar de gemakkelijk te
onthouden naam Johnny, zou waarschijnlijk
zich niet hebben kunnen voorstellen dat hij
twintig jaar later nog van Johnny's avon
turen in de kinema zou zitten te genieten 1
Johnny diende daarvoor echter zijn livrei
pakje als hotelbediende te verruilen voor
het smalle beestenvelletje van Tarzan's uit
rusting en hoe hij dat pakje heeft kunnen
verruilen is een adembenemende geschiede
nis.
De zwemsport heeft hem daartoe den weg
geëffend. Als vele andere New Yorksche
stadskinderen, vermaakte hij zich in warme
zomerdagen, met het plassen en plonsen in
de buurt van Coney Island. Op drukke da
gen krioelt het daar in de zee en is het wer
kelijk een kunststuk voor een toeschouwer
den talentvolsten zwemmer uit te kiezen. Dat
gelukte nochtans aan den zwemtrainer
Brachrach, welke op een dag Johnny Weis
muller in het oog kreeg en zoo ingenomen
was met diens zwemwijze dat hij hem voor
stelde onder zijn leiding te komen.
Aanvankelijk had de stoere knaap daar
geen ooren naar, doch Bachrach rustte niet
eerder voor hij hem als leerling aan zich
had kunnen binden.
Gij zult nu vragen hoe het mogelijk was
dat zoo 'n jongen die nog niets gepresteerd
had, zijn betrekking als liftbediende eraan
kon geven en voortaan den heelen dag niets
anders meer als zwemoefeningen kon doen.
In de Vereenigde Staten bestaan echter hoo-
gescholen wier faam haast uitsluitend op de
klinkende verrichtingen van haar sportstu-
denten rust. Deze studenten voeren niets an
ders uit dan trainen en deelnemen aan wed
strijden .aarvoor de hoogeschool hen gratis
het levensonderhoud bezorgt.
Aan zoo een school werd Johnny Weis
muller verbonden en waar hij inderdaad de
talenten in zich verborg om den besten
zwemmer ter wereld te worden, werd zijn
collegetijd een aaneenschakeling van zwem-
suksessen. Drie jaar nadat Bachrach hem in
handen had gekregen, versloeg hij den toen-
maligen snelsten zwemmer ter wereld, den
Philippijn Kahanamoku met verbijsterend
gemak. Hij was den eerste welke op de 100
meter den afstand in minder dan een mi
nuut zwom.
Dank zij een verbetering, die zijn trainer
aan de ouderwetsche crawslag bracht, kon
Weismuller de snelheid opvoeren tot een
tempo waarvan men in die dagen niet had
durven droomen. Hij zette zijn naam op
vele plaatsen van de wereldrecordlijst, won
Olympische titels bij hoopen en werd, bij
gebreke aan tegenstanders en aan werkgele
genheid beroepszwemmer.
Als professeur had hij weliswaar evenmin
tegenstanders, doch hij kon toen voorstel
lingen gaan geven. De prachtige, gebruinde
athleet, die haast een volmaakt voorbeeld
van lichaamsontwikkeling was, bleef aan de
speurders van de flimstad Hollywood niet
onopgemerkt. Toen men op zoek was naar
een geschikt type voor de rol van Tarzan,
kwam men vanzelfsprekend bij Weismuller
terecht en hij vervulde de rol op dergelijke
wijze dat hij voortaan in iedere nieuwe film
de figuur vertolken mocht.
Thans, twintig jaar na zijn ontdekking, is
Weismuller een man van aanzien en rijk
dom. Ofschoon hij nooit anders geleerd heeft
dan zwemmen.
Laten wij er echter bijvoegen dat het ge
val zich in de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika heeft afgespeeld, hetgeen, naar
men weet, het land der onbegrensde moge
lijkheden is
De meest sensationeele gebeurtenis in de
zwemperiode van Weismuller, was ongetwij
feld het gevecht met een krokodil, in een
der scènes van de Tarzan-film moest Weis
muller een gevecht leveren met een kroko-
dil en aangezien dit natuurlijk onder water
moest geschieden, was Weismuller daarvoor
de aangewezen man.
Voor de opnamen hiervan werden kosten
noch moeiten gespaard. Doch de groote moei
lijkheid was het opnemen onder water. Men
heeft er geweldig veel proeven mee genomen
en tenslotte vond men er iets origineels op
om door glas de opnamen te maken. Weis
muller trainde dagelijks tweemaal om lang
onder water te kunnen zwemmen. Eerst toen
dat bevredigend was. werd met een namaak
krokodil geoefend. Die kunstkrokodil werd
aan een stand in beweging gebracht en
Weismuller moest dan het monster besprin
gen. Dan viel niet mee. doch tenslotte werd
hij de teckniek machtig.
Bij de opnamen met den levenden kroko
dil zullen er heel wat harten hevig gebonsd
hebben, trouwens alle volle bisoscoopzalen
rilden er later bij de vertooningen van
Hij besprong het monster van achteren en
klemde zich op zijn rag vast en hoe hij er
verder afgekomen is vermeldt de geschiede
nis niet.
Het is een van de best geslaagde films ge
weest, die ooit opgenomen zijn en Weismul
ler werd nog meer beroemd dan hij al was.
Johnny Weismuller (Tarzan) leert zijn zoontje zwemmen.
In een krant te Milaan las de romantisch
aangelegde Giorgio Tinea de volgende adver
tentie: Ingevolge van het, op het laatste
oogenblik niet plaats vinden van haar huwe
lijk verkoopt alleen gelaten bruid een volle
dige, geheel nieuwe woon-inrichting. Een
zeldzame gelegenheid voor een trouwlustig
paartje, om zich een behaaglijk nestje in te
richten.
Giorgia was weliswaar nog niet verloofd,
doch hij meende, dat het zoeken naar een
passend e verloofde, gemakkelijker van sta
pel zou loopen, als de meubels, ter opluiste
ring van het knusse nestje, reeds aanwezig
waren. Hij begaf zich dus naar het opgege
ven adres. De meubels vielen hem eigenlijk
tegen. Zij waren van het gewone soort, zoo
als men ze in honderden huizen aantreft.
Doch de eigenares der meubels, de verlaten
bruid Bianca een bekoorlijke blondine, stal
op slag zijn hart.
Giorgio maakt er geen geheim van, dat de
meubels eigenlijk niet zoo waren, als hij ze
zocht. Doch toen Bianca hem schreiende de
geschiedenis van haar ongelukkige liefde ver
telde, zeide de jongeman geroerd: Omdat
gij het zijt. die ze wilt verkoopen, vind ik
ook de meubelen mooi.
De blonde Bianca kleurde en vertelde ver
volgens, dat de meubelen haar 35,000 lire
hadden gekost. Zij wilde ze met tien procent
van de hand doen. Hoewel de jonge man be
sefte, dat de koop niet bijzonder gunstig uit
viel, ging hij toch op het aanbod in. Hij gaf
Bianca een chèque en zeide den volgenden
dag terug te zullen komen. Dat is niet
noodig antwoordde de bekoorlijke blon
dine. Ik laat u de meubels morgen thuis
brengen, daar de woning voor andere doel
einden moet worden ingericht.
Den geheelen nacht droomde de roman
tische Giorgio van het knappe meisje. Was
Bianca die door het leven zoo werd ontgoo
cheld en teleurgesteld, niet de ideale vrouw
voor hem? Hij zou het meisje den volgenden
dag vragen, om met hem te trouwen. Toen
hij de woning naderde, bemerkte hij een
groote vrachtauto. Hij ging vrijmoedig de
voordeur, die half open stond, binnen en
keek verbaasd rond. Overal stonden reeds
andere meubelen en opnieuw waren het fon
kelnieuwe. Doch wat hem het meest ver
baasde, was het gesprek, dat hij de schoone
Bianca in een zijkamer met een man hoorde
voeren. Opnieuw werd het verhaal van haar
ongelukkige liefde gedaan en verklaarde zij
zich bereid de meubels tegen een aanneme
lijk bod te verkoopen!...
Giorgio voelde zich wreed bedrogen. Hij
slingerde de tuil bloemen, die hij bij zich
had, tegen den grond, en rende naar de po
litie, om aangifte te doen.
Het onderzoek wees echter uit, dat Bianca
de verloofde was van den zoon van een
groothandelaar in meubelen te Milaan. De
oudere van den jongeman verzetten zich
tegen het huwelijk met het meisje, dat geen
fortuin bezat. Om te bewijzen, dat zij voor
het bedrijf van haar toekomstigen man een
goede aanwinst zou beteekenen, was Bianca
op het denkbeeld gekomen, toonkamers met
meubelen van haar verloofde in te richten
en deze binnen den kortst mogelijken tijd en
met behulp van een pakkende advertentie
van de hand te doen. De daarbij bedongen
prijzen waren zeker niet te laag, doch even
min te hoog. De ouders van den verloofde
waren door het sukses, dat met dezen handel
reeds was bereikt, zoo getroffen, dat zij in
middels geestdriftig hun toestemming tot
het huwelijk hadden gegeven.
De politie kon de handelwijze van de
schoone Bianca wel niet goedkeuren, doch
zij achtte zich evenmin gerechtigd tot een
strafvervolging over te gaan.
TN ons kleine kikkerlandje hebben wij
eigenlijk geen idee van afstanden.
Anders is het gesteld in de uitgestrekte
en dunbevolkte gebieden van Australië.
Daar heeft men een express van de
Australische Staatsspoorwegen, die Syd
ney met Perth verbindt. Op deze reis
moet men vijfmaal overstappen, daar de
spoorwegen der verschillende staten ook
verschillende spoorbreedten hebben. De
reis duurt vijf dagen
Op den tocht door de vlakte van Nul-
labor kan men duizend kilometer lang
uit het portier naar buiten kijken, zonder
één boom op te merken, terwijl de rails
over een afstand van 500 kilometer niet
één bocht vertoonen.
Ja, de kanarie is dood. Hij eeng op
den dag toen Albert zijn aanslagbiljet van
de inkomstenbelasting ontving.
