door
HEDWIG COLRTHS-MAHLER
KORTE INHOUD
tt HET ALGEMEEN NIEUWS DINSDAG 4 JUNI
DIAINA
Het fraaie en rijke landgoed Dor neck
uordt thans beiooond door de von Steinach's.
De sedert 3 jaar, tengevolge van een val
van het paard, aan beide beenen verlamde
nerman von steinach is daar met zijn
vrouw en hun pleegdochter, Diana von Dor
neck, die de eigenlijke meesteres is
van Dorneck, komen iconen op ver-
zoel^ en bij testamentaire beschikking
van Diana's vader, Bobo von Dorneck, die
Diana na den dood van haar ouders onder
de hoede van goede vrienden wilde achter
laten. vooral met het oog op zijn eenigen
oioeaverwant, een nee], wiens levenswijze
en huwelijk met een vrouw van slechte re
putatie, slechts zijn verachting inboe
zemde. De pogingen van dezen neef,
om zich na den dood van Diana's
vader op Dorneck op te dnngen. waarbij hij
geen middelen te slecht vond, mislukten.
De eenige zoon van de von Steinach's is
inmiddels in de stad afgestudeerd als inge
nieur en zal nu naar Zuid-W est-Afrika ver
trekken. Hij komt juist naar Dorneck als
Diana ernstig ziek ligt aan roodvonk, welke
ziekte zich openbaarde na een bezoelc van
haar aan Dora Sanders, haar beste vriendin.
De Sanderson zijn de tegenweordige beheer
ders van het landyoea Buchenau, dat vroe
ger door de von Steinach's bewoond werd,
die het echter wegens den slechten gang van
zaken en geldgebrek moesten overlaten.
Diana's toestand worat steeds erger en
zou zij sterven dan zouden de von Steinach's
Dorneck moeten verlaten want de neef van
Diana's vader zou onherroepelijk zijn rech
ten als erfgenaam doen gelden
Ook dit maakt mevrouw Brigitte ernstig
ongerust, en zij zoekt met Diana naar een
oplossing die geen andere kan zijn dan een
huwelijk van Diana met den zoon Lothar
Noch deze noch zijn vader willen echter aan
vankelijk hiervan weten, daar zij dit in
strijd achten met hun versoonlijken eer doch
met dringende verzoeken en overtuigende
loooraen weet Diana tenslotte zoo i en vaaer
tot deze eenige oplossing te beicegen. Onmid
dellijk na het huwelijk wordt het testament,
waarbij Lothar als eenig erfgenaam van Dor
neck zal optreden, vastgesteld en geteekend.
Na Lothar' s vertrek naar Zuid-W est-Afri
ka treedt een plotselinge beterschap van
Diana's toestand in en na een langdurige
herstelperiode zien we haar in bloeiende ge
zondheid terug. Dan ontvangt ze een eerste
brief, aan haar persoonlijk gericht van haar
man, waarin hun merkwaardige verbintenis
vooral ter sprake komt. In haar onmiddellijk
antwoord geeft Diana te kennen deze aan
gelegenheid te willen laten rusten tot Lothar
neer thuis zal zijn
Op dit oogenblik weerklonk de heldere roep
eener meisjesstem door het park en toen
zij beiden opkeken, zagen zij Dora Sanders,
die op haar ranken goudvos over het pad,
dat midden door het grasveld liep, kwam
aangereden. Zij zwaaide vroolijk met haar
muts ter begroeting en stuurde haar paard
voor de verandah, juist onder oom Hermans
plaats.
Goeden dag. geachte aanwezigen
Goedendag, juffertje Dora riep de heer
von Steinach lachend. Gij waart juist nog
het eenige, dat mij op dezen schoonen, zon
nigen dag ontbrak.
Diana boog zich over de borstwering en
kuste Dora hartelijk.
Stijg nu eerst af en kom dan naar bo
ven.
Dora trok haar mooie neusje in rimpels
en zette haar muts weder op het blonde
haar.
e O. ik ben eigenlijk alleen maar gekomen
om u over te halen om wat met me te gaan
rijden. Ik ben namelijk stilletjes van huis
gegaan en heb geen rijknecht bij mij. Het
is veel prettiger om zoo alleen in het groene
woud rond te rijden.
Diana lachte. Zoo En na zoo'n verze
kering zou ik nog den moed hebben om u
mijn gezelschap op te dringen
Dora keek haar eerst verwonderd aan,
maar lachte toen luid.
O. ja nu snap ik u. Maar met u samen
is weer heel wat anders dan wanneer ik
Frans op sleeptouw moet nemen. Dus.
vooruit. Diana, maak dat u gauw klaar zijt.
En als ik nu eens niet wilde plaagde
Diana.
Daar gaat 't niet om. Ge moet eenvou
dig. Binnen tien minuten moeten we opbre
ken. dan zijn we juist met het middageten
op Buchenau. Als ik u meebreng, vergeet
mama wel om mij een standje te geven voor
het wegloopen.
«O. zoo dus moet ik om zoo te zoggen
voor bliksemafleider dienen.
Goed geraden. Een mensch moet toch
ergens goed voor zijn. Dus gauw nu wat,
schatje. haast u een beetje. Ik zal in dien
tijd uw besten oom Hei-man wat gezelschap
houden. Of stoor ik misschien, mijnheer von
Steinach zegt u het dan alstublieft maar
ronduit, dan ga ik ergens anders hinderlijk
zijn.
Diana kuste het looze praat-zieke mondje
van haar vriendin nog eens. «Zeg. dat hin
derlijk -zijn is zeker uw hoofdbezigheid
plaagde zij en verdween dan lachende in
het huis.
De heer von Steinach keek glimlachend
naar het blonde meisjeshoofd, dat juist bo
ven de borstwering uitkwam.
Zoudt ge niet ten minste even afstijgen
en hier komen, juffertje Dora, zoodat ik uw
aangename gezelschap om zoo te zeggen
levensgroot kan genieten
«Ja. ik zal maar afstijgen, want Diana
is natuurlijk in tien minuten nog lang niet
klaar
De rijknecht, die al een poosje gereed
stond, hielp Dora uit den zadel en leidde op
haar aanwijzing den goudvos langzaam heen
en weer. De jongedame knoopte haar donker
blauwe elegante rijkleed op en verscheen in
de verandah, waar zij zich tegenover den
ouden heer nederzette.
Hoe gaat het met uw ouders, Dora
Gelukkig prachtig Papa wordt iederen
dag vergenoegder en mama iederen dag jon
ger. Het landleven is hun passie nu een
maal.
En de uwe niet Bevalt het u ook niet
op Buchenau
«Toch wel. In den zomer vind ik het er
hemelsch. Maar voor den winter zou ik toch
ook wel eens wat stadslucht willen hebben.
En nadat ik nu op een leeftijd gekomen ben,
waarop meisjes naar bals. theaters en der
gelijke gaan verlangen, zullen mijn goede
ouders van nu af aan iederen winter eenige
weken in Berlijn met mij gaan doorbrengen.
Ik zal daar met mijn nichtje Susanna u
kent toch ook deze derde in onzen bond?
gepresenteerd worden. En dat doet mij
een echt rechtschapen plezier.
De h. von Steinach knikte. Dat is ook
zeer begrijpelijk de jeugd verlangt haar
rechten. Helaas kunnen wij onze Diana niet
hetzelfde genoegen verschaffen. Ik ben aan
mijn rolstoel geketend en houd ook, al is het
buiten mijn wil. mijn vrouw aan mijn zijde
gebonden.
Dora hief snel het hoofd op.
Laat u dan Diana met ons meegaan,
mijnheer von Steinach, riep zij levendig
en overredend uit.
Hij keek haar glimlachend aan. Mijn
vrouw had al van uw lieve moeder gehooid,
dat gij naar Berlijn zou gaan en ik zal u nu
eerlijk bekennen, dat wij er samen reeds
over gesproken hebben of we het zouden
kunnen wagen om uw ouders te verzoeken,
dat zij Diana onder hunne hoede zouden ne
men.
O, dat is fameus! riep Dora in verruk
king uit. Natuurlijk gaan mijn ouders er
dadelijk op in. Nu verheug ik mij dubbel op
Berlijn. We zullen ons kostelijk amuseeren,
mijnheer von Steinach. Susanna heeft al een
programma uitgewerkt. Het zal fijn worden.
De oude heer lachte. Daar houd ik mij
van overtuigd. En voor Diana verheugt het
mij erg.
Dora hield haar kopje en keek hem wat
onzeker aan.
Om ook eerlijk te zijn, mijnheer von
Steinach, ik had er Diana ook al wat van
gezegd. Maar ik wist niet recht, of u het
goed zou vinden ik meen ik wilde zeg
gen. omdat immers Diana met uw zoon ge
trouwd is.
Er gleed een lichte schaduw over Herman
van Steinach's gezicht. Zijn heldere, goedige
oogen keken ernstig in die der jonge dame.
Mijn lief juffertje Dora, gijzelf en u
lieve ouders weten toch heel goed, onder
welke eigenaardige omstandigheden dit hu
welijk lusschen Diana en mijn zoon gesloten
is. Of het waarlijk een goed huwelijk zal
worden, kan alleen de tijd leeren.
Voorloopig moet Diana zich nog geheel
jong meisje voelen. Zij moet eerst de wereld
en de menschen leeren kennen. Mijn zoon
verlangt dringend, dat Diana haar jeugd vol
en geheel genieten zal. Hij heeft het ons tot
een uitdrukkelijke plicht bemaakt haar in
geen enkel opzicht wegens deze verbintenis
eenige beperking op te leggen. En daarom
wilde ik u hartelijk verzoeken Diana te laten
deelnemen aan alle vreugden des levens, die
haar in Berlijn kunnen wachten. Wij zullen
zoodra de gelegenheid zich daartoe aanbiedt,
uw ouders zelf nog verzoeken Diana onder
hunne bescherming te nemen.
Dom reikte hem over de tafel heen met
een hartelijken glimlach de hand. Haar hel
dere viooltjesoogen keken hem stralend aan.
Ik mag er toch al met. Diana over spre
ken als over een vaststaand feit?
Zeker althans voor zoover het ons be
treft. Het hangt natuurlijk af van de beslis
sing van uw ouders.
O. die zullen er als de kippen bij zijn. dai
weet ik vast zeide Dora en daarop ver
telde zij vroolijk wat zij voor plannen had
den voor het komende verblijf in Berlijn.
Toen na een poosje Diana verscheen, riep
Dora haar tegemoet:
Zeg, Diana, weet u bel nieuwste nieuws
al?
Diana keek haar vragend aan. Wat is er
dan. Dora? Uw oogen dansen van plezier.
Hm. Nu. dadelijk zal ikzelf dansen en
gil er bij. Wij gaan namelijk dezen winter
naar Berlijn.
Naar Berlijn? vroeg Diana en keek
daarbij haar oom twijfelachtig aan.
Ja, ja, lief kind. Dora's ouders zullen u
op sleeptouw nemen.
En we zullen ons uit alle macht amusee
ren, gij, Susanna en ik. Bals, theaters, con
certen en meer zulke heerlijkheden zullen we
met volharding en toewijding genieten. Wat
zegt ge daar wel van? vroeg Dora.
Aan zoo iets heb ik eigenlijk nooit ge
dacht. zeide Diana aarzelend.
Maar daar hebt ge nog tijd genoeg voor,
schat. Zet toch niet zulke verwonderde oogen
op. Ik heb alles al met uw verschrikkelijk
lieven oom afgesproken. En mijn ouders zijn
er natuurlijk over in de wolken, dat gij als
schitterend voorbeeld voor hun wildzang
meegaat. Mama zegt nu al wel honderdmaal
per dag: neem toch eens een voorbeeld aan
Diana: dat is zulk een echte jongedame.
Vindt u niet. dat ik mintens een medaille
met mijn borstbeeld verdiend heb. omdat ik
u niettegenstaande dat toch wil meenemen?
Ja, ik vind wel. dat ge verdient geslagen
te worden in edel metaal bedoel ik natuur
lijk. plaagde Diana weer.
Zij lachten alle drie.
Juist kwam tante Brigitte met opgeknoopte
rokken en hooge laarzen den hoek van het
huis om. Zij was de stallen gaan inspecteeren
en kwam, nu zij dit lachtrio gehoord had.
naar de verandah.
«Dacht ik het niet. dat de wildebras van
Buchenau hier weer aan den gang was! Als
er zoo hartelijk gelachen wordt, is de kleine
Dora er natuurlijk bij.
Dora maakte een diepe buiging.
Jawel, lieve tante Brigitte lachen is
maar zij weigert beslist eene opname te laten
maken. Waarom, dat weet ik niet.
Herman von Steinach lachte.
De verklaring daarvan is zeer eenvoudig.
Zij weet volstrekt niet hoe aanvallig zij ge
worden is en komt zichzelf nog steeds voor
als een leelijk jong eendje. Ge weet toch
nog wel, dat zij vóór twee jaren, toen zij
voor het laatst gefotografeerd is, ontzet uit
riep: o, hemel, wat ben ik een leelijk schep
sel, nooit laat ik mij weer fotografeeren.
Maar haar spiegel moet haar toch ge
zegd hebben, dat zij er nu geheel anders uit
ziet.
Wie kan echter zeggen, of zij zich zelf
nu beter bevalt. Over zichzelf vormt men
maar zelden een juist oordeel.
Mevrouw Brigitte knikte overtuigd.
Ge hebt weer gelijk, oudje. Laten we dus
alles maar laten gaan, zooals de Voorzienig
heid het wil. En wij moeten er ons toe be
palen het beste voor de kinderen van die
Voorzienigheid af te smeeken.
Diana en Dora reden langzaam door het
groene woud waarin hier en daar het loover
reeds een weinig begon te verkleuren. Naar
jonge meisjesaard praatten zij over honder
derlei dingen, die haar zeer belangrijk voor
kwamen. Toen vroeg Dora plotseling na een
kleine pauze:
Zeg eens. Diana komt het u niet erg
zonderling voor, dat ge nu getrouwd zijt?
Diana keek een oogenblik voor zich heen.
Toen echter wierp zij ongeduldig het hoofd
achterover.
Goed, goed, schat. Zeg mij alleen nog één
ding. Ge zult in de naaste toekomst veel
mijn specialiteit. Maar ik stond alweer op jonge mannen leeren kennen en aan hen
sprong om te verdwijnen. als mevrouw von Steinach moeten worden
Nu al weer weg? Had die kaffer van een voorgesteld. Wat nu als er eens een bij is,
rijknecht mij nu niet eens even kunnen ko- die u gaat liefhebben en dien ge zelf lief-
men zeggen dat gij hier waart? Blijf nog krijgt? Zal dan uw titel van mevrouw uw
een beetje. geluk niet in den weg staan?
Neen. neen vandaag niet. Ik ben na- Diana lachte onbekommerd,
melijk weggeloopen en nu wil ik bovendien Lieve Dora daar durf ik het best op
nog Diana ontvoeren.
De oude dame zag nu eerst dat Diana in
rijtoilet was.
Oho Dan gaat gij er natuurlijk weer
holderbolder op los! Maar dat zal nu eens
niet gebeuren. Diana mag nog niet zoo
woest rijden.
O, we zullen heel zachtjes rijden, lieve
tante Brigitte, altijd maar stapvoets.
Kan ik daar van op aan? Zult ge u niet
te warm maken, Diana?
Deze kuste de oude dame hartelijk.
Wees maar niet bang. tantetje, ik zal
wel oppassen.
Maar den rijknecht neemt ge toch mee.
Dora hief smeekend haar handen omhoog.
Ach, liefste, beste genadigste mevrouw
neen niet den rijknecht. Laat ons alleen
rijden, wij zijn toch met ons tweeën.
Maar op den terugweg is Diana alleen.
Dan moet de rijknecht in vredesnaam
maar nakomen om Diana af te halen, maar
niet al te vroeg.
Mevrouw Brigitte streelde Dora over dc
wangen.
Zoo'n kleine rakker! Die windt iemand
zoo maar om den vinger. Nu. vooruit dan
maar voor mijn part.
De jongedames namen nu voorgoed af
scheid. Mevrouw Brigitte ging zelf mee naar
beneden en hief de beide slanke gracieuse
gestalten in haar krachtige armen in den
zadel. Met een vroolijken groet reden de
beide vriendinnen in een matig tempo weg.
Mevrouw Brigitte keerde naar haar echt
genoot terug.
Zwijgend keken zij de beide rijderessen na.
die nog eens met haar rijzweepen naar hen
wuifden vóór zij in het park verdwenen.
Na een poosje zeide de oude dame, als ont
wakend uit diepe gedachten:
Diana is aardig op weg om een schoon
heid te worden.
Haar man knikte. Zij is het al, Brigitte.
Als zij nog een weinig meer gerijpt is. zal geen
man haar gemakkelijk ongestraft in de oogen
kunnen zien. Maar hoor eens. Ik heb met
Dora over Berlijn gesproken en zij beweert,
dat haar ouders Diana er graag zouden mee
nemen.
Mevrouw Brigitte zuchtte. Ja, ja. het
kind moet het leven leeren kennen. Lothar
verlangt zulks ook zeer dringend.
Ach, Herman, hoe schoon zou het toch
zijn als uit dit overhaastig huwelijk toch
eens een echt huwelijk ontstond; als beide
jonge harten elkander toch eens in liefde
vonden. Zij zijn elkander waard en zij pas
sen zoo goed bij elkander.
Laten wij niet onbescheiden zijn, Bri
gitte. Zooveel geluk daaraan mag men
zelfs niet eens denken. En als het ons be
schoren mocht zijn. dan willen wij het gedul
dig afwachten. De Voorzienigheid moge alles
ten goede wenden.
Hij nam haar hand en kuste die.
Ja, ja, maar iemand zou zelf wel een
beetje willen meehelpen riep mevrouw Bri
gitte zeer weing geduldig uit.
Hij glimlachte. Dat zullen we liever niet
dccn. Hoe zou u dat ook aanleggen?
Nu, in ieder geval wilde ik wel. dat
Lothar Diana nu eens zien kon. Ik zou zoo
graag een foto van haar gestuurd hebben.
te laten aankomen. Voorloopig denk ik daar
niet aan. vooral niet als ik naast mijn
schoone vriendinnen Dora en Suzanna op
treed.
Dora keek haar op eigenaardige wijze van
terzijde aan.
Zou dan uw spiegel u heusch niet ver
raden hebben, dat uw schoone vriendin
nen alle moeite hebben om .zich naast de
schoone Diana staande te houden?
Diana zag haar vriendin in stomme ver
wondering en tevens spottend aan.
Wees zoo goed. Dora, mij niet voor den
gek te houden. Ik weet heel goed. dat ik
mijn heele leven lang een klein monster ben
geweest.
«Dat is te zeggen, vroeger was tl werke
lijk niet bijzonder mooi, toen ge nog zoo
hoekig en mager waart. Maar toen reeds
zeide mijn vader altijd: als die kleine Diana
eenmaal tot vollen bloei komt. zal zij een
schoonheid zijn. Nu, en nu staat u in bloei
en vader zegt, dat ge een buitengewone
schoonheid zijt. die alle mannenhoofden op
hol zal brengen Naast u moeten Suzanna
en ik met onze alledaagsche gezichten erg
afsteken, hoewel wij ons zelf vroeger veel
mooier vonden dan u.
Diana kriebelde overmoedig Dora met haar
zweep aan de neus.
O. mijn gouden blondje wat praat u
daar toch een onzin. Tante Brigitte zou dras
tisch zeggen: kletskoek. Bescheidenheid is
wel een sieraad, maar als gij met uw groote
viooltjesoogen en uw teint van appelbloesem
om van uw gouden vlechten nog niet eens
te spreken naast mij opduikt, dan kijkt er
geen mensch naar mij om.
Dora zette een leelijk. grappig gezicht.
Nu weet ge, schat, ik laat er mij in ieder
geval niet onder krijgen door u, wees daar
maar niet bang voor. Maar wat waar is. moet
waar blijven en gij zijt een bekoorlijk schep
seltje geworden, sedert ge na uw ziekte zoo
frisch opgebloeid zijt. Wat zullen ze in Ber
lijn om u heen draaien!
Nu. laten we dat dan maar afwachten,
blondje. Aan het eind van het seizoen zulleu
we dan uitrekenen wie de meeste vereerders
aan haar voeten heeft doen knielen zeide
Diana lachend.
Toen zij echter dien dag weder op Dorneck
terug was en in haar werkkamer voor den
spiegel stond met losgemaakt haar, dat als
een schitterende mantel haar bloeiende ge
stalte omhulde, bekeek zij zich zelf opmerk
zaam en onderzoekend. Critisch gleed haar
blik van liet aanvallig gelaat over de zacht
geronde armen en schouders. En toen keek
zij zichzelf in de groote, lichtende zonne-
oogen en dacht: Of ik Lothar nu beter zou
bevallen dan vroeger? Maar zoodra zij
zichzelf deze vraag bewust werd steeg er
weder een vlammend rood naar haar ge
zicht en zij verborg het weder in hare han
den. alsof zij zich over die gedachte schaam
de.
(Wordt voortgezet.)
