11
KORTE INHOUD
aan
B HET ALGEMEEN NIEUWS I) VRIJDAG 7 JUNI 1940.
DIANA HED WI O COLRTHS-MAHLER
Het fraaie en njke landgoed Dorneck
wordt thans bewoond door de von Steinach's.
De sedert 3 iaar, tengevolge tan een val
van het paard aan beide beenen verlamde
Herman von 01c1na.cn is aaar met zijn
vrouw en hun pleegdochter. Diana von Dor
neck, die de eigenlijke meesteres is
van Dorneck, komen nonen op ver
zoek en bij testamentaire beschikking
van Diana's vader. Bobo von Dorneck, die
Diana na den dood van haar ouders onder
de hoede van goede vrienden wilde achter
laten, vooral met het oog op zijn eenigen
OLoeaverwanteen neef, wiens levenswijze
en huwelijk met een vrouw van slechte re
putatie. slechts zijn verachting inboe
zemde De "pogingen van dezen neef,
om zich na den dood van Diana's
vader op Dorneck op te dringen, waarbij hij
geen middelen te slecht vond, mislukten.
Diana wordt door roodvonk aangetast en
de vrees dat die neef zijn rechten als eenig
erfgenaam zou doen gelden bij den dood
van Diana, brengt haar lol het besluit Lo-
tliar, den eenigen zoon van de von Steinach's
te huiven waarmede deze en zijn ouders, na
aanvankelijk vele bezwaren, tenslotte in
stemmen.
Uit dit huwelijk om beter wille groeit ech
ter, na het plotseling herstel van Diana, na
Lothar's vertrek naar Zuid-W est-Afrika, lang
zaam een meer en meer inniger verhouding
tusschen beiden, vooral door de allengs druk
kere en intiemere briefwisseling.
Met Dora Sanders. Diana's beste vriendin
en een nichtje van Dora Sanders, Susanna
Wallner. brengen ze nu gerrgclc. den winter
door in Berlijn, waar Diana het volle leven
leert genieten.
Op de bruiloft van Hitde Wollman, de
dochter van een zakenvriend van Susanna
Wallner's vader en een goede vriendin van
Susanna, maakt Diana kennis met een oud
studievriend van haar man. Dr. Alexander
Heinzius, waarmede zij spoedig in zeer ver
trouwelijke gesprekken geraakt over Lothar
en haar merkwaardig huwelijk met hem.
Ah Kent u Lothar von Steinach
vroeg zij geïnteresseerd En in den loop van
dien avond spraken de beide jongelieden
nog eenige keeren over Lothar en Diana en
zooveel Dora van het lot van deze beiden
verraden kon. zonder van Diana's vertrou
wen misbruik te maken, vertelde zij hem.
Zij vertelde hem ook. dat Buchcnau thans
aan haar ouders behoorden en dat dit vroe
ger de bezitting der heeren von Steinach
geweest was. Stralend schilderde zij hem
hoe schoon het op Buchenau en Dorneck
was
Alexander Heinzius keek daarbij onweer
staanbaar aangetrokken in Dora's viooltjes-
blauwe oogen ,en vond deze jongedame bui
tengewoon aantrekkelijk en charmant.
U moest ons eens per luchtschip komen
bezoeken, doctor, zeide Dora glimlachend.
Bij Dorneck en Buchenau behooren groote
weiden en velden, waar u gemakkelijk zou
kunnen landen.
Haar oogen fonkelden daarbij van belang
stelling in den rijzigen jongeman aan haar
zijde.
Mag ik O aan uw woord houden, mejuf
frouw? vroeg hij. half ernstig, half la
chend
Zij knikte vroolijk. O wat zou dat heer
lijk zijn. Wat zouden enze dorpsbewoners
een oogen opzetten, als u door de lucht aan
gevlogen kwam.
Hij keek haar mot een eigenaaraigen blik
in de stralende oogen.
«Nu. voor die dorpelingen zou ik niet zoo
op dat luchtreisje gesteld zijn. Maar mis
schien als u mij er eens erg lief om ver
zocht... plaagde hij.
Zij knikte hem uitdagend toe. Heeft u
daar dan alleen over te beslissen
Hij lachte Neen. mejuffrouw, maar ik
zou een goed woordje kunnen doen. dat wij
ten minste eens over Buchenau heen zouden
vliegen Vraagt u het mij dus maar eens eig
lief.
Zij kreeg een kleur en keek in eene andere
richting.
Daar moet ik eerst eens over denken.
Vraagt u zoo ongaarne iets?
Ik waag het er niet gaarne op tevergeefs
te vragen En daar u er de macht niet toe
heeft... Maar ik weet een middenweg. Ik wil
u vragen eens zonder luchtschip naar Bu
chenau te komen, als u het met het lucht
schip niet doen kunt.
Zijn oogen verzonken als het ware in den
warmen glans van de hare.
<t Aan dit verzoek zal ik met vreugde ge
volg geven, mejuffrouw. Ik heb ook reeds een
uitnoodiging voor Dorneck.
Op dit oogenblik werd Dora hem door een
danser ontvoerd. Het bruidspaar, dat ook
ijverig aan het dansen deelnam, vloog hem
voorbij. Dr Haszler lachte tegen hem. waar
door zijn fraaie, witte tanden te zien kwa
men. Het energieke, scherpbesneden gezicht
van den bruidegom vertoonde heden niet de
hem anders eigen ernstige uitdrukking.
Als steeds werd Diana zeer veel ten dans
gevraagd, maar toch slaagde Alexander Hein
zius er spoedig in ook nog een dans van haai
te krijgen. En weder spraken zij over Lothar
Diana vertelde van zijn werk en van zijn
omgeving en Alexander Heinzius vroeg zich
af, of Lothar von Steinacn niet dooi een
kwellend verlangen naar zijn jong», vrouw
verteerd werd. Waarom was hij ook imo*
zulk een langen tijd weggegaan v Daai zijn
vrouw hem een groot vermogen en rijke be
zittingen aangebracht had. was het toch
vreemd, dat hij ginds in Afrika bleei wer
ken. Het verging Alexander Heinzius als alle
menschen. die Diana von Steinach leerden
kennen hij moest zich met haar lot bezig
houden en over haar eigenaardig huwelijk
blijven denken. Iedere vrouw zou daar geen
genoegen mee genomen hebbe*. dacht hij.
Toen hij Diana naar haar plaats terug
bracht. trof hij daar zijn broeder in de
meest opgewekte o nversatie met Susanne
aan. Susanna's opgewektheid had Hans zijn
gewone gereserveerdheid doen vergeten. Hij
behoorde tot die mannen, die aangemoedigd
moeten worden eer zij zich kunnen laten
gaan, terwijl zijn brie-Ie» meestal zelf het
irj.'iatief nam.
Alexander keek nu r.aar Dora. Daar de
dans ten einde was had deze haar moeder
opgezocht, die met meer andere oudere men
schen in een zijkamer had plaats genomen
Spoedig had hij kaa> ontdekt en bleef toen
wachtend bij de zaaldeur staan, tot zij weder
terug zou komen. De volgende dans. een
wals was voor hen..
Toen Diana en Dora dien avond in naar
gemeenschappelijke slaapkamer in 't hotel
alleen waren, vroeg Diana glimlachend
Nu. Dora, hoe bevalt uw bruidsjonker
u
Dora maakte haar blonde vlechten los en
keek nadenkend in den spiegel in haar oogen.
Hij is in ieder geval een man, zooals men
ze niet eiken das ziet
Diana lachte. Is dat alles V
Nu lachte Dora ook en viel Diana om den
hals. O. hooi eens. schat, ik heb al mooiers
en schitterender mannen leeren kennen en
menigeen heeft al naar mijn hand gedongen.
Maar nooit heb ik zoo het besliste gevoel
gehad tegenover iemand van beteekenis en
zelfstandige j)ersoonlijkheid te staan, als bij
hem. En bovendien onder zijn onderlip,
rechts op zijn kin heeft hij een moedervlek
en die "»s om te zoenen.
Diana lachte luid en Dora lachte .mee.
Ge zijt en blijft dwaas, liefste Dora
Niet waar Maar noem het maar zoo
dwaas als ge wilt die kleine moedervlek
is voor mijn hart gevaarlijk geworden.
Maar daar is toch niets imponeerends
Aan de moedervlek neen. Maar de
man die ze draagtEn dan heeft hij zulke
mooie, uitdrukkingsvolle oogen en onver
schillig hebben die vast en zeker niet in de
mijne gekeken. Ach Diana wat zijn wij
meisjes toch zwakke schepseltjes. Daar komt
nu zoo maar een vreemde man, kijkt iemand
in de oogen en dan is het met ons gedaan.
Er schijnt Susanna ook zoo iels dergelijks te
zijn overkomen. Zij begon met de maneschijn
te dweepen. toen wij op straat kwamen en
dat is een bedenkelijk teeken.
Zoudt ge denken?
Dora knikte overtuigd. Vast ik ken
Susanna toch Maar laten we nu naar bed
gaan. schat. Morgen komt er weer een dag.
Zeg ik vind dat uitstapje naar die hangar
dolletjes. Ik heb nog nooit een luchtschip
van dichtbij gezien En dan ben ik ook vree-
selijk nieuwsgierig of Hilde werkelijk met
haar bruidegom de lucht in zal gaan, of dat
zij op het laatste oogenblik nog den moed
verliest. Ik hoop maar. dat 't morgen goed
weer is. anders komt er heelemaal niets van
de opstijging.
Diana was reeds naar bed gegaan en vroeg
nu vermoeid We zouden immers gaan
slapen. Dora
o, ja natuurlijk. Goeden nacht dan.
liefste Diana droom pleizierig. Droom
maar van uw Lothar En daarmede draaide
zij het electrische licht uit.
De zon scheen den volgenden morgen zoo
heerlijk en verleidelijk, dat Dora met een
jubelkreet uit bed sprong. De thermometer
wees twee graden vorst en het w?as volkomen
windstil. Fraaier weder kon men zich voor
het voorgenomen uitstapje niet wenschen en
voor de opstijging van het bruidspaar was
het als geknipt. Om twaalf uur kwamen de
Waliners met hun auto voor het hotel om de
Sandersen en Diana af te halen. En toen
ging 't in snelle vaart naar de Wuhlheide.
Toen men Karlshorst voorbij was en door
een smal bosch was gereden, kon men de
groote, draaibare hall reeds zien; daarin rust
te de ballon te midden der uitgestrekte heide.
De puntig toeloopende smalle zijde van de
loods was naar het Oosten gericht. De tegen
overgestelde kant was met een reusachtig
zeil afgesloten.
Voor deze grijze afsluiting stonden reeds
eenige auto's. Degenen, die daarmede aange
komen waren, bevonden zich reeds in de
hall Verbaasd keken de nieuwaangekomenen
langs dit reusachtige zeil omhoog en namen
eerst de loods eens aan de buitenzijde op.
Het was een stevig geheel; tusschen de ijzer
constructies, bevond zich onderaan licht met
selwerk. terwijl het bovendeel werd ingeno
men door tallooze vensters. Een groote cir
kelvormige muur met een diameter, die de
loods veroorloofde daar binnen te draaien,
omgaf het geheele bouwwerk. De smalle ach
terzijde liep tot zeer dicht bij deze muur, ter
wijl voo: de breede voorzijde een flinke ruim
te open bleef. De cirkelvormige rails, waarop
de raderen, die de loods droegen, zich bewo
gen. teekenden zich zwart af tegen de dunne
sneeuwvlaag. Terzijde van het reuzengordijn
kon men door een portiersloge het inwendige
van het gebouw bereiken. Bij het binnenko
men deed dit zich onbeschrijfelijk wijd en
grootsch voor.
Dora slaakte een kreet van verrassing, toen
zij in het midden der hall het luchtschip ais
'een reusachtig gedierte zag zweven Het was
dan ook inderdaad een overweldigende aan
blik De gele reuzenballon was met touwen
en een menigte ballastzakken aan den bodem
bevestigd, daar het gevaarte anders naar de
zoldering van het gebouw opgestegen zou
zijn en zich daar dan beschadigd zou heb
ben.
Aan het andere eind van de hall stond
een groep menschen bij het voorste schuitje.
Zij spraken luid en levendig, "maar in de
wijde ruimte vervloeiden hunne stemmen.
Nu werd men de nieuw aangekomenen ge
waar en dadelijk kwam een fietsrijder de
hall doorgereden in snelle vaart. Het was
Alexander Heinzius. Vlak voor Dora sprong
hij met elegante beweging van zijn rijwiel.
Hij droeg een geribt, bruin fluweelen pak
de ingenieurs noemden deze costuums
schertsend plaat ijzerpakken een stevig
vastzittende sportpet, die hij in den hals ge
schoven had en een hemd met losse kraag,
die door een eenvoudige dasspeld werd vast
gehouden. In dit werkpak zag hij er echter
nog beter uit dan in rok.
Dora was bleek geworden van emotie en
keek hem met groote oogen aan. Hier in
deze omgeving, in deze eenvoudige, practi-
sche kleeding. scheen Alexander Heinzius
haar een heel andere dan gisteren in de bal
zaal. Hij imponeerde haar zeer met zijn
zeker en bedaard optreden.
Men moet de mannen bij hun werk zien
om te weten wat zij werkelijk waard zijn.
Ea hier in deze wijde ruimte ademde alles
een reuzengeest. Wat het menschelijk ver
nuft kon bedenken, wat de menschelijke wil
kon tot stand brengen, zag men hier voor
zich. En bewonderend moest men tot deze
mannen opzien, die in den strijd met een
tot nu toe onoverwonnen element hun ge
heele wezen gaven.
Toen Alexander Heinzius van de fiets, die
de ingenieurs steeds gebruikten om den lan
gen weg door de hall zoo snel mogelijk af
te leggen, vlak voor Dora afsprong en groe
tend de pet van zijn dichte, aschblonde ha-
ïen trok. deed haar hart een paar luide,
sterke slagen. Haar oogen straalden hem te
gemoet en haar kleine hand legde zich sid
derend in de zijne. Hij groette nu glimlachend
het geheele gezelschap en voerde hen naai
de aan de andere zijde reeds aanwezige per
sonen. Halverwege kwam Hans Heinzius hen
tegemoet. Hij was juist zoo gekleed als zijn
broer. Toen hij Susanna Wallner begroette,
lachte hij over zijn geheele gezicht en hij
greep haar zoo warm bij de hand. dat het
eigenlijk meer was, dan de conventie toelaat.
De groep daar vooraan bij het eerste schuitje
bestond uit Hilde met haar ouders. Dr Hasz
ler, overste Kroner, den directeur der fabriek
van Seifert en Schubert en nog eenige inge
nieurs en drie heeren, die ook zouden opstij
gen. Na de algemeene begroeting gaven de
nieuw aangekomen gasten aan hunne bewon
dering in luide uitroepen lucht.
Een aantal werklieden begon reeds aan de
ballastzakken, die, tot bossen gebonden aan
den ballon hingen, te sjorren. Naast het reus
achtige luchtschip zweefde, grappig onbehol
pen. als een eveneens reusachtige baby er
van een kleine proefballon, geel gekleurd en
voorzien van een lange staart. Deze reuzen-
baby liet men op om de windrichting vast
te stellen.
Dr Haszler was evenals overste Kroner in
zijn zwarte, gevoerde lederen pak gestoken.
Zijn bruid stond naast hem en hield zijn
hand vast. Zij was in een langen nauwslui-
tenden pelsmantel gehuld en droeg op het
hoofd een bontmuts met automobielsluier.
Zij zag wel een weinig bleek, doch scheen
overigens bedaard en zichzelf geheel meester.
Twee uren geleden waren deze beide men
schen op het stadhuis met elkander verbon
den en nu zou de jonge vrouw haar toewij
ding aan haar echtgenoot bezegelen, door
hem in de onzekere elementen te volgen, wel
ke hij krachtens zijn beroep moest bedwin
gen.
Van tijd tot tijd drukte Dr Haszler onbe
merkt de hand zijner jonge vrouw, waarbij
zijn ernstig gezicht straalde. Zij lachte hem
dan aanmoedigend en vertrouwelijk toe. De
moeder der bruid zag er echter zeer angstig
en verslagen uit en ook de vader gevoelde
zich niet op zijn gemak. Hoezeer zij htm
schoonzoon ook op prijs stelden, toch zou he!
hun liever geweest zijn. als hij een minder
gevaarlijk beroep had uitgeoefend en voor
alles, als hij er niet op aangedrongen had
hun Hilde met zich mee te nemen.
Men ging nu van het een schuitje naar
het andere en bekeek de schroeven en de
machines met belangstelling Alexander Hein
zius heesch zichzelf in de smalle loopgang
welke vlak onder de ballon tusschen het bui
tenste, looze omhulsel, van den eenen gondel
naar den anderen leidde. Hij keek alle mo
toren na. beproefde alle kleppen en probeer
de de signaalborden, door middel waarvan
men zich van uit liet middelste schuitje
de commandobrug met de beide andere
kon onderhouden. Daarop werden er tegen
liet middelste schuitje twee ladders geplaatst,
dicht naast elkander. Het eerste klom overste
Kroner naar boven en de andere personen,
die tot de bemanning van het luchtschip be
hoorden. verdeelden zich over de gondels.
Toen steeg het jonge paar zij aan zij naar
boven, nadat Hilde haar ouders omhelsd en
gekust had.
Diana stond een weinig terzijde. Zij zag
met eene vreemde gewaarwording toe hoe
Dr Haszler zorgvuldig zijn jonge vrouw on
dersteunde en haar vervolgens, toen hij haar
over de leuning van den gondel tilde, vast
tegen zich aan drukte en haar stralend aan
keek. Een onbedwingbaar sterk verlangen
steeg in haar op. Wat heerlijk moest het
zijn. zoc innig met den geliefden man ver-
eenigd omhoog te stijgen, hoog boven de
aarde, den hemel tegemoet. Ja. ook zij zou
moed genoeg gehad hebben om zulk een
tocht te ondernemen, als Lothar haar gelei
der was.
Toen zij zich van deze gedachte bewust
werd. bloosde zij over zichzelf en een lichte
zucht ontsnapte aan haar boezem. Zij zag
het niet, dat overste Kroner haar van boven
af groett. en zijn oogen bewonderend op
haar liet rusten Dora en Susanna stonden
naast elkander en hielden elkander kramp
achtig bij de handen vast. Stom staarden zij
het wonder aan dat zich voor haar blikken
voltrok. Haar jonge harten klopten sterk ont
roerd. Telkens weder zochtei. hun blikken de
gebroeders Heinzius, die nu echter geen tijd
hadden om zich met hen te bemoeien. Zij
stegen wel niet mede op. daar zij hunne
plaatsen aan de gasten hadden afgestaan en
er slechts een bepaald aantal personen op
genomen konden worden, maar zij moesten
de werklieden controleeren Voor den tocht
zelf waren zij niet noodig.
Nu werd het grijze reuzenzeil weggetrok
ken en de wijde uitgang van de hall was
vrij. Op commando werden de ballastzakken
verwijderd. Alles was gereed. Langzaam be
gonnen de machines te werken. Als een reu-
zenmonster werd het luchtschip, door men-
schenhanden geleid, achterwaarts uit de hall
gevoerd. Langzaam in wijde zigzag lijnen
steeg het buiten omhoog. Een paar witte
doekjes fladderden over de railing van den
middelsten gondel, waarin alleen de hoofden
der luchtreizigers te zien waren.
Met een eigenaardig snorrend geluid werk
ten de machines. Dit geluid deed denken aan
het geratel dat de motor van een auto soms
maakt als de wagen stil staat. Hooger en
hooger ging het rustig, snel en sierlijk. Nu
scheen het luchtschip niet meer zoo reus
achtig groot te zijn. Het zweefde zoo slank
en elegant in den blauwen aeter. zooals een
visch in helder water zwemt. Toen de ver
langde hoogte bereikt was, sloeg het rustig
en zeker de vooraf bepaalde richting in. wel
ke vooreerst die was naar de Muggelsee.
Twee uren zou de tocht duren.
Dora's en Susanna's ouders troostten de
moeder der bruid, die geheel buiten zichzelf
was en haar tranen niet had kunnen bedwin
gen toen haar dochter voor haar oogen ver
dween.
Nu kwamen de gebroeders Heinzius weder
bij de anderen. Alexander trad glimlachend
op Hildes moeder toe.
U moet niet schreien, geachte Mevrouw.
Over twee uur heeft u Mevrouw uw dochter
gezond en wel weer terug.zeide hij troos
tend.
De oude dame zag hem smeekend aan.
Zegt u mij toch eens eerlijk, doctor, kan er
heusch niets gebeuren vroeg zij sidderend.
Bij dit stille, zonnige weder beslist niet.
Stelt u toch wat meer vertrouwen in ons.
Dacht u dan. dat Dr Haszler uwe dochter
aan eenig werkelijk gevaar blootgesteld zou
hebben Zij is daar boven bij hem even vei
lig als wij hier beneden. En laten wij daar
nu niet meer aan denken. Ik verzoek het
geëerde gezelschap mede te willen gaan naar
onze eetzaal en ons te veroorloven u. hoe
primitief ook. een kop koffie of een glas wijn
aan te bieden. U moet het natuurlijk maar
nemen, zooals het is en ik kan noch voor erg
goede koffie, noch voor sierlijk servies in
staan. Maar het wordt van harte aangebo
den an het wachten zal u er minder lang
door vallen.
(Wordt voortgezet.)
