«Vrede» brengt openbare veiligheid in
het gedrang
Benefietdag voor de vrede
Uit semi-off i ci ële bron heb ik vernomen dat de verantwoordelijke
van de jeugdklubTien-Twen te Ninove en de gewetensbezwaarde die
aldaar werkzaam is het bezoek hebben gekregen van de Openbare
Veiligheid. Openbare Veiligheid is een van de jongste departe
menten van onze Nationale Veiligheid. DE beweegreden van dit
bezoek bleek een benefietavond voor de Vrede te zijn, die op het
einde van die week in de zaal van de jeugdklub zou plaatsvinden,
een organisatie van het A.A.K.N. met een zeer geringe medewerking
van het Ninoofs Progressief Front. Amada had iets voordien een
debatavond over Afghanistan gehouden in samenwerking met het NPF;
voor de heren van de Openbare Vuiligheid was dat reden genoeg om
aan te nemen dat deze extremistische groepering ook op deze avond
iets in de pap te brokken zou hebben, wat in 't geheel het geval
niet was.. Nadat deze feiten door ie ondervraagden weerlead wer
den vroegen ie ambtenaren naar meer informatie aangaandehet NPF,
ze wilden o.a. weten wie voorzitter of verantwoordelijke van deze
groepering is. Op deze vragen kon geen zinnig antwoord gegeven
worden, daar het NPF een samenbundeling is van verschillende groe
peringen, maarJ eg dat maar eens uit aan die heerschappen in dienst
(meer informatie over het NPF vindt u elders in deze krant.)
Veel wijzer waren onze openbare veiligheidsmensen dus nog niet
geworden, dus begonnen ze maar met stemmingmakerij. Dit laatste
dreven ze zelfs zover dat ze aan de verantwoorde!ijke van de jeugd
club vroegen of hij er wel al over nagedacht had dat de mogelijk-
uMn ree, was c'a^ er tijdens die avond wel eens een inval van de
zou kunnen plaatsgrijpen. Men mag hier zeker stellen dat de
ze heren van het ene uiterste in het andere vielen (eerst AMADA
en dan VMO
Men kan zich wel afvragen wat er deze heren gebeten had dat ze
zich zo voor deze avond interesseerden.
(08.03.80)
A.A.K.N.
Hetgeen hierboven aangehaald wordt is in
't geheel geen fikt ie, maar onlangs in
ons stadje gebeurde werkelijkheid, naar
aanleiding van een Benefietavond voor de
Vrede, georganiseerd door het Aktiekomi-
tee Anti-Kernbewapening Ninove AAKN
een groepering hoofdzakelijk bestaande
uit jongeren die zich verenigd hebben
tijdens de recente rakettenkrisis en die
door lokale en nationale akties de be
volking wil bewust maken van het gevaar
dat er schuilt in kernwapens en atoom
energie. Dit doen ze dan door pri'k-
akties, betogingen en het plaatsen van
artikels in de plaatselijke pers. Al
hoewel alles zo goedkoop mogelijk
wordt gehouden brengen deze akties
natuurlijk kosten met zich mee, en -
aangezien er bij deze jongeren geen
enkele kapitalist zit die deze last
kandragen, werd er nagedacht over de
mogelijkheid om wat zaad in het bak
je te krijgen. De meest voor de
handliggende oplossing was het orqa-
niseren van een T^Dansant, maar dat
vonden de AAKN-leden wat te alledaags
en daarbij hadden ze reeds één keer
een TD opgezet. Toen kwam het idee
van het Nationaal Komitee tegen Kern
bewapening om een grootse Benefieta
vond voor de Vrede op te zetten er
gens in het Antwerpse (deze aktie
is om mij niet bekende redenen niet
doorgegaan), dit werd door het AAKN
als een nate volgen voorbeeld ge
zien. Niet minder dan 45 groepen
werden aangeschreven om hen te vra
gen of ze niet gratis wilden optre
den op zaterdag 8 maart 1980 in de
jeugdklub Tien-Twen; de vervoers
kosten zouden natuurlijk ten laste
van de organisatoren zijn. Tien
groepen antwoorden positief, zeven
anderen konden om diverse redenen
niet komen, en de rest antwoordde
gewoonweg niet. Uit het aangebodene
werd de volgende affiche gemaakt
vanaf 15.00 uur progresssieve muziek,
om 16.00 uur de MONITORS; 17.00 uur
JAN MATTHIEU; 17.30 uur VANDAAG;
19.00 uur FRONTAAL; 20. 'J0 uur VUILE
M0NG EN DE VIEZE GASTEN; 22.00 uur
KATASTR00F; 23.00 uur EX-HOLE.
TIJDSCHEMA ZOEK
Dit is wel geen konkurrentie voor
Bilzen, maar het mag toch wel gehoord
worden. Toen echter kwamen de eerste
moeilijkheden, de publiciteit kwam niet
te goed over en de ingangskaarten die
120 Fr. in voorverkoop kostten, bleken
te duur voor het jonge volk en de voor
verkoop liet het slechtste vermoeden.
Dit vermoeden werd nog groter op de na
middag van het gebeuren zelf. Om 15.00
uur was de zaal nog leeg, op de initia
tiefnemers na. Van progressieve muziek
was er op dat ogenblik ook nog niets te
horen, even na driën kwam Den Board dan
toch opdagen en inmiddels waren de roa
dies van Ex-Hole ook al begonnen met hun;
door het AAKN gehuurde, installatie op
te stellen. Het was afgesproken dat al
le groepen met dezelfde versterkers en
boxen zouden spelen. Maar er was nog
iets om het entoesiasme laag te houden,
de bassist van Ex-Hole was ziek en dus
mocht deze groep uit het programma ge
schrapt worden. Om ongeveer 16.00 uur
hoorden we dan eindelijk toch de beloof
de progressieve muziek, maar volgens mijl
programma moesten op dat ogenblik de
optredens beginnen1ater werd me beves
tigd dat ik wel degelijk een korrekt
programma gekregen had.)
Uiteindelijk kwamen er dan toch enkele
mensen van vandaag op het pooium. Na
ruim 1 uur was de sound check afgelopen,
maar op dat ogenblik was er weinig
volk in de zaal cat er besloten werd
om nog wat te wachten alvorens met
de optredens te beginnen, hetgeen
er natuurlijk voor zorgde dat we
nog verder achterop geraakten op het
toch wel goedgevulde tijdsschema.
Stiptheid is een mooie zaak.
JOIN THE ARMY.
Om 18.30 uur kwam er dan ti-ch enige
beweging op het podium, gitaren wer
den omgegord eh het drumstel werd
nog eens getest. Marcel De Neve
verscheen op het voorplan en kondig
de de groep VANDAAG aan, een groep
die naar zijn zeggen een mengeling
van kolderpop en Vlaamse rock brengt.
Dat moest dus doorgaan als de echte
start van deze Benefietavond; n;aar
ce aankondiger verzuimde het om
e nige uitleg te geven aangaande de
bedoelingen achter deze organisatie
zodat we het gewoon met de groepen
moesten stellen. Vandaag dus, pak
te uit in het nedeFlands; met recht
voor zijn raapse, maatschappijkri
tische teksten die niet vanironie
gespeend waren. Alhoewel hun mu
ziek in 't geheel niet perfect kan
genoemd worden, moet men toegeven
dat hun geluid de zang goed bege
leidde; enkele zeer korte solo's
bewezen dat we hier met geen vir
tuozen te maken hadden, gelukkig
wisten de groepsleden dit oren-
6chijr1 ijk ook. De grote voor
beelden van deze groep waren dui
delijk Bots en Vuile Mong maar
dan wel met heel wat minder po-
podiumpresence (het podium was
overigens veel te klein om een
serieuze act op neer te zetten),
alleen de znnger en de dwars-
fluiter bewogen soms een beetje.
De zanger is overigens de grootste
troef van Vandaag, hij kwam zeer
spontaan en verstaanbaar over en
de teksten die hij bracht waren
niet slecht, maar vooral zijn bind-
teksten waren origineel en goed.
Hun beste nummer hadden ze zoals
de groten voor het laatst gehouden;
"Soldatenrook" stak zowel qua tekst
als muziek met kop en schouders boven
de rest van hun repertoire, het was
ten andere hun enige nummer dat een
beetje naar rock geurde; dit lied
werkte op het nog steeds geringe
publiek dat er hier en daar al en
kelen het refrein "Join the army
en moord bij willekeur" meebrulden.
Globaal gezien bracht Vandaag het
geen ongeveer aangekondigd was
kolderpop, uiterst vlaams, maar zeer
weinig rockend, als geheel kon hun
optreden zeker bevredigend genoemd
worden, ook al kon men hen af entoe
betrappen met enkele gejatte riffs
(o.a. van de Spoetniks).
Indien deze groep het in dit vak
wil maken, kan ik hen we één goede
raad geven en dat is repeteren, repe
teren en nog een^s repeteren.
C.I.A.
Hierop maakte FRONTAAL zich klaar urn
het podium onveilig te maken, het op
stellen van drumstel en gitaarverster-
kers verliep zeer vlot, maar daarna
herbegon men helemaal opnieuw met de
sound-check waar weer veel tijd in kroop
De groep kon dan uiteindelijk toch be
ginnen en dat deden ze dan met een
veel te lange en uiterst
vervelende intro, hierna kwam de groep
enigzins los, af en toe durfden ze
zelfs eens te swingen. Ondanks de
lange sound-check werd het eerste
1 nummer volledig ontkracht door tech
nisch gepiep, ook storingen genaamd;
en het optreden was al een heel eind
gevorderd alvorens de zang enigzins
verstaanbaar werd. Om de technische
moeilijkheden nog beter af te ronden
brak er nog een snaar en het duurde nog
een tijdje voor dit euvel verholpen is.
Frontaal bracht een eerder gevari
eerd programma met geen noemenswaar
dige voorbeelden, al hebben ze ze
ker al naar Raymond Van Het Groene-
woud geluisterd. Op muzikaal gebied
was ook dit geen hoogvlieger; al kwam
het geheel tamelijk goed over, maar
dit was vooral te danken aan de ster
ke ritmesectie.
Het uitstekende drum- er, baswerk lie
ten de rest als het ware op de ach
tergrond. Gelukkig was er in hun
repertoire weinig plaats voor solo's,
want hetgeen men ons op dergelijke
momenten liet horen was van een uit
erst laagstaand niveau. Toch moet
deze mensen meegegeven worden dat ze
er voor zorgden dat enkele mensen
voor het podium stonden te pogoën.
Hun teksten, tenminste voor het
deel dat ik heb kunnen begrijpen waren
in het nederlands en parodiërend
maatschappij gericht. Titels,als
"C.I.A.", "3ezuiniging" en "Wat zoudt
ge zonder 't werkvolk'zijndikke
nekken" spreken wel voor zichzelf.
Wat deze groep bracht zou ik het
liefst omschrijven als een poging
om amusementsmuziek te brengen;
maar deze jongens moeten ook nog
zeer veel repeteren.
SITAR
Voor Jan MATTHIEU, die hierna aan de
beurt kwam, moest het podium enigzins
aangepast worden. Volgens de religie
moet een sitar zittend bespeeld worden,
dus moest men enkele tafels op het po
dium zetten, anders zou de sitarspeler
aan het oog onttrokken geweest zijn
door de monitors. Een probleem dat heel
vlug verholpen was, dit kon echter alweer
niet gezegd worden van de techniek
gevolg alweer vertraging. Het was op
vallend dat Jan Mathieu de eerste was
die uitlegde waarom hij op deze Bene
fietavond kwam spelen. Voorts veront
schuldigde hij dan zijn groep, de si
tarspeler had hen laten zitten en de gi
tarist speelde nog geen volle twee we
ken bij hen. Jan was dus verplicht om
de sitar zelf ter hand te nemen, dit in
strument had wel iets speciaals: het moet
zo ongeveer de eersteelektrische si
tar ter wereld geweest zijn maar...
technische moeilijkheden zorgden ervoor
dat we nog wat meer tijdsverlies kregen
en op de koop toe heeft men de sitar
dan nog akoestisch moeten bespelen.
Wat er toen gebracht werd omschrijf ik
graag als parels voor de zwijnen. Dit
is muziek die zeer innig moet beleefd
worden, zowel door musici als aanhoor
ders. Het inmiddels dan toch wat tal
rijker opgekomen publiek begreep geen
ballen van het moois dat hier te horen
was. Geroezemoes en gemompel alom was
