Toneel in Appelterre en Meerbeke
danst
1ST.
the
Leading
Succes
Tour
I
g.v.d. TC matic te tollembeek
"Willen is kunnen" (Appelterre),
een oude bekende van het eerste tor
nooi was er deze maal terug bij met
"engeltje" van Westra en Dorst die
meer dan gekend zijn voor hun kome
dies. Doet engeltje aan hemelse
zaken denken dan bedoelen er Joost,
de oude knecht, en Nelis, de boer,
er geheel andere zaken mee. Voor
Joost is het zijn zelfgestookte
jenever en voor Nelis zijn het vrou
welijke wezentjes, die hem liefde
vol bejegenen.
Is Joost ruim 30 jaar ouder dan
Nelis, toch kunnen ze samen 't best
opschieten om zowel de veldwachter
te bedotten, die kost wat kost de
zelfgestookte jenever wil vinden,
als om Tonia Krabbenbeek, de oude
huishoudster, te beduvelen die er
enkel op uit is om beide kornuiten
aan het werk te zetten op het land.
Als pikant ingrediënt heeft men
Katia, de dochter van de veldwachter,
een liefdevolle verschijning waarop
boer Nelis verliefd is (hij is trou
wens niet de enige van wie Katia
houdt) en Saartje, een bescheiden
meisje, die volgens haar tante
Tonia Krabbenbeek wel best een
goede partij zou zijn voor de niet
zo trouwlustige en nog minder trouwe
boer Nelis. De tante zal er ten
slotte toch in lukken haar nichtje
te verloven met de boer.
Dit alles geeft stof genoeg voor een
luchtiae en vlotte komedie. Als de-
kor de woonkamer, daarin twee deu
ren, een venster en een ingemaakte
kast, allemaal openingen waarlangs
de personages gepast kunnen ver
dwijnen en verschijnen. Jammer ge
noeg werd deze mogelijkheid te wei
nig uitgebuit en was de voorstel
ling over het algemeen te traag om
alle gags en woordspelingen tot hun
recht te laten komen. Bij het einde,
toen al de personages op de 'scène
stonden, was iedereen zo opgesteld
dat men onmogelijk kon zien wie of
wat er voor het raam verscheen en
wie tegen wie sprak. Zonder dan nog
te spreken van de stoel die het
zicht op de opening van de inge
maakte kast belemmerde zodat men
menigmaal moest raden wie eruit
kwam gekropen.
Over de verlichting, vrij ongelijk
en slordig, en het smakeloos dekor,
een vuil, killig grijs waarvan som
mige panelen zelfs in verschillende
kleuren waren, zullen we het maar
niet hebben.
Wel dient de prestatie van Jan Tor-
rekens, als de knecht Nelis en die
van mevr. Cosijns als Katia, te
worden onderstreept en behoeft de
nieuweling van het gezelschap, Geert
Faute, een meer dan verdiend applaus
voor de wijze waarop hij de hoofdrol
verdedigde tijdens het vrij homo
geen spel van het gezelschap.
Als derde voorstelling in het ka
der van het tornooi heeft men de
opvoering van "De Muizenval" van
Agatha Christie door Dansana (Meer
beke). Deze gekende thriller, waar
in brigadier Trotter te midden van
een wirwar van intriges en valstrik
ken de ware dader tracht te ontmas
keren, is welbekend bij toneellief
hebbers
De personages werden gelijkwaardig
n,aar voren gebracht in een span
nende regie van Edgard Berbé.
Het dekor was verzorgd en funktio-
neel zoals een dekor hoeft te zijn
en de verlichting was juist afge
steld, vrij van storende schaduwen
op de achtergrond of helle en don
kere plekken met de nodige licht-
aksenten. De begeleidende muziek
had iets beter verzorgd mogen wor
den. Maar dat wordt toch wel een
ietsje teveel vitten over details.
De grote schaduwzijde van deze
voorstelling is dat ze niet plaats
greep in het kader van het stads-
tornooiJammer.Tijdens de pauze
maakten enkele spelers en bestuurs
leden in een kort gesprek duidelijk
dat ze niets hebben tegen het tor
nooi op zichzelf maar dat ze wel
iets hebben tegen de kompetitie
geest waarmee de verschillende
kringen aan het tornooi deelnemen
en, ging één van hen verder, voor
de centen moeten we het niet doen,
want we hebben de subsiedies van
verleden jaar nog niet ontvangen.
Coppens Jean-Pierre
Lang geleden durfden twee Oostendse
lolbroeken het aan om een rockband
te vormen, en muziek te maken die
zo'n kruising was tussen rythm and
blues en hardrock. In West-Vlaan-
deren een zeer gedurfde optie, daar
men in die streken alleen in die
laatste muzieksoort is geïntres-
seerd. Niet te verwonderen dat
Tjens-Couter ter ziele ging, want
mooie liedjes duren niet lang, hoog-
sten drie minuten.
Wat er van Pol Decoutere geworden
is weet ik niet, waarschijnlijk ver
huurt hij strandhokjes op de plage
van Oostende. Arno Hintjens werd
echter uit de goot opgevist door
Belgiës top-producer Jean-Marie
Aerts, en tesamen zetten die twee de
groep T.C.Matic op.
Nu wilde het toeval dat jeugdclub
"VROEMM" (of "VROAARR" of "KRIEEPP"
ik wil er vanaf zijn) op zaterdag
12 december T.C.MATIC naar Tollem
beek haalde, in zaal Willem Teil
(prachtige zaal overigens)
Graal aaik veel volk was er ginder,
doch de rock-journal i st van 't Klok-
zjiël was ergens anders aan 't pot
ten, en daar T.C.Matic meer verdien
de dan dat, nam ik zelf maar de
schrijfmachine ter hand, en ziehier
wat volgt
20 uur stond er op de affiche, het
bleek echter 21 uur 30 te zijn toen
T.C.Matic begon, dus dat viel nog
mee. Ze zetten complexloos in met
"Viva Bomma"i_eil direkt wisten_we al
wat ons te wachten stond. Hakkerige
en hardwerkende drums (heeft die
Rudy Cloet gezwoten zeg), bonkende
bas van Ferre Baelen, fantasievolle
keyboards van Serge Feys en keiharde
gitaar van Jean-Marie. Arno Hintjens
dat is een geval apart. Zo'n stem
dat hebben er niet veel en zijn pre
sence kun je niet beschrijven, dat
moet je zien Ook bleek dat die
enorme boxen er niet voor niks ston
den zij gaven zeker 120 decibels,
doch desondanks bleef de klank
comme-ga (duim omhoog).
Na "Viva Bomma" kregen we direkt al
drie hoogtepunten met "Bye Bye Till
The Next Time", "L'Union Fait la
Force" en "With You", alle welbekend
uit de elpee. Die elpee werd er
overigens feilloos doorgedraaid,
waarbij Arno het nummer "Stop Rock"
van volgend kommentaar voorzag
"...Dat is hier e liedjen over Ame
rika, 't land van de hamburgers,
van de cola en van Bruce Spring
steen, de Rock'n Roll queen
Waarvan akte.
Na een goed halfuur kreeg Arno het
nogal op zijn heupen vanwege de im
mobiliteit van het publiek
Waddis me dat hierre, dedju
Danst, g.v.d. Is dat hier mis
schien een katholieke club of zo?...
Maar ja, van een publiek dat groten
deels bestond uit hard-rockers, pun
kers en V.M.O.-ers (inderdaad,
zulke liepen er ook rond), kun je
niet veel verwachten
T.C.Matic kreeg wel eindelijk het
volk van de grond met "Oh La La La,
C'est Magnifique", doch dit bleek
reeds hun laatste nummer te zijn.
Schuchter bis-geroep deed hen toch
terugkomen waarbij ze met hun laat
ste single "Willie", en een ronduit
indrukwekkend"I'm Not Like That",
de zaal toch ongeveer plat kregen.
Daarna hielden ze het echter wel
voor bekeken, het was half elf.'Hun
optreden was kort, veel te kort
zelfs, doch het was op zijn zachtst
gezegd, heel goed.
Dank zij de goede muziek van de
disco-bar bleven ikke en 'cie nog
wat hangen, doch zo rond den enen
was de rodenbach op. We kuisten dan:
maar ons schup af, de avond was ge
slaagd, eel en dingen was wel.
Enkele bedenkingen wil ik toch nog
wel kwijt
1. Wie de elpee van T.C.Matic nog
niet in zijn huis heeft, wordt ver
zocht daar dringend iets aan te doen.
2. Waarom dienden wij, om T.C.Matic
te zien, naar zo'n boeregat als Tol
lembeek te gaan Ik heb niets tegen
Tollembeek, hoor, doch waarom be
taalt Tien-Twen ik-weet-niet-hoe-
veel P.V.'s om toch geen kloten te
organiseren
3. Wat is uw mening van de rege
ringscrisis Tisj
In het voorjaar 1981 brachten De
Kreuners eenlangspeelplaat uit
"s Nachts kouder dan buiten", deze
plaat kende zo een succes dat ze
onlangs bekroond werd met goud.
Om gans Vlaanderen te laten mee
vieren werd het idee uitgewerkt om
een uitgebreide'tournee op touw te
zetten, en dat met een vast voor
programma, namelijk The Strings
en dit onder de pretentieuze titel
The Leading Succes Tour. Op zaterdag
21 november werd de sporthal Daatmet
te Liedekerke de pleisterplaats van
dit gebeuren. Er was reeds van in
het begin van de avond heel wat pu
blieke belangstelling. Omstreeks
20H15 kondigde Walter Grootaerts
het optreden van The Strings aan.
Deze zaventemse jongens lopen over
van energie en ze zouden het graag
heel goed doen, maar...daar slagen
ze niet altijd in. Dat ze wel dege
lijk over talent beschikken bewezen
ze door steengoede versies te bren
gen van hun singles "Chicago" en
"Back to you"
Maar ook deze nummers waren niet
al te origineel, wat echter niet
verwonderlijk is voor mensen die
hun eigen muziek omschrijven als
energieke T.C.Matic-Wave.
Daarna kwamen de Kreuners hun ver
pletterende live-reputatie waarma
ken goed swingend, op de gepaste
ritmelijnen, ondersteund door voor
treffelijke gitaarriffs en daar bo
venop natuurlijk het keelgeluid
van Walter Grootaerts. Deze laatste
sprong de hele tijd op het podium
over en weer, inmiddels zijn tek
sten het publiek inslingerend net
of het een gouden wortelworp was.
Reeds na een tweetal liedjes was
het publiek in de ban van het
Kreunersgeluid. Hun singles "Nummer
1" en "Zij heeft stijl" waren na
tuurlijk het hoogtepunt van het ge
beuren, andere parels waren het
prachtig swingende "Altijd alleen"
en "Doe de kreun", ook de kalmere
liedjes zoals "Twijfels" en "Black
out" werden meer dan voortreffelijk
gebracht. Raymond Van Het Groene-
woud mag dus met gerust gemoed op
pensioen gaan, met De Kreuners zit
de vlaamse rock beslist op het
goede pad.
Daarna kwamen The Strings en De Kreu
ners tesamen op het podium en dit
om, onder de naam van The Leaders,
een set hits uit de zeventiger ja
ren te brengen. Er werd sterk be
gonnen met David Bowie zijn "Five
years", maar later werd het muzikale
niveau merkelijk naar beneden ge
bracht want toen kregen we meestal
nummers van Slade, Gary Glitter en
Status Quo te horen. Deze nummers
konden de door de Kreuners gekre-
ëerde sfeer niet breken, maar een
echt orgelpunt was dit toch niet.
Al moet ik wel toegeven dat ik me
die avond wel degelijk vermaakt
heb (ten bewijze ik heb die avond
zo wild gedaan dat geen enkele
foto die ik daar toen genomen had
gelukt is). paul
Net toneelgezelschap van Dansana, Meerbeke.
Danny Herpelinckx als Mr. Paravicini.
