ZEGELIED
Leest en .verspreidt
blad.
ons
ils vq
lollat
Sn bl
lat n
de lai
die vi
ffelijk i
welc
aiidac
le ha
imd
l alle
savo
)k
ïaar
^angi
litkoi
■en
De schikking heeft als gevolg dat de teelt er
er gunstig kan gebeuren, steeds heeft men eene
om Aldoende vochtigheid, die voor de teelt aan de
wvruipolen, vooral des zomers van zoo'n gunstigen
vloed is. Ook wordt het zuiveren der grachten
stipt onderhouden.
In de lente wordt de grond bewerkt, hetzij
vettig et (je schup of met de ploeg. Daar het verkeer
et trekdieren er nog al moeilijk is om reden
r krachten worden de grondomwerkingen
eest al met de schup gedaan.
Vruchtafwisseling en bemesting.
Hier hebben de kweekers van den Langendijk
te lar£n gr°ot voordeel tegenover stielgenooten uit
imiscnze streken. Hunne gronden kunnen gedurende
JO tot 100 jaar kooien dragen, zonder zij afwis
ten moeten, door andere teelten. Dit hebben zij
ooral te danken aan de buitengewone vrucht-
aarheid van den grond en de praktische pogin-
en die zij aanwenden om de ziekten te voor
omen.
De vruchtbaarheid van den grond word vooral
nderhouden, door het slijk van de grachten die
oor de kweekers in den winter geruimd wor-
en dit slijk noemen zij Bagger.
In de laatste jaren heeft men proeven aange-
3gd met scheikundige meststoffen. Er zijn kwee-
ers die 600 kgr. Superfosfaat per hectare" ge-
ruiken en 6 tot 800 kgr. Sodanitraat maar het
ebruik dezer meststoffen is nog ver van alge-
ïeen. Zij worden niet noodzakelijk geacht ter
orzake van de groote vruchtbaarheid van den
rond en van de (Bagger) die jaarlijks op den
rond gebracht wordt.
Soorten en kweek wij ze.
Men kweekt vooral drie soorten sluitkoolen
De witte kafuiskool 2e de roode kafuiskool
de gele of savooikool.
Die verschillende rassen in den Langedijk ge
weekt, zijn plaatselijke rassen. Onze rassen heb-
en door selectie of zaadkeus groote wijzingen
•ndergaan. Ze zijn gansch aangepast aan den
rond en de aangenomen teeltwijze. Elke kwee-
J rjler brengt het zaad voort van zijn eigene soorten
m hoewel de uitlezing door elk afzonderlijk ge-
aan wordt, zijn de rassen der kooien bijna gansch
ezelfde. Alzoo ziet men duizenden kooien van
iet ras Witte Deensche: die allen typisch dezelf-
yie zijn omdat de selectie naar één zelfde doel
ericht is het bekomen eener schoone, witte en
ncf~Jaste kool, die men zoo lang mogelijk kan
st'ai >ewaren.
Men is zeer streng in de keus der zaadplanten.
oatidfoor de bewaarkool worden enkel als zaadplan-
sterl -en gebruikt die kooien welke in den hoogsten
;n d jraad al de hoedanigheden eener goede kool be
zitten onder opzicht van grootte, van vastheid en
zelfi nwendigen bouw en van het getal bladstelen aan
iet aanhechtspunt van den krop, alsmede onder
ren
;id v
;ebei
lijke
Ma
sk
V,
ïtig
tree
1 die
:n ru vas het waar, dat Bavo, omdat hij de school voor hèt
inde der wedstrijden had verlaten, geen recht kon
ibrielfiebben op de gewone prijzen, maar de onderwijzers
iel h ïadden besloten, dat zijne vlijt, zijne vorderingen en
ips h tiovenal zijn schoon gedrag eene openbare belooning
id ra rerdienden. Bavo zou dienvolgens eenen buitengewo-
e deinen prijs krijgen. Hij zelf en zijne ouders mochten niet
alhoi ïalaten de plechtigheid der prijsuitdeeiingbij tewonen.
i, w; Zij zouden ongetwijfeld altezamert verheugd en fier
on naar huis keeren.
e
lin
ijk
treilt
loew n
Ba'
hel
;t w;
iij ha
est
ge no
spii
r
1 VI
elini
VIII
De zaal. waar de prijsuitdeeling der gemeenteschool
;ing geschieden, was opgevuld met volk, meest vaders
:n moeders van leerlingen, en dus zeer geringe burgers
of werklieden. Evenwel, vooraan bemerkte men ook
vwel eenige deftige dames en heeren, die door een edel
gevoel ingesproken, de prijsuitdeeling der kostelooze
a gemeenteschool door hunne tegenwoordigheid kwamen
verheffen en opluisteren.
Adriaan Damhout met zijne vrouw Christina zat op
er de vijfde of zesde bank, te midden van het publiek
dun zoon Bavo bevond zich tusschen de schoolkinde-
n ren op de plaats,hem door den onderwijzer aangeduid.
Alles was gereed en de klokken der kerken hadden
gelreeds sedert eene wijl het bepaalde uur verkondigd,
a toen eensklaps de deur der zaal met eenig gerucht
igwerd geopend. De burgemeester van Gent, vergezeld
Wfjdoor eenige schepenen en gemeenteraadsleden, trad
oogpunt der bewaring. Te dien einde brengt men
in de bewaarplaatsen kooien uitgezocht op het
oogenblik van den oogst. In de volgende Lente
kiest men dan nog eens uit deze typen deze uit die
het best voldaan hebben aan de proef der over
wintering.
Al de koolrassen in de streek van den Langen
dijk gekweekt zijn plaatselijke rassen waarvan
men in den handel moeilijk zaad kan vinden.
De eerste zaaiïng der kooien heeft plaats onder
koud glas op 't einde der maand Januari of begin
Februari en de planting ter plaats gebeurt in
April.
Tusschen de planten laat men een afstand van
75 centimeters tot 1 meter volgens de rassen. Om
opvolgend te kunnen planten van kooien van het
zelfde zaaisel, zaait men de planten nog al dik.
Voor de eerste planting neemt men het grootst
plantsoen, eenigen tijd nadien kan men dan weder
planten.
De tweede zaaiïng rond den 15 Maart geschiedt
in vollen grond op rijken bodem omringd met
houten of rieten schutsels. De planten van dit
zaaisel worden uitgezet in begin Juni.
Met veel genoegen en een dankbaar gevoel,
geven wij hier een goed gedicht van een land
bouwer, lid van onzen bond. Wij wenschen on
zen vriend Jozef Schockaert proficiat en verhopen
nog meer zulke schoone gedichten.
Aan zijne Majesteit den Koning der Belgen
en zijn heldhaftig leger
uit eerbiedige bewondering opgedragen.
Wijze De Vlaamsche Leeuw.
1.
Triomf de donders slapen,
De oorlog is voorbij,
iieel België is herschapen
En ademt eindelijk vrij
De sombre onheilsvlagen
zijn henen nu gesneld,
De zegezon komt dagen
In 't blauwend oorlogsveld.
Refrein
Wie zou'den leeuw verscheuren
En zijne forsche kracht,
Door slijk en modder sleuren
Dat kan geen Duitsche macht.
binnen en stapte tot bij het tooneel, waar groote leun
stoelen voor de overheden waren geschikt.
Met blijde verrassing in de stem murmelde Adriaan
Damhout aan het oor zijner vrouw
Hebt gij niet gezien, Christina, dat mijnheer
Raemdonck met den burgemeester is binnengekomen
M. Raemdonck, de meester van uwe fabriek
Ja, kijk, daar voor ons, op den tweeden zetel,
naast den burgemeester, aan zijne linkerzijde. Het is
M. Raemdonk zelf.
Het is te begrijpen, Adriaan, vermits mijnheer
Raemdonck sedert een jaar in den raad van de stad
zit.
Ja, en hij moet daar nog al veel bezigheden heb
ben want nu bemoeit hij zich zooveel niet meer met
de fabriek het is de oude meester-klerk, die schier
alles bestiert. Ha, ik weet niet, Christina, maar het
verblijdt mij grootelijks, dat M. Raemdonck hier te
genwoordig is.
En mij verheugt het insgelijks, Adriaan. Nu zal
uw meester kunnen zien, dat gij een goed vader zijt
en uwe kinderen hebt laten leeren
Hunne stille samenspraak werd onderbroken door
den klank'der bel, die het begin der plechtigheid aan
kondigde.
Een der raadsheeren had de trede der verhevenheid
beklommen en hield eene openingsrede. Hij prak over
de noodzakelijkheid van het onderwijs voor alle stan
den der samenleving, en spoorde bovenal de werklie
den aan om hunne kinderen niet in de onmacht en de
De blijde zegedeunen
Weerklinken nu in koor,
Zij jublen en zij dreunen
Ons vrije België door.
De palmen der victorie,
Zwaaien in onze hand,
Al zingende de glorie
Van 't dierbaar vaderland.
De Duitsche legerbenden
Ontelbaar in getal.
Kwamen in 't kleine Belgie
Al plundrend overal.
Toch is ze overwonnen
De Duitsche legermacht,
Met al haar krupkanonnen
't Is al vergruisd, verkracht.
Het was ginds aan den IJzer
Op België's vruchtbre grond,
Dat eens de Duitsche Keizer
Zijn grootste néerlaag vond.
Zijn beste generalen
Hebben er voor gestaan,
Maar om te zegepralen
Daar hielp geen strijden aan.
5.
Zij konden er niet over
Ons broeders streden sterk,
En d'IJzer als bij too ver
Verrichtte reuzenwerk.
De sluizen gingen open
Met razend woest geweld,
Kwam 't water afgeloopen
En hield hen vastgekneld.
6.
Ons koene Vlaamsche helden
Trotseerden staal en lood
En ginds op Vlaandrens velden
Verachten zij den dood.
Gegroet o koene strijders
Gij hebt een reus getart
Voor U, onze bevrijders
Klopt steeds een dankbaar hart.
Aalst-Mijlbeke. Jozef Schockaert.
slavernij der onwetendheid te laten. Zijne bondige re
de eindigende, zeide hij
Luistert, mijne vrienden, hoe een werkman als gij,
een werkman van Brusse.l tot zijne medegezellen
spreekt. Het onderwijs, zegt hij, is heden voor
iedereen eene dringende noodzakelijkheid, tot welke
loopbaan of ambacht men ook zij bestemd. Niet ge
leerd zijn, wanneer de andere geleerdheid bezitten,
stelt den mensch in eenen toestand van eeuwige min
derheid. De voordeelen van het onderwijs bestaan
niet alleenlijk in te kunnen lezen,schrijven en rekenen,
maar het opent den geest, ontwikkelt het verstand en
vormt de rede het leert opmerken en vergelijken
het geeft den mensch licht en sterkte om zijne plichten
te.vervullen en zijne rechten te verdedigen. Gij weet
het, gezellen, de nijverheid vervormt zich onophou
dend alle dagen komen nieuwe verbeteringen tot
stand. Alles gaat vooruit de werkman moet mede
vooruitgaan en den stap der anderen volgen, wil hij
niet achteruitblijven en verpletterd worden. Indien de
mekanieken hem zijnen iichamelijken en enkel stoffe-
lijken arbeid ontnemen, om hem niets te laten dan het
verstandelijk werk, dit is ook een vooruitgang maar
slechts op voorwaarde dat de werkman zich tot de
hoogte zijner nieuwe taak wete te verheffen. Wie zal
hem daartoe helpen Het onderwijs, de geleerdheid,
die den geest ontwikkelt en den mensch nieuwe krach
ten geeft, krachten, wel anders machtig dan die zijner
armen, omdat zij noch de vermoeidheid noch de jaren
vreezen.
