De eenige Weg.
Pachtersrechten.
LANDBOUWWEEKBLAD
Samenwerkende
Maatschappij
Arbeid adelt
Zondag 7 M|art
FRUITBOOMTEELT.
Zondag 7 Maart 1920.
Prijs 6 centiemen.
2e Jaargang No 61
Aankondigingen volgens akkoord
Abonnementsprijs
3,50 'frank "s .jaars.
REDT U ZELVEN
De heeren aandeelhouders worden
uitgenoodigd op de Buitengewone
Algemeene Vergadering, die zal
plaats hebben op
om 3 ure (Zomeruur).
DAGORDE
ie Besprekingen over deelgenoot
schap in eene bankmaatschappij.
2e Bijzondere mededeelingen.
Iedereen wordt ten zeerste ver
zocht tegenwoordig te zijn. Bij de
ingang zal men de titels moeten too-
nen.
De leden die hunne intresten nog
niet betaald zijn, hunnen deze ont
vangen op de vergadering
Gezien de uiterste belangrijke
kwesties wordt iedereen dringend
verzocht tegenwoordig te zijn.
De Bestuurder, De Voorzitter,
O. Caüdron. B. Schockaert.
De tijden zijn aardig, gevaarlijk en
wisselvallig.
De huidige toestand in Europa
draait en keert, en niemand weet waar
we heengaan of wat de toekomst zijn
zal. De oorlog, zooals alle oorlogen
in de geschiedenis, bracht een heele
omwenteling in Staten en volken,
bracht ons opstanden, vrijmakingen
en verdrukkingen.
In ons klein landeken zel,f is er een
heele ommekeer waar te nemen. Het
socialisme ging met reuzenschreden
vooruit, de werklieden vormden ster
kere syndikaten en behaalden met
hun machtig wapen de werkstaking,
de eene overwinning na de andere
op de oude, alles beheerschende
macht het kapitaal.
Zoo zien we/een gedurige strijd
tusschen kapitaal en arbeid waarbij
de macht van het eendrachtige syndi-
kalisme der werkliederi sterker schijnt
dan het kapitaal, dan de Staat zelf.
Ten rechte of ten onrechte hebben
de werklieden door hunne organisatie,
door hunne vakvereenigingen, vele
eischen werkelijkheid doen worden.
Dit mag spijtig met gezegd worden
van de landbouwers, die pog steeds
alleen staan of kruipen achter mach
tiger standen die hen leiden naar wil
lekeur. Bij de boeren bestaat er geene
vrije,dóór en door boerenorgamsatie;
men vind er slechts eenige afzonder
lijke bonden die meestal de meest ver-
scheidenste doelen nastreven, waar
onder de politiek het eerst mag ge
noemd worden. Onze vereeniging
alleen mag zich roemen den eersten
stap te hebben gezet op de weg eener
vrije en gezonde verdediging van
landbouwbelangen. Nochtans is het
noodi^; dat de landbouwers eens
ernstig de handen ineenslaan, opdat
ze iri de maatschappij de plaats be-
kleeden die hen toekomt. Het is nood
zakelijk dat er over heel het land eene
broederlijke band geschapen wordt
tusschen al de landbouwers, Daarom
is het noodig dat allen zich in sterke
bonden vereenigen en dat deze bon
den deel maken van hét
Algemeen Landbouwersverbond
van heel België. Uit de afgevaardig
den van al deze bonden kan eep hoofd
bestuur gekozen worden, die de macht
en wil van al de boeren in handen
heelt. Met deze macht en dezen wil
kan genoemd hoofdbestuur de belan
gen der landbouwers overal verdedi
gen en gedurig in aanraking zijn^met
het hooger bestuur des lands.
Moest zulke sterke vereeniging van
landbouwers bestaan, en zulk bestuur
het ware gedaan met al de domme
streken van onze regeerders. Van
deze mannen, de stem van den land
bouw, zou een minister en een koning
rekening moeten houden, evenals ze
heden moeten afrekenen met de hoofd
mannen der werklieden-syndikaten.
In zake van pachtrechten, hoogste-
prijzen, leveringen, belastingen en
patenten zouden onze hoofdmans een
woordje meepraten evenals in de
kwestie van tolrechten, in en uitvoer
vergunningen, oorlogsschade en oor
logswinsten en meer zaken die de
landbouw aanbelangen.
In al deze kwesties moeten wij boe
ren ons woord te zeggen hebben om
ons recht en de welvaart van heel de
natie! te verzekeren.
Nu houdt men weinig rekening van
de landbouw belangen, ofwel worden
deze in handen genomen van men-
schen die er geen grondige kennis van
bezitten.
België is hierin ver achtèruit. In
bijna al de landen der wereld bestaan
boerenpartijen, hebben de boeren
mannen in 't parlement. In de oorlo
gen en omwentelingen van het Oosten
(Rusland en Balkans) spreekt men ge
durig van de boeren daar zijn ze een
geduchte macht op het slagveld even
als in de Kamers.
Voor ons ligt de e,enige weg in een
welingericht boerensyndik^at, waar
allen zonder onderscheid deel van
maken. De hoofden van ons syndicaat
zijn dan onze wil en onze macht'eene
macht die minstens zoo groot zal zijn
als deze der werklieden.
Wapens hebben we dan ook met
de vleet, alhoewel we van werkstaking
niet kunnen spreken. Maar ik veron
derstel dat staking van levensmidde
len, verkoop of andere te bedenken
middels kunnen eendrachtig gebruikt
worden tegen den moedwil van ande
ren, onze meesters,, of het de huidige
regeerders zijn of eene toekomstige
regeering van werklieden
Zoo een syndikaat zou ook op eco
nomisch gebied eene lichtende ster
zijn in de duistere toestand des lands.
Nu spreekt menig kamerlid van .de
boeren te verplichten tarwe te zaaien,
omdat wij ze te duur aan Amerika
moeten inkoopen. Wat kan zoo'n
dwang teweegbrengen Niets dan
eene verkeerde uitwerking. Integen
deel, kon men er met een verbroederd
boerenorganisme besprekingen aan
geknoopt worden tusschen deze laat-
stg en de regeering don kon men' tot
een accord komen om de belangen
der landbouwers en deze der natie te
doen samengaan.
Een dergelijke bond zou ook een
krachtige dam zijn tegen een opko
mend bolchevisme. De landbouwer
evenals de middenstand houdt van
eigendom en vrije handeling. Een
dwangbeheer waar alles in handen
van den staat is, en die ons zeker
leidt tot allerlei buitensporigheden en
rnoeielijkheden evenals tot'de onder
gang van heel de natie kan alleen door
een machtig boerenleger stuk gesla
gen worden.
Dat de leiders van alle boerenver-
eenigingen ernstig nadenken over de
noodzakelijkheid en de macht van een
algemeen verboqd tusschen alle bon
den en het kiezen van een middenbe
stuur. De tegenwoordige tijd eischt
het voof de toekomst en de veiligheid
der landbouwers evenals voor deze
der Belgische gemeenschap
O. Caudrqn.
werk en uw zweet
slaven
wordt weer onze
Hoeveel is er reeds niet over ge
schreven, hoeveel woorden zijn daar
reeds niet op Boerenvergaderingen
den hals over gedraaid. Sommige heb
ben er mogelijks al van gedroomd en
dit laatste was nog wel het verstan
digste, want wetten om de pachters te
beschermen tegenover de eigenaars,
die zijn of komen er niet, om de een
voudige reden, dat men in ons Bel
gisch Parlement eigenaars vind bij de
vleet die er alle belang bij hebben de
pachters onder den hiel te houden ter
wijl de boeren tot hiertoe den moed
gemist hebben hunne eigene vertegen
woordigers daar heep te sturen
Sedert den wapenstilstand is er zoo
dikwijls gezegd en geschreven de
boeren hebben veel geleerd met den
oorlog. Dat kan waar zijn, doch ik
zeg het de Belgische boeren hebben
met den oorlog veel te weinig geleerd
veel minder als de boeren uit andere
landen.
Wie heeft er oker eenigen tijd niet
met verbazing den uitslag der kiezin-
gen in Hongarië in de dagbladen ge
lezen Daar is de boerenpartij, zoo
niet de meerderheid dan toch een der
sterkste partijen der kamers. Niet
alleen in Hongarië bestaat er eene
boerenpartij de Balkan-boeren zijn
door sterke partijen in hunne volks
kamer vertegenwoordig In de Noor-
weegsche Ftorthing of kamer van
volkvertegenwoordigers bezit de boe
renpartij sedert vele jaren de meer
derheid. In bijna alle Europeesche
landen zijn er boerenvertegenwoordi-
gers ip de kamers, alleen in België,
met zijne zêshonderdduizend boeren,
bestaat er geen boerenpartij, bestaat
er ook geen recht voor de boeren, be
staan er geen pachtersrechten In
België is den eigenaar den volle mees--
ter over den pachter en nog juister
ware het te zeggen, in België is de
pachter altijd de slaaf geweest van
den eigenaar. Welken naam kon men
voor den oorlog beter geven aan den
pachter Immers wanneer hij gansch
het jaar gewerkt en gezwoegd had,
moest alles nog wel gaan om op tijd
zijne pachten te kunnen betalen al
wat hij gewonnen had was voor zijn
meester, de eigenaar van zijn land.
Den oorlog heelt dien toestand een
weinig veranderd. De boeren waren
verplicht bijna al hun vee al hunne
voortbrengselen af te leveren aan
Duitschers en kommiteiten vele
kleine boeren moesten zelf zooveel
leveren dat ze te kort kwamen voor
hunne eigene voeding. Van landvetten
koopen kon er geen spraak zijn, en
de uitslag daarvan was met het einde
van den oorlog, dat hunne landen uitr
geput en hunne stallen leeg geplun
derd waren en dat zij in de plaats
daarvan in bezit waren van een weinig
geld. O wee O schande Die boeren
die alles wat zij vroeger bezaten kwijt
waren, bezaten nu een weinig geld.
Woekeraars schreef men in vele gazet
ten leg belasting op de boeren,
schreeuwde men in de kamers, waar
niemand was om de boeren te verde
digen. Betaalt hoogere landpachten
roepen nu de eigenaars tot hunne
pachters of wij verhuren uw land aan
anderen. Aan dns de vrucht van uw
Hoort gij het pachters Voelt gij
waar men naar toe wil en zijt gij ge
reed om weer de slaven van vroeger
te worden Zult gij blijven wachten
tot er wetten gestemd worden om de
te regelen, of zult gij het hoofd om
hoog steken en de leus Redt u Zei
ven in werkelijkheid brengen door'
u te vereenigen, niet alleen om te
samen uw aankoopen te doen maar
ook om recht te maken waar er geen
is voor de boeren Door u overal
onderling te verbinden, elkanders
land niet te huren ol geen overdreven
opslag van pacht of geen opslag te
geven indien gij reeds een redelijken
pacht betaald. In zekere gemeenten
zijn er reeds door de plaatselijke boe
renbonden pachtersvereenigingen ge
sticht ;de bijval was zoo algemeen
dat alle boeren, bijna zonder uitzon
dering, er zich bij aangesloten hebben.
Die vereeniqingen zijn evenwel nood
zakelijk op alle gemeenten en zouden
zeker overal den zelfden bijval ge
nieten. Mijn inziens heeft het bestuur
van onzen arrondissementsbond het
wel tot plicht alle plaatselijke bonden
aan te zetten zoohaast mogelijk der
gelijke vereenigingen te stichten, dit
ware van algemeen belang aangezien
bijna alle boeren pachters zijn. En
wanneer die vereenigingen overal ge
sticht zouden wezen dan zou ook de
wet tot regeling der pachten voor het
arrondissement Aalst ge-hemd zijn
F. D'H.
Bestrijding van de bladluizen.
Tot de meest algemeen voorkopiende
insekten behooden wei de bladluizen.
Door het overgroote voortteelingsver-
mogen kunnen zij op korten tijd "sterk
vermenigvuldigen
Onze gewassen worden, door hunne
aanwezigheid, in hunnen groei tegenhou
den door allerlei krommingen van bla
deren en scheuten
Evenals de bloed- en de schildluizen
leven zij van sappen, die1 zij door hun op-
zuiginsvermogen aan de planten ont
trekken.
De klevige stof van hun vloeibare uit
werpselen vormen op de bladeren der
boomeu een dunne dichte laag, die uiterst
schadelijk is voor de planten.
Die laag belemmert de natuurwerk
krachten van het blad, als ademhaling,
verdamping en verwerking van koolzuur,
omdat het blad van licht en lucht beroofd
is.
In den toestane van een' ei overwinte
ren bijna alle bladluissoorten.
De kleine klimmend zwarte stipes die
wij nu op de toppunten der twijgen en
meestal aan de jongste deelen van den
boom zullen vinden, zijn bladluiseiren.
Minder komen zij voor op botten, in
schorseten en op andere beschutte plaat-
sep.
Uit die eieren worden bij warme lente
dagen, einde April, Mei, jonge luizen ge
boren, die op hune beurt weinig nadien
lévende wezens baren, zelfs tot vijftien
nageslaten in eenen zomer.
Het nakomelingsschap dat zich in
September op onz Iruitboomen bevindt,
wordt geel van kleur, legt de eieren ter
overwintering op de jongste deelen der
boomen en sterft.
BestrijdingVerlangt gij in den
Zomer gezond eh smakelijk fruit te proe
ven, besproeit dan nu, ten laatste einde
Februari, uwefruitbooraen met dezelfde
oplossing van 5 tot 10 t. h. booracarbo-
De
Koornbloem
Bureel en Redactie GROOTE MARKT, 8, AALST.
Verantwoordelijke Opsteller ORTAIRE CAUDRON
Burchtstraat, 3, AALST.
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen.
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niét teruggegeven.
