Arbeid -adelt
Vergaderingen
der Honden
De zonne rijst
(Haaf gaan «jij been
Landbouwweekblad
Zondag 2 Mei 1920
ZONDAG *25 «APRIL 1920.
Prijs 6 centiemen.
2de JAARGANG. Nr 70
Bureel en Redactie GROOTE MARKT, 8, AALST
Verantwoordelijke Opsteller ORTAIRE CAUDRON,
Buchtstraat, 3, Aalst.
Aankond gingen volgens akkoord.
Abonnementsprijs
3,50 frank 's jaars.
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggegeven.
Be Algemeene
f erg ad eri n g verschoven
Door het sluiten van ons lokaal
voor 15 dagen wegens alcoolver-
bruik, zal de buitengewone alge
meene vergadering verschoven
worden tot
ZONDAG 2 MEI
om 3 ure (zomëruur) namiddag.
Het Bestuur.
Buitengewone
A Igemeene f ergadering
voor de Aandeelhouders der Sam.
Maatsch. Redt U Zeiven in het
4okaal te Aalst, Groote Markt, op
om 3 ure (Zomeruur).
DAGORDE
1. Verslag over de drukkerij
De Koornbloem
2. Vergrooting van het Maat
schappelijk Kapitaal.
3. Bijzondere besprekingen.
De Bestuurder, De Voorzitter,
O. Caudron. B. Schockaert.
Meermaals werd er gewezen op
de belangrijkheid van maandelijksche
vergaderingen. Ik mag met overtuiging
zeggen dat dit eene noodzakelijkheid is.
Deze bijeenkomsten moeten vrienden
kringen zijn, waar niet alleen alles wordt
besteld van vetten, veevoeders of zaden,
maar waar bijzonderlijk de boerenbe-
langen onderling worden besproken.
In onzen stand wordt nogal veel ge
mord achter de stoof dit telt tot niets.
In onzen tijd, evenals in alle tijden, moet
men luidop zijne eischen stellen men
moet aan de geheele samenleving door
middel van dagbladen, congressen en
vergaderingen kunnen wijs maken wat
men wil
Beginnen we eerst met onze paro
chiale vergaderingen waar ieder boer-
ken zijn stem laat hooren, waaruit de
verschillende gedachten het ware beeld
van den volkswil weergeeft. Daar zal
de ontwikkelde en vooruitstrevende
aan de mindere zijne gedachten, zijne
ondervindingen en praktijken vóórpre
diken. Daar zal hij hen veel kunnen lee-
ren op gebied van landbouwkennis, van
manier van bemesten, voederen, kwee
ken. Aan hen, die niet geleerd, of nooit
de moed hebben een dagblad of boek in
handen te nemen, zal bij deze gelegen
heden de kiem gelegd worden tot ver
dere ontwikkeling. Op deze vergaderin
gen wordt ook over de algemeene be
langen gesproken, over de dagelijksche
aangelegenheden, zooals oorlogschade
en oorlogwinsten, Duitsch vee, lasten
en patenten, enz. Eveneens economi
sche vraagstukken van het heden en de
toekomst.
Zoo komt er een beeld en een wil in
onzen stand. Tot hiertoe werd daar niet
veel rekening van gehouden, want in de
meeste komiteiten en besturen die zich
met landbouwaangelegenheden bezig
houden, vindt men alles behalve land
bouwers. Soms ook al een zeer groote
heerenboer, of een heer uit het dorp.
Men ziet weinig omhoog naar de ver
zuchtingen van den kleine, van het volk.
Men benoemt commissiën voor oorlog-
schade, voor oorlogwinsten, voor op-
eischingen van vee en paarden in
Duitschland.
Wie benoemt die commissiën en wie
maakt er deel van Zijn er niet onder
hen die rechtstreeks de boeren tegen
werken en die, bijzonder in den oorlog,
deze laatsten hebben uitgebuit, waar ze
de gelegenheid vonden Menschen uit
de stad of menschen zonder voldoende
kennis, beschikken over het lot van
dezen die ze niet kennen, wier belangen
ze niet betrachten noch verdedigen.
Het volk staat daar buiten en is ge
noodzaakt ootmoedig den kop te buigen
bij de besluiten en wetten dezer heeren.
Volgens de inlichtingen uit goede
bron vernomen, heeft de heer Gouver
neur van Oost-Vlaanderen eene com
missie saamgevraagd om over de prijzen
van landbouwprodukten te handelen.
Waar hij deze heeren of boeren heeft
gezocht weet God alleen weet ik dat er
van het bestuur van onzen machtigen
bond niemand werd gevraagd.
Zoo ging het tot hiertoe met de cpm-
missiën en besturen onze vereeniging
werd over 't hoofd gezien.
Is het misschien omdat hier te veel de
volksgeest doorkomt, ofwel omdat daar
vrije menschen zitten en misschien te
veel zouden willen voor den landman.
Men kan wellicht beter om met onze
oude patriarken die bij het drinken van
een glasje lekker vocht goedzakkig knik
ken en in de handen kletsen In elk ge
val hoeft er worden gewezen op het feit
dat de wil van het boerenvolk van het
land van Aalst, welk bijna uitsluitend bij
onzen bond is aangesloten, niets gold
tot heden
Daar moeten we zelf een eind aan
brengen en wij beginnen met ons te
doen kennen en te toonen. We zijn te
nederig geweest en hebben steeds in
stilte gewroet, zooals het doorgaans bij
boeren gaat. Heden zullen we beginnen
met onzen kop wat stouter op te steken,
op onze vërgaderingen en overal waar
het past.
De beste gelegenheid om de gedach
ten te vereenigen is een congres. Er
dient jaarlijks een groot landbouwcon-
gres gehouden, waarop alle landbouwers
worden uitgenoodigd en waarop alle
vraagstukken worden besproken. Elkeen
zegt er zijn gedacht, en den wil der
meerderheid wordt wet. Van uit zoo
eene bijeenkomst zendt men met meer
gewicht een wensch, e^n wil de wereld
in. Eendracht is hier' macht en de ge
dachten van een enkelen kunnen niet
opwegen tegen den wil der massa.
Daarom vraag ik aan het bestuur van
den arrondissementsbond om een con
gres te beleggen voor den aanstaanden
Zomer, waar alle aangelegenheden wor
den besproken, alle zaken gewikt en ge
wogen. Dat de plaatselijke bonden
goede vergaderingen beginnen te hou
den en mannen gereed maken om deel te
nemen aan deze belangrijke besprekin
gen.
Landbouwers, laat ons samenkomen
om onze belangen te bespreken en ge-
zamentlijke eischen te stellen tegenover
de nieuwe toestanden in de maatschappij
opdat anderen zien dat we leven en
jeven willen. SANDER.
De zonne rijst uit doom en dauw
En toovert wondre dingen, -
En hooger in het hemelblauw
De leeuweriken zingen.
De menschen gaan en droomen voort
Hun onvoltooide droomen,
Die door geen schel gerucht gestoord
Nog immer gaan en komen.
De landman staart al over 't veld
Een wijl voor 't lastig fwoegen,
Zoo staat een stond en meet een held
Zijn kracht met vergenoegen.
Het harte rein, de ziele groot,
Als koning in den morgen,
Draagt hij,hoe zwaar ze'm 't leven bood,
Zijn drukke kroon van zorgen.
Dan slaaft hij blij dag in dag uit
En zal geen moeite sparen,
Hij doet natuur, zijn wondre bruid,
Steeds nieuwer leven baren.
God zegen' u, u en uw werk
En schenk' u frissche krachten
Doch houd u fier, man, houd u sterk
En laat ze u maar verachten
Uw hart is rein, uw ziele groot,
Draag blij uw kroon van zorgen
Hoe zwaar ze u ook het leven bood,
Gij koning in den morgen.
Helen Praet.
De oorlog met al zijn gruwelen en
barbaarschheden, met zijn brand en zijn
bloed, staat ons nog te frisch voor het
geheugen, opdat onze gemoederen niet
diep geschokt werden door de zonder
linge tijdingen, die dezer dagen de ronde
hebben gedaan.
De Franschen, met een lichtzinnigheid
eigen aan Zuiderlingen,gingen op avon
tuur uit naar Francfort en andere Duit-
sche steden van de onzijdige zone. De
kalme Engelschman roerde niet, Ame
rika wilde er eerst 't fijne van weten,
daar zij geen roekeloo^e daden willen
stellen maar België, het arme, platge
schoten en geplunderd België, sprong
dadelijk Frankrijk terzij, zonder redenen,
zonder bedenken, alleen luisterend naar
de geweldige kloppingen van zijn hart
dat slaat van liefde, van liefde voor
Frankrijk. Voor Frankrijk wil het alles
geven, zijn goed en bloed, en het laat
weergalmen dat het dreuntFrankrijk
über alles
Het avontuur van Francfort is al te
wel bekend, om er lang over uit te wei
den. Het spreekwoord zegt men moet
het ijzer smeden terwijl het heet is, en dit
wist Frankrijk op staanden voet toe te
passen. Terwijl het hartje van onzen
Minister van Buitenlandsche Zaken lus
tig aan t popelen was van tintelende
bransche min, terwijl onze franschge-
zinde officiertjes reeds naar hun sabelsgre
pen om op wacht gaan te staan voor
Frankrijk naast dezes koloniale troepen,
begonnen ze te Parijs en gansch Frank
rijk door de trom te roeren en de fluiten
te bespelen om den lof te verkondigen
van het groote, dappere België. Gene
raals en hoofdministers, alle dagbladen
en tijdschriften zwaaiden met volle hand
het wierookvat op België's neus. Dat
zou de inleicjjng zijn tot den lustigen
bruiloft.
En het gevolg Een gedwongen hu
welijk keen militair verbond met Frank
rijk Hoe luid werd niet gezongen on
der den oorlog en na den wapenstilstand
dat België voortaan een zelfstandige
staat zou worden, vrij van alle opge
drongen neutraliteit en daar is 't al
men wil van ons land een vassaal maken,
een wapenknecht van Frankrijk. Want
reeds zoo ver staat het Fransch chauvi
nisme, dat een generaal durft te verkla
ren, dat er in zijn oog geen grens meer
bestaat tusschen Frankrijk en België
we schreven en spreken maar één en
dezelfde taal, zegt hij, (het Vlaamsch,
onze zoo schoone moedertaal, die hier
door drie en half millioen menschen, op
zijn minst, gesproken wordt, bestaat
voor hem niet en ten slotte hebben we
maar één en dezelfden vijand meer, na
melijk Duitschland.
Onze vijand, generaal, onze vijand is
al wie ons verknechten wil, al wie ons
langzaam of brutaal weg opslorpen wil,
hoe hij ook moge heeten. We willen
vrije Belgen zijn, zonder tyrannische
voogden. We hebben ons niet vrij ge
vochten, generaal, uit de moordende
klauwen van den Arend, om ons in ar
men te werpen, die onze zelfstandigheid
met kussen en liefkoozingen versmachten
I
De Koornbloem
