r
Arbeid adelt
KERSTMIS
Kerstverhaal.
KOLEN
Landbouwweekblad
Brief van
Nonkel Wisius
KERSTLIEDJE VOOR VLAANDEREN
Landbouwers, leest
etfö'ers prei rit uw blad.
ZONDAG 26 DEC. 1920.
Prijs 10 centiemen.
3«k JAARGANG. Nr 105
Bureel en Redactie GROOTE MARKT, 8, AALST
Verantwoordelijke Opsteller ORTAIRE CAUDRON,
Burchtstraat, 3, Aalst.
Aankondigingen volgens akkoord.
Abonnementsprijs
5,00 frank 's jaars.
Men schrijft in op ons Bureel
en op alle postkantoren.
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggegeven.
Deze schoone feestdag herinnert ons
a groot feit in de wereldgeschiedenis
geboorte van Gods Zoon die
r menschen verlossing op de wereld
ram.
In de nabijheid van het stadje Bethle-
:m trokken, ruim negentien eeuwen
•leden, een paar arme nederige men-
hen een stalleken binnen. Geheel den
rond zochten ze tevergeefs een onder-
timen in de stad, maar nergens werd
deur voor die arme doolaards geo-
end. En daar in 't veld, in een schuil-
aats van dieren werd de Verlosser der
/ereld geboren.
Hoevele schilders schetsten die ge-
iorte af en door hoe menig lied werd
bezongen. Ziet de machtige schilderij
kn een onzer groote meesters en be-
onderterde liefde, de vrede en de
moe van dat godlijk drietal. Bewon-
•r dat samenzijn van de godheid met
dieren der aarde, in hooi en stroo en
,de doeken gewenteld, terwijl in de
achtige paleizen van Palestina de har-
e speelden bij bras- en feestpartij
En zoo begon Hij zijn leven in nede-
gheid, armoe en ontbering. Zoo ging
ijn leven voort en alles sprak in Hem
m Liefde. Alles in Hem verschilde zoo
eel van de woeste nijd, de drift naar
oud van anderen. Hij was het toon-
eeld van de menschen en kwam tot ons
"door zijn voorbeeld en zijne leering
en weg tot den hemel te toonen
Zijne leering Hoe schoon is ze, hoe
oorbeeldig Liefde en Rechtveerdig-
eid
Liefde Geen haat, noch wrok, geen
ooze nijd, geen zelfzucht noch hoog-
ioed Reine liefde tot alle menschen.
leen vermaledijding, geen vloek tot de
ondaars, maar vergiffenis, erbarmen,
enade
Rechtveerdigheid Geeft aan God
rat aan God en den Keizer wat aan den
leizer toekomt Recht door zee, in
nbaatzuchtigheid geen geldzucht,geen
ledrog, geen dieverij, noch joderij, geen
uichelarij, noch pilaarbijterij Geen
[waadsprekerij, geen eerroof
Hij preekte zijn leer aan het volk, aan
ille standen van Palestina. De armen
'olgden hem de rijken, de pharizeërs
leden hem ter dood brengen.
Negentien honderd en twintig jaar is
t geleen en nog altijd en immer voort,
neren wij de blijde verjaring van Chris-
•us' geboorte
En welhaast klept het klokje van de
ïederige, wellicht met sneeuw bedekte
dorpskerk om ons het blijde nieuws te
verkonden
Vrede op aarde aan de menschen
van goeden wil
En de oude pastoor zingt zooveel ja
ren met immer verflauwende, toch nog
Joeke stem Gloria in Exelxis Deo
iie brave, goede man, de weerdige op-
o/ger van Christus.
Nederig maar weerdig trekt hij door
't leven en vervult zijn ambt met heilige
toewijding. Zijn mond spreekt van
- .Liefde en op zijn predikstoel verkondigt
ijlmj sinds zoo lange jaren de schoone
VJ 'urheden van het Evangelie. Beschim-
V -n -ggtTooi', noch verwijt kwamen
J-iine lippen. Hij hielp den arme in
site. toostte de bedroefde en ongeluk-
1 kie, hi\p de zieken en bereidde hen
de weg Qt het eeuwige Vaderland. Hij
u'ep de zedige doolaard met goede
o»rden enbracht hemiaar des Hee-
ren schaapstal terug. Hij kende de geld
god niet en maakte geen onderscheid
tusschen zijne schapen.Hij was een ware
apostel van Liefde en Rechtvaardig
heid
En met Kerstdag zingt, hij weer in
zalige verrukking, wijl al zijne parochi
anen in stilte meejuichen:"Glorie in den
hemel, en Vrede op aarde aan de men
schen van goeden wil.,,
't Is nacht,
De vlokjes vallen zacht,
Door 't stille veld verloren,
In 't stalleken, koud en klein.
Waar os en ezel zijn,
Een Kindjen is geboren.
Het Wicht
Dat daar zoo schamel ligt,
In armoede is begonnen
Zijn droeven levensloop...
O, mensch, vertrouw en hoop
Uw hemel is gewonnen
O Heer,
Zie thans op Vlaandren neer,
Dat 't eindlijk worde herboren,
Maak elk van goeden wil
Verbidden wij U stil,
Of redloos is 't verloren 1
Fons Van de Maele.
weerkomen naar huis en zullen de Duit-
schers hem niet meer pakken en hem
niet meer slaan
Hun lipjes waren niet rap genoeg om
al de gedachten te vertolken die in hun
hoofdekens opkwamen.
Ja, zei moeder met een zucht; als ge
zoetjes zijt en schoon bidt dan zal het
kindje Jezus komen en dan is de oorlog
voor altijd gedaan. Dan ging ze voort
met bidden en de kinderen waren heel
braafjes en voort luidden de Kerstklok
ken en spraken van vrede, vrede aan de
menschen van goeden wil.
Vrede 't Was Kerstavond van 't
jaar '17, de vader, Fred Stokers, was al
drie maand opgeëischt en nog geen t
minste nieuws was van hem thuis aan
gekomen, Bij boer Lenders had hij heel
den oorlog tot dan toe gewerkt met een
vlijt en een zorg alsof het zijn eigen zaak
gold. Lenders had al gedaan wat hij kon
om hem uit de Duitsche klauwen te
krijgen, doch niets had gebaat, op t
laatst hadden ze hem zelfs bedreigd hem
mee te voeren en zooveel het in zijn be
reik lag, hielp hij de vrouw en de kinde
ren honger zouden ze niet lijden.
Een paar dagen voor Kerstavond had
de boer een vet varken geslacht, de helft
voor hem, de andere helft... ja God ,weet
voor wie het al was. Doch zijn eerste
gedacht was voor de vrouw en de kin
deren van Fred, die goeie, brave Fred,
kon hij er maar van meesmuilen En
een groote schotel vol, deed hij voor de
Stokers gereed zetten, voor hun Kerst
mis, een kostelijke zending
Eerst eten, vrouwke, en dan ver
tellen, want ik zie ze...
Ook bij boer Lenders was er vrede in
huis, innig zielsgeluk om zijn menschlie-
vend werk nooit was hij zoo gelukkig
geweest en hij vergat een paar uren al
het andere wee, dat de wereld vervulde.
Reeds duurde de oorlog meer dan
drie volle jaren en nog was er geen
hoop op vrede dag en nacht donderde
het kanon maar altijd door, dat de deu
ren rammelden en de grond daverde.
Zonder genade, altijd vechten en bloed
vergieten, moorden ginds in 't hoekje
van West-Vlaanderen. Was ginder aan
de fronten de strijd hardnekkig en on
verbiddelijk, hier in den lande werd er
ook bitter geleden. Er was geen brood
te veel, de winter was hard en de kolen
raar en spijts weer en wind waren de
opeischingen aan den gang...
Jongens werden uit de ouderlijke wo
ning gesleurd, vaders van vrouw en
kinderen gescheiden en allen in beesten
wagens gestampt om voor hun beulen
slavenwerk te gaan verrichten in ge
vaarlijke sectors, en hun loon dertig
pfennig, verwenschingen en slagen
vooral. Dat waren wel de schrikkelijkste
en de meest folterende dagen die ooit
een volk zal beleefd hebben
Nog siddert en beeft ons hart als wij
aan dien vreeselijken tijd terugdenken,
Stil in den eenzamen donkeren avond
zat een jonge moeder in haar huisje on
der den toren met drie bloeikes van kin
deren rond haar bij ee n smeulend vuurtje
te bidden in het achterkeukentje, te bid
den om vrede. De kleintjes waren heel
stil en de handjes gevouwen keken ze
nu en dan met hun bedrukt wezentje
naar hun moedertje op het was de
vóóravond van Kerstdag. Daar begon
nen de groote klokken te luiden, de
kerstklokken, zwaar weerdreunden de
slagen in de stille woon, maar toch blij
feestklokken vredesklokken
De kleintjes keken ondervragend op
en onderbraken
Is 't nu Kerstmis, moeder
Komt 't Kindeken Jezus nu en zal
't nu vWde zijn en zal vader nu mogen
In de verte luidde het klokje van het
klooster de Middernachtmis, Kerst
nacht het klonk als een gemengd koor
van blijde Engelen die zongen
Gloria in excelsis... En vrede op de
aarde aan de menschen van goeden wil...
P.HELENAERT.
De moeder keek op naar het uurwerk
zeven uur slagens gereed, en ze zei tot
de twee oudste allo, kindjes, slapen
gaan en morgen vroeg is t Kerstdag
Het kleinste lag al te slapen in haar
schoot en de twee andere begonnen
uit te spelen. Met eens hoort de moeder
een gerucht aan de voordeur stil, st...
zegt ze luisterend.
Ja, er is iemand aan de voordeur, wie
komt nu nog, zoo laat de deur schuift
open, een gerucht in de voorkeuken,iets
op de tafel de deur weer dicht, een
stap naar buiten en... niets meer, alles
weer stil... Ongerust neemt de vrouw de
lamp op braaf zijn, kinderen en wil
gaan zien.
Daar wordt gerammeld aan de klink
van de achterdeur. Wat nu Zij zet de
lamp neer en staat met bevend hart te
wachten, te luisteren... Een tweede maal
werd met de klink duchtig gerammeld.
Wat gedaan De blokken uit en gaan
zien. Een hand op den zwaren grendel
en een aan de deurpost, vraagt ze met
lage stem Wie daar Ik, Fine, fluis
terde een vermoeide keel. De deur vloog
open en man en vrouw in malkanders
armen roerend schouwspel
Maar waarom zijt gij eerst aan de
voordeur geweest
Ik 'k Ben op straat niet gewaest.
Ik heb nochtans voetstappen ge
hoord.
Neem de lamp, we gaan eens kij
ken.
Samen gingen zij in de voorkamer.
Daar stond op de tafel,onder een grauw
papier een volle schotel varkensvleesch
en van 't beste Fred en Fine bezagen
elkaar ondervragend. Maar dat is de
schotel van Lenders, die erken ik als
mijn eigen schoenen Die brave Len
ders
Moeder nam de schotel en samen
trokken zij de keuken binnen daar was
er blijdschap en vrede in huis op dien
heiligen nacht.
Maar, Fred, zei de vrouw, als het
eerste vreugdevuur wat verminderd
was, hoe zijt ge nu eigenlijk hier geraakt
en moogt ge blijven
Beste Redactie, ik neem nogmaals de
pen in d' hand om U over alles wat te
spreken.
Vooreerst moet ik U proficiat wen-
schen omdat de Koornbloem zooveel
verbeterd is. Het is ongelooflijk hoe mij
dat deugt doet te zien hoe dat onze boe- J
renzaak vooruit gaat en overal veld j
wint. De gazet, het magazijn, de brand
verzekering, de leden de abonnenten al
les wint meer om meer aan. Zelfs ons
lokaal wordt een perel van leven en
verteer, maar terwijl ik van 't lokaal
spreek moet ik U zeggen dat al de dui
venmelkers op hunnen loer liggen tegen
dat de zonna wat hooger komt en dat de
gevleugelde lievelingen de lucht door
kruisen. Zij hopen dat de pas gestichten
duivenbond goed zal op de pooten staan
en dat de dappere inrichters zullen ge
reed zijn met al hun materiaal om bij de
warme dagen eenen prijskamp te geven.
Maar dan zult ge nog een stagie of twee
op ons lokaal moeten doen op metsen;
er moeten toch wel vier verdiepen zijn
en met een ophaalder gelijk in den bazar
te Brussel. Op 't hoogste moeten dan de
duivemelkers lager de assurantie, daar
onder de boerenbond en op 't gelijk
vloers de bierzuipers. Als ge dat kunt
bekomen zal ik een pluimken op uwen
hoed steken. Zoo worden we langs om
meer verbroederd en verbonden,
Dees week wil ik voor ons gemeente
eene aanvraag doen naar de mannen
van Nieuwerkerken om eens die filmen
af te zenden van hunnen cinema die ze
met hunnen feestdag gespeeld hebben.
Volgens de groote gazetten is het iets
buitengewoons en daar er bij ons met
den oorlog ook alle soorten van ratten
muizen en schamateurs van suiker en
cacao bestaan hebben, zouden de. men
schen dat natuurlijk ook eens geerne
zien.
Verleden week heb ik nog eens harte
lijk gelachen om de toeren van een on
zer dorpsmeneeren. Hij liep al de huizen
af om aan de boeren te vragen toch niet
langer deel te maken van den boeren
bond Redt U Zeiven. Hij kwam ook in
mijn geburen bij een klein boerken maar
die ook schoenlapper van beroep is.
Nadat mijnheer Schimmelpenninck
zijn vooiske afgezongen had "dat hij niet
zou gerust hebben vooraleer onzen bond
kapot was zegde onze schoenlapper
I Zie menheer ik zou willen bij uwen
bond komen als ik al uw werk mag doen
aan uw schoenen.
Ja vriend, - zegde menheer - maar
ik verslijt weinig schoenen en ik ga ge
woonlijk bij Jan op 't dorp.
Hewel menheer zoo ge moet loo-
pen om onzen bond kapot te krijgen
zult ge zooveel schoenen verslijten dat
Jan ze niet op tijd zal kunnen herstellen.
Waarop menheer drupneuzend de
deur uit trok.
Bij mij, ongelukkiglijk komen die hee-
ren niet binnen. Ze weten dat mijn ant
woord gereed ligt en dat ik daarom te
oud geworden ben en op mijn leven te
veel gezien en geleerd heb om mij nog
langer bij den neus te laten leiden door
de menheeren van 't dorp.
Bij goedzakkige boerkes of ongeleerde
menschen trekken ze drij maal per week
binnen en ze praten, ze smeeken, bidden
met betraande oogen en knielen met ge
vouwen handen om toch medelijden te
hebben en bij hunnen bond te komen.
Bijzooverre dat weemoedige menschen
beginnen te snikken en uit compassie
toch maar ja knikken, terwijl hun oogs-
kes vol tranen staan. Wat is de wereld
een dal va^ tranen en wee en wat heb
ben die heeren een ongelukkig leven van
zoo voor de minste boereman of boere-
vrouw tot in het zand te knielen terwijl
hunne tranen met beken de deuruit
vloeien 1
Maar allo, ik durf niet verder over
die triestige, droevige, met tranen door
weekte toeren niet langer spreken eer de
lezers van de Koornbloem ook in on
macht vallen. En ge moet weten dat is
mijn bedoeling niet want ik weet dat
onze Lieven Heer liever een blijde geest
ziet dan een droeve. Laat ons dus Vroo-
lijk zijn dat de groote vorst nu voor een
tijken over i,s en dat we weer aan t eten
kunnen voor de beesten.
Volgens ik hoor heeft de vfleceman
hier en daar al nen deel patatten doen
vervriezen 1 Waar dat allemaal zijn ver
stand in steekt als er reeds zooveel te
kort is voor mensch en dier 1
Maar is 't waar, komt er weer een
schip kolen voor de leden van den bond
Zoo dat zoo is zal elk kunnen zijn provi
sie opdoen van beste kolen, want tegen
woordig trekken de meeste meer op
steengruis als op brandstof.
Ik moet U voor 't laatste zeggen dat ie
dereen van ons dorp met vreugd vernam
dat er een magazijn is te Burst. Nu is
het toch zooverre om altijd naar Aalst te
komen en ik verzeker U dat er op een
maand tijd meer dan duizend nieuwe le
den zullen bijkomen van ons streek, Ik
denk dat de bestuurleden eens naar de
gemeenten zooals Letterhautem, Vlec--
kem, Sint Lievenshautem, Borsbeke,
Burst, Hillegem en meer andere zullen
komen om er boeren aan te spreken op
eene vergadering en ze te overtuigen
van de voordeelen van onze vereeniging.
Allen moeten bij ons broederlijk ver-
eenigd zijn. Hoe meerder hoop hoe beter
koop.
Besten dank en tot later.
NONKEL WISIUS.
Er wordt aan de leden van onzeïi
bond bekend gemaakt dat een schip
beste huiskolen 60 grof op weg is en
deze week in Teralphene-Denderleeuw
zal stilhouden. Het zal verder opvaren
naar Aalst na eerst de leden der dichtst-
gelegene dorpen te hebben bediend. De
hoedanigheid is gewaarborgd uitstekend
en de prijs fr. 15,75 per 100 kilos,
Degenen die van deze kolen begee-
ren, moeten zich zonder uitstel bij hun
nen plaatselijken schrijver doen inschrij
ven. Njlen geeft tot 3000 kilos per per
soon.
:v.
Xv.v.vlv'v'v
RNBL
f
