jREDT U
ZELVEN
Arbeid adelt
BRIEF VAN NONKEL W1S1ÜS
Hoe een boomgaard
aangelegd
EEN NOODKREET
Het recht van den
uitgaanden pachter.
Landbouwweekblad
moet steeds de
leus zijn van
alle landbouwers.
0, die Öeel^ooplieden
ZONDAG 26 MAART 1922.
Prijs 10 centiemen.
4de JAARGANG Nr 169.
Abonnementsprijs 5,00 frank 's jaars.
Men schryft in op ons Bureel en op alle postkantoren.
Aankondigingen volgens akkoord.
Bureel en Redactie GROOTE MARKT, 8, AALST
Verantwoordelijke Opsteller ORTA1RE CAUDRON, Aalst,
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggegeven.
Voor en door de
Landbouwers
BESTE REDACTIE,
Ik kan niet langer nalaten de pen in
d'hand te nemen om U allen en al de
leden van Redt U Zeiven mijne groote
vreugde uit te drukken over den gesta-
digen bloei van onze Vereeniging.En in
't bijzonder moet ik ons li^L Korenbloe
meken geluk wenschen, omdat het van
een nederig en klein polleken een groot
en ernstig blad is geworden.
Zie, dees week was ik eens alles aan
't overdenken. Ge moet weten, ik ben
wel geen filosoof, maar in mijnen boe
renkop zitten verschillende bestanddee-
len die van filosofie veel weg hebben.
Ik was, zeg ik, aan 't overdenken hoe
dat de wereld zijn gang gaat en hoe de
volken en de toestanden door den eeu
wigen adem des tijds zich vervormen,
omhoog en omlaag komen, rijk en arm,
machtig en verslagen worden. Van over
vele jaren las ik het schoone boek "Quo
Vadis hetgeen nu in De Koornbloem
als mengelwerk wordt gegeven. Dat
machtig en prachtig boek, dat zoo tref
fend de toestanden weergeeft onder het
groote Romeinsche Keizerrijk, de op
komst der Kristenen, het leven der Ro
meinsche keizers en patriciërs of edel
lieden, nevens dat van de verarmde
volksmassa en de wulpsche wijven. Ik
las ook de geschiedenis van Grieken
land, dat eens heel de wereld over-
heerschte en de bakermat was van eene
schitterende beschaving, wier rijkdom-
nen en kunst verzonken in een poel van
wellusten en bloed, om ten slotte door
andere opkomende geslachten geheel
vernietigd te worden.
Zoo zagen we tientallen van volke
ren tot het toppunt komen van glorie en
met den tijd vervallen in ellende en sla
vernij.
En zoo wijst de geschiedenis op de
macht van Spanje, van Oostenrijk, van
Frankrijk, van Duitschlandoorlogen
en revoluties ondermijnden de tronen
der grootsche monarken.
En stilaan gaat de tijd zijn gang, De
beschaving is met de laatste eeuw tot
een verheven peil gekomen de electri-
citeit. de telefoon en telegrafen.de vlieg
kunst, tal van machienen en tuigen,
brachten een totale ommekeer in de ze
den der volken.
De kunst ging omhoog en verhief het
menschdom, maar ook ging een andere
kennis met de vooruitgang meede
broedermoord, de oorlog.
Honderde tuigen van verdelging wer
den uitgevonden en met den laatsten
oorlog werden millioenen menschen,
jonge en oude, geleerde en ongeleerde,
rijke en arme, mannen en vrouwen neer
geveld. Broedermoord
Waarom moet het oorlog zijn en
waarom is het niet het eerste streven
van alle wezens die zich menschen
noemen, die broedermoord onmogelijk
te maken
Wat baat het aan een volk groot te
zijn en machtig, wanneer op een enkel
jaar eene eeuw verloren gaan van al
de noeste vlijt zijner kinderen
Wat baat het een vader of eene moe
der aan hun zoon eene opvoeding te
geven, hem een ambacht te laten leeren
of hem tot hoogere ambten op te leiden,
wanneer een stomme en onzichtbare
hand hem zekeren dag naar de slacht -
bank voert Ik vloek den oorlog
Wanneer ik overdenk wat rampen
en ellenden over de wereld neerkwamen
sinds 1914, dan kan ik het niet in mijn
kop krijgen, hoe dat menschen, die ge
leerd en verstandig zijn, hoe dat geleer
den en professoren, nevens werklieden
en stille boeren, zich gedwee laten mee
slepen naar die hel van wee en vervloe
king
Wanneer ik denk aan de ellende van
de Europeesche volkeren, aan de tranen,
den honger en den angst van millioenen
zwakke stervelingen aan de angstkre
ten en doodsgeratel van millioenen jon
ge mannen, die neervielen in vochtige
poelen of eenzame velden, dan weet ik
niet of heel de-wereld geen zothuis is, en
dan vraag ik mij af of er wel werkelijk
een beschaving bestaatZijn zij niet
slechter als de dieren, als de hyenas en
panters
En heden, na jaren van wraakroe
pende miserie, van bloed en dood, val
len er dagelijks duizenden van honger in
het verre Rusland
Ben jk, Nonkel Wisius, een zot, of
wel zijn het de volkeren van Europa
En zoo ik het niet ben, dan vraag ik
me nogmaals af, waarom men niet eerst
en vooral werkt om den oorlog onmoge
lijk te maken.
Staak de uitvindingen en de verbete
ringen aan de talrijke kunsten. Sluit de
hoogescholen, de gerechtshoven, de
ministeries, want niets helpt van te zor
gen en te werken, zoo men aan het
spook, dat men oorlog noemt, de keel
niet kan toenijpen.
Maar tot hiertoe is van dat alles geen
spraak, groote geleerden, hoogere be
ambten, graven, bisschoppen en monik-
ken loven nog steeds de helden van den
strijd, van den broedermoord. In alle
landen, in de vijandelijke naties, worden
dezelve vereert en in het hart van de
kinderen plant men de haat tot den
vreemde en de liefde tot den god des
vaderlands.
Aan dien god wordt alles geofferd.
Voor zijn bloedige eisch verbleeken de
rechten en de wetten en zijn het bloed
en de tranen der volkeren van geener
waarde.
En wie stelt een einde aan dat spel
Hebzucht, hoogmoed en praalzucht
van eenige hoogere gezagvoerders,
gouddorst en sluwe berekeningen van
joden en kapitaalmagnaten ziedaar de
god des vaderlands.
Die godheid wordt bezongen en be-
wierrookt in elk land en bij ieder volk en
negen en negentig menschen op honderd
laten zich blinddoeken, laten zich mee
slepen door die verleidende taal en die
wierook, en vechten, moorden, branden
om dien god te dienen.
En zeggen dat ik, Nonkel Wisius,
landbouwer van beroep, in dat spelleken
klaar zie, en dat ik het mij een groote
ideale en maatschappelijke plicht acht,
al mijne broeders de oogen te openen.
Weg de oorlog, de wapens neer
Vergeef het mij, Beste Redactie en
Geachte Lezers, zoo ik verdiept geraak
te in mijne filosofische droomerijen, en
zoo ik U iets vragen mag, dan is het
wel van bovenstaande eens goed te
overdenken. Want aan ons is het de
plicht op die gedachtede bestrijding
van den oorlog,in te gaan.
Wij, de kalme en nederige landbewo
ners, die verre van het gewoel der ste
den onder Gods lieve hemel ons stil maar
zorgvol leven slijten, hebben meestal de
beste hersens en de klaarste kop om zoo
iets aan te pakken. Op dit oogenblik dat
de verwezenlijking van ons ideaal, de
aaneensluiting van al de landbouwgroe-
pen van ons land, nabij is, zal het aan
die groep eene eerste plicht zijn den
oorlog te bekampen en aan de toeko
mende geslachten de verschrikkingen
van eenen nieuwen oorlog te sparen.
Ik zegde in 't begin van mijnen brief,
dat ik mij overgelukkig gevoelde over
den niet te stremmen vooruitgang van
Redt U Zei ven.
En nochtans er zitten op bijna elk
dorp menschen die ons uit alle macht te
genwerken en kost wat kost den boeren-
strijd zouden willen versmachten.
Doch niets zal er baten, want wij heb
ben het machtigste wapen in de hand
de tijd, de toekomst die naar nieuwe we
gen voert.
Hier zou ik U nog kunnen wijzen op
heel de gang der geschiedenis, van de
oude, de middeleeuwsche en de moderne
wereld oude toestanden moeten plaats
maken voor nieuwe.
En wat was de landbouwstrijd van
vóór den oorlog
Eenige heeren en politiekers stichtten
bonden en vereenigingen, wier doel
bijna uitsluitend gewijd was aan de ver
wezenlijkheid van hun persoonlijk stre
ven de belangen der boeren werden
gewoonlijk over 't hoofd gezien, buiten
eenige loflijke uitzonderingen die vee!
goed aan onze klas hebben gebracht.
Na den oorlog zijn de rollen gekeerd
en wij zien dat de boeren kost wat kost
willen meester zijn in hun eigen huis en
niet meer willen onder de roede gehou
den worden door gelijk welke heer het
is de ware ideale strijd, de verbroede
ring van alle standgenoten, waar alle
vreemde invloeden aan de deur blijven.
Maar ge ziet van hier dat al de vroe
gere gezagvoerders en boerenleiders dit
met leede oogjen aanzien, en door alle
middelen trachten van die kudde t _.ug
de opperheer te worden. Vandaar de
tegenwerking die een ideale en onbe
wimpelde strekking als die van Redt U
Zeiven ontmoet.
En trots alles gaan we vooruit, met
het wapen van de verbroedering, van
de ongestoorde en ongetemde kracht
van al de landbouwers.
En wanneer ik neerkijk in mijn boek
Quo Vadis en zie hoe dat de eerste
kristenen bij nachte moesten bijeenko
men, hoe dat de belijders van die nieuwe
leering door de Romeinsche keizers en
volksoverheerschers vervolgd en gedood
werden, dan sta ik nog versteld dat de
vervolging niet erger is.
Oude pruiken benijden die wassende
macht van de boerenklas en willen ze
ten allen koste onder de voet krijgen
eenige vleiers en sukkelaars loopen uit
vrees mee, maar de klaarziende, vrije
boeren, de menschen van den nieuwen
tijd staan pal en laten de macht die ze
heden, ten koste van veel opoffering ver
kregen hebben, niet meer uit hunne han
den pakken.
En daarom gaat Redt II Zeiven zijn
vasten en rassen gang. Ik wensch er al
onze leiders en al onze leden en mij zei
ven proficiat over.
Besten dank en tot later.
NONKEL WISIUS.
DE BEMESTING.
Potaschnitraat. Men vindt het in
Indië en in China onder vorm van een
fijn poeder op een groote uitgestrektheid
land, in weinig dikke lagen. Men be
komt het insgelijks door het bewerken
en zuiveren van zekere zouten als
chloorpotasch en sodanitraat. Het bevat
gemiddeld 42,80 °/o potasch en 12,75
nitrische stikstof. Het is dus rijk aan
voedende bestanddeelen en de onkosten
van vervoer en toedienen worden tot
hun minimum gebracht gezien zijn groot
verdichtingsvermogen. Ongelukkiglijk
het kost te duur en niemand zal er ooit
aan denken het in groote hoeveelheden
te gebruiken, gezien men het voordeelig
kan vervangen door chloorpotasch en
sodanitraat. Het wordt vervalscht door
keukenzout en gebruikt bij het vervaar
digen van poeder en 't zouten van var-
kenvleesch aan hetwelk het een schoone
roode kleur geeft, 'k Voeg er ook on
middellijk bij dat het nadeelig werkt op
maag en nieren en ook op 't zenuwstel
sel. Potaschnitraat evenals kaiknitraat
worden 't meest bij de stikstofmesten
gerekend. Het laatste treedt meer om
meer in gebruik en we durven het dan
ook warm aanbevelen.
Dit brengt me heden tot het besluit
aan de lezers van De Koornblöem
zoo klaar mogelijk uiteen te zetten wat
al voordeelen ze kunnen trekken uit de
fosfoormesten. Men verstaat hierdoor
meststoffen waarvan het voornaamste
bestanddeel fosfoor is. Onder fosfoor-
inhoudende meststoffen rekent men
a) metaalschuim, b) superfosfaat, super
vesta. In den fruitboomteelt zijn deze
meststoffen van 't allergrootste belang
en jammer genoeg te weinig in gebruik.
Inderdaad, volgens ontledingen ge
daan in de laboratoriums, is fosfoorzuur
rijk vertegenwoordigd in het stuifmeel
der bloemen. Moest er dus geen fosfoor
zuur in den grond aanwezig zijn of in
te geringe hoeveelheid, dan kunt ge
wellicht begrijpen dat de bevruchting er
door lijden zal of soms algemeen misluk
ken. Vandaar een gansche fruitoogst
verloren bij gebrek aan fosfoormesten.
Bovendien weten we genoeg dat ale,
beer, sodanitraat enz. de boomen opja
gen,v weelderig doen groeien, veel blade
ren geven enz., maar vast en goed hout
vormen, veel vruchten dragen, veel
weerstandsvermogen tegen ziekten en
en insekten, geven de stikstofmesten ge
woonlijk niet. Daarom behoeft ge tot
fosfoormesten uw toevlucht te nemen
en niet uitsluitelijk daarom, maar ook
omdat door hunne bemiddeling de
fruitkweeker zware rijkgekleurde vruch
ten zal bekomen met een grooter bewa-
ringsvermogen.
Ongelukkiglijk bij vele landbouwers
bestaat nog het droef gedacht dat hun
boomgaard dat alles ontberen kan.Maar
'k zal kloppen en blijven kloppen tot de
nagel al is hij nog zoo verroest, er toch
zal doorgaan. Gebruik minerale mest
stoffen, wilt ge gezonde kloeke en ster
ke boomen bekomen. Dat men ze hoeft
te gebruiken daarvan zal ik u wellicht
reeds overtuigd hebben, maar ge moet
ze ook oordeelkundig aanwenden. Laat
ons dus iedere meststof afzonderlijk be
spreken, er de voor- en nadeelen van
doen kennen, zoo doende, zult ge een
beteren keus kunnen doen voor de
gronden waarover ge beschikt.
Superfosfaat.— Superfosfaat is reeds
een bewerkte meststof en komt niet in
dien toestand uit den grond. Superfos
faat komt voort van mineraal fosfaat dat
men uit den grond delft rond Luik en te
Ciply en de omstreken van Bergen het
is zeer verschillend van inhoud en men
koopt het dan ook per eenheid fosfoor.
Mineraal fosfaat bevat van 13 tot 14 0/o
fosfoorzuur. Maar dit fosfoorzuur is
daar verbonden met drie deelen kalk en
men heet zulks driebasis fosfoorzure
kalk. In dien toestand is fosfoorzuur niet
opneembaar door de wortelvezels der
planten en men bewerkt daarom het mi
neraal fosfaat met zwavelzuur of vitriool
dat twee deelen kalk aantrekt en zwa
velzure kalk of plaaster wordt geheeten.
Het fosfoorzuur blijft dus nog verbon
den met een deel kalk en is in dien toe
stand oplosbaar in water en kan dus
door de planten opgenomen worden.
Mineraal fosfaat wordt alsdan in den
handel verkocht als superfosfaat en be
vat van 12 tot 20 fosfoorzuur. Het
bestkoope superfosfaat is dus ook niet
het beste en het verschil van prijs is niet
altijd in verhouding met het verschil der
eenheid fosfoorzuur.
Op zure, natte gronden zou ik nie
mand aanraden deze meststof te gebrui
ken om reden dat het zwavelzuur er in
bevat die gronden nog zuurder zal ma
ken. De werking van superfosfaat blijft
niet lang achterwege omreden dat de
vochtigheid ze oplost zonder ze noch
tans naar den ondergrond mede te slee
pen. Men moet hem goed onderwerken,
in een droge plaats bewaren, hem niet
behandelen als men de handea zou ge
kwetst hebben of ook niet als men te
schoone kleederen zou dragen, want su
perfosfaten vergiftigen de kwetsuren en
tasten de stoffen aan.
L. HAEMS,
Landbouwvoordrachtgever.
Over eenige weken las ik in De
Koornbloem hoe men er toegeraakt de
boeren bij het haar te nemen dit is niet
zelden, eilaas want ik ben overtuigd
dat er op 100 gevallen geen 10 zijn, dat
de boer het niet bezuurt.
Verkoopt men een beest, daar zijn
altijd van alle voorwaarden aan ver
bonden heeft de koopman wat te duur
gekocht of is de koopwaar wat gedaald,
dan begint hij van de voorwaarden ge
bruik te maken en weet er altijd op te
beknibbelen.
Hoeveel processen zijn er niet ont
staan op die wijze en wie verliest ze
gewoonlijk De boer 1
Ook wanneer de koopman wat
moeielijk is bij de levering, leggen de
meeste boeren de kop in den schoot en
laten zich pluimen.
Wat is r,u het beste middel om dit
tegen te werken
Volgens mij is het eenvoudigste van
al ter markt gaan.
Daar verkoopt men aan den prijs van
den dag, men moet geene voorwaarden
naleven, men ontvangt zijn geld en alles
is afgeloopen. Moesten de landbouwers
met alles wat ze te verkoopen hebben,
ter markt gaan, 't ware uit met die fijne
mannekens die op den rug van den land
bouwer een lekker leventje slijten, 't ware
uit met vele processen, rekeningen van
advokaten, verloren reizen en droeve
dagen.
Het gemeentebestuur van Meerbeke
heeft die zaak goed begrepen en heeft
niet geaarzeld eene markt in te richten
van vee en alle andere waren. De za
ken gaan er ook zeer goed, tot voordeel
van boer en verbruiker.
i PLUSTICUS.
Als bijna vier jaar lang de kapitalis
ten alles in 't werk gesteld hebben om
Rusland te pijnigen, omdat het, naar het
hun toescheen, hunne kapitalen die al
daar vastzaten ging verzwelgen, stonden
zij al met eens voor een onverwachte
toestand. De hongersnood maait de
menschen weg, zooak 's Zomers de pik
van den landbouwer de graanhalmen af
maait. Het Russisch volk sterft met gan
sche streken uit. Maar als dat volk
waarlijk te niet gaat, dan wordt er zeker
niet meer gewerkt en moeten al die
vreemde kapitalen verloren. En nu als
de nood zoo nijpt dat alle hulp voor
vele ongelukkigen zal te laat komen, nu
slechts begint men om in al harten mede
lijden op te wekken. Waarom niet vroe
ger
En waarlijk 't is om te schreien als
men leest of hoort vertellen hoe het gin
der gaat. Langs alle kanten,in alle steden
worden voordrachten met lichtbeelden
(cinema) gegeven. Daar ziet men de ma
gere oogsten over het steenhard uitge
droogde land, de doodschheid van de
dorpen, met hoeven waarvan de houten
daken als voedsel werden gebruikt. De
lange menigte menschen op vlucht voor
den honger, de lijken langs den weg, en
hoopen menschen verloren in het einde-
looze dorre veld. De honger die den buik
der kinderen deed zwellen en armen en
en beentjes uitgemergd heeft als ver
droogde twijgjes moeders dood in den
sneeuw hun arme zuigeling nog in de
armen drukkend aangezichten die eer
op een masker met doodshoofd dan op
iets anders gelijken. Kerkhoven met hoo
pen lijken die te talrijk waren om ze
te begraven weeshuizen met uitgemer
gelde, de monsterachtige, de ineenge-
krampte kinderen. Zooveel en zoo'n el
lende dat men het noch zeggen noch be
schrijven kan, ellende van gansch een
volk waarvan reeds een zeer groot deel
niet meer kan gered worden, waarvan
miljoenen weer wachtend zitten op den
hongerdood.
Ja, miljoenen menschen sterven gin
der in hongerkrampen en in plaats van
ze eerst brood te geven, heeft men hun
eerst over politiek gesproken.
En ondertusschen, wat vertelt men
van den anderen kant van den Oceaan
Daar laat men het graan rotten omdat
het in zijn vollen overvloed niet kan ver
kocht worden. In Canada is het over
schot van den oogst 5 miljoen ton, drie
maal zooveel als er noodig is om al de
hongerlijders uit Rusland te redden In
Argentinië, in Zuid-Amerika is er zoo'n
overvloed van maïs dat men hem moet
verbranden in de machienen van den
trein. Wie heeft het niet gelezen dat
Cuba milliarden suiker heeft vernietigd
omdat het anders te goedkoop zou wor
den. Is dat alles geen schande voor on
zen modernen tijd die zich beschaafd wil
noemen
Geheel het Zuid-Oostelijk deel van
Rusland is een streek waar de hongers
nood de meester speelt. LuistertDrie
en dertig miljoen menschen, (dus meer
dan 4 maal de bevolking van België)
verkeeren in gevaar 10 miljoen onder
hen zijn in zeer dringenden nood en voor
vele miljoenen menschen wat er ook
voor hen moge gedaan worden, zal alle
hulp te laat komen.
In die streek is zelfs het gras verdwe
nen, de boomen staan zonder schors, die
heeft als voedsel gediend voor menschen
en dieren, de wortels zijn uitgetrokken,
de dieren uit de stallen en soms levend
verslonden.
Duizenden en duizenden vluchten en
voeden zich met wat mensch en dier
achter liet of zakken ineen van zwakte.
Lijken van dieren worden gretig ver
scheurd, men vertelt zelfs dat menschen
ook al 't zelfde lot ondergaan. Ouders
hebben zich om het leven gebracht opdat
hun kinderen het langer zouden kunnen
uithouden.
En wat is nu de oorzaak van die on
noemelijke miserie Er is meer dan een
oorzaak. Vijf en tachtig per honderd van
de inwoners van de Volgastreek, dat het
middenpunt is van de hongerstreek, zijn
landbouwers.
De menschen bebouwen daar hun
land 1 jaar op drie, om den grond niet
te zeer uit te putten. Elke partij land
blijft dus twee jaar vervolgens braaklig-
gen. De toestand was er nog zoodanig
dat elke boer er zooveel grond voor den
eigenaar moest bewerken als zijn eigen
zeiven. Zoodat er maar 22 per honderd
van den Russischen bouwgrond regel
matig bewerkt werd. De boeren deden
ook geen voorraad op dan voor een
jaar.
Toen kwam ook voor die ongeluk
kigen de oorlog van'14. En voor hen
duurde hij dan nog tot in 20. Hun mate
rieel, paarden en karren waren opge-
eischt, velen sneuvelden en toen, na de
slachting, de overblijvenden zich wilden
aan 't werk zetten waren zij in de onmo
gelijkheid hun grond naar behooren te
bebouwen. Het bolsjewistisch gouver
nement had schoon de boeren als eige
naars aan te stellen van de gronden die
ze vroeger voor een ander moesten be
werken, dit bracht in dergelijke omstan-
heid geen verbetering aan den land-
bouwtoestand. Daarbij kwam de droog
te van verleden jaar den genadeslag
geven.
In de 17 laatste jaren kreeg de Volga
streek een gemiddelden regen val van
107 millimetersverleden jaar slechts
7 een verschil van 100. De grond lag
te braden en te barsten in de zon. De
graanhalmen stonden zoo ver van elkaar
dat men ze niet maaien kon, maar ze
een voor een moest plukken met de
hand, zooals de bloemekens in het veld.
Wat zal dit jaar geven Er zijn geen
koeien, geen paarden er is geen zaad,
de honger en de typhus zijn de treurige
meesters in dat ellendig land.
Daar zijn van die onvoorziene gevol
gen van den oorlog honger en ziekte
Dergelijke rampen, straffen zullen
sommigen zeggen zijn nog niet zwaar
genoeg, want staatshoofden en regee
ringen blijven nog steeds met oorlogs
vuren spelen. Doch wie hier niet helpt
is een mensch zonder hart wie veel
heeft geve veel.
Voor 40 frank kan men een van die
ongelukkigen redden.
Voor ons, landbouwers, is hier nog
wat anders te leeren.
Rusland dat de graanzolder van Eu
ropa werd genoemd, en dit in een tijd
van middeleeuwsche stelsels, dat de be
bouwbare grond twee jaar braak liggen,
dat eindelooze Rijk heeft nu zelf geen
graan genoeg om zijn eigen volk te spij
zen, zijn kinderen moeten den honger
dood sterven. Niet alleen is de landbouw
het edelste bedrijf, het is ook het nood
zakelijkste.
Dat onze regeeringen zich wel beden
ken, dat ze vooruitzien en aan den land
bouw de plaats schenken die hem toe
komt in de maatschappij, namelijk de
eereplaats
Dat zij zich bedenken, wij willen geen
ongeluksprofeten zijn, maar er staan
kwade dagen voor de deur.
H. KLOPTEROP.
Eenige volksvertegenwoordiger heb
ben in de Kamer een wetsvoorstel neer-
geld, dat verandering brengt aan de
wetgeving betrekkelijk de verhuring van
landgoederen.
In de volgende lijnen zal men de
aandacht trekken op hetgeen het voor
stel niet voorziet en op wat het praktisch
en logisch zou moeten inhouden
Het recht van den uitgaanden pachter.
Waarom hebben de opstellers van het
voorstel en vurige verdedigers der huur
ders, dit recht niet aanbevolen De ver
goeding voor werken, meststoffen, zaden
kan in zekere bijzondere gevallen op
duizenden franken gebracht worden. In
Vlaanderen,zijn veroordeelingen tot tien
duizend franken, uit hoofde van prijzij,
geene zeldzaamheid. Dat wil zeggen dat
het praktisch is en in 't geheel niet on
verschillig dit recht van den uitgaanden
pachter te voorzien, om het in gansch
België in te voeren. In een kanton op de
grens van Oost-Vlaanderen, wordt de
uitgaande pachter volledig vergoed
voor gronden in het Walenland op een
