■■■■an
3
r
Stopzetting van
Suikepbeetöitvoer
Landbouwweekblad
Geldwaarde en
Duur Leven
De Landpacht
'■■■Ml
f1
LST
PF
l
li
ZONDAG 21 NOV. 1926
Prijs 12 ceritiem
9ste JAAKGANG Nr 412
ijk)
•re prij-
te koo-
PHOE-
alst en
verant-
rimer
Arbeid
adelt
Abonnementsprijs 6,00 frank 's jaars.
Men schrjjft in op ons Bureel en op alle postkantoren.
Aankondigingen volgens akkoord.
Bureel en Redactie j BRABANTSTRAAT, 53, AALST
Verantwoordelijke Opsteller
ORTAIRE CAUDRON, Aalst.
Voor ea door
de Landbouwers
ewaar-
t<4»
ïALST
in tijd
Nieuw bewijs der tergende
anti-landbouwpolitiek der regeering.
sdag en
uur.
nd van
len.
Salon
ige Bu-
Brand-
itels
orovin-
247.62.
•eeberg
aardig
adel,
waar
oeken
vlek-
r het
a van
r ge-
arom
assel,
erlo-
Haar
zijn
:n en
ieos-
eleer
nant
va-
hu-
lief-
des
van
len
r uk-
laat
Er verloopt haast geen week of de
huidige Regeering levert ons een nieuw
staaltje harer "Systematische Anti-
Landbouwpolitiek Langsom meer
komen we tot de stellige overtuiging, dat
het gaat om een onverbiddelijker! en
hardnekkigen strijd tegen den landbou-
Iwer en de landt ouwprodukten.
Een nieuw doorslaand bewijs ervan
geeft ons het Koninklijk Besluit van 7
Nov. 1.1. waarbij de uitvoer van suiker-
beeten op zijn beurt aan vergunning
wordt onderworpen.
Nauwelijks hadden de beruchte pers-
haantjes zich aan 't kraaien gezet en uit
gebazuind dat groote massa's suikerbee-
ten naar Holland en Frankrijk werden
uitgevoerd, of daar gingen de poppen
(laan 't dansenDe suikerfabrikanten
werden in allerijl bijeengetrommeld, vlo
gen stormenderhand naar 't Ministerie,
en eischten de onmiddellijke stopzetting
van den schandigen suikerbeet-
uitvoer 11
En de Regeering, al was het dan
nog op 'n Zondag nam die suiker-
bazen onmiddellijk en heel vriendschap
pelijk in verhoor en zonder "boe of bal",
zonder landbouworganismen, noch
beetensyndicaten, noch vergunnings-
kommissie, noch suikerkommissie te
raadplegen, vond men niet beter dan
"Subito presto" het bevel uit te vaar
digen dat voortaan allen beetuitvoer zou
worden stopgezet en de reeds gesloten
kontrakten zouden verbroken worden.
Immers de drakonische bepalingen die
voor het verleenen der uitvoervergun
ningen worden geëischt, blijken zóó on
redelijk en zoo onmogelijk, dat ze in feite
neerkomen op eene volledige stopzet
ting van allen beetenuitvoer.
Welke boer of welk beetensyndikaat
kan zich immers gedragen naar de voor
waarden dezer vergunningen, die
eischen
1) dat te Brussel 100 frs per 1000 kg.
uitgevoerde beeten, als waarborgsom
wordt gestort;
2) dat door den boer voor elke 1000 kg.
iitgevoerde beeten een herinvoer wordt
verzekerd van 100 kg. ruwe suiker, 20kg.
melasse en 500 kg. pulp
Kan men nu, redelijkerwijze ge-
iproken grooter onzin, grooter dwaas
heid verzinnen
Men zou haast gaan denken, dat zij,
die zulk uitzinnig bevel uitkramen, het
hoofd op hol hebben of door chronische
rotheid zijn aangetast
Wie zijn de groote Plichtigen 1
Tengevolge der plotse daling van de
suikerprijzen, was de oogst van 1925
voor de suikerbeetplanters een bittere
teleurstelling, bij zooverre dat deze bij
slot van rekening met groote verliezen
ïadden verbouwd, terwjjl de suikerfa-
srikanten toch normale winsten opstre-
ren. Meermalen hebben we er alsdan in
De Koornbloem" op gewezen, dat het
voor den boer onmogelijk werd nog
langer een teelt te verbouwen, die louter
verlies opleverde.
Rond dit tijdstip werd de "Nationale"
suikerkommissie ingesteld, belast met,
vóór den zaaitijd van dit jaar nog, mid
delen op te sporen om aan een dreigende
kultuurkrisis der suikerbeet te verhelpen.
Nooit is bij deze kommissie het gedacht
opgekomen de vrije uitvoer der suiker-
beeten door uitvoerverbod te belem
meren.
De regeering steunde op dit oogenblik
de suikernijverheid door de bijkomende
taks op vreemde suikers te verhoogen
tot 40 frank en aan de suikerfabrikanten
voor de campagne 1926 de volledige
vrijheid het uitvoer van suiker te waar
borgen.
Aangemoedigd door deze bescher-
mingspolitiek en vol betrouwen op de
toekomst, hebben de landbouwers dan
ook dit jaar opnieuw beeten gezaaid,
met de hoop op winstgevende uitslagen,
die de zware verliezen van 't vorig jaar
eenigszins zouden vergoeden.
Maar een nieuwe, bittere ontgooche
ling bleef niet lang uit
De flnantiëele krisis van Maart 1.1.
was oorzaak dat geen enkel fabriek het
aandurfde nog een kontrakt af te sluiten,
zelfs niet op suikerprijs. Daarop volgde
de muntstabilisatiedesniettegenstaan
de weigerden de fabrikanten alle onder
handelingen met de planters, bij zooverre
dat in September en zelfs bij den aan-
j vang der rooïngsperiode nog een ont-
j zaglijk aantal hectaren suikerbeeten on-
verkocht bleven.
De fabrikanten maakten van dezen
toestand gebruik of juister gezegd
"misbruik,, om de beangstigde boeren
j het mes op de keel te zetten en ze te
I verplichten aan opgedrongen kontrakten
te verkoopen. Er viel dus niet te twisten,
noch te kiezen.
Ten einde raad en uit vrees hun bee-
tenoogst onverkocht op het veld te zien
rotten, waren tal van boeren noodge-
dwongen tot het opzoeken van iet of
wat gunstiger uitweg tot afzet hunner
I beeten.
Het is dan ook geenszins te verwon-
J deren, dat onze boeren de voordeelige
offers van vreemde koopers uit Frank
rijk en Holland hebben aanvaard en
tal van Vlaamsche beetenkweekers hun
oogst in den vreemde hebben verkocht.
Trouwens in de grensstreken uit
West- en Oost-Vlaanderen, Polders en
Maaskant, waar het vervoer naar Bel
gische suikerfabrieken erg moeilijk valt,
gebeurt de uitvoer van suikerbeeten tel-
jare naar het buitenland. Zulks was een
gekend feit en niemand heeft er ooit
bezwaar tegen gehad.
Maar nu, dat een groep boeren uit
Haspengouw het aangedurfd heeft —en
met volle recht zijn beeten aan een
fabriek uit Frankrijk te verkoopen, nu
roepen de Belgische suikerfabrikanten
Moord en brand I en worden hals over
kop de wraak roependste maatregelen
getroffen, die de ergste gevolgen met
zich sleuren.
Erge Gevolgen dezer dwaze Regeling
Deze onbehendige en hoogst tergende
staatsinmenging geeft onvermijdelijk
aanleiding tot de ergste wantoestanden.
Immers de leveringen aan de holland-
sche en fransche fabrieken waren reeds
volop aan den gang. Nu worden die
kontrakten in volle leveringsperiode
plotseling verbroken en worden de boe
ren overgeleverd aan de willekeur der
binnenlandsche fabrieken die ze op maat
van hun deuntje doen dansen.
In tal van stations en op vele kaaien
liggen honderden ton beeten op ver
voer te wachten.
Werden de contracten van de
koolmijnbazen ook verbroken 11
Onnoodig te vragen of onze inland-
sche suikerbazen heimelijk in de vuist
lachen, nu dat ze den slag zóó triomfan
telijk en op zulke dubbelzinnige wijze
hebben thuis gehaald. Wat moeten ze
jubelen, nu ze de te goedertrouw bedro
gen boeren die laffe poets hielpen
bakken
Wat zullen ze zich nu kunnen vetsme-
ren op den rug der gefopte beetplanters.
Wat zullen er dit jaar millioenen gewon
nen worden op den rug van den boer
Wie zal de ontzaglijke schade betalen
Heerlijk, die heldendaad onzer ver
nuftige suikerbazen, maar nog veel heer
lijker de heldendaad der regeering, die
zich zóó bereidwillig tot die jodenstreek
leende! en die waarlijk de kroon komt
zetten op haar doorgedreven anti-land
bouwpolitiek.
Proteststemmen.
Geen wonder dan ook dat bij het ver
schijnen van dezen nieuwen beperkings
maatregel proteststemmen zijn opgegaan
uit alle hoeken van 't land.
Hoe graag we ons ook hierbij aanslui
ten, en hoe volledig we ze ook bijtreden
toch vragen we ons met angst af, wat er
van al deze voetstappen tot lotsverbe
tering van den landbouw zal terecht
komen 1 Weinig of niets Onze boeren
voelen immers duidelijk genoeg dat ze
thans af te rekenen hebben met een re
geering die het erop gemunt heeft den
landbouw bij elke gelegenheid en door
eender welke middelen te dwarsboomen
en stilaan maar zeker in den grond te
boren.
Zoolang de huidige bewindvoerders
het roer in handen houden, zullen de
boeren hardnekkkig vervolgd worden.
Hoe eerder die diktatoren er de plaats
ruimen hoe beter, of moet er gewacht
worden tot de landbouw de rijkste
welvaartbron reddeloos wordt ge
knakt C. V.
De stabilisatie, of het geven eener
vaste waarde aan den belgischen frank
op basis van 175 frank voor een en-
gelsch pond, is dus een voltrokken feit.
Om dit plan te kunnen uitvoeren heeft
onze regeering een leening moeten aan
gaan in het buitenland van honderd mil-
lioen dollar, hetzij 3 milliard en half hui
dige belgische franken aan den koers
van 35 frank voor één dollar. De ge
leende 100 millioen dollar moeten- na
dertig jaar volledig terugbetaald zijn
met de intresten 7 per honderd er bij. De
terugbetaling vergt een jaarlijksche af
korting van 250 millioen frank. Voegt
deze overgroote nieuwe schuld bij al de
vroegere schulden, en ge zult u een
denkbeeld kunnen vormen van den last,
zoowel buitenlandschen als binnenland-
schen, waaronder de belgische staat
gebukt gaat.
i Zijn er nu ten gevolge dier stabili-
i satie geen groote ekonomische storin-
j gen in 't binnenland te vreezen 1 Is er
geen gevoelige terugslag op de prijzen
i der koopwaren, op de loonen in het
Ibinnenland te verwachten De meest
bekende ekonomisten, de zweed Cassel
en de engelschman Keynes, zijn van
oordeel dat het stabiliseeren eener munt
moet gebeuren, tegen een koers die
reeds ruimen tijd bestond, tegen een
koers die reeds lang zijn invloed heeft
uitgeoefend op de vroeger bestaande
prijzen. Het is immers gansch natuurlijk,
dat gedurende een lang bestaande wis
selkoers, een volledige en evenredige
aanpassing der prijzen heeft plaats ge
had. De werkelijkheid, de ondervinding,
die zich voordeed in ander landen be
vestigen de waarheid van bovengenoemd
oordeel. In December 1925 stabiliseer
de Finland zijn munt aan één zevende
zijner vooroorlogsche waarde, dus om
trent op dezelfde basis als hier in België.
Het duurtecijfer was in dit land 1180
voor begin 1924 en het bleef 1180 op
einde 1925 na voltrekking der stabilisa
tie. De koers waaraan gestabiliseerd
werd was reeds 2 jaar invoege, en er
deed zich geen de minste verandering
van loonen of prijzen gevoelen.
Kan zulks ook het geval zijn voor
België Onze meening is van neen
want op het oogenblik, dat de stabilisa
tie hier voor goed doorgevoerd is, be
stond de wisselkoers van 175 frank voor
één pond slechts sedert 4 maanden, tijd
ruimte die te kort geweest is, opdat alle
prijzen en loonen zich volledig konden
schikken naar dezen nieuwen koers. In
hoever zal het stabiliseeren van onzen
frank de prijzen en de loonen in 't bin
nenland doen veranderen Zal daardoor
ons duurtecijfer op gevoelige wijze klim
men
Ieder land heeft zijn duurtecijfer. Wij
mogen niet denken dat het leven in Bel
gië alléén zoo schromelijk duur is ook
in Engeland en in Amerika, niettegen
staande de hooge waarde van hun geld,
is het leven kostelijker. Wat in Enge
land bijvoorbeeld vóór den oorlog 100
pond kostte, kost er nu minstens 160.
't Zelfde geldt voor Amerika. Met het
duurtecijfer dier vreemde landen met
goudstandaard, hebben wij hier in Bel
gië ook af te rekenen. De verhooging
van het duurtecijfer dier landen is als
een eerste groote aanleiding tot de ver
hooging van het onze. Wij geven een
voorbeeld.
Wij kochten in 1914 voor 100 pond
waren in Engeland.Het bedrag hiervan
omgezet in belgische franken, was toen
100 X 25 2500 frank door ons te be
talen. Het pond stond toen 25 belgische
frank. Wij koopen diezelfde waren in
1926. Eerst en vooral moeten wij voor
die waren de opslag in Engeland zelf
betalen, dus niet meer 100 pond maar
wel 160 pond. Die 160 pond moeten
wij omzetten in franken en gezien één
pond ons nu 175 frank kost zullen wij te
betalen hebben 160 X 175= 28000
huidige belgische franken. Vergelijken
wij onze twee te betalen sommen in
1914 25C0 frank en in 1926 28000<
frank., en wij moeten tot het besluit ko
men dat wij nu ten minste elf maal zoo
veel moeten betalen als vroeger.
Oppervlakkig genomen zouden wij
hieruit moeten besluiten dat het duurte
cijfer in België nog zal moeten klimmen
tot omtrent 1100. Dit is nochtans een
dwaling, daar wij rekening moeten hou-
den met het feit dat al de verbruikte
waren niet ingevoerd worden uit Enge-
land, Amerika, Holland of andere lan-
j den met goudstandaard. Moesten er
dit is zuivere veronderstelling in Bel
gië twee duurtecijfers in voege zijn, één
voor de ingevoerde produkten en één
voor de inlandsche produkten, dan zou
den wij met bovenvermelde redeneering
wel de waarheid nabijkomen. Immers
bijna al de waren die wij moeten invoe
ren zijn werkelijk 9 tot 10 maal duurder
dan vóór den oorlog zoo betalen wij
de uitheemsche tarwe omtrent210 frank,
dezelfde evenredige opslag bestaat voor
andere waren als nitraat, wol, katoen.
Al die prijzen zijn reeds maanden aange
past aan den nieuwen wisselkoers, en
wij hoeven dus geen vrees meer te heb
ben dat van dientwege het huidige duur
tecijfer nog zal verhoogen.
Maar anders is het gelegen met de
produkten (van het binnenland, met de
loonen van het binnenland, die zich nog
niet heel en gansch aangepast hebben
aan de nieuwe muntwaarde, en het is
ook juist in dit feit dat wij de oorzaak
moeten zoeken dat het laatst verschenen
duurtecijfer slechts 705 is. Wij geven
hier enkele voorbeelden
De suiker kost slechts 6 maal duurder
dan voor den oorlog. De huishuur op
enkele uitzonderingen na is slechts ver
hoogd met 125 per honderd. Transport
of vervoer op buurt-en ijzerwegenis nog
ver van 10 maal hooger te zijn dan vroe
ger. De landbouwprodukten in 't alge
meen genomen de tarwe uitgezon
derd - staan beneden den evenredigen
prijs van het wereld-index. De loonen
betaald in 't binnenland hebben in 't al
gemeen de evenredigheid der wereld-
duurte niet bereikt.
Voegt daarbij de gunstige ligging van
België op handels- en nijverheidsgebied
die ons toelaten goedkooper te werken
dan gelijk welk ander land. en wij ko
men tot het besluit, dat, voor hetgeen
wij moeten inbrokken door de duurte
der ingevoerde produkten, wij een groot
deel moeten inwinnen door de minder-
duurte der inlandsche producten.
Wij mogen dus besluiten altijd on
der voorbehoud nochtans, dat het stabi
lisatieplan goed lukke dat het duurte
cijfer reeds tot 705 geklommen, wel wer
kelijk aan verhooging is blootgesteld,
maar dat het toch niet zoo hoog zal
klimmen, als sommigen door verkeerde
onderstellingen trachten te bewijzen.
Het Wetsoutwerp in de Kamer.
Het is voor de zooveelste maal dat
een wetsontwerp betreffende de land
pacht in de kamer wordt behandeld.
Van over veel jaren reeds waren voor
aanstaande verdedigers van den land
bouw er van bewust dat de rechten van
den eigenaar tegenover den pachter
geen gezonde verhouding daarstelden.
Over dertig jaar werd voor de eerste
maal, dooz den heer Paul Janson, een
wetsvoorstel op de landpacht in het par
lement ingediend, met het doel den duur
van de ongeschreven pachten minstens
op 3 jaar te brengen en den opzeg
gingstermijn wettelijk te regelen. Vóór
den oorlog zijn er nog herhaaldelijk
wetsvoorstellen op de landpacht inge
diend, doch de gewenschte uitslag werd
niet bekomen. De oorzaak hiervan was
voorzeker het feit dat de toenmalige re
geeringen, om zoo te zeggen uitsluitelijk
uit landeigenaars waren samengesteld.
Het is niet zonder reden dat de land
bouwers klagen, dat ze te veel afhangen
van de willekeur der grondeigenaars.
Menige gevallen zouden wij hier kunnen
aanhalen, waarbij de huur werd opge
zegd om politieke godsdienstige reden.
Wij zouden hier zelfs namen kun
nen aanstippen van eigenaars welke
met valstrikken en listen zekere boeren,
eigenaars van een kleine uitbating, zoo
ver wisten te brengen dat zij het eenige
pand dat zij bezaten verkoopen moesten
aan Mijnheer, voor "n appel en 'n ei
Nu nog, bij de jongste gemeentever
kiezingen hebben wij eigenaars zich we
ten wreken, om den ongunstigen uitslag
der verkiezingen, door het opzeggen
van de huur, ofwel door de pachtprijs
zoodanig op te drijven, dat de boer zich
genoodzaakt ziet het op te geven.
De pachter bezit tot heden niet het
minste recht, want zoodra hij niet meer
danst naar de pijpen van den eigenaar,
krijgt hij onmeedoogend den bon
Het grootste euvel in de huidige pacht-
toestanden is den korten duur van het
pachttermijn het geeft den pachter niet
de minste zekerheid.
Zekerheid en recht voor den pachter
zijn twee onmisbare faktoren opdat de
landbouw grooter bloei kenne en de
boer grooter welvaart.
De landbouwers maken het voor
naamste deel uit der bevolking en tot
heden, niettegenstaande reeds veel her
vormingen zijn doorgevoerd is de re
geering tegenover hen steeds aan haar
plicht te kort gebleven.
Het is hoog tijd dat er iets gedaan
wordt ter bescherming van den land
bouw. Het landbouwvraagstuk is voor
ons land van het allerhoogste belang.
Het ontwerp van de landpacht omvat
de belangen van ongeveer 200,000
pachters, De bespreking der pachtwet,
waarbij het wetsvoorstel, in 1925 door
den heer Van de Vyvere, toenmalig mi
nister van landbouw, ingediend, tot
grondslag ligt, wordt dan ook met veel
belangstelling door de landbouwers ge
volgd.
Benevens punten van minder belang
worden in het regeeringsontwerp de
volgende kwesties geregeld
1° De duur van de pacht 2° de op
zeggingstermijn 3° de vrijheid der wijze
van bebouwen 4° de vergoeding aan
den uitttredenden pachter 5° de ver
goeding voor de landelijke goederen van
openbare bcheeren.
Het is jammer dat de schikkingen be
treffende het jachtrecht uit het ontwerp
weggelaten zijn. Het is een onrecht
vaardigheid tegenover de landbouwers,
want zij alleen zijn er de slachtoffers
van. De eigenaars-jagers oefenen een
echte tirannie uit op hun pachters. De
boer ziet zich verplicht de hazen en de
konijnen te voeden op zijn kosten
in zekere streken van ons land berokkent
het wild onschatbare schade aan de
oogsten het ware dan ook maar bil
lijk dat ook de landbouwer het recht
heeft ze te schieten.
Wij betreuren ook dat de bespreking
der pachtprijzen hier niet te berde
komt, doch verhopen dat het wetsont
werp over de beperking van den pacht
prijs, neergelegd door den huidigen mi
nister van nijverheid en Mr Mathieu,
binnen kort zal onderzocht worden.
De pachtprijzen ook moeten bezorgd
heid wekken. Vele grondeigenaars ma
ken misbruik van hun recht en drijven
de huurprijzen zoo hoog, dat de land
bouwer ze schier niet kan betalen. In
veel streken worden pachtprijzen ge
vraagd die tienmaal hooger zijn dan de
vooroorlogsche. Onze beste landbouw
gronden werden voor den oorlog ver
huurd tegen !50fr. per hectaar en nu
zou men menige gevallen kunnen aan
halen waarbij de pachtprijs zeven tot
acht zakken tarwe bedraagt. Hoe wil
men dan dat de landbouwer, welke om
zijn volharden arbeid gansch onze be
wondering verdient, behoorlijk leven
kas.
Voorheen hebben de landbouwers
hard gewerkt en dit in de ellendigste
voorwaarden. Zij aanbaden den groot
eigenaar als hun heer en meester, ken
den weinig of geen geluk en werden
voortdurend uitgebuit.
Sedert den oorlog zijn de landbouwers
onafhankelijker geworden, maar zij
vreezen den terugkeer der slechte jaren
van vroeger.
De vrijheid van den pachter hangt af
van den duur van de pacht. De pacht
met langen duur zou onschatbare voor-
deelen brengen voor den huurder en
voor ons land. De waarde van onzen
landbouw bedraagt 30 milliard frank,
met een voortbrecgst van 8 milliard. De
landbouwvoortbrengst dekt 75 t. h. van
ons verbruik, doch daarbij zal het niet
blijven, onophoudend worden er pogin
gen gedaan tot het verhoogen der land
bouwvoortbrengst. Door het nemen van
geschikte maatregelen zal men er in de
toekomst toekomen, op rechtstreeksche
of onrechtstreeksche wijze, in al de be
hoeften te voorzien.
Doch daartoe is het noodig dat de
handelsvrijheid en de belangen der land
bouwers gevrijwaard worden. Geen en
kel landbouwer zal de hoogst mogelijke
offers brengen om zjjn bedrijf te verbe
teren indien de toekomst hem niet zeker-
i" ii^i ri
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor hunne bijdragen
Cngeteekeade stukken worden met opgenomen.
Niet opgenomen bandschriften worden niet teruggegeven.
jet?
ude
akt,
het
zoo
icht
iet.
rok
lik
