De massa snakt naar Ontwapening en Vrede Rond de Grondbelasting
Landbouwweekblad
Verlaging der
Pachtprijzen
Zal Geneve ons de oplossing brengen 1
ZONDAG 6 MAART iSU2
Prijs 25 centiem
i 4de JAARGANG Nf 688
Arbeid
adelt
Abonnementsprijs 12,00 frank 's jaars.
Men schrijft in op ons Bureel en op alle postkantoren.
Aankondigingen volgens akkoord,
Bureel en Redaktie: DE VI LAN DERSTRAAT, AALST
Verantwoordelijke Opsteller
ORTAIRE CAUDRON, Aalst.
Voor en door
de Landbouwers
De hoofden van schier alle landen
zijn thans te Genève vergaderd om een
regeling te treffen die een einde moet
stellen aan den ongebreiaelden wedloop
der bewapeningen.
In een zijner laatste zendbrieven heeft
onze Heilige Vader de Paus terecht de
bewapeningsfurie bestempeld als de
onzinnigste manier van geldverspilling,
als een der bijzonderste oorzaken van
de huidige economische crisis welke de
wereld omknelt en de massa in ellende
dompelt.
Is het niet wraakroepend te moeten
vaststellen welke enorme bedragen door
de onderstaande landen worden geofferd
aan den oorlogsgod, terwijl millioenen
menschen bij gebrek aan arbeid, die hen
nochtans zou kunnen verschaft worden
bij middel der onproductieve legeruitga-
ven, in bitteren nood verkeeren
Volgens de officieele opgave door de
onderscheidene Regeeringen gedaan aan
den Raad van den Volkerenbond be
droegen hunne legeruitgaven voör het
jaar 1930
Vereenigde Staten
26 milliard 126 millioen frank.
Frankrijk
19 milliard 332 millioen frank.
Groot-Brittan je
18 milliard 965 millioen frank.
Italië
11 milliard 704 millioen frank.
Duitschland
5 milliard 989 millioen frank.
Hetzij samen voor deze vijf groote
mogendheden het duizeligwekkende be
drag van 82 milliard 118 millioen frank.
De weermacht dezer natiën te land en te
water bedraagt niet minder dan 1 milli
oen 772.329 mannen.
Voor de kleinere staten vinden wij
volgende belangrijke uitgaven
Polen
3 milliard 390 millioen frank.
Nederland
2 milliard 448 millioen frank.
Tcheco-Slowakije
2 milliard 233 millioen frank.
Roemenië
2 milliard 187 millioen frank.
België
1 milliard 458 millioen frank.
Zweden
1 milliard 85 millioen frank.
Portugal
613 millioen frank.
Noorwegen
363 millioen frank.
Denemarken
350 millioen franks.
Dit maakt voor hoogermelde middel
matige kleine landen het ontzaglijk be
drag van 14 milliard 127 millioen frank,
en voor al de landen voormeld, het
reusachtig totaal van 96 milliard 245
millioen frank.
Indien deze enorme som besteed werd
voor werken van volksontwikkeling,
voor maatschappelijke of productieve
economische verbeteringen inplaats van
voor massa-moorden, welke nuttige ge
volgen zou ze niet opleveren tot bevor
dering der beschaving en van den alge-
meenen welstand der volkeren
De huidige bewapeningswoede leidt
integendeel tot den moordcadigsten oor
log die de menschheid ooit gekend
heeft en die den ondergang der bescha
ving beteekent. Het hoeft immers geen
betoog dat de moderne wapenen die bij
een volgenden oorlog zouden worden
gebruikt, zooals giftige en ziektekiemen
bevattende gassen, geperfectioneerde
vliegtoestellen en geschut vernieling en
dood zouden zaaien niet alleen tusschen
de strijders, doch ook tusschen de weer-
looze burgerlijke bevolking.
Is het voor die schrikwekkende doel
einden dat de uitvindingen van het men-
schelijk vernuft moeten dienen en zal de
mensch tegenover zijns gelijke wreeder
blijven dan de wildste dieren 1
Over de wereld gaat een algemeene
kreet op om dit vreeselijke drama te
voorkomen.
Moties tot het bekomen der algemeene
ontwapening met millioenen handteekens
bekleed, uit alle beschaafde landen,
werden aan de Volkerenbond overhan
digd tot bevestiging van den vredeswil
der massa's. Aller oogen zijn gericht op
Genève. Zullen de staatslieden de ver
antwoordelijkheid op zich durven nemen
dezen algemeene vredeswil te verstoo-
ten Zullen zij op hun hoofd het bloed
trekken van millioenen menschen die
door hun onwil, hiin ikzuchtige bereke
ningen tot de slachting zouden worden
gedreven
Zullen zij het voorwerp willen worden
van de vervloeking en vermaledijding
van millioenen moeders, weduwen en
weezen
De eerstkomende dagen zullen dit
uitwijzen.
Intusschen komt het voor aan hem die
de besprekingen der ontwapeningscon
ferentie regelmatig volgt dat de omstan
digheden en de atmosfeer waarin deze
worden gehouden, niet van aard zijn
om een afdoende uitkomst te verzekeren.
Om te gelukken, moeten die bespre
kingen gevoerd worden in een geest
van onderling vertrouwen tusschen de
betrokken volkeren. Welnu, we moeten
vaststellen dat inplaats van onderling
vertrouwen er een bitsige economische
strijd gevoerd wordt tusschen de volke
ren onder vorm van hoog opgevoerde
toltarieven, invoerverboden en beper
kingen. De vrije internationale ruilhan
del die het logisch gevolg moest zijn van
de moderne uiterst snelle verkeersmid
delen wordt schier onmogelijk gemaakt
door de tolmuren waarmede de verschil
lende landen zich omringen.
Terwijl de staatslieden mooie rede
voeringen houden over de noodzakelijk
heid der ontwapening, vermoorden de
Japanners en Ghineezen, wier landen
nochtans lid zijn van de Volkerenbond,
zich onderling in het Verre Oosten en
de Volkerenbond komt niet tusschen
door doeltreffende maatregelen om aan
die slachting een einde te stellen.
De voorstellen door de groot-mo-
gendheden ter conferentie zijn fijne be
rekeningen, om zoo min mogelijk de
eigene legermacht te beperken.
Pater Strattman zegde het onlangs
zoo scnoonHet is te Geneve een
wedloop tusschen Mars en Mammon
Het militarisme en het bewapenings-
kapitalism zijn bondgenooten in hunnen
strijd tegen de ontwapening. In alle lan
den vindt men de kaste der beroeps
militairen die met soldaatje spelen hun
brood verdienen en die van de planken
verdwijnen wanneer de algemeene ont
wapening wordt doorgevoerd. In alle
landen vindt men ook een kategorie
groot-kapitalisten die haar grootste
winsten trekt uit de bewapeningsnijver
heid. President Hoover heeft onlangs
berekend dat de bewapening der ver
schillende landen ieder jaar een bedrag
verslindt van 181 milliard frank hetzij
70 procent meer dan vóór den oorlog.
De bewapeningsindustrie is een inter
nationale nijverheid. Hoe monsterachtig
het ook moge klinken is het een feit,
dat tijdens den oorlog langs onzijdige
landen om, Duitschland aan Frankrijk,
Frankrijk aan Duitschland en Engeland
aan Duitschland wapenmateriaal le
verde. Aldus sjacherden de groot-bewa--
peningskapitalisten op het bloed der
jongens die onder de leuze van vader
landsliefde naar den dood werden ge
dreven.
De Paus, de vertegenwoordiger van
den God des vredes, wiens hooge zede
lijke macht zooveel zou kunnen bijdra
gen tot de verbreiding der vredesge-
dachte, wordt op de Conferentie niet
toegelaten.
Om al de hooger aangehaalde rede
nen is van de Conferentie te Genève niet
de algemeene ontwapening te verwach
ten.
Het is echter de taak der volksmassa
in al de landen er op te waken dat hun
ne vertegenwoordigers in het staatsbe
stuur niet alleen de op de Conferentie te
Geneve aangenomen bewapeningsbe
perkingen goedkeuren doch ze ook
rechtzinnig naleven.
De ontwapening kan er met Gode's
hulp enkel komen door menschen wier
geest klaarziender is en wier wil hard
nekkiger is dan deze van den tijd die
voorbij is.
Wc herhalen wat ons Congres van 1929 reeds vroeg
De grondbelasting moet betaald worden door den eigenaar I
We moeten niet meer tot vervelens
toe blijven herhalen dat de crisis de
boeren hard nijpt, schier in al de takken
van hun bedrijf. Als de hevigste bekam-
pers van het kleinste brokske boeren-
recht dit reeds erkennen dan hoeven wij
geen woorden of inkt meer te verspillen
om het onze eigen menschen diets te
maken. Kunnen we 't nu nog zoo ver
brengen dat die ziende geworden blin
den nu ook eindelijk iets gaan "doen,,
om aan den immer scherper wordenden
nood te verhelpen, dan hebben we 't
pleit gewonnenkunnen we hen nu nog
in den kop stampen dat "het geloof zon
der de werken dood is,„ dan zullen ze
ook weldra gedwongen zijn om de
"daad,, te stellen.
In afwachting... kampen we voort.
Hier en daar is er wel eens een oude
stakkerd die ons wil verwijten dat we
nu. als 't voor iedereen slecht gaat, met
allerhande nieuwmodische hervormings
plannen komen afdragen waarover
vroeger taal noch teeken werd gegeven.
Dit is een argument lijk al de andere
welke men uit den hoek haalt om te
trachten onze rechtmatige eischen te
bekampen 't is niets-zeggend 't Slaat
daarenboven de eigen ruiten des be-
kampers in.
Wat de maatregelen van douane-
politieken aard aangaathierop is de
opwerping allerminst toepasselijk ver
mits we toch op alle tonen reeds hebben
gezongen dat we deze maatregelen niet
vragen uit princiep, doch enkel als tijde
lijk verweer.
Wat de pachtprijzen aangaatwe zijn
rechtvaardig genoeg om een billijken
pachtprijs te betalen, d.w.z. naar even
redigheid van de waarde van den grond,
d.i. van de voortbrengselen die er op
groeien. Dus in goede tijden, bij ren-
deerende verkoopprijzen der landbouw
producten goede pachtprijzenals de
voortbrengselen van den akker dalen in
prijs: evenredige daling van den prijs
van het gehuurde goed.
Dus weeral wordt er van onzentwege
dan alleen een optreden gevergd als de
verhouding tusschen de waarde van den
grond en de daardoor betaalde rente
verbroken isalleen dan zal de pachten
gerechtigd zijn aanpassing der huurprij
zen te vragen als de omstandigheden
het noodzakelijk maken.
We komen nu aan het vraagstuk der
grondbelasting.
Onze leden kennen onze stelling te
dezer zake
1° de grondbelasting treft te zeer den
landbouw
2° de grondbelasting moet betaald
worden door den eigenaar.
Eerst en vooral leggen we er den na
druk op dat het niet van vandaag of van
gisteren is dat we dit uit onzen duim
hebben gezogen we doen terloops op
merken, voor degenen die het zouden
vergeten hebben of die het nog niet
wisten, dat we in een resolutie van ons
Algemeen Congres van 1929, resolutie
overgemaakt aan de toenmalige Regee
ring, reeds op de onrechtvaardigheid
van het betalen der grondbelasting door
den huurder, hebben gewezen. Men zal
ons dus wel het recht moeten toekennen
onze eigen voorstellen van 1929 terug
over te nemen. Dit doen we om reden
dat ze op dit oogenblik van meer dan
actueel belang zijn.
We hebben dus recht en reden om
eens te meer heel ons gewicht in de
schaal te leggen ten einde van de Volks
vertegenwoordiging, van de Wetge
vende Macht te bekomen dat ze eens
en voor goed een einde stelle aan de
zoovele onrechtvaardigheden welke ja
ren en jaren reeds gebeuren. Dit onder
't lijdzaam toezien van de machtige zgz.
boerenverdedigers, die hier niet door-
handelen durven omdat het persoonlijk
belang hunner groote bazen de
meesten groote grondeigenaars, het
anders vraagt.
Wat baat de komedie gespeeld tot
het heffen van enkele schamele invoer
rechten als men niet radikaal hande
len durft daar waar het boeren
belang het vraagt, eischt. Wat baat het
te strijden op papieren barricaden om
wat lapmiddelen als dit enkel gebeurt
om de laksheid, het niets-doen op ander
gebied te verschuilen.
Onder dit laatste rekenen we de zaak
der grondbelasting van het gehuurde
goed.
We meenen te weten dat het de zin
is van den Wetgever de grondbelasting
te doen slaan om het grondbezit, het
onroerend goed, het kapitaal. Die be
lasting op het kapitaal komt dus logi
scherwijze, van rechtswege ten laste
van den bezitter in andere woorden,
de grondbelasting, zijnde belasting op
het kapitaal dat grond heet, moet
vallen op de schouders van den bezitter,
de grondeigenaar.
Dus... de grondbelasting moet het
is de geest van de Wet zelf in feite
betaald worden door den eigenaar. Dit
lijkt zoo klaar als pompwater voor dege
nen die een heel klein beetje redeneeren
kunnen of... willen. We zouden dus mo
gen veronderstellen dat onze groote
grondeigenaars, die toch menschen zijn,
en als dusdanig met reden en verstand i
begaaft, dit inzien. We zouden bij ge- j
volg moet veronderstellen dat zij zich
kwijten van hun plicht tegenover het
land, dat hen belast zooals eiken ande- t
ren burger. We zouden nog verder j
kunnen gaan met onze logische veron-
derstellingen, we houden echter voor- j
zichtigheidshalve op om niet te veel in 1
botsing te komen met dat vreeselijk
ding dat werkelijkheid heet, en toch
zoo dikwijls in strijd is met de zoo
schaars belichaamde rechtvaardig
heid
We staan immers voor dit paradok-
sale: de huurder betaalt 1° eigen be
drijfsbelasting 2° de grondbelasting van
het door hem gehuurde goed, d.w.z. de
belasting op het kapitaal dat aan ande
ren toebehoort; van hetzelfde kapitaal
waarvan de bezitter de rente de
pachtprijs ontvangt.
Of het wel de moeite waard is om
verandering hierin te vragen hoeven we
geloof ik niet te bewijzen. De meesten
onzer landbouwers zijn pachters, ver
keeren dus in het hierboven uiteengezet
geval. Wat grondbelasting zeggen
wil, weten onze boeren ook maar al te
wel, bijzonder nu ze ons weeral een ca
deautje hebben gedaan van 50 °/0 ver
hooging van het belastbaar kadastraal
inkomen, indien dit voor 1 April 1926
werd vastgesteld. Wie zijn belastings-
brief dit jaar reeds thuisgekregen heeft,
zal wel een woordje meepraten kunnen
van spreekwoordelijk geworden gulzig
heid onzer belastingbesturen, beter, van
ons Staatsbestuur.
We beginnen stillekensaan aan ont-
eigening te denken, het huidige gedoe
met de belastingen heeft er ten minste
reeds een reukske van. Het ligt niet in
het bestek van dit artikel uit te wijden
over de braspolitiek der verschillende
Belgische regeeringen, welke de hooge
belastingen noodzakelijk maken, maar j
't schaadt toch niet daar in 't voorbij
gaan eens op te wijzen. Kunnen we dit
op dit oogenblik nog niet beletten dan
zullen we toch trachten wat stokken in
de wielen te gooien als die belastings-
politiek dan nog meestendeels op den
rug der kleinen wordt gevoerd.
Daarom ons streven om de grondbe
lasting door de eigenaars te doen beta-
len.
Het heeft geen zin te beweren, zooals j
al eens werd gedaan dat ook onze kleine
eigenaars-boeren welke links of rechts
een voorschoot grond eigendom hebben
en die om een of andere reden moeten
verhuren ook de lasten door de huur
ders doen betalen. Wie kan er vragen j
dat zij die in 99 gevallen op de 100
zelf de belasting van hun heer
moeten naar den ontvanger dragen, niet
evenzoo hun huurders bejegenen, omdat
zij zelf als slachtoffer vallen van de on-
rechtvaardige toestanden. Zij zelf heb- j
ben en ook alle belang bij dat er veran
dering kome in den toestand. Deze mag
geen bestaansrecht hebben gekregen
omdat het altijd zoo geweest of
omdat het lastig is dit te veranderen
dit moet daarentegen een reden te meer
zijn om er zoo spoedig mogelijk en voor
goed mee gedaan te maken. Daarvoor
zal er echter een krachtig offensief van
noode zijn. Offensief dat niet alleen mag
gevoerd worden door ons, al steken we
het onder stoelen noch banken dat we
wel een klein beetje tevreden zijn reeds
vroeger hiermee voor den dag te zijn
gekomen.
We hopen dat nu, zonder dralen, alle
vereenigingen zullen helpen om deze
actie verder door te drijven, omdat we
vast overtuigd zijn dat ALLE BOE
REN aan onze zijde staan, omdat wij,
en ieder gezond-oordeelend mensch, in
welke rangen hij ook sta, tot welken
maatschappelijken stand hij ook be-
hoore, weten dat we streven naar meer
rechtvaardigheid in de belastingswet
geving.
Daarom houden we voet bij stek, luidt
onzen eisch van 1929 met meer kracht
Wij, alle boeren, verwachten van de
Wetgevende Macht doelmatige maat
regelen om de grondbelasting te doen
betalen door degenen voor wie ze is
bestemd door de eigenaars
We kregen vanwege het Ministerie
van Justicie volgende mededeeling in
betrek op de verlaging der pachten toe
gestaan of toe te staan door de open
bare besturen
Dc verpachting der landelijke
goederen van de Openbare
Inrichtingen,
Talrijke boeren, pachters van aan
Upenbare Instellingen toebehoorende
landelijke goederen, beklagen zich over
het buitensporig bedrag van hun pacht.
Deze is in een tijdperk van voorspoed
vastgesteld geworden, volgens het toen
in zwang zijnde stelsel van verpachting
bij opbod.
Sommigen hunner hebben zich ge
wend tot de Commissie van Openbaren
Onderstand, of tot de Kerkfabriek, ten
einde een vermindering van den in de
overeenkomst bepaalden pachtprijs te
bekomen. Aanvankelijk hebben de be
sturen geaarzeld, wat betreft de wettig
heid van den maatregel. Sommige Be
stendige Deputatiën stemden toe.andere
weigerden hare goedkeuring.
De Heer Minister van Justitie, wien
dit vraagstuk onderworpen werd, komt
aan de Gouverneurs der Provinciën den
omzendbrief te zenden, waarvan de tekst
volgt, en waaruit blijkt, dat de Openba
re Inrichtingen pachtverminderingen
mogen toestaan, mits de vereischte
goedkeuringen.
Het ware wenschelijk, dat de Bestu
ren, zoowel in hun eigen belang als in
dit van hun pachters, toestemden in de
vermindering,telkens deze zich opdringt.
En men mag hopen dat de partikuliere
eigenaars, bewust van hun plicht, niet
zullen aarzelen zulks eveneens te doen.
Ziehier de teks van den omzendbrief
Brussel, 9 Februari 1937.
AFSCHRIFT.
Mijnheer de Gouverneur,
De landbouwcrisis die tegenwoordig
heerscht, heeft sommige huurders van
aan de Commissies van Openbaren On
derstand toebehoorende landelijke goe
deren, gedwongen een vermindering
van hun pachten te vragen.
Dat is meer in het bijzonder het geval
met pachters, die, op een tijdstip van
voorspoed, bij de openbare toewijzing
een zeer hoogen prijs geboden hadden.
Sommige besturen-eigenaars zijn be
reid een vermindering toe te staan, op
voorwaarde evenwel dat ze slechts voor
één jaar zou gelden en dat de toestand
bij eiken vervaldag opnieuw zou onder
zocht worden.
Tezelvertijd als die besturen mijn
toestemming vragen, vestigen zij mijn
aandacht op de gevolgen van een af
wijzend antwoord.
Zij zouden zich gedwongen zien tegen
de huurders rechtsvervolgingen in te
stellen tot betaling van de geheele pacht
som, wat tot den ondergang en het ver
trek van de tegenwoordige pachters zou
leiden.
In geval van wederverhuring zouden
zij daarenboven slechts kunnen rekenen
op een pachtsom, die niet alleen lager
zou zijn dan die in de huurovereenkomst
mmm
«riMBMlMMM
De medewerkers zijn verantwoordelijk voor ban bijdragen.
Ougeteekende stukken worden niet oppenomen.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggegeven.
