Een nieuw Ministerie
Landbouwweekblad
De Contingenteering en de
Verdediging van den Landbouw
Belasting
en Kommunisme
ZONDAG 7 MEI 1933
Prijs 25 centiem
15 '^JAARGANG Nr 749
Arbeid Abonnementsprqs t 12,00 frank 's jaara.
Men schrijft In op ons Bureel en op alle postkantoren,
adelt Aankondigingen volgens akkoord,
Bureel en Redaktle: DB VILANDERSTRAAT, AALST
Verantwoordelijke Opsteller
ORTAIRE CAUDRON. Aalst.
Voor ea door
de Landbouwers
De contingenteering bij den in
voer is eene economische politiek
welke over 't algemeen als de
grootste hinderpaal wordt be
schouwd voor het herstel van
normale handelsbetrekkingen tus-
schen de volkeren en van de al-
gemeene welvaart. Op de inter
nationale conferenties wordt deze
politiek dan ook, tenminste in
theorie, streng veroordeeld en de
vrijhandel als eenig stelsel vooruit
gezet om de wereld te redden uit
den benarden toestand waarin zij
is gesukkeld.
In feite echter moeten wij vast
stellen dat de staatslieden, eens in
hun land teruggekeerd, de mooie
theoriën van den vrijhandel prijs
geven en vasthouden aan het
noodlottig stelsel der contingen-
teeringen.
Hoe is deze tegenstrijdige hou
ding te verklaren Naar ons oor
deel dient de uitleg gezocht in het
feit dat de contingenteering een
kwaad is dat niet op zichzelve is
ontstaan, doch zelf het noodlottig
gevolg is van een veel grooter
kwaad n.l. de ongebreidelde op
voering der voortbrengst zonder
redelijke verhoudingen tot de mo
gelijkheden bij het verbruik.
Vandaar een totaal gemis aan
evenwicht tusschen vraag en aan
bod en wanorde bij de verdeeling
der goederen.
Landen die aan bepaalde pro
ducten een te groote voortbrengst
hebben voor het binnenlandsch
verbruik en voor een normalen
afzet op de vreemde markten
waarvan zij door hun ligging en
door de vroeger gevestigde eco
nomische betrekkingen de leve
raars waren, zijn verplicht zich ten
alle prijze van hun overtollige
voorraad te ontdoen in andere
landen waarop hunne productie
niet was aangewezen.
De voortbrengers dezer landen
worden aldus van de eigen markt
veidrongen en met ondergang be
dreigd. Ze eischen dan ook van
hunne Regeering afdoende maat
regelen tot vrijwaring van hun
bestaan tegen de overdreven
vreemde mededinging.
De contingenteeringen zullen
dan ook enkel verdwijnen nadat
het evenwicht is hersteld tusschen
voortbrengst en verbruik en nadat
de onderscheiden volkeren zich
opnieuw zullen toeleggen op de
productie van die goederen welke
zij door de natuur en de vaardig
heid hunner inwoners op de voor-
deeligste wijze kunnen voortbren
gen.
Voorbeelden van wat we zoo
even schrijven zijn er met de vleet
Zoo hebben de Vereenigde-Staten
zich overgegeven aan onberede
neerde productie van tarwe,katoen
en tabak met het noodlottig gevolg
dat op een bepaald oogenblik de
afzet dezer produkten nog enkel
mogelijk was tegen zware verlies-
prijzen. De Amerikaansche Re
geering heeft dan getracht door
stockeering gesteund op reusach
tige credietverleening de prijzen
op een loonend peil te brengen.
Doch wijl de voortbrengst in an
dere landen niet werd stopgezet
of beperkt, heeft deze stockeering
geen uitslag opgeleverd en enkel
een enorme massa geld opgeslorpt.
Nu eerst wordt door de Regee
ring der Vereenigde Staten ernstig
gestreefd naar de beperking der
voortbrengst op eigen grondge
bied en in de wereld door over
eenkomsten met de concurreeren-
de landen.
Om maar een voorbeeld in
Europa te nemen kunnen wij ver
wijzen naar Denemarken waar de
veeteelt zich insgelijks op over
dreven wijze had uitgebreid. Ook
dit land was verplicht 25,000 koei
en van de hand te doen om de
productie te verminderen.
Tusschen de landen welke het
eerst hunnen toevlucht namen tot
de contingenteering dienen ver
meld Frankrijk. Dit land heeft ten
allen tijde een beschermingspoli-
tiek gevoerd ten voordeele van
zijn eigen voortbrengst. Men zou
dan ook niet kunnen beweren dat
al de contingenteeringen door de
Fransche Regeeringen ingevoerd
onmisbaar waren tot vrijwaring
van het bestaan der inlandsche
voortbrengers.
België echter is tot het laatste
toe getrouw gebleven aan de be
ginselen van den vrijhandel.Slechts
wanneer de overtollige invoer van
vreemde produkten de prijzen der
wijze had neergedrukt dat onze
landbouwers door ondergang be
dreigd werden, is onze Regeering
er toegekomen, meestal laattijdig,
onvolledige maatregelen te treffen
tot verdediging van de eigene
voortbrengst. Zoo werden con-
tingenteeringsmaatregelen getrof
fen op den invoer van vleesch,
boter en suiker.
De toegelaten invoer was in
deze gevallen dan nog zoo ruim
dat de belangen der verbruikers
den doorslag gaven en dat de
boeren enkel prijzen bekomen wel
ke amper de voortbrengstkosten
dekken.
Vele contingenteeringsmaatre-
gelen waren dan nog niet eens
volledig en daardoor ook niet
gansch doeltreffend.
Zoo bijv. was in de contingen
teering van de vreemde boter niet
begrepen de beperking van den
invoer van room en melk.
De contingenteering van den
invoer van vreemd vleesch strekt
zich niet uit tot het gezouten
vleesch wat ten slotte niet redelijk
is.
Zoolang bij onderlinge over
eenkomst tusschen de volkeren er
geen regeling tot stand komt tot
behoorlijke organisatie van de
voortbrengst kan ons land er niet
aan denken de contingenteeringen
te verlaten anders gaat onze land
bouw onvermijdelijk ten onder.
Veeleer heeft onze Regeering als
plicht de bestaande regeling van
den invoer te volmaken en waar
het onmisbaar blijkt tot verdedi
ging van het bestaansrecht onzer
boeren zelfs nieuwe contingentee-
ringsmaatregelen in te voeren.
Vrijhandel is een prachtig ideaal
dat enkel in werkelijkheid kan
worden omgezet wanneer al de
landen het rechtzinnig aankleven
en de economische verhoudingen
opnieuw gezond worden.
Zal de aanstaande economische
(Zie vervolg onderaan 3de kolom).
We hebben in ons landeke tal
van Ministeries, met aan het hoofd
een weledele heer Minister.
Zoo noemen wede Ministeries
van Landsverdediging,Geld wezen,
Sociale Voorzorgen, Arbeid en
Onderwijs, Koloniën, enz. enz.
We zouden er graag nog een
ministerie bijlappenhet Ministerie
van Landbouw-verdediging.
Dit Ministerie dat tezelvertijd
de rol van landsverdediging (wie
is er meer te beschermen als den
landbouwer) zou vervullen, ten
aanzien van een groot deel der
staatsburgers, en van sociale voor
zorg voor dezelfde klasse men-
schen, zou als bijzonderste taak
de bewaking op het leven onzer
boeren worden opgedragen.
Het welbekend en machtig
Komiteit der Nij veraars van
België,, weet met alle middelen
de belangen der nijverheid te
behartigen en te verdedigen. Met
behulp van het Ministerie van
Nijverheid en de Regeering
worden hooge tolrechten gehe
ven op de nijverheidsprodukten
uit andere landen, ten einde aan
deze laatste de weg naar onze
markten te versperren. Zagen we
niet dat voor de autovoertuigen
bijvoorbeeld de rechten onlangs
bijna verdriedubbeld werden En
zoo waken die heeren op ieder tak
van onze inlandsche nijverheid en
trachten door alle middelen de
leefbaarheid ervan te verzekeren.
Voor de landbouw echter voer
de men steeds een lamme-goed-
zakkenpolitiek en meestal werden
de belangen ervan geofferd ten
voordeele van de nijverheid.
Men ziet slechts dat er iets ha
pert als het te laat is, en men
neemt doorgaans maatregelen als
het kalf verdronken is. Worden
er eens reglementen uitgevaardigd
dan wordt de uitwerking bijna
onmiddellijk te 'niet gedaan door
zijdelingsche middelen en uitwe
gen.
Een voorbeeld de hollandsche
boter werd ten deele verboden.
Men behoefde een invoervergun
ning wat alleen door sommige
handelaars werd bekomen. Die
kerels wonnen eenige tientallen
millioenen, terwijl de uitslag bijna
zero was voor de boeren. Ten
andere vond men rap een middel
om de wet te ontduiken door den
invoer te doen van room, die met
alle mogelijke middelen en in volle
vrijheid de grens werd overge
bracht, om hier tot boter te wor
den verwerkt.
En zoo kregen we dagelijks
heele karrevrachten hollandsche
boter binnen, die onder de vorm
van room onze inlandsche voort
brengst kwam verdringen en dan
nog zonder de minste rechten te
betalen
Hetzelfde gold en geldt voor de
vee-beschermingswet. Terwijl de
invoer door de wet werd beperkt
kwamen duizende en nog duizende
stuks vee de grens over als smok
kelwaar, onder het waakzaam oog
der grenswachten en de onver-
wereldconferentie ons deze dub
bele oplossing brengen Dit is het
gewichtig vraagstuk waarvan de
oplossing door de wereld met
angst wordt verwacht.
schilligheid der gendarmen die van
hun Minister van Landsverdedi
ging geen opdracht kregen de vee
smokkel te beletten.
Is dat alles niet echt belgisch en
is het niet schandalig hoe men de
belangen van het land en inzon
derheid van de landbouwers met
de voeten treedt?
En zoo worden alle weken nieu
we toestanden geschapen inzake
invoer van vreemde produkten,
beperkingen of verbod van uit
voer onzer landbouwvoortbreng-
selen, toltarieven, binnenlandsche
toestanden en zooveel belangrijke
vraagstukken die een levensbelang
hebben voor onze boeren.
Daarom dient er een organisme
tot stand gebracht dat als eenig
doel heeft te waken op het leven
onzer landbouwerseen ministerie
van landbouwverdediging.
Honderde cn nog honderde mil
lioenen worden uit de algemeene
kas genomen voor de landsverde
diging, voor de oorlogsgod die
eens onze jongens zal opeischen
om als slachtvee in het vuur te
worden gedreven.
Honderde millioenen worden
gebruikt voor allerlei sociale voor
zorgen, pensioenen, steun alhier
en steun aldaar, en waarvan de
landbouwers bijna niets kunnen
genieten.
We vragen slechts eenige tien
tallen van millioenen om een nieuw
organisme te scheppen dat het le
ven onzer boeren zal weten te be
schermen.
Groot zijn de gevaren voor de
inlandsche landbouw, en gering de
middelen die worden aangewend
om dezelve op te weren.
Menigvuldig zijn degene die
onze produkten op inlandsche
markten willen verdringen en de
toegang tot het buitenland verhin
deren.
Nieuwe moeilijkheden en geva
ren zijn mogelijk, zijn bijna zeker.
Ziet maar hoe slecht onze eier-
handel er voor staat, nu dat bijna
alle vreemde markten voor dees
produkt gesloten of onmogelijk
zijn. Wat zal er gebeuren met onze
toekomstige aardappel- en fruit
oogst Hoe worden onze kwee
kers van bloemen en sieraadplan-
ten geholpen in hunne moeilijkhe
den voor uitvoer En wat zal men
doen voor onze hopkweekers, ta
bakplanters, witloofkweekers
Het is hoog tijd dat er eenige
bekwame, vrije en krachtdadige
personen worden aangesteld om
de dagelijksche toestanden te vol
gen en onze verdediging onmid
dellijk op te nemen.
Daarom is het noodig dat naast
de bestaande ministerieseen nieuw
wordt geschapen, aan wier hoofd
een man wordt geplaatst die de
handen vrij heeft en alleen de be
langen van den landbouw dient,
geholpen door bekwame landbou
wers als raadgevers.
Dit organisme moet ons verde
digen bij in- en uitlandsche aan
gelegenheden en het leven ver
zekeren van twee millioen perso
nen wier bestaan heden in gevaar
is.
Welke politieke groep in de
Kamer durft het aan hoogerge-
genoemd droombeeld in werke
lijkheid om te zetten
Het woord kommunisme doet
den landbouwer den schrik om
het hart slaan en wellicht met re
den. Die naam spiegelt hem eerst
en vooral de verdeeling van den
eigendom voor den geest maar
de boer denkt er niet aan dat hij
hier altijd onder een soort kommu
nisme geleefd heeft, waarvan hij
zelf, bijna onmerkbaar maar des te
lijdzamer, het slachtoffer was.
Wanneer onze politiekers zeg
gen "landbouwers, hier bij ons
gaat alles goed en bij andere vol
ken gaat alles slecht,,, dan wordt
dat maar al te gemakkelijk geloofd.
Wie echter eens ernstig nadenkt
zal gemakkelijk ervaren dat hier,
zoowel als in Rusland, de aanslag
op den eigendom voorzien is. Wij
willen dat ook door een voorbeeld
bewijzen.
Wanneer ge een stuk grond
koopt, betaalt ge hiervoor 18%
aan onkosten. Een uwer kinderen
erft dien grond van u en betaalt
7 tot 8 erfenisrechten.
Is dat kind nu verplicht dien
grond te verkoopen om zich elders
te vestigen en daar zich andere
landerijen aan te schaffen, het be
taalt nogeens 18 van hetzelfde
kapitaal aan onkosten.
Zoo komt het dat, met de
grondlasten inbegrepen, al onzen
eigendom, van grootvader tot
kleinzoon, naar den Staat over
gaat. Is dat kommunisme of is het
er geen
Waar ligt de oorzaak van die
onrechtvaardigheid
In het feit dat onze wetgeving
den kleinen en middelmatigen
landbouwer te veel aanziet als een
soort kapitalist, als een eigenaar
van landerijenongelukkiglijk ver
geet diezelfde wetgeving dat dit
kapitaal, d.i. die landerijen, enkel
het middel daarstellen om er in
noesten arbeid een schamel stuk
brood op te verdienen en om er
zich op te kreveeren.
De werkman ook heeft dat
kapitaal in den vorm van fabriek
of werkplaats, die hem zijn dag
huur verzekert zonder risico en
zonder gevaar van mislukking der
vruchten.
Voor dat kapitaal betaalt de
werkman noch erfenis- noch re
gistratierechten. En dat is maar
billijk ook, maar wat recht is voor
een reeks burgers, zou het ook
moeten zijn voor de andere.
De landbouwer is van natuur
spaarzaam, zuinig en onafhanke-
lijkheidsgezind. Onlangs nog heeft
men in den Senaat die hoedanig
heden van den boer hoog ge
roemd. Waarom hem dan zoo uit
geperst, wanneer hij door zijn zuur
gewonnen spaarcenten en dikwijls
ten koste van groote ontberingen,
er toe komt een stukje grond te
koopen Is dat geen onrechtvaar
dige taks op de spaarzaamheid
van rechtzinnige menschen die
voor zichzelf weten te zorgen, ter
wijl duizenden door den Staat be
zoldigd en onderhouden worden
Om dat alles eischen wij met
kracht de uitbreiding van het recht
op vermindering van registratie
rechten voor den landbouw. Wij
eischen dat dit recht verruimd
worde voor alle landerijen die we
zelf uitbaten.
Het Landbouwerssyndikaat
Redt U Zeiven,
De medewerkers zgn verantwoordelijk voor hun bijdragen.
Ongeteekende stukken worden niet opgenomen.
'ei opgenomen handschriften worden niet ternggegeven.
