ONS LEVENSRECHT
I
Arbeid adelt*
Landbouwweekblad
Voor en door de Landbouwers
ZITDAG
f
ALICE NAHON
De Landbouw en
de Werkloosheid
De Regeering der
Volmacht aan het werk
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zeiven
;en
■■■■■■«■■■■■■■HflMHflBaami
ZONDAG 28 MEI 1933
Prijs 25 centiem
15de JAARGANG Nr 752
Abonnementsprijs 12 fr. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
ïngen,
goede
Smet,
ua ten
anten,
201,
k- ên
enten-
erghe,
:abak-
Nuf-
voor
i goe-
e Hel
witte
1 ras,
e-kui-
mppe,
In maatschappelijke vraagstuk-
:hool- ^en van verschillenden aard,
spreekt men nogal dikwijls eens
p een van het levensminimum, dat is het
ogène strikt noodige dat aan een gezin
°edbeer" onmisbaar is, om op menschelijke
u er wijze door de wereld te komen,
im in Daarin is dus niet alleen begrepen
elpen, een normale voeding, maar ook
ilst. een fatsoenlijke huisvesting, een
behoorlijke kleeding, een degelijke
j°'l7 opvoeding voor de kinderen, het
genot van rust en uitspanning.
In debatten en redevoeringen
werd dat levensminimum voor
ambtenaars, bedienden en werk
lieden meermaals nauwkeurig be
rekend en in cijfers omgezetmaar
voor zoo ver het ons heugt is er,
:n aan zelfs in de Wetgevende Kamers,
rijzen, over het levensminimum van den
°rDedne landbouwer nooit spraak geweest
Hone wc' wer£Ien zijn spaarzaamheid en
uiten, zuinigheid hemelhoog geroemd,
3 uur, maar al te vaak werd vergeten
imet- dat die spaarzaamheid en zuinig-
tert heid ons uit noodzakelijkheid des
middels afgedwongen worden, en
aldus weinig bijdragen tot bijzon-
Meren welstand en algemeene ze-
lelijkheid.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opsteller
O. CAUDRON.
Bureel en Redactie t De Vilanderstraat, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
onmis-
mieke
ansch
ilsook
mu'
ima
i en
maai
onder
ima De landbouwer laat zich nog te
rs en gemakkelijk paaien met schoone
bines, woordenwanneer hij door knzis
orten en tegenslag niet meer weet van
s en wat hout pijlen maken, dan troost
a van nren hem in een radiopraatje met
de verzekering dat hij zich, niette-
1 genstaande alles, toch wondergoed
lalst, Uit ^en trc^t— ^en kinderhand
is gauw gevuld
Dat in vele lagen der samenle-
ie ving het levensminimum over-
van schreden wordt, zien we dagelijks
in het café, in bioscoop- en too
rn» neelvoorstellingen, in feestjes van
zerk- maatschappijen, in inrichtingen
roor- voor volksvermaak, op wandelin-
ïeck- ®Cn en uitstaP)es' waar bet geld
■p, h soms °P onverantwoordelijke wij
ze wordt weggesmeten. Wij be
kennen echter gaarne dat het ver
teer altijd aan iemand ten goede
comt. Ons doel is alleenlijk te on-
lerzoeken in hoever de landbou
wer het levensminimum benadert
itsch en wat hem overschiet voor genot
kunt en uitspanning.
Voeding geen enkel werkman
)rg zou zich tevreden stellen met het
alle regiem van den boer alhoewel
uitstekend voor de gezondheid is
'eurs. iet toch gekenmerkt door gebrek
aan afwisseling en door overdre-
ven soberheid. Hoeveel kleine
1st- landbouwers zijn er niet, die zich
zelfs 's zondags geen stukje rund-
lan- v'eescb mogen jonnen. Wij ken
nen er genoeg die de beste voe
dingsmiddelen van eigen gewin
I moeten verkoopen om pachten en
«belastingen te kunnen betalen.
Neen, smeren en verteren behoo-
Iren bij den boer niet thuis.
Kleeding: van alle standen is de
landbouwer wel het eenvoudigst
gekleed het zijn wel de boeren
vrouwen die meest tijd besteden
aan het verstellen van kleederen
en aan het stoppen van kousen,
m Elk stuk wordt gedragen zoolang
I zulks eenigszins mogelijk is.
Huisvesting en komfortschoo
ne meubels en luxueuse inrichting
zijri bij den doorsnee-landbouwer
ver te zoeken. We zijn reeds zeer
9 ver te
HUM
tevreden zoo we ons het
bare kunnen aanschaffen.
Opvoeding en vakopleiding on
zer kinderen alhoewel de land
bouw een doelmatige opleiding en
een degelijke ervaring verefscht,
zijn onze middelbare landbouw
scholen de minst bevolkte van al
le onderwijsinrichtingen. Verschei
dene onder hen worden met on
dergang bedreigd. De reden
slechts enkelen onder ons kunnen
de kosten van een geschoolde vor
ming op zich nemen.
Het genot van rust en uitspan
ning bij gebrek aan moderne uit
rusting, door de geweldige ver
brokkeling der bedrijven en door
de lage prijzen onzer produkten is
er van een beperkten arbeidsduur
geen spraak. De landbouwer werkt
zoolang de dag en het weder zulks
toelaat.
De laatste statistieken hebben
bewezen dat België in drankver-
bruik of misbruik al de andere lan
den verre overtreft. We zouden
wel eens willen weten hoeveel het
aandeel van den boer in deze aan
gelegenheid bedraagt.
Het is dus klaar en duidelijk dat
de landbouwer met al zijn arbeid
en al zijn zorgzaamheid het noodi
ge levensminimum niet bereikt
zelfs hij, die een eigen bedrijf uit
baat, kan het tegenwoordig moei
lijk benaderen. En daaraan kunnen
alle beschouwingen van ministers
en "boerenverdedigers,, niets ver
helpen.
Tegenwoordig vergaderen onze
ministers bijna dagelijks. En iede-
ren avond luisteren we met aan
dacht naar de radioberichten, om
toch iets te vernemen over het
groot belang, dat die vroede hee-
ren in den landbouw stellen. Vóór
de kiezing hebben ze immers zóó
veel beloofdMaar eilaas, de
landbouwkwestie schijnt de minste
hunner bekommernissenmen ver
neemt er niets over.
Nochtans, de Regeering staat
voor een belangrijke keuze ofwel
de boeren aan hun lot overlaten
en, bij een eventueele herleving
in de nijverheid, het platte land
zien ontvolken om elders een ge
makkelijker bestaan te zoeken.Tot
welke rampzalige gevolgen zou
zulke politiek aanleiding geven
Ofwel een werkelijke landbouw
politiek voeren,die rekening houdt
met de algemeene belangen van
het land, maar ook met het levens
minimum van den boer.
Wij twijfelen er echter aan of
onze bewindslieden het vraagstuk
aldus durven beschouwen en er
hun handelingen naar richten. We
verwachten in elk geval meer van
onze eigen syndikale werking in
Redt U Zeiven.
Eens dat we 3terk genoeg zijn
om die groote slapende meikevers
op de pootjes te duwen, zullen ze
wel de vleugels openslaan en vlie
gen om aan den druk te ontsnap
pen.
■31
van Rechtskundige Dienst wordt ge
houden op Zondag 4 Juni
10 tot 3 uur.
van
Alice Nahon. de gekende Vlaamsche
dichteres is op Zondag 21 Mei over
leden in den ouderdom van 37 jaar.
Het Vlaamsche volk verliest in haar
de fijngevoeligste dichteres, de zachte
schepster van de meest teere gedichten,
van fijne en gemoedelijke zangen.
Van haar verschenen drie dichtbun
dels "Vondelingskens,, "Op zachte
Vooizekens,, en "Schaduw,,. Vele dicht
jes zijn nog niet uitgegeven.
Terecht noemde men haar de zoet
gevooisde zangeres, de nachtegaal die
droomen doet in stille Meinachten.
Hier geven we eenige dichtregels,
hoe schoon, hoe waar, hoe diep gevoeld.
Hoort hoe ze de droomerigheid af
beeldt van den avond op een stil hof
stedeken
In de hagen, daar begon
zachtjes iets te spreken...,
Wat niet anders wezen kon
dan een wind-gebeêken...
Over 't oude hofke viel,
Wat geen zang kan zeggen...,
Wat een avond in uw ziel
Zelf moet nederleggen...
Om een wiegske vlocht een vrouw
Zaal'ge douwdidouwkes...,
Aan der heem'len verre gouw
Blomden wat kersouwkens...
en
En hoe diep gevoeld is hare
VERGIFFENIS.
Ik wil U schoon vergeven
Omdat ik wonder schoon bemin
Vergiffenis in liefde
Weet ende noch begin.
Ik wil U schoon vergeven,
Omdat ik bij mij zelve weet
De zwakheid van mijn herte
De diepte van uw leed.
Ik wil U schoon vergeven.
Omdat ik in mijn groot gemis
U toch niet meer kan schenken
Dan wat vergiffenis.
Ze was Vlaamsch door en door,
hier geven we het slot van
FANTASIA.
De Vlaamsche meeuwen vlogen,
Hun vleuglen juichten meê,
Met heel die zee van blommen,
Den kreet van "Storm op Zee,,
En toen de zonne gloeide
Op klank- en kleurgeschreeuw,
Die zee van rouw en glorie
Hief aan De Vlaamsche Leeuw
Hoort hare gedempte klacht
AAN 'T VERRE DORPKEN.
Waar de hei te bloeien staat
Speelde ik eens als kind
k Lachte en zong er, vroeg en laat
Stoeide er met den wind.
Och, k en wist geen leed, geen zucht
Vlocht maar erica's
Boven mij hing heel de lucht
Vol lobelia's.
Waar de hei te bloeien staat,
Knielde ik, liefste mijn,
's Avond, in mijn nachtgewaad
Vóór mijn beddekijn
k Bad, dat ge me lieven mocht,
jongen van m'n ziel.
Want m'n ziel de uwe zocht
Wijl er de avond viel.
Waar de hei te bloeien staat,
'k Wist geen woorden toen
Bloeide er op mijn jong gelaat
De eerste liefdezoen
Zachtjes over 't dorpekijn
Zong wat avondwind
"Gauw zult ge vergeten zijn
Blond idylle-kind,,.
Waar de hei te bloeien staat,
Slapen liefde en wee
t Lied, dat door de bloemkens staat,
Zingt m'n ziele mee...
't Leven lokt en liegt en lacht
"Kom..., mijn weg is breed
Heidebloemkens zingen zacht
"Kind, vergeet..., vergeet
Ze was heilig en hare verheven
schreef de nederigheid, de gedweë
derwerping in
STERVENS-PIjN.
Daar hangt wat adem in m'n ziel
Op iederen weg, in ied're bloem
Daar blijft een beetje van mijn hart
In al de namen, die k vernoem.
En 'k voel m'n oogen stil verwant
Aan ieders wee..„aan elks verblijen...,
Gij, die me lieven hebt geleerd,
God, leer me schreien.
M'n God, ik kan..., ik kan nog niet
Daar woont in mij geen stervensrust
M'n ziel is nog niet uitgezeid,
M n mond heeft niet genoeg gekust...
Zie, in m'n kijkers fonklen nog
Te lang verkropte, jonge lusten...
Gij, die me hunk'ren hebt geleerd,
God, leer me rusten...
Onder m'n voeten reuz'len stil
Verdroogd' en bruin' oktoberblaan
Neem Gij m'n handen, God, ik kan.
Ik durf er haast niet overgaan...
M'n zwier'ge tred is niet gewend
Te trappen op illusiescherven...
Gij, die me "leven,, hebt geleerd.
God, leer me sterven.
God, leer me sterven
Het is gebeurd haar hart dat zooveel
schoons en liefs omvatte, hare lippen die
van kussen droomden, zijn stilgevallen.
Ze is heengegaan, de schoone droomster
van de werkelijkheid en zooals ze zei
"daar woont in mij geen stervensrust,,,en
zooals ze vroegGod, leer me rusten
is de dag gekomen waarop de rust haar
wiegde in de eeuwigheid.
Ze liet aan haar volk een schat van
herinneringen hare gedichten moeten
een erfdeel zijn waarvan ieder Vlaming
en Nederlander zijn deel zal willen op-
eischen.
Alice Nahon is heengegaan. Ze zal
niet sterven in Vlaanderen.
Dat ze in Vrede Ruste bij den Heer
naBBan a»ea«iB seaaasB mzaa sa
Reeds veel commentaar is er gemaakt
rond de kwestie der werkloosheid en
veel meeningen werden erover uitge
drukt.
En nochtans, hoe weinig gewag wordt
er gemaakt over den grooten dienst die
de werkloozen zouden kunnen bewijzen
aan onzen landbouw.
Het is maar logisch dat, in ruil voor
den steun die de werkloozen van de
gemeenschap ontvangen, ze iets van
waarde teruggeven.
Gaat U maar even in een werklieden-
wijk en U zult ze daar zien staan, de
"doppers,, samengeschoold neven een
muur, triestig en moedeloos. Volgaarne
willen ze werken doch ze kunnen niet. j
Reeds verschillende malen heeft men
ons verweten dat wij, boeren tegen den
werkloozensteun waren. Deze bewering
houdt geen steek, want wij, meer dan
iemand anders, weten wat armoede is
en met hoeveel verlangen de arme som
tijds zit te wachten naar een weinig hulp.
Alleen eischen we dat alle misbruiken
streng zouden worden beteugeld.
Wij misgunnen de werkloozen hun
steun niet, integendeel. Maar wat we
wel bekritiseeren is, dat zooveel duizen
den arbeidskrachten niet gebezigd wor
den, daar waar ze groote diensten zou
den kunnen bewijzen.
Wij verwijten zulks niet aan de ar
beiders, maar aan onze Regeerders. Zij
zijn het die er voor te zorgen hebben
dat de geest van al die menschen niet
verloren gaat in den kolk van algemeene
moedeloosheid die demoraliseerend
werkt op hun gemoederen. Er heerscht
soms groote verbittering bij de werk
loozen, die wel eens in baldadigheden
zou kunnen overslaan.
Ze eischen werk en brood 1 Waarom
geeft de Regeering hen zulks niet
Waarom blijft ze doof voor dat aan
houdend geroep om recht Of kan ze
misschien het gevraagde werk niet ver
schaffen
Maar, er is toch immers werk in
overvloed
Waarom het voorbeeld niet gevolgd
van de Duitsche en Italjaansche Re
geeringen Daar ook zijn werkeloozen
die door den Staat hoeven gesteund en
echter heerscht er onder hen die groote
verbittering niet als hier bij ons.
Waarom, zult ge vragen.
I
en
en
Hij die trouw de gebeurtenissen der
laatste maanden in voornoemde Staten
gevolgd heeft, weet dat Mussolini in
Italië gansche strekenffmoerassen
bosschen heeft doen droogleggen
ontginnen en omzetten in vruchtbaar
akkerland. En dit door de werkloozen
in ruil voor het ontvangen steungeld
In dat land tracht men ten minste de
lieden werk te geven, inplaats van aal
moezen.
Men weet ook dat de Duitsche Re
geering zinnens is, als steun aan den
landbouw, een vergunning toe te ken
nen aan ieder landbouwer die een werk-
looze als knecht in dienst neemt. Het
loon van deze laatste zal bestaan uit de
som die bem anders zou toegekend wor
den als leegloopende werkman en die
hem nu door den landbouwer zal uit
betaald worden.
En waarom zou onze Regeering zulks
ook niet kunnen Of is België voor den
landbouwer misschien het Land van
Belofte waar niets kan worden ver
beterd
Als eenig antwoord noodigen we U
uit op een wandeling in een of ander
landelijk dorp. Daar zult ge U kunnen
overtuigen van den wraakroependen
toestand waarin zich de wegen onzer
boerendorpen bevinden, hoe slecht de
waterloopen zijn onderhouden.
En als men dan nagaat hoeveel ar
beidskrachten er verloren gaan, terwijl
er zulke groote verbeteringen en nuttige
werken kunnen uitgevoerd worden,
zou men dan niet geneigd zijn te geloo-
ven dat wij boeren, hier in België, trots
alle lofzangen onzer vertegenwoordi
gers, tóch als tweederangs-burgers wor
den aanzien
Zoo de Regeering wilde, hoeveel
goeds zouden de werkloozen onzen
landbouw niet kunnen bewijzen Halen
we hier enkele verbeteringen aan die
hoogergenoemde zouden kunnen doen
Het maken, vernieuwen, verbeteren
van alle landelijke wegen, zoowel de
veldbanen als de dorpswegen. Het rei
nigen, verbreeden of scheppen van de
waterwegen, zooals grachten, beken en
rivieren. Het verbeteren van moeras
sige of zandgronden door afwatering of
bevochtiging, enz. enz.
De Regeering kan tevens de kwestie
onderzoeken de werkloozen bij de land
bouwers te laten arbeiden, mits over
eenkomst van loon en toelagen.
Dit en veel ander gebruik van den
werklooze in den landbouw zou niet al
leen de boer, maar heel de natie ten
goede komen. Het stoffelijk, zedelijk en
ekonomisch nut van deze maatregel zou
een algemeenen, gunstigen invloed heb
ben op gansch de gemeenschap en
vooral op het volk, de landman en de
werkman zelve.
De Ministerraad, in uitvoering der
volmacht haar verleend door de meer
derheid der Wetgevende Kamers,
heeft een oproep gericht tot het land
waarbij zij de stellige belofte aflegt
niet te doen aan inflatie of waardever
mindering van den frank noch aan ge
dwongen omzetting der staatsrenten.
Zij gaat de verbintenis aan alle mis
bruiken te beteugelen en het evenwicht
in de begrooting te herstellen door in
krimping der staatsuitgaven. Verder
verzoekt zij de belastingsplichtigen hun
belasting te betalen vóór het verstrijken
van den wettelijken termijn. Alhoewel
de maatregelen welke de Regeering
voornemens is te treffen tot saneering
der staatsfinanciën nog niet gekend zijn.
heeft de Ministerraad alreeds langs de
pers meegedeeld dat
1) Nieuwe strafmaatregelen dadelijk
zullen getroffen worden om bedrog op
alle gebied te bestrijden.
2) Dat al de op de begrooting inge
schreven kredieten behoudens deze voor
wedden zullen verminderd worden met
20t.h.
3) Dat de toestand der inbeschikbaar-
heid gestelde ambtenaren zal herzien
worden onder meer door de thans gel
dende tijdsbepalingen met de helft te
verminderen.
4) Dat een commissie binnen de 15
dagen de vermindering van het aantal
•••i
