■■m
Is voor Amerika het
einde der crisis nabij
Goedkoope Verklaringen
Arbeid adelt*
Landbouwweekblad
Voor eo door de Landbouwers
ZITDAG
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zeiven
Hoe kan men onze Landbouwers
ter hulp komen
Een plaatselijke kermis of een vrien
denbezoek mag geen reden zijn
om Vrijdag 8 September niet vrij
te houden.
ZONDAG 30 JULI 1933
Pïfli 23 cecities
15d* JAARGANG N.» 761
Abonnementsprijs 12fr. 's janrs.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opsteller
O CAUDRON
Bureel en Redactie De Vilanderstraat, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunue
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
Er is in België een belofte gehouden
We geven den keizer wat den keizer
toekomthet is die van den heer Minis
ter van Landbouw, Sap, op de verga
dering der aardappelverbouwers te
Mechelen, waarvan we in een vorig
nummer gewag maakten, gedaan.
In het Staatsblad van 14 Juli ver
scheen een Koninklijk Besluit waardoor,
vanaf Zondag 16 Juli, de invoer van
vreemde aardappelen afhankelijk wordt
gesteld van het overleggen eener bij
zondere machtiging, door den Minister
van Landbouw en Middenstand af te
leveren.
In feite dus contingenteering.
In welke mate die beperking van den
invoer zal worden ingesteld wordt door
dit besluit nog niet uitgemaakt. De
Minister kan elke invoerder 'n machti
ging tot import van aardappelen ver-
leenen en in dit geval beteekent het
getroffen K.B. natuurlijk niets anders
als een eenvoudige formaliteit te meer,
die hoogstens den invoer wat belemme
ren zou. We willen echter gelooven
we moeten niet altijd te zwartkijkend
zijn, noch te achterdochtig dat de
Minister van Landbouw, dat de Regee
ring het met het verleenen dezer "li
cences,, zoo aan boord zal leggen dat
daaruit een kontingenteering in genoeg
zame mate volgen zal. Kontingentee
ring die op het noodzakelijke oogenblik
onze markt, zij het niet van over-aanbod,
dan toch van volledige overrompeling
vrijwaren zou.
We ontveinzen het echter niet en
het moet hier ook gezegd met aandrang
dat de opgeworpen vraagstukken [in
zekere mate het logisch gevolg zijn, hoe
tragisch het ook moge wezen, van den
huidigen internationalen toestand, die,
het kan schreeuwend paradoksaal
klinken, maar het is de brutale waar
heid, de meeste landen van de weTeld
protecticmaatregelen doet nemen om
de eigen economie te redden, en die
werkelijk een momenteel kunstmatig
heropleven meebrengen, maar daardoor
andere landen gevoelig treffen, en ook
daardoor de internationale economie
n slag te meer toebrengen die zich
overal voelen laat, geen enkel land uit
gezonderd, ook met die welke de hoog
ste tolverschansingen hebben opge
worpen.
Het kan op het eerste, oppervlakkig
zicht moeilijk blijken den omvang te
meten van de nationalistische, de pro
tectionistische maatregelen welke een
of ander land treft. We willen daarvan
ook niet de mathematisch-juiste draag
kracht berekenen.
Het volstaat volgende redeneering te
volgen.
Verondersteld dat zeker land voor
het binnenlandsch verbruik 10 millioen
kg. aardappelen noodig heeft. (We heb
ben de offlcieele statistieken van België
niet onder dc hand en baseeren ons dan
maar op fictieve cijfers wier verhouding
nagenoeg de werkelijkheid voor België
weergeeft).
Laat ons verder veronderstellen dat
15 millioen kg. aardappelen gewonnen
worden. Er zijn bijgevolg 5 millioen
te veel. Kwantiteit die ook haar pro
ductiekosten, haar arbeid heeft gevergd.
Factoren die enkel door een of ander
nuttig gebruik van het voortgebrachte
goed als productief kunnen bestempeld
worden, wat ze natuurlijk hoeven te zijn.
Om dat te bereiken zijn er 2 oplos
singen.
Ofwel het inlandsch verbruik aanpas
sen aan de productie (en dan de moge
lijkheid van buitenlandschen toevoer
uitschakelen) wat, voor wat het aardap-
pelverbruik in België betreft, op dit
oogenblik niet mogelijk is(men beschou-
we verhouding productieverbruik, die
deze is van vorenvermelde denkbeeldige
cijfers), daar de marge tusschen ver
bruik en productie wat al te groot, wat
al te sterk is.
De andere mogelijkheid is de te-veel
productie van het binnenland naar an
dere verbruikslanden exporteeren.
Practisch is ook deze tweede moge
lijkheid uitgesloten, door de tolmaatre-
gelen onzer normale afzetlanden.
Wat heeft nu België te doen
Men kan beletten dat de binnenland-
sche overproductie nog verhoogd wordt
door uitlandsche toevoer.
Dat is wat de laatst-getroffen kontin-
genteeringsmaatregelen misschien doen
zullen,
Klaar ziet men nu echter dat zulks
niet in verre na volstaan zal om de bin-
nenlandsche markt te ontlasten en aldus
de prijzen loonend te maken.
Er moet verder gezocht.
Men spreekt van verplichtend ver
bruik van inlandsche aardappelen in het
leger.
Dat is nog iets. Maar evenmin in
verre na voldoende om het vraagstuk
'n doelmatige oplossing te verschaffen.
Zeker zullen beide middeltjes een
gunstige invloed hebben op de aardap
pelmark t, en zoo ze in genoegzame do
sis worden toegepast, een voelbaar-
gunstige reactie brengen op de prijzen.
Niemand zal echter het gevaar ont
kennen dat de grenssluiting zou met zich
brengen. Hoe gerechtvaardigd misschien
ook, van ons standpunt uit beschouwd.
I zullen producenten van andere landen
zich daardoor getroffen gevoelen, en in
feite ook getroffen zijn, vermits de toe
stand daar gelijkaardig kan zijn met de
onze. Verweermaatregelen zullen daar,
onder druk van dezelfde mistevredene
geest welke in ons land werkte en mis
schien wel eens onder invloed van een
bekrompen en slecht begrepen egoïsme,
niet uitblijven.
En zco zullen die landen welke het
meest aangewezen zijn op ruil met het
buitenland, waaronder eerst en vooral
België, als slachtoffer vallen van deze
machtspolitiek.
Het is meer dan ooit waar, en het
blijkt klaarder dan ooit ook voor
diegenen welke zich ettelijke malen op
een economisch-militaristische ideologie
blind staarden waar ergens geschre
ven werd "men weet waar men met
protectionisme begint, maar men weet
niet waar men er mee eindigt,,.
Men interpreteere dit niet verkeerd
we denken er niet aan de kontingentee
ring van den invoer der aardappelen te
verwerpen, we waren misschien van de
eersten om ze te vragen,
Evenmin als het scheppen van een
atmosfeer van onaantastbaar geloof in
de grens-muur beslist verwerpelijk is en
tevens gevaarlijk, gaat het niet op onder
druk van momenteele omstandigheden,
de inlansche voortbrengers te laten rui
neeren, schermende met de noodzake
lijkheid van den vrijen ruilhandel die
zoo vierkant-mooi wordt genegeerd
door die landen welke een machtige
stoot konden geven om hem in eere te
herstellen.
We wilden alleen er op wijzen dat
de boeren geen te hooge verwachtingen
mogen stellen in het wat wij noemen
lappeke voor het bloeden, dat in de
offlcieele terminologie kontingentee
ring heet,
Er moet wat anders worden gedaan.
W e hebben geen saneerings-plan van
den economischen boel op zak...
spijtig ijenoeg niet. Toch meenen we
enkele gedachten te hebben die met
het oog op een stout-grootscheepsch
reparatie-plan de aandacht verdie
nen van de landbouwers en van de
openbare meening.
Verleden week reeds wezen we op
den invloed der drukkende productie
kosten, en op de noodzakelijkheid en
kele punten daarvan, welke abnormaal
hoog zijn, te verlagen.
In een volgend artikel willen we
trachten te becijferen welke verlichting
dit voor de voortbrengers zou zijn, en
ook een zeer bescheiden poging doen
om enkele richtlijnen voor een groot-
scheeptxhe hulp-politiek voor de boeren
aan te duiden.
sasHü ssnanBaaaBMi
De Staatslandbouwkundige Coulier
te Dendermonde, zal zitting houden in
ons lokaal den eersten en derden Zater
dag va a iedere maand, van 11 tot 12 uur.
Del •eer Coulier mag kosteloos ge
raadpleegd worden over allerlei land-
bouwa angelegenheden.
Het Amerikaansch experiment door
President Roosevelt ingezet en daad
krachtig doorgevoerd, om de kwijnende
Amerikaansche economie terug op de j
been te helpen, niet zonder hotsen en j
botsen weliswaar, noopt ons steeds te
rug onze aandacht te vestigen op het
geen er langs den anderen kant van den
grooten plas gebeurd.
Ook de man van de straat is er mee
begaan en we hooren het iederen dag
in onze omgeving vragenGaat Amerika j
naar het einde der crisis
Vooraleer daarop te antwoorden is j
het noodig dat we eerst, duidelijkheids- I
halve, het gedacht van Roosevelt aan
gaande de oorzaken van de crisis uit
eenzetten en in dat licht de genomen
maatregelen onderzoeken.
President Roosevelt is de overtuiging
toegedaan dat de crisis bijzonder haar
oorsprong vindt in een ongecontrolleer-
de en onbeperkte productiezucht en in
de slechte verdeeling der daaruit voort
spruitende winsten.
In de na-oorlogsche vette jaren heb
ben de nij veraars de reusachtige winsten
die ze opstreken niet genoegzaam onder
het volk gebracht, hetgeen de consom-
matie zou ten goede zijn gekomen, maar
ze gebruikt om hun fabrieken beter uit
te rusten, het is te zeggen dat ze steeds
maar nieuwe kostbare machienen bij-
kochten die de productie vermeerderde
en tevens het aantal arbeiders vermin-
derde, zonder dat en dit kan niet
genoeg onderlijnd worden zonder dat
de prijzen der gemanufactureerde goe
deren achteruitliepen.
Inzake landbouw deed de toestand
zich anders voor. Hier liet de overpro
ductie zich tastbaar gevoelen op de ver
koopsprijzen. Dit komt omdat de ge
manufactureerde goederen kunnen ge
stockeerd en zoo noodig de productie er
van kan stopgezet worden. Met de
landbouw gaat dat niet. Al brengt de
landbouw weinig winst op, toch wordt
het volgend jaar het land weer be
bouwd, zoodat op het einde de stocks
op de markt drukken en de prijzen steeds
verder naar omlaag halen. Verder zijn
er producten die niet lang goed houden
en van de hand moeten worden gedaan
hetzij gelijk aan welken prijs. Denk
even aan de prijs die de landbouwers
op dit oogenblik hier bij ons voor de
aardappelen bekomen.
Uit dien hachelijken stand van zaken,
zoo voor de nijverheid als voor de land
bouw, trok Roosevelt de volgende logi
sche conclusies, die hij dan ook met al
de middelen die hem ten dienste staan
doorzet om aan de crisis een einde te
stellen
In de eerste plaats moeten de prijzen
der landbouwproducten terug loonend
gemaakt worden, zoodat de landbou
wers terug hun oude koopkracht her
winnen in de nijverheid en den handel
daarentegen moeten de loonen der
werklieden en der bedienden verhoogd
worden en de werkuren verminderd,
omdat er meer arbeiders [een bezigheid
zouden vinden, zonder dat de prijzen
der gemanufactureerde goederen in de
zelfde mate stijgen dan de landbouw
producten. De nijverheid moet hare
winsten zoeken, niet in een prijs verhoo
ging, maar in een verruiming der ver
koopsmogelijkheden die zullen bekomen
worden door de vermeerdering der
koopkracht van de arbeiders en de land
bouwbevolking.
De eerste bezorgdheid van President
Roosevelt na zijn verkiezing ging dan
ook naar de landbouwers, niet zooals
kwade tongen beweren, omdat hij zijn
verkiezing aan hen te danken had, maar
omdat de nood er het grootst was. De
Farm Adjustment Act kwam in voege
voor de Industrial Recovery Act.
Stippen we enkel aan dat het door
voortbrengstbeperkingen beoogt de
vraag en het aanbod in overeenstem
ming te brengen, en dat het reeds goede
resultaten heeft afgeworpen uit zui
ver Amerikaansch standpunt gezien,
natuurlijk daar verschillende land
bouwproducten tusschen een paar maan
den en nu 50 °/0 verhooging boeken.
(Zie vervolg 2de biz. Is" kol.)
Dien dag rukken alle zelfbewuste boeren op naar
Aalst, om openbaar protest aan te teekenen
tegen het eeuwig onrecht waarvan wij het
slachtoffer blijven
Nu de landbouwcrisis van dag tot
dag toeneemt, nu het op veel plaatsen
zelfs niet meer mogelijk is een enkel
zaksken aardappelen van de hand te
doen, werd er door de landbouwers,
zoowel als door anderen, met belang
stelling naar de heropening van het
parlement uitgezien. De interpellaties
over de volmacht zouden wellicht wat
nieuws aanbrengen en misschien het
bewijs leveren dat onze Ministers, nu
ze zoolang vrijelijk mochten werken
voor het welzijn hunner onderdanen,
zonder door de politiekers gestoord te
worden, ook eens hun aandacht aan de
ellende der boerenbevolking zouden
wijden en aldus hun prachtige kiesbe-
loften van November j.l. inlossen.
Niets van dat alles een teleurstelling
over heel de lijn de kamerzittingen
brachten ons eigenlijk geen nieuws en
de rede van den heer Jaspar, minister
van Financiën, maar in feite de chef
van heel de ministerieele ploeg, had
voor ons niet het minste belang.
Toch willen we even. tot stichting
onzer lezers, er drie punten van bijko
menden aard uit bespreken.
Ten eerste wist de achtbare Minister
te vertellen dat wij veel minder door de
krizis getroffen werden dan[de naburige
landen.
Die verklaring kan waar zijn voor
den persoon van den Minister zelfmet
een inkomen van zeventig duizend frank,
zonder van de staartjes te spreken, kan
men de moeilijke tijden op een zeer
aangename manier doormaken en zich
zelfs nog een kostelijke vacantiereis
permitteeren maar dat onze landbou
wers er slechter dan slecht voor staan,
dat schijnen onze wetgevers niet te
willen inzien dat de landbouwers in
Frankrijk nog altijd goede zaken maken,
dat Holland eo Denemarken hun land
bouwers steunen door premiën en toe
lagen, en dat anderzijds onze buiten-
menschen doodgedrukt worden door
vreemde concurrentie zonder de minste
hulp van staatswege, dat alles bewijst
maar al te duidelijk dat wij het beter,
veel beter hebben dan onze geburen
van Zuid en Noord. Moesten de Mi
nisters en Volksvertegenwoordigers
leven met de opbrengst eener kleine
boerderij, ze zouden allicht een ander
liedje zingen.
Ten tweede bracht de Minister ons
het verheugend nieuws dat dank zij het
wijselijk bestuur het leven in België
spotgoedkoop is en dat de index nog
immer daalt. Of dat wel zulk een enorm
geluk voor de natie is, kunnen wij zeer
moeilijk vatten. Immers toen alle waren
op een normaal prijspeil stonden bloei
den landbouw, handel en nijverheid en
iedereen kon gemakkelijk leven, terwijl
nu overal maar bijzonderlijk in het boe
renbedrijf met verlies wordt gewerkt.
Goedkoop levenDe aardappelen
aan 10 fr. en de onmisbare stikstofmes-
ten, zooals het Sodanitraat aan 110 fr..
dank zij het zoowel gekende schandaal
der stikstoftrusten. En toch willen veel
boeren nog niet inzien boe ze door de
zoogenaamde boerenvertegenwoordi-
gers verraden worden.
Wij stellen aan den Minister van het
goedkoope leven voor, twee nieuwe
indexlijsten te laten opmaken een van
de waren die de boer koopen moet en
een van de produkten die hij op de
markt kan brengen, met een uiteenzet
ting erbij over de reden van verschil tus
schen de cijfers der twee lijsten, daar
mede zou de hooggeleerde heer Mini
ster weten wat zijn goedkoop leven
voor de boeren beteekent, en wij zelf
zouden zeer zeker op beide knieën val
len om hem te bedanken, voor de gunst
van op een goedkoope manier geruï
neerd te worden.
Een derde meldenswaardige uitlating
was deze dat de bestuurskosten van ons
aller vaderland sedert het jaar 1930,
met een anderhalf miljard verminderd
werden. Een zeer loffelijke daad, die
voorzeker niet te vroeg komtMaar
zij bewijst toch ook dat de heer Jaspar
en zijn waardige voorgangers vroeger
met de miljarden nogal licht omspron
gen waar geen miljoen te veel uitge
geven wordt, zou het immers nogal
moeilijk vallen anderhalf miljard op de
uitgaven te sparen.
Dat het met de besparingen in de
staatskas niet zoo heel ernstig gemeend
is, bekende de Minister zelf, wanneer
hij, op de aanmerking van een kamer
lid, verklaarde dat een wedde van ne
gentig duizend frank niet te hoog is om
de diensten van zekere ambtenaars te
vergoeden.
Geleerde en gezaghebbende econo
misten zijn nochtans van oordeel dat
zelfs de hoogst-geplaatste ambtenaar
het gemakkelijk met vfjftig duizend frank
kan stellen. Waarom dan het geld aldus
vermooschen aan enkelen, waar tien
tallen anderen gereed staan om het
zelfde werk te leveren aan een veel
redelijker loon
Tevergeefs zochten wij in de uiteen
zetting van den Minister naar de ver
wezenlijkte besparingen op militair ge
bied 't is nochtans daar vooral dat
veel miljoenen kunnen bezuinigd wor
den, zonder aan iemand schade te be
rokkenen aan "das militar,, mag echter
niet getornd worden voor de legeruit-
gaven is het nooit krizis. De volksver
tegenwoordigers en de Ministers heb
ben hun eigen wedde ook niet vermin
derd
Ondertusschen wordt er een loopje
genomen met de wet op de landpachten
ze trekt van de Kamer naar den Senaat
en van den Senaat naar de Kamer om.
God weet wanneer, in orde te geraken
en dat voor het plezier van de heeren
Sap en Van Dievoet, die [over enkele
bepalingen niet akkoord geraken.
Uit al het voorgaande is voor ons
maar een besluit te trekken of we ge
regeerd worden door een parlement,
ofwel door een volmacht, 't blijft alle
maal hetzelfde, zoolang we zelf geen
sterke macht vormen.
S De heeren uit Brussel denken aan
alles en aan allen, behalve aan de boe
ren, tenzij om ze te helpen foppen.
Denken we slechts aan de aangena
me herschattingen van het kadastraal
inkomen met de daarbij komende ver
hooging van grondlasten, waardoor
ons boerkens tot op het vel zullen ge
pluimd worden.
Daarin komt nooit of nooit verande
ring, of de boeren moeten leeren klaar
zien en zich eensgezind en strijdvaardig
scharen onder de vlag van eene vrije
boerenvereeniging,
f^rriT^nrrt iniffiftgmir rfl
t
