m
Naar een nieuwe Valorisatie
der Inlandsche Granen.
Vlamingen in Engeland
Arbeid adelt*
Landbouwweekblad
Voor en door de Landbouwers
ZITDAG
DE ZEE
Wekelijksch
Overzicht
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zeiven
20de JAARGANG Nt 1016
ZONDAG 26 JUNI 1938 f f
Prijs 35 centiem
KH'ilt
Witte
LST,
juist
E het.
Abonnementsprijs 15 fr. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opstelier
O. CAUDRON.
Bareel en Redactie t Zeeberg kaai, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hnnne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
Vereischten waaraan zij moet voldoen.
De stijging dei beschikbare tarwe-
voorraden op de wereldmarkt—volgens
de statistieken gesloten op 1 Maart 1.1.
zijn zij geklommen van 181 millioen
kwintalen voor den oogst 1936 '37 tot
195 millioen kwintalen voor den oogst
1937-'38—en de gunstige vooruitzichten
van den nakenden oogst laten een mer
kelijke prijsdaling der tarwe voorzien
voor de volgende maanden.
Onze tarwe- en graanverbouwers
over 't algemeen zullen diensvolgens
beroofd worden van de normale winst
marge welke zij mochten verwachten
op het tijdstip der uitzaaiing. Vandaar
dat het vraagstuk der valorisatiemaat
regelen voor de inlandsche graanteelt
opnieuw aan de dagorde staat in de
landbouwmiddens.
Op de algemeene vergadering van
den Belgischen Boerenbond den twee
den Sinksendag 1.1., betoogde de heer
Van Dievoet de noodzakelijkheid van
de graan valorisatie en op hunne verga
dering van 7 Juni spraken de Katholieke
Landbouwgroepen van Kamer en Senaat
zich uit voor een valorisatie op de vol
gende grondslagen herinvoering van
een vergunningstaks bij den invoer van
20 fr. per 100 leg. tarwe en van 10 fr.
per 100 kg. rogge. De opbrengst dezer
vergunningstaksen zou gestort worden
in een graanfonds waaruit, door het
toekennen van een premie op den uit
zaai, de rendabiliteit der tarweteelt zou
verzekerd worden.
Hoe dient het vraagstuk der graan-
valorisatie beschouwd
In normale omstandigheden, namelijk
wanneer de internationale handel niet
gestremd is door de veelvuldige belem
meringen en hindernissen welke wij thans
kennen, zou onze landbouw aan de
graanteelt enkel die plaats mogen rui
men welke zij verdient als wisselcultuur
in de algemeene landbouwvoortbrengst.
Met zijn dichte landbouwbevolking
en zijn beperkte oppervlakte aan land
bouwgrond is ons land, en vooral Vlaan
deren, aangewezen op verfijnde teelten
welke veel handenarbeid vergen en een
hooge geldelijke opbrengst verzekeren.
Een uitbreiding der graanteelt kan
dan ook maar beschouwd worden als
een noodmaatregel ons opgedrongen
door de voortdurende stoornissen in het
internationaal handelsverkeer. Deze
hebben immers voor gevolg dat onze
speciale teelten zooals fijne groenten,
vruchten, eieren enz. geen afzet meer
vinden in het buitenland, wijl onze
markt bovendien nog bedreigd wordt
door den invoer uit landen insgelijks met
gespecialiseerde teelten zooals Neder
land en Denemarken, wier uitvoer nor
maal naar andere groote industrielanden
zou moeten gaan.
Vandaar dat onze speciale teelten
schier totaal zijn aangewezen op den
verkoop op onze binnenlandsche markt
en hunne voortbrengst dient aangepast
aan de behoeften dezer markt, daar
anders overproductie de verkoopprijzen
tot een zwaar verliespeil neerdrukt.
Het is dus van overwegend belang
dat een bestendig evenwicht in onze
landbouwproductie betracht worde om
te voorkomen dat onze landbouwers
door het prijsgeven van een bepaalde
teelt voor een andere daar overproductie
zouden verwekken.
Als factor voor behoud of herstel van
het evenwicht in onze landbouwvoort
brengst is de graanteelt voorzeker zeer
geschikt. Immers, de gemiddelde jaar-
lijksche graaninvoer in België vertegen
woordigt ongeveer den oogst van
450.000 Ha. tarwe, 480.000 Ha. rogge,
en 140.000 Ha. gerst en spelt. De graan
teelt is dus nog vatbaar voor aanzien
lijke uitbreiding alvorens er van over
productie kan sprake zijn.
Doch wil men de graanverbouwers
aan hunne teelt houden, wil men hen
aanzetten haar uit te breiden, wil men
verhinderen dat zij hunne labeurgron-
dea omzetten tot weilanden en zich
toeleggen op veeteelt of op groenten-
teelt, in welke beide takken reeds op
sommige tijdstippen overproductie is,
dan moet men hen voor hunne granen
een behoorlijken prijs kunnen waar
borgen.
Dit is het doel en de verrechtvaardi
ging der valorisatie van de inlandsche
graanteelt. Te dien einde moet deze
valorisatie nochtans sommige vereisch
ten vervullen
1) Zij moet algemeen zijn en ten
goede komen aan al de graangewassen
zonder onderscheid. Bij gebreke hiervan
bevoordeeligt zij sommige landbouw
streken ten nadeele van andere. Een
premie aan de tarweteelt alleen zou voor
gevolg hebben de bebouwers van rijke
gronden waar de tarwecultuur mogelijk
is, te bevoordeeligen ten nadeele van de
boeren uit de zandstreek waar de tarwe
cultuur uitgesloten is.
Anderzijds zou deze eenzijdige valo
risatie niet leiden tot het nagestreefde
evenwicht in de landbouwvoortbrengst.
Het spreekt vanzelf dat de verbouwers
van de graansoort uitgesloten van de
van de valorisatie, wegens de slechte
prijzen hunner producten, de bezaaide
oppervlakte zouden inkrimpen om zich
meer toe te leggen op de veeteelt en de
zuivelproductie.
Er dient dus gestreefd naar een even
wicht der voortbrengst, niet alleen over
gansch het land, doch ook per gewest of
landbouwstreek.
2) De valorisatie dient zoo opgevat
dat zij geen schade berokkent aan de
landbouwers die de gevaloriseerde gra
nen als grondstof, bv. voor veevoeding,
moeten aankoopen, voor hun bedrijf, j
Zij zouden zich moeten kunnen bevoor-
raden tegen den wereldprijs, daar z(j
anders hunne bedrijfsonkosten zien op- j
voeren door een maatregel die bestemd
is als hulp voor sommige categoriën
hunner bedrijfsgenoten.
Hiertoe bestaan volgende middelen
a) De denaturatie van de granen be
stemd voor veevoeding derwijze dat zij
niet kunnen verward worden met de
granen welke ingevolge de valorisatie
onderworpen zijn aan de vergunnings
taks.
b) De terugbetaling aan den veehou
der, welke bewijst dat hij een bepaalde
hoeveelheid granen moet aankoopen
voor voeding zijner dieren, van de ver
gunningstaks op deze hoeveelheid.
Wat het bedrag der vergunningstaks
betreftZij moet volstaan om aan de
voortbrengers van alle graansoorten een
redelijke winstmarge te verzekeren, hier
bij in aanmerking nemende de voort-
brengstkosten, de gemiddelde opbrengst
per hectaar en de mogelijke verkoop
prijzen. De premie op den uitzaai moet
gelijkwaardig zijn voor al de graan
soorten.
Wij vernemen dat de Hoogere Land
bouwraad aan een speciale commissie
opdracht heeft gegeven den kostprijs
te berekenen van de inlandsche granen.
De regeering zal diensvolgens over de
noodige gegevens beschikken om de
teeltpremie te bepalen welke aan onze
graanverbouwers dient toegekend, ten
einde hun een behoorlijke winstmarge te
verzekeren.
De herinvoering der vergunningstaks
tot valorisatie der granen zou niet kun
nen bestreden worden wegens stijging
der levensduurte. Immers ter uitzonde
ring van Bulgarije en Joego Slavië blijft
België het land in Europa waar de prijs
van het brood het laagst is.
Wij zullen waakzaam toezien dat de
in het vooruitzicht gestelde valorisatie
de hierboven uiteengezette vereischten
van billijkheid eerbiedigt
Bij uitzondering zal onze Rechts
kundige zijn Zitdag houden in ons
lokaal De Koornbloem op Zon
dag 10 Juli a.st. van 8,30 uur tot
10 uur en niet den eersten Zondag
van Juli.
Het ging dan toch gebeuren men zou
een tocht wagen over den grooten plas,
een uitstapje naar het verre Engeland.
Wie zou van de gelegenheid geen ge
bruik maken
En zoo stapten we op 16 Juni 1938 te
Oostende op de Mailboot Prinses
Astrid en zwalpten van in den morgen
op de zachte golven van de Noordzee.
Wat een gewemel van menschen 1
Bijna 600 man, en van alle klassen en
lagen van ons volk, die als broeders de
zee en al haar gevaren zouden trotseeren.
Tal van Burgemeesters waren onder
de medereizigers en hadden er aan ge
houden met hun volk te leven of te ver
zuipen. Enkele priesters hadden ons
vergezeld en waren gereed om in geval
van nood de zieken en stervenden bij te
staan. Geneesheeren stonden paraat om
hun diensten aan te bieden bij mogelijke
ongevallen, behalve bij zeeziekte. Een
notaris had al wat noodig was om
trouwcontracten en testamenten te be-
teekenen. Een veearts zou desnoods
voor kalvekes en andere dieren zorgen,
terwijl tal van advokaten bereid waren
alle mogelijke geschillen met de meeste
vriendschap in processen om te zetten.
Muzikanten zouden leute en stem
ming brengen en waren eveneens gereed
bij een mogelijk verzinken van den boot
de treurmarsch te spelen.
Een flinke schaar boeren en boerin
nen. oud en jong, lieten het zich niet
verdrieten. En verder een mengelmoes
van alle standen en klassen mannen
met en zonder baarden, kletskoppen
en krollebollen, kooplieden en maalders,
leeraars en geleerden, toeristen en artis-
ten, aristokraten en democraten, ban
kiers en journalisten, vrijers en verlief
den, getrouwden en vrijgezellen, ketters
en kwezels en wat weet ik nogal.
Hoe kon de boot vooruitkomen met
al dat levendig en schaterend volkje in
zijn ingewanden en op zijn rug? En toch
gleed hij statig en vlug door de blauwe
golven op de prachtige, kalme zee.
Een dichterlijke ziel herinnerde zich
het prachtig gedicht van Willem Kloos
en mijmerde (zie onder dit artikel)
Onder het spelen van lustige aria's
kwamen de witte kusten van Engeland
in 't z'cht, en wierp de boot het anker
te Dover om kwart na elf uur.
We waren dus op Engelschen grond,
over den grooten plas, en de bruggen
konden niet tijdig genoeg de haastige
reizigers aan wal laten stappen.
Men zou ons wel weten te kalmeeren 1
Een leger van beambten stond ons af
te wachten die zorgvuldig de papieren
en de trekken van lederen reiziger on
derzochten, in een register nakeken of
ze niet een of ander misdadiger aan de
hand hadden wiens verblijf in Engeland
niet toegelaten is, en tenslotte den
doortocht toelieten.
Ruim anderhalf uur duurde de ont
scheping. die droeve lol, en eindelijk
was iedereen gereed om ter verdere
bestemming te vertrekken.
De meest verliefden bleven in Dover
of togen naar Folkestone, terwijl zeven
cars de reis ondernamen naar de land
bouwschool van Wye.
Wat er zooal overal is gebeurd en
wat er te zien viel zullen anderen wel
vertellen. Ik zal me enkel vergenoegen
met het neerpennen van enkele voor
vallen en indrukken.
Engeland is een land van zelfzuchtigen
en bangerikken, was onzen eersten in
druk wat een miserie met het nazien
van de eenzelvigheidspapieren.
De menschen kennen er één taal en
doen geen moeite om de toeristen te
verstaan, zelfs al halen deze al hun En-
gelsch uit. We ontmoetten echter enkele
uitzonderingen.
Het bier is er goed,maar de koffiehuizen
worden er gesloten van 2 tot 6 uur na
noen, zoodat men gerust kan verdorsten.
Dat konden onze brave Vlamingen, die
gewoon zijn cp tijd en stond hun lever
en keel te ververschen, niet verkroppen.
Ze hebben niet aardig opgekeken toen
al de deuren gesloten stonden, of toen ze
te 2 uur nanoen de straat werden ge
wezen.
Menschen die al hun verstand hadden
bijeengelegd om wijs te worden uit pon
den en florijnen, uit kronen en penny's
en shellingen en andere ronde dingen,
kregen nu voor hun centen geen drank,
terwijl die verraderlijke zon brandde lijk
een hellevuur.
Naar ik vernam was dorstige Jef zoo
kwaad dat hij zijn centen 't water in
smeet en wenschte dat een deftig aard
bevingsken dat boelken kwam opvou
wen, terwijl Miel bezig was te onder
zoeken of er nergens trillingen waren
waar te nemen.
Gelukkig de professoren van de
Esplanade die bij de terugreis hun ver
driet op het wandeldek konden verdrij
ven met het spelen van verstoppertje.
Een madammeken met grooten dorst,
evenveel honger, zeere voeten en pik
kende eksteroogen, wenschte dat Enge
land mocht verzuipen van zoodra zij op
den boot zou zijn, omdat de sloor een
heelen namiddag had geloopen zonder
een zwelgsken nat over haar tong. ter
wijl haar hemdeke drupte van 't zweet.
Na het bezoek aan de velden van de
school van Wye zegde een goed boer-
ken van Lede "Ze mogen eens bij ons
komen om wat schoons te zien,» en riep
met fierheid uit: "De Vlamingen zijn de
meest oppassende boeren van de we
reld wat overeenstemde met de
woorden van dichter Ledeganck
Geen rijker kroon
Dan eigen schoon
en verder
Vlaanderland,
Dierbaar pand
Bij den terugtocht hadden de dokters
en andere hoogere officieren zorg noch
werk en droomden van whisky en Pale-
Ale, terwijl de veearts, die brave vent,
het veel te lastig had behalve de kal
vekes die in alle hoeken van den boot
om hulp riepen, waren er nog tal van
kattinnekes en andere schepselen die
zijn machtige hulp inriepen. Hij deed
dapper zijn plicht evenals dokter Louis,
wat nog nooit anders is geweest, 't Zijn
prachtkerels 1
Maar al dat gekibbel, al het wee van
dorstlijders en eksteroogkranken, al
die zoogezegde tegenslagen kunnen niet
opwegen tegen de mooie reis over die
blauwe, kalme zee en langs een prachtig
land, met dalen en heuvelen en deinende
weilanden, met bebloemde stranden en
i
De Zee, de Zee klotst voort in eindelooze deining,
De Zee, waarin mijn Ziel zich-zelf weerspiegeld ziet
De Zee is als mijn .Ziel in wezen en verschijning
Zij is een levend Schoon en kent zich-zelve niet.
Zij wischt zich-zelven af in eeuwige verreining,
en wendt zich altijd om en keert weer waar zij vliedt
zij drukt zich zeiven uit, in duizenderlei lijning,
en zingt een eeuwig-blij en eeuwig-klagend lied.
O, Zee, was Ik als Gij in al uw onbewustheid,
dan zou ik eerst gehéél en gróót gelukkig zijn
dan had ik eerst geen lust naar menschelijke belustheid
op menschelijke vreugd
dan was mijn Ziel een
en menschelijke pijn
Zee, en hare zelfgerustheid
zou, wijl Zij grooter is dan Gij, nóg grooter zijn.
Willem Kloos.
statige monumenten. Iedereen was om
te meer tevreden en eenparig akkoord
allen lof en dank te zenden aan het adres
van den geachten voorzitter van het
Landbouwcomice, Mr Louis Callebaut.
Het slot van de reis heeft dit tenvolle
bewezen, toen men hem bij het afscheid
een prachtige ruiker uit erkentelijkheid
aanbood. Het was ten volle verdiend.
En zoo eindigde de reis naar het oude
Albion.
Zondag hebben de Waalsche sepa
ratisten hun parten gespeeld. Wanneer
de Vlamingen hun IJ zerbedevaart hou
den en professor Daels en andere
Vlaamsche woordvoerders de eischen
van het Vlaamsche volk ruchtbaar ma
ken, dan gaat er in de Fran schtalige
pers een protest op dat hooren en zien
vergaat. Maar een taal als deze die
Zondag te Waterloo werd gevoerd,
werd er nooit voor het IJ zermonument
gesproken. En heeft de Franschtalige
pers geprotesteerd We hebben deze
dagen de bladen uitgepluisd en hebben
niets gevonden dat op een afkeuring zou
kunnen gelijken.
Voor het monument van den gewon
den Franschen adelaar te Waterloo
werd dus verleden Zondag op den ver
jaardag van den slag de elfde bedevaart
der Waalsche nationalisten gehouden.
En deze "bedevaart,, naar het "geheiligd
oord van roem en rouw,, stond dit jaar
in het teeken van het groeiend Waalsch
verzet tegen de nieuwe richting van de
juitenlandsche politiek.
Wallonië wil niet weten van de
Vlaamsche "los-van- Frankrijk- politiek,,.
Wij willen bij een gebeurlijken oorlog
buiten schot blijven. De Walen, integen
deel, willen de gevaren van Frankrijk
deelen. Er was een abbé Mahieu die
woordelijk verklaarde: "We wenschen
te strijden aan de zijde van Frankrijk.
Zonder Frankrijk zijn we niets. Zijn lot
zal eens het onze zijn.,,
En er was een gepensionneerd majoor
die nog verder ging
Er is in allen ernst spraak, zegde
hij, dat men onze jongens zou willen
doen oprukken tegen Frankrijk. Ik
vraag u, Waalsche officieren en solda
ten, zult ge gehoorzamen aan een der
gelijk bevel Zult ge Frankrijk ver
raden
En als uit één mond klonk het
Jamais Jamais
Wat er tegen de Brusselsche Regee
ring werd uitgekraamd is al niet veel
mooier, ook al dragen we deze Regee
ring geen al te groote toewijding toe.
Zoo kon men hooren België heeft
het Waalsche volk verraden en bedro
gen 1 Ons volk heeft geen vertrouwen
in hen die ons regeeren. De staat België
is geschandvlekt!
Niet minder malsch was het oordeel
dat ze over de Vlamingen velden. Wij,
Vlamingen, zijn volgens deze heeren de
feitelijke meesters van België en onder
drukken de arme Walen. De Walen
hadden daarvan den buik vol. Het was
al separatisme dat de klok sloeg. Liefde
voor Frankrijk en spoedige vereeniging
met de "grande soeur,,
Toen voor negen jaar de eerste bede
vaart naar den gewonden adelaar van
Waterloo werd gehouden, waren er
slechts een paar honderd Walen aan
wezig. Dit jaar was er een massa van
14 tot 15.000 personen. 179 Waalsche
gemeenten hadden hun volledige in
stemming met de betooging betuigd en
22 gemeenten hadden het inrichtings-
comiteit financieel gesteund. Deze 179
gemeenten, althans naar schatting, ver
tegenwoordigen een millioen inwoners
of ongeveer een derde van de bevolking
van Wallonië.
We hebben niet gehoord dat de ge-
pecsionneerde majoor Van Niesbecq
zijn pensioen werd afgenomen. We
hebben niet gehoord dat abbé Mahieu of
professor Firket de een of andere moei
lijkheid hebben gehad. We weten alleen
dat Grammens nog in de gevangenis
zit omdat hij met borstel en verf uitging
om de wetten te doen eerbiedigen.
In den Senaat is de heer Spaak, eerste-
TELEFOON i 267.
