Valorisatie van Rogge en
Gerst dringend noodig
Steun voor de
Roggeverbouwers
De Strijd der Regeering
tegen de Boeren
Arbeid ac
lelt*
Landbouwweekblad
Voor en door de Landbouwers
Landbouwers, Roggekweekers
De Kwestie der Agrari
sche Hervorming gesteld.
De Varkenskweekers aan de beurt!
Orgaan der Landbouwersvereeniging Redt U Zelven
ZONDAG 25;SEPTEMBER 193&
Prijs 35 centiem
20de JAARGANG Nt 1029
Mmm
Abonnementsprijs 15 fr. 's jaars.
Men schrijft in op ons
Bureel en op alle postkantoren.
Het overnemen van artikelen
zonder aanduiding der bron
is streng verboden.
Bestuurder en verantwoordelijke Opstelier
O. CAUDRON
Bareel en Redactie i Zeebergkaai, 4, Aalst.
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hunne
bijdragen.
Aankondigingen volgens
akkoord.
We verkiezen de Rogge te verkoopen aan loonende prijzen,
daar dit graan als vee- en varkensvoeder ongeschikt is.
BRITSCH - INDIE.
Wij hebben steeds, niet alleen dit jaar,
doch reeds vanaf het eerste tijdstip dat
er in ons land sprake was van valorisatie
der inlandsche granen, hardnekkig ge
streden voor een gelijke behandeling
van rogge en gerst met tarwe.
De redenen waarop onze houding
steunde zijn de volgende. Wij meenen
dat zij nog steeds volledig gegrond zijn.
Het doel der graaavalorisatie is
1) Aan de graan verbouwers een prijs
te verzekeren die minstens de voort-
brengstkosten dekt.
2) Het evenwicht in de landbouw
productie te bewaren of te herstellen.
Op sommige tijdstippen van 't jaar is in
ons land reeds overproductie aan vee
teeltproducten (zuivelproducten en
vleesch). Er dient dus bereikt dat de
graanteelt niet verder wordt ingekrom
pen ten voordeele van weide en voeder
gewassen. Er dient integendeel gestreefd
naar een uitbreiding van de inlandsche
graangewassen waarvoor binnen onze
grenzen een ruim afzetgebied voorhan
den is. Deze uitbreiding zou immers in
krimping meebrengen van voederge
wassen en weide en geleidelijk ook het
te veel voortgebrachte aan veeteeltpro
ducten wegwerken.
Om dezen uitslag te bereiken, vol
staat de tarwevalorkatie niet welke de
regeering alleen tet heden heeft toege
past. Deze maatregel is te beperkt en te
eenzijdig. In talrijke en uitgebreide stre
ken van ons Land inzon Eerlijk in de
Zandstreek, wordt geen tarwe voortge
bracht doch enkel rogge. In andere stre
ken weer is gerst de bijzonderste teelt.
Wil men daar de verdere inkrimping
van beide teelten voorkomen, en de cul
tuur uitbreiden, dan is het volstrekt noo
dig, dat men aan beide graansoorten
een loonende prijs waarborgt. Wat baat
het, met het oog op het evenwicht in de
landbouwvoortbrengst, dat in de tarwe-
streek, dank zij de valorisatie, de veeteelt
wordt ingekrompen, wanneer in de
rogge- en gerststreken, de landbouwers,
wegens de zware verliezen, veroorzaakt
door deze teelten, ze inkrimpen en uit
breiding geven aan de veeteelt.
Het resultaat is dat men het kwaad
verplaatst doch niet wegruimt.
Een argument tegen de roggeste un dat
dikwerf wordt vooruitgezet en dat ook
bij den Belgischen Boerenbond ingang
vindt in het volgende
De steun voor rogge is minder noo
dig. Zij wordt enkel op kleine schaal
verkocht, doch dient hoofdzakelijk als
veevoeder en inzonderlijk als zwijnen-
voeder. Zij is diensvolgens een grond
stof in het landbouwbedrijf. Haar prijs is
van minder belang, waar het op aankomt
isdat de varkensprijzen loonend wezen.
Wij antwoorden hierop de varkens-
prijzen zijn zeer veranderlijk. Zij onder
gaan sterke schommelingen.
Thans zijn ze loonend, doch in 1936
en 1937 zijn ze op een zwaar verliespeil
gevallen. Welke prijs krijgen we in de
toekomst
De huidige prijzen zijn trouwens het
gevolg van de scherpe inkrimping van
den varkenskweek wegens de zeer slech
te prijzen der slachtvarkens in 1937.
Wij stellen vast dat, wanneer de prij
zen loonend zijn, de regeering dadelijk
remt door den invoer toe te laten van
vreemd varken svleesch, terwijl zij wer
keloos blijft wanneer de prijzen verlies
opleveren.
Loonende varkensprijzen gepaard met
lage roggepi ijzen behelzen in zich zelve
een afdoende middel om de varkensprij
zen te drukken. Zij beoordeelen immers
de industrieele varkensmesterijen, dit is
het mesten door niet-landbouwers. Deze
kunnen de rogge als voeder tegen spot
prijs aankoopen en trachten de zwijnen
zoo rap mogelijk op het noodige gewicht
te brengen om van de voordeelige prij
zen te kunnen genieten.Onder deze con
currentie vallen de varkensprijzen al
spoedig. De landbouwer is er op dub
bele wijze het slachtoffer van
1) Hij lijdt verlies op de rogge, welke
hij aan zijn varkens voedert, omdat zijn
kostprijs niet is gedekt.
2) Hij lijdt nadien verlies op het afge
werkt product, het slachtvarken, wan
neer de prijzen van dit laatste door de
concurrentie der industrieele varkens-
mesters is gedrukt.
Men vergete verder niet dat de toe
stand van vele kleine landbouwers zoo
benard is, dat zij dadelijk na den oogst
rogge moeten verkoopen om geld te
maken. Zij kunnen dus niet wachten tot
dat de omzetting van rogge tot var
kensvleesch is geschied. Een varken
vetten tot het noodige gewicht, ge
schiedt toch niet op enkele dagen.
Er dient hier vooral nog op
gemerkt dat de moderne boe
ren geen varkens kweeken
met rogge, daar het sinds lang
bewezen is dat rogge als var
kensvoeder minderwaardig,
zelfs slecht is.
Ze verkiezen hun rogge aan
loonende prijzen te verkoopen
aan de fabrieken van lekker-
koek of aan de geneverstoke-
rijen.
De Regeering moet hier een
regeling treffen, welke de be
langen der roggeboeren vrij
waart.
Deze rogge ver bouwers hebben recht
vaardigheidshalve evenveel recht op
steun van den Staat als de tarwepro-
ducenten.
Welnu, ingevolge de onlangs toege
paste vergunningstaks van 20 fr. per
100 kg. op vreemde tarwe en de ver
plichte inmenging van 25 inlandsche
tarwe bij de fabricatie van broodmeel,
wordt de inlandsche tarwe thans ver
handeld tegen 120 fr. de 100 kg. Zonder
deze bescherming, zou de inlandsche
tarwe enkel koopers vinden tegen 70 a
75 fr.
De rogge integendeel wordt aan haar
lot overgelaten. Zij is dan ook gevallen
tot het bespottelijk laag peil van 60- 65 fr,
indien zij dan nog koopers vindt.
Wij kunnen dergelijke onrechtvaar
digheid niet langer dulden en vragen dat
rogge en gerst zouden gesteund worden
evenals de tarwe.
Wij eischen verder dat de rogge en
gerst op volkomen gelijken voet behan
deld worden met de tarwe bij de verdee
ling der teeltpremiëa welke zullen wor
den verleend met de opbrengst van de
vergunningstaksen op vreemde granen.
Waar tarwe de bijzonderste teelt is in
Wallonië en op enkele rijke gronden in
Vlaanderen, zullen wij niet dulden dat
onze arme Vlaamsche boeren uit de
zandstreek, bij de uitvoering der zoo ge
naamde graanvalorisatie, de verstoote-
lingen worden.
Als bijzonderste bestaansmiddelen
hebben zij de opbrengst van hun vee,
aardappelen, eieren en rogge. Al deze
producten zijn op het huidig oogenblik
niet winstgevend. Waar de Staat de
graanteelt steunt, is het maar billijk dat
zij hun rechtmatig aandeel in dezen steun
bekomen.
Strijdt met Redt U Zeiven voor een behoorlijke roggeprijs.
We hebben hetzelfde recht als de rijke Walenboeren die hun
tarwe aan dikke prijzen verkoopen, dank zij den steun van de
Regeering.
Wij eischen dezelfde voordeelen op voor de roggeboeren van
Vlaanderen I
De storm is eindelijk losgebroken.
Bijna onmerkbaar, doch gestadig
voltrekt zich een omwenteling in
het openbaar leven in Britsch-In-
dië. Sedert de nieuwe grondwet de
Britsch-Indiërs de mogelijkheid
heeft gegeven groote hervormin
gen door te drijvenbeginnen de
eischen van het leven langzaam
veld te winnen op de eeuwenoude
ideologiën. Nog staan de oude
partijbouwsels overeind, maar zij
kraken in hun voegen. Tegenover
de oudere generatie staan leiders
die geen verre, vage idealen na
streven, doch in de eerste plaats
wezenlijke verbeteringen tot stand
willen brengen.
Godsdienstige onlusten zijn in
Britsch-Indië geen zeldzaamheid;
het voornaamste vraagstuk.dat ten
grondslag ligt aan de twisten van
de Congrespartij en andere par
tijen, is zonder twijfel de agra
rische hervorming In vele provin
cies hebben de groote landeige
naars een verbond gesloten met de
conservatieve Hindoes en Moham
medanen tegen het Congres.
De intellecfueelen in Britsch-Indië
strijden in de eerste plaats voor de vrij
heid, voor het los van-Engeland. De
groote massa, echter, eischt hervormin
gen, waartoe de Engelsche bureaucratie
niet kon overgaan, doch waartoe de
weg door de nieuwe grondwet is ge
baand. De politiekers willen het nog niet
inzien. De voortdurende boerenonlusten
uit den laatsten tijd, waarvan zelfs in de
Europeesche pers een vagen weerklank
te vinden was, zu'len wellicht spoedig
hun oogen openen voor het feit, dat in
een land met een ontstellende meerder
heid van halfverhongerde, onbeschaafde
en hoopeloos in schuld zittende boeren,
de agrarische hervorming een noodza
kelijkheid is.
De laatste parlementaire strijd in Ben
galen liep dan ook over de wet tot her
ziening van het pachtwezen, in de
Pendsjab over de wet tegen den woeker
en de onteigening van het grondbezit, in
Bihar, de Vereenigde Provincies en
Bombay over de verbetering van den
rechtstoestand van de pachters en hunne
gedeeltelijke bevrijding tot zelfstandige
kleine boeren, te Orissa en Madras voor
het overnemen van een deel der schulden
door den staat, in Sind om de water-
pacht, enz.
Ook in vele vorstendommen worden
dezelfde hervormingen doorgevoerd. In
Baroda, Mysore, Transvancore, Bjaw-
nagar en Limbdi hebben de heerschers
de schulden der boeren voor hun reke
ning moeten nemen. De agrarische her
vorming is thans gesteld in dit geweldige
land met zijn tientallen millioenen inwo
ners en iedereen is er van bewust dat de
toestanden der boeren moeten verbete
ren. De vraag is echterop wiens kosten
moeten de hervormingen worden door
gedreven.
Dat er verschil van meening bestaat
over de wijze waarop deze hervormin
gen moeten aangevat worden, is gemak
kelijk te begrijpen. Dit levensvraagstuk
voor Britsch-Indië, dat door den snellen
aanwas van zijn bevolking voor nieuwe
problemen staat, heeft zeer vele kanten.
Meer dan 20 millioen hectaar bebouw
baar land zijn reeds gewonnen door de
geweldige waterbouwkundige werken
van de Engelsche ingenieurs en nieuwe
werken rijzen weer uit den grond, de
Haveli- stuwdam in Penjaab, de Pyraka-
stuwdam in de Nilgiris, de vergrooting
van de Mettur-stuwdam bij Trichino-
poly. Ook is men thans begonnen met
het bebosschen der bergen om daardoor
het gevaar van overstroomingen, waar
onder Indië zooveel te lijden had, te
verminderen.
Er werden in den laatsten tijd tal van
verbindingen met vrachtauto's tot stand
gebracht om de boeren nader tot de
markten te brengen. De huisnijverheid
wordt bevorderd, Ghandi's propaganda
voor het spinnewiel is er slechts één uit
de vele.
(Zie vervolg op de 2de bladzijde)
Volgenden brief werd door Redt
U ÜTelven gezonden aan den heer
Minister van Landbouw te Brus
sel.
We hopen, gezien deze uiteen
zetting en het onbetwistbaar feit
dat de roggeverbouwers achter-
i uit gesteld worden, dat de heer
Minister van Landbouw onmid-
dellijk de noodige maatregelen zal
treffen om recht te geven aan wie
j recht toekomt.
Aalst, 20 September 1938.
Heer Ministèr.
Gezien den droeven toestand waarin
de roggeverbouwers verkeeren, zien we
ons verplicht Uwe speciale en welwil
lende aandacht te trekken op het lot
dezer landbouwers.
Zooals Ued. weet wordt heden de
tarwe aan den boer circa 120 fr. betaald.
Voor rogge vindt men geen kooper aan
60 fr., gezien de Hollandsche rogge
hier wordt ingevoerd aan 62 fr. franco
binnenland per schip
Destijds werd wel beweerd dat rogge
niet diende gevaloriseerd, omdat de
kweekers dezelve rendeerend kunnen
voeden aan varkens.
Deze bewering is echt, maar de tar-
weverbouwers kunnen eveneens varkens
kweeken en voor 100 kg. verkochte tar
we 200 kg. rogge inkoopen, zoodat ze
voor 100 °io bevoordeeligd zijn. Op die
manier kunnen ze niet alleen zeer goed
koop voeder bekomen, maar zijn zij in
de mogelijkheid onze roggeboeren een
doodende mededinging inzake varkens
teelt te doen.
Het staat vast dat de tarweprijs ten
gevolge van verscheidene maatregelen
der regeering kunstmatig is opgedreven.
Wanneer we weten dat Russische tarwe
evenals Amerikaansche hier worden
verkocht aan circa 60/65 fr., mogen we
gerust beweren dat heden de inlandsche
tarwe circa 50 fr. boven het normale
peil der vrije handelsmarkt betaald
wordt.
De tarweboeren en de Alliance
Agricole kraaien victorie, terwijl de
arme roggeboeren van den zandgrond
er slecht voorzitten en met reden bitter
klagen.
Gezien deze uitzonderlijke toestan
den, hopen we, Heer Minister, dat U
dringende maatregelen zult treffen ten
voordeele der roggeboeren. en in dien
zin dat ze evenredig als de tarwekwee-
kers vergoed worden.
Hierbij zenden we U ons blad De
Koornbloemvan 18 September, deze
kwestie behandelend.
Aanvaard, Heer Minister, de verze
kering onzer bijzondere
Hoogachting.
Voor de S M. Redt U Zeiven,
O. Caudron,
Bestuurder.
Aan Z. E. den Ministervan Landbouw,
te Brussel.
De regeering schijnt thans als bijzon-
derste bekommernis te hebben de prij
zen van het varkens vleesch te drukken.
Voor de maand September werd een
invoer toegestaan van 150.000 kg. en nu
vernemen wij dat bovendien een extra
contingent werd verleend waardoor de
totale invoer zou gebracht zijn op 250000
kilo voor de loopende maand.
Dergelijke maatregel is niet alleen
meer remmend of bedoeld als regulari-
satie der prijzen, zij is een brutale druk
king op de prijzen. Om de redenen uit
eengezet in ons nummer van 31 Juli 1.1.
teekenen wij scherp protest aan tegen
dezen niet te wettigen overdreven in-
voer.
Wij herhalen Onze landbouwers in
Vlaanderen hebben slechts melk of bo
ter, rund- en varkensvleesch, aardappe
len en eieren te verkoopen. Melk, aard
appelen en rundvleesch kunnen zij slechts
afzetten tegen prijzen onder de voort-
brengstkosten. De thans loonende prij
zen voor varkens zijn een vergelding
voor het verlies dat zij op voormelde
producten ondergaan. Waarom wil de
regeering hun die vergelding ontrukken?
De varkenshouderij heeft in 1936 en
in 1937 zware verliezen geleden. Waar
bleef de regeering alsdan met haar maat
regelen om dit verlies te neutraliseeren
Waar blijft de regeeringsactie om het
zwaar verlies opgeleverd door de pro
ductie van rundsvleesch te temperen
Hier verklaart zij den vreemden invoer
niet te kunnen stop zetten, omdat België
in handelsverdragen aan sommige lan
den vaste invoercontingenten van rund
vleesch heeft toegestaan.
De regeering motiveert haar optre
den door te zeggen dat zij de prijzen van
het varkensvleesch wil temperen om na
kende overproductie te voorkomen. Wij
stellen haar de vraag welke waarborgen
zij verstrekt, dat de verkoopprijs in de
toekomst den voortbrengingsprijs zal
blijven dekken
Regularisatie der prijzen mag toch niet
alleen dienen om de prijzen te beknot
ten in de hoogte, doch moet dit ook doen
in de laagte.
Zijn de huidige prijzen van de slacht
varkens winstgevend, dan is dit feit,
naar onze meening, een seizoenver
schijnsel, eenigszins versterkt door de
inkrimping van den varkenskweek inge
volge de slechte prijzen van verleden
jaar. Doch er bestaat ontegensprekelijk
een wanverhouding tu'schen den prijs
ontvangen door den voortbrenger en
deze betaald door den verbruiker.
Waarom moet steeds de voortbrenger
alleen de gevolgen dragen van de re-
geeringsmaatregelen tot beperking der
prijzen
De prijzen van het rundvee zijn sedert
langen tijd buitengewoon laag, indien
het met den kleinhandel in orde was,
zou de prijs van het rundsvleesch een
evenredige daling moeten ondergaan
hebben, waardoor het verbruik zou stij
gen ten nadeele van het verbruik van
varkensvleesch. Door de afname der
vraag, zou normaal ook de prijs van
varkensvleesch dalen. Een natuurlijke
regeling der prijzen zou aldus tot stand
komen.
Van dit alles is echter niets te bespeu
ren. De prijsdaling van het slachtvee
werd niet gevolgd door een evenredige
daling der detailprijzen van het runds
vleesch.
Waar blijft de sedert lang aangekon
digde regeeringsactie tot behoorlijke in
richting van de verdeeling der voedings
producten Waarom is de voortbrenger
steeds het slachtoffer van den strijd tegen
de verhooging der levensduurte, dan
wanneer de oorzaak dezer laatste niet
bij hem ligt
Met dit alles wordt opnieuw aan onze
boeren duidelijk gemaakt, dat in de
nieuwe landbouwpolitiek der regeering
zoowel als in het verleden, hun dï on
dergeschikte rol wordt toebedeeld le
vensmiddelen voort te brengen om de
loonen in de nijverheid zoo laag moge
lijk te houden, onaf gezien van het feit of
hun bedrijf in zijn geheel genomen winst
of verlies oplevert. Zoo verstaan de hee-
ren van Brussel de redelijke winstmarge
voor het landbouwbedrijf.
£V'
TELEFOON i 267.
