Het treurspel vroege aardappels ONZE REIS NAAR St TRUIDEN.
Arbeid adelt LANDBOUWWEEKBLAD I Voor en door de
De logge bureaucratie de hoofdschuldige*
AALST 20 JULI 1947.
Verschijnt iederen Zondag
26ste JAARGANG Nr 1259
Abonnementsprijs
50 fr. 's jaars.
Bureelen
Zeebergkaai, 5, Aalst
Telefoon Nr 267.
Postcheckr. 1425.93.
Handelsr. Aalst 145.
Orgaan der S. M. REDT U ZELVEN. Landbouwers
Het overnemen van artikelen zonder aanduiding
der bron is streng verboden.
De medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hunne bijdragen.
Aankondigingen volgens akkoord.
Er is weer een staking nodig ge
weest, net als in de landbouwcrisisja
ren vóór den oorlog, om de aandacht
der openbare mening te vestigen op
de bespottelijke prijzen waartegen
onze landbouwers verplicht zijn hun
ne vroege aardappelen te verkopen.
De prijzen, waren inderdaad op de
Mechelsche ma kt gevallen tot 1 fr.
het kg., dan wanneer onze landbou
wers hun pootgoed hebben moeten
aankopen tegen prijzen gaande tot
5 fr. het kg. en de vereiste meststoffen
hun van 300 tot 500 fr. de 100 kg.
hebben gekost. Dat dergelijke spot
prijzen voor hun producten de boe
ren regelrecht naar de ondergang
voeren en aanleiding geven tot bit
tere misnoegdheid hoeft geen lang
betoog.
Aan wie de schuld van dezen
wantoestand
Zonder de boeren te willen ver
ontschuldigen voor de onjuiste aan
gifte der beteelde oppervlakte welke,
naar blijkt uit betrouwbare gegevens,
rond de 10.000 ha. bedroeg dan
wanneer bij de telling van 15 Mei j.l.
enkel 6620 ha. werden aangegeven
omdat hierdoor het Ministerie van
Bevoorrading op het dwaalspoor
werd gebracht nopens de productie
mogelijkheden welke ter voorziening
van de binnenlandse bevoorrading
nodig waren en de hoeveelheden
welke voor de uitvoer konden wor
den vrij gegevenblijkt echter dat het
ingewikkeld en log raderwerk der
administratie eens te meer te traag in
werking is getreden om deze ramp
voor onze aardappeltelers te voor
komen.
Reeds begin Mei werd door de be
voegde landbouwmiddens de aan
dacht der verantwoordelijke besturen
gevestigd op de dreigende overpro
ductie van vroege aardappelen en op
de noodwendigheid tijdig afzetgebie
den te zoeken in het buitenland.
Het blijkt dat de Ministers van
Landbouw en den Buitenlandsen
Handel zich tijdig hebben ingespan
nen om deze afzetgebieden op te spo
ren. Doch in alle landen had het aan
bod onzer vroege aardappelen geen
uitslag, behalve in Duitsland, onzen
bijzondersten afnemer trouwens vóór
en oorlog. De militaire overheden
van de Britse en Amerikaanse bezet-
bngsgebieden vroegen aanbod en
prijs voor een hoêveelheid van 20.000,
eventueel 30.000 ton aardappelen.
Er werd begin Juni een prijs voor
uitgezet van 2,09 fr. per kg., franco
grens, prijs welke de bezettingsover
heden onlangs hadden moeten betalen
voor oude aardappelen van Holland
sen oorsprong. Een definitief accoord
nopens de prijs werd echter niet be
reikt, alhoewel er kans bestond dat
hieromtrent toch een fatsoenlijke
overeenkomst zou kunnen worden
bereikt.
Doch toen werkte de rem onzer
ijverige administratie. Vooreerst
kwam het Ministerie van Ravitaille
ring, in uitvoering van de voogdij
welke het uitoefent over het Mini
sterie van Landbouw, tussen beide
met de volgende geniale regeling
uitvoervergunningen voor vroege
aardappelen konden enkel worden
toegestaan, indien de prijs vóór 5 Juli
beneden 1,95 fr. per kg. aan den
voortbrenger viel, beneden 1,60 fr.
van 6 Juli tot 20 Juli en beneden
1,25 fr. van 20 Juli tot 1 Augustus
a.s. De aldus bepaalde prijzen, bij
zonder de twee laatsten, lagen reeds
merkelijk onder den kostprijs die
minstens op 1,75 fr. per kg. kan wor
den bepaald.
Alsof twee ministeriële diensten
nog niet genoeg waren om over den
uitvoer onzer vroege aardappelen te
beslissen, kwam er nog een derde
dienst bij te pas nl.de D. E. R.
(Dienst voor Économische Recupera
tie) die geen afbreuk kon lijden aan
zijn monopolium der regeling van de
handelsbetrekkingen met Duitsland.
Deze dienst, getrouw aan zijn ge
wone handelsprocédé's, vond er niet
beters op dan een soumissie of aanbe
steding te eisen, alvorens voorstellen
te doen aan de bezettingsoverheden
in Duitsland. Bij de vertraging in de
aflevering van de uitvoervergun
ningen voortspruitende uit de beslis
sing van het Ministerie van Ravitail
lering waarvan hoger melding, kwam
zich nog deze voegen van de uit
schrijving der aanbesteding door den
D. E. R. Hierbij komt nog dat een
eerste aanbesteding geen voldoening
gaf, zodat diende herbegonnen.
Bij de aanbestedingen wordt na
tuurlijk geen rekening gehouden met
(Zie vervolg 2de bladzijde 4e kolom).
Tien jaar geleden was het-een
groote uitzondering een landbouwer
zijn aardappelen te zien sproeien. Nu
sproeit bijna iedereen. Ons menschen
hebben er immers de noodzakelijk
heid van ingezien. Ze weten nu uit
eigen ondervinding dat de kosten van
het sproeien veelvoudig vergoed wor
den door een betere opbrengst, beter
naar kwaliteit en ook naar hoeveel
heid.
Hoe is nu de toestand in onze
boomgaarden Bijna dezelfde als
vóór jaren in de aardappelteelt. Men
laat nog steeds Gods water over
Gods akker loopen.
Waarom die verwaarloozing Vele
antwoorden zullen onze boeren ge
ven, alle met een schijn van waar
heid. Toch hebben ze het verkeerd
voor.
Bij tientallen hebben wij gepro
beerd hen te overtuigen van het nut
eener goede verzorging van hun
boomgaard. Een schouderophalen
was gewoonlijk het antwoord. Wij
ondervonden dat wij met woorden
weinig konden bereiken.Wij moesten
dus de werkelijkheid zelf laten spre
ken.
Dit was het doel van onze reis
naar Sint Truiden. Jammer dat niet
ieder lid mee kon gaan, want iedereen
zou moeten kunnen zien wat voor
een uitslag men in de fruitstreek ginds
bereikt met een goede verzorging.
Wij vertrokken uit Aalst (Donder
dag 3 Juli) met een weertje zooals ge
er U moeilijk een kunt droomen.
Aalst, Brussel, Leuven, Tienen, Sint
Truiden. Wat een rijkdom langs de
baan Velden, velden en nog eens
velden. Wuivende halmen zoover het
oog reikt, afwisselend met het groen
van de aardappelvelden en weiden.
En zeggen dat dit allemaal het werk
van onze boeren is. Zoo in een paar
uur een groot gedeelte van Vlaande
ren doorrijden en dat in volle zomer,
dat is werkelijk een genot.
Reeds vóór wij St Truiden in zicht
hadden, vlogen de boomgaarden ons
reeds voorbij, de een ha de andere,
groote en kleine, hier en daar reeds
met kale plekken, want de kersen
waren al een groot deel geplukt.
t Eerst kwam een oude boomgaard
aan de beurt. De meeste oude boom
gaarden zijn bij ons nog maar goed
voor brandhout. Daar stonden die
oude bonkers van boomen nog zoo
jeugdig als bij ons de jonge. Vruch
ten en bladeren waren lijk als geschil
derd, zoo frisch en groen. Geen enkele
drooge tak, geen enkele zonder vruch
ten, maar ook geen een die overladen
was. En blakend van gezondheid. Wij
hadden den indruk dat in de streek
van St Truiden geen rupsen bestaan,
wij hebben er althans geen gezien in
de aanplantin(jen die we bezochten.
En wat het meest opvielgeen en
kele afgevallen vrucht was er tus-
schen het gras te vinden. Afvallen van
vruchten bestaat niet, wat een dubbel
voordeel heeftgeen verlies en ook
geen broeinesten van insecten en ziek
ten, die de afgevallen vruchten toch
gewoonlijk zijn. Dat de vruchten re
gelmatig over de boomen verdeeld
waren, dus overal kan er licht en zon
aan, moest ons niet verwonderen,
want de appels en de peren waren
met de hand gedund. De bladeren
waren malsch en groot, opdat ze goed
voor de voeding en de ademhaling
van de boomen zouden kunnen zor
gen. Kortom een klinkend bewijs dat
oude boomgaarden, mits een goede
verzorging nog dubbel en dik hun
opbrengst kunnen geven.
Wij vroegen naar de behandeling.
De kersen bv. kregen in de Winter
een duchtige winterbesproeiing, met
kort na den bloei een koperbehande
ling. Uitslag geen enkele bladluis,
omzeggens geen enkel aangevreten
blad en een pracht van kersen.
De appels en peren kregen even
eens hun winterbehandeling en wer
den nadien regelmatig gespoten tegen
zwamziekten. Zooals wij reeds ver
meldden, waren ze ook met de hand
gedund.
Waren de oude boomgaarden een
flink stuk werk, het interessantst om
zien waren de jonge aanplantingen
van laagstammen, vooral voor wat
aangaat de manier van aanleggen. De
jonge boomen zijn geplant per soort
en variëteit, wat voor gevolg heeft
gemakkelijke verzorging. Dit is trou
wens het geval voor gansch de laag-
stammige boomgaarden gemakkelijk
snoeien, spuiten en plukken. Wat
ook van overwegend belang is na
3 jaar dragen de jonge boomen volop.
Al de deelnemers waren er trouwens
mee akkoord, dat laagstammige ge
makkelijk te plukken zijn, want bij
heele trossen hingen ze aan de kerse
laars, zoogezegd om eens te proeven.
Ze waren vooral opgetogen over een
nieuwe variëteit kersen nl. de Hedel-
fingerriese. Er werden ons dan ook
(Zie vervolg 2' bladzijde 3' kolom
De Koornbloem
