Een wetsvoorstel tot verplichte
ruilverkaveling van landeigendommen.
MODDERPOELEN.
Weekblad
Voor en door de Landbouwers
Arbeid adelt
Onze Strijd tegen de
AALST 21 OOGST 1954.
Verschijnt iedere Zaterdag
Beheer Zeebergkaai 5, Aalst
Tel. 242.67
Voor de Ontwikkeling en de
Standsverdediging van de Landbouwers
Land
Orgaan van de
lbouwersvereniging
JEDT U ZELVEN
Nr 14.25.93.
O. CAUDRON.
De socialistische volksvertegen
woordiger Chalmet heeft met en
kele collega's op 10 Juni 1.1. bij de
Kamer van Volksvertegenwoordi
gers een wetsvoorstel ingediend
betreffende de ruilverkaveling van
landeigendommen.
Zal dit voorstel eindelijk de basis
vormen ener hervorming welke
met het oog op een doelmatige uit
bating onzer landbouwbedrijven
sedert jaren, als noodzakelijk wordt
aanbevolen door de landbouweco-
nomisten, te meer dat de wet van
1949 waarbij de ruilverkaveling
met vrijwillige instemming der be
trokken eigenaars werd ingevoerd
geen uitslagen heeft gegeven
Er mag hierbij niet uit oog wor
den verloren dat andere landen
o.m. Nederland en Frankrijk sedert
ruime tijd de verplichte ruilverka
veling hebben ingevoerd en dat in
het vooruitzicht van de oprichting
der Europese landbouwgemeen-
schap, waarvoor nog steeds ge
ijverd wordt, de in ons land be
staande aanzienlijke versnippering
der landbouwgronden een ernstige
hinderpaal is voor de opvoering
van de productiviteit in onze land
bouw.
In de toelichting die het wets
voorstel voorafgaat vat de heer
Chalmet de redenen samen die
pleiten voor de verplichte ruilver
kaveling der landeigendommen.
Zij werden meermaals uiteengezet
in de geschriften en redevoeringen
van vooraanstaande landbouw-
economisten.
De Heer Chalmet onderstreept
dat België een land is met kleine
landbouwbedrijven. De gemiddel
de oppervlakte werd geraamd op
ongeveer 6 ha per bedrijf.
De verbrokkeling van de land
bouwgronden werd in ons land tot
het uiterste opgevoerd. Inderdaad,
de ongeveer 2 millioen hectaren
die voor de landbouw en de vee
teelt aangewend worden omvatten
zowat 5 millioen percelen.
Men telt in ons land enkel 360
hoeven met meer dan 50 ha., die
over het algemeen enkele mooie
akkers bezitten welke een tamelijk
goed geheel vormen. Doch tegen
over deze zeldzame bevoorrechte
bedrijven, die enkel 116.000 ha op
de 2 millioen ha beslaan, staan de
sterk versnipperde gronden van de
middelmatige en kleine bedrijven
die dooreen genomen enkel een
oppervlakte hebben van ongeveer
35 tot 40 aren.
De nadelen dezer verbrokkeling
worden door de heer Chalmet aan
getoond als volgtMen heeft uit
gerekend dat deze landbouwers
25 tot 35 v°n hun tijd verliezen
ingevolge het doorlopen, in alle
richtingen, van de uitgebreide af
standen die de verschillende per
celen hunner bedrijven van elkan
der scheiden.
Het economisch en geldelijk na
deel van dit tijdverlies komt tot
uiting wanneer men weet dat het
werk van mensen en dieren 35 tot
40 van de gemiddelde kostprijs
der landbouwvoortbrengst verte
genwoordigt.
Voegt men daarbij de uitgaven
veroorzaakt door de abnormale
slijtage van het materieel welke
het gevolg is van het uitgebreid
gerij op doorgaans slechte buurt
wegen, dan moet men tot het be
sluit komen dat de ruilverkaveling
van de landbouwgronden gepaard
gaande met een technische groe
pering der bedrijven een dringen
de noodzakelijkheid is.
Deze ruilverkaveling wordt op
gedrongen omdat zij een hoofd
voorwaarde uitmaakt van een ver
laging der voortbrengstkosten die
op haar beurt een hoofdfactor is
voor de rentabiliteit onzer land
bouwbedrijven envoor het behoud
van een behoorlijk levenspeil der
landbouwbevolking.
De heer Chalmet verklaart oog
te hebben voor de gehechtheid
van de landbouwers aan hun gron
den en wijst op de maatregelen
welke in het wetsvoorstel zijn op
genomen om te vermijden dat dit
gevoel onnodig wordt gekrenkt.
Doch deze gehechtheid mag niet
indruisen tegen het belang van de
landbouw en dit van de gemeen
schap.
Door op overdreven wijze reke
ning te houden met deze gehecht
heid, is de toepassing der wet 1949
waarbij de ruilverkaveling werd
beperkt tot de verrichtingen die de
instemming van alle belangheb
benden verwierven een teleurstel
ling geweest. Immers, op 48 inge
diende aanvragen tot ruilverkave
ling kwamen enkel twee tot een
goed einde, en het ging daarbij
slechts om een tiental hectaren op
verscheidene honderd-duizenden.
De heer Chalmet betoogt dat er
geen sprake van kan zijn de ruil
verkaveling af te dwingen zonder
eigenaars noch uitbaters te raad
plegen, doch de resultaten der wet
van 1949 hebben aangetoond dat
het even nadelig is de wensen van
de meerderheid van de belang
hebbenden afhankelijk te stellen
van de blinde koppigheid van som
migen.
(Zie vervolg 4' bladz. 1' kolom.)
Nu we midden de zomer op
onze veldbanen tot over de en
kels in de modder ploeteren, ge
volg van de aanhoudende regen
vlagen, komt het vraagstuk van de
veldwegen meer en meer op het
voorplan.
«DeKoornbloem» heeft destijds
tientallen bijdragen gewijd aan dit
onderwerp en het ogenblik is ge-
tomen om er voorgoed mee voor
de pinnen te komen.
Hoe het mogelijk is dat er nog
modderwegen in ons land bestaan
is een vraagstuk dat men niet op
het eerste zicht kan oplossen.
Overal werden bestaande kas
seiwegen omgetoverd in flinke be-
tonbanen waar alle voertuigen en
vooral de autos een plezier aan be
leven, zodat dan toch de stenen, op
die banen weggenomen, moeten
terechtkomen in de kleinere stra
ten en in de veldwegen.
Zodat tenslotte alle veldbanen
verhard zijn geworden en dus alle
slechte banen tot het verleden be
horen.
Als men zo redeneert houdt
men geen rekening met sommige
misbruiken die algemeen bestaan.
Het is altijd voordeliger voor de
aannemers die kasseien in kwestie
als bedding te gebruiken of als
aanvulsels voor grachtenen kuilen.
Het is een echte schande wat
op dit gebied soms gebeurt, en
meermaals hebben we op die toe
standen gewezen.
De Burgemeesters van de ge
meenten waar de betonbanen wor
den gelegd zelfs als het staats
of provinciebanen zijn hebben
tot plicht na te gaan wat met de
oude straatstenen gebeurt en er
voor te zorgen dat ze terechtkomen
op de vele veldbanen en binnen
wegen.
Er dient zelfs meer gedaan. Het
is nodig nieuwe werken uit te
schrijven. Vele hoofdwegen van
talrijke gemeenten moeten ver
nieuwd worden, nieuwe banen
aangelegd, bestaande wegen moe
ten verhard worden, enz.
Waarom mogen deze wegen
niet behoorlijk gelegd zijn Het is
toch van algemeen belang dat
iedereen ongestoord over de weg
kan en vooral de landbouwers die
met zware vrachten oogsten en
mest over en weer moeten bollen.
Hierbij komt nog het vraagstuk
van de werkloosheid.
Men klaagt steen en been dat
er geen werk is, maar op het ge
bied van bestrating onzer buitenge
meenten, evenals van het reinigen
van grachten en waterlopen is zo
veel te doen.
Zodat tenslotte van sociaal
oogpunt gezien deze aangelegen
heid een dubbel uitzicht heeft
In eerste plaats recht geven aan
de landbouwers en buitenlieden
door het aanleggen van behoor
lijke verkeerswegen, wat niet
alleen een rechtvaardige maatre
gel zou betekenen, maar boven
dien een zaak van algemeen nut.
Komt daarbij het zo nijpend
vraagstuk der werkloosheid. Met
genoemde werken van openbaar
nut kunnen in elke gemeente tien
tallen personen aan het werk wor
den gesteld wat toch wel een niet
te versmaden voordeel is voor de
belanghebbenden.
Alles goed beschouwd vragen
we ons af hoe het mogelijk is dat
men op onze dorpen en vooral in
onze velden in de modder moet
ploeteren, waar duizende personen
met gekruiste armen moeten leven
op de steun van de gemeenschap.
Het is nu sinds 20 jaar dat we
deze aangelegenheid aanpakken.
Wij zullen blijven hameren tot we
recht krijgen voor onze buiten
lieden.
Gezien de huidige taak voor de
Openbare Besturen werk te ver
schaffen komt zich een enige ge
legenheid aanbieden, zodat we de
heren durven toeroepen
Maakt onze veldwegen en kuist
grachten en beken en U doet een
werk dat U tot eer zal strekken
De Koornbloem
Abonnementsprijs 72 fr. 's jaars
Men kan zich abonneren op de
postkantoren en bij de briefdragers.
Postcheckr. S. M. Redt U Zeiven
Handelsregister Aalst Nr 145.
STICHTER EN BESTUURDER
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hun bijdragen
Het overnemen van artikelen zonder
aanduiding der bron is verboden,
