VAN DE HAK OP DE TAK.
Stijgende Levensduurte in de Ver. Staten.
KORAMELK
Rechtskundige Dienst
Landbouwers,
22 maart 1958 5
Een 52-jarige zeeman, Henri
Loballe uit Marseille (Frankrijk)
had, alvorens het tijdige met het
eeuwige te verwisselen, zijn testa
ment op borst en rug laten tatou-
eren.
Zeer tot ontsteltenis der erfge
namen was de rechtbank van eer
ste aanleg van mening dat een
dergelijk testament van nul en ge-
ner waarde was, daar volgens al
oude geplogenheden een testa
ment met de hand moet geschre
ven zijn.
Tot hun oplichting oordeelde
het hof van beroep er anders over
en wees hen de erfenis toe.
De Henri moet eigenlijk maar
een flauwe plezante geweest zijn,
want er bleek helemaal niets te er
ven.
De 37-jarige Leonard Crotty,
van beroep taxichauffeur, werd
door een rechtbank van Chicago
(U.S.A.) wegens diefstal tot een
gevangenisstraf van drie maanden
veroordeeld.
In zijn pleidooi had de verdedi
gers er tevergeefs de aandacht
van de heren rechters op ge
vestigd dat zijn klant enkele
maanden geleden een zwaar ver
keersongeval gehad had, waarbij
hij een bloedovertapping gehad
had van een beroepsdief.
Voor diegenen die reeds gele
genheid hadden een uitstapje naar
het zoete Rijnland te maken zullen
de namen Rudesheim en Bingen
wel niet onbekend zijn.
De eerste heeft het grote voor
deel aan de Rijn te liggen en mag
zich verheugen in het bezit van een
onooglijk straatje de Drosselgas-
se, waar men nuchter binnen en
zat buiten komt.
De stad Bingen ligt eveneens
aan de Rijn, maar aan de andere
oever. In deze stad verschijnt een
blad Oeffentlicher Anzeiger
waarin onlangs volgende aankon
diging van een bekende meubel
zaak verscheen Bezorgt U zich
een bruid, wij doen het overige.
Wat op zijn minst genomen
zeer dubbelzinnig is.
Ooit van de Marquis de Cue-
vas gehoord
Deze vent is beroemd als lei
der van een balletgroep, die alleen
voor mannen met veel plaat op
treedt.
Na een van zijn laatste opvoer
lingen ontving hij een brief van
wege een oude Franse gravin die
de vraag stelde waarom hij zijn
danseresjes altijd op de tippen van
hun tenen liet dansen. Het ware
volgens haar veel gemakkelijker
dames aan te werven die een beet
je groter waren.
De landbouwer H. Rostler uit
Lichow (Lüneburger heide-Duits-
land) ging bij een apotheker en
vroeg hem of hij hem geen bloed
zuigers kon bezorgen. De apothe
ker, die veel zin had voor humor,
raadde hem aan zich hiervoor naar
het hoofdkantoor der belastingen
te Hannover te begeven.
Deze beambten hadden echter
aan humor te weinig wat de
apotheker er veel aan had. Ze de
den de man veroordelen wegens
smaad. Hij moest een bedrag van
20 mark boete betalen.
Onze apotheker verkocht vlot
de geschiedenis aan een lokale
krant voor 30 mark, betaalde zijn
20 mark boete en richtte een schrij
ven aan het belastingskantoor te
Hannover waarin hij vroeg hoe
veel belasting hij op de resterende
10 mark moest betalen.
Tot heden ontving hij nog geen
antwoord.
Om aan haar leden de mogelijk
heid te bieden zich over interes
sante onderwerpen te kunnen on
derhouden, heeft de Vereniging
van Kappers te New-York een
speciale ru -riek in haar blad ge
opend waarin regelmatig de meest
actuele problemen behandeld wor
den en tevens de allerlaatste grap
jes in voorkomen.
Dit met de bedoeling het de
coiffeurs mogelijk te maken nog
over iets anders dan het weer met
de gasten te kunnen babbelen.
Onze rechtskundige houdt zijn
zitdag zondag 23 maart tussen
10 en 12,30 u., in het lokaal De
Koornbloem» Grote Markt, Aalst.
OPMERKING
Wij moeten er hier uitdrukke
lijk op wijzen dat deze rechts
kundige dienst slechts koste
loos is voor onze leden. Ieder
lid dient dus voorzien te zijn van
zijn abonnementskwijting op «De
Koornbloem», zoniet zal hij, zo
als de niet-leden, het bedrag van
een jaarabonnement op De
Koornbloem zijnde 72 fr., per
raadpleging dienen te betalen.
Wanneer een lid zijn bewijs
van lidmaatschap zou vergeten
hebben zal hem eveneens dit
bedrag worden aangerekend.
Dit zal hem echter op onze bure
len worden terugbetaald op zijn
aanvraag en mits voorlegging
vanzijnbewijs van lidmaatschap.
Iedereen wordt verwittigd dat
hier geen uitzonderingen kun
nen gemaakt worden.
VOOR DE KALVERS
Een stem uit Amerika
We kregen inzage van de beoordeling over de voorwaarden waar
in de land- en tuinbouwvoortbrengselen in de stad worden verkocht
aan goede prijzen en waarvan de voortbrenger zo weinig ontvangt.
Deze beoordeling komt ons uit Amerika en verscheen in de Gazet-
te van Detroit.
We zien dat de toestanden in Amerika juist dezelfde zijn als deze
welke we hier kennen.
Dat het in Amerika ook niet al
goud is wat blinkt, blijkt wel uit de
vele uitingen van misnoegdheid
over de aldaar gestadig stijgende
levensduurte. Zo lezen we in de
Gazette van Detroitin 't num
mer van 20 september jl., een arti
kel onder de veelbetekenende titel:
Ge betaalt meer voorL'voedings-
waren, maar de boerj.krijgt het
niet En verder
Hoge voedselprijzen worden een
groeiend vraagteken voor onze
mensen. De boer moet zich met
kleinere prijzen tevreden stellen...
maar spijts dat stijgen de prijzen
nog steeds voort. Officiële cijfers to
nen echter duidelijk aan wat er
achter schuilt en wie het grootste
gedeelte van de voedseldollar in
handen krijgt.
Een tekort aan voedingswaren is
er helemaal niet, wel integendeel
Heel wat landbouwproducten wor
den immers kosteloos aan onder
voede volkeren geschonken of in
de vreemde verkocht. De land
bouwprijzen verklaren ook niet
waarom ons voedsel in de winkels
zo duur aan het worden is. Dit jaar
hebben de boeren wel ietwat meer
ontvangen voor hun produkten dan
verleden jaar, maar de prijzen
staan nog ver onder deze der eer
ste naoorlogse jaren
De boer ontvangt tegenwoordig
ongeveer 39 °/0 van elke voedsel
dollar die uitgegeven wordt. Van
deze 39 °/o moet hij dan nog zijn
voeders, meststoffen, machienen en
arbeid bekostigen, en... zijn lasten
betalen. Slechts een heel klein ge
deelte van de 39 blijft in zijn
beurs steken
Toen in 1947 de landbouwprijzen
heel hoog stonden, ontving de boer
meer dan 51 van de voedseldol
lar door de verbruiker uitgegeven.
Gedurende de oorlog ontving hij
51,6 °/o van diezelfde dollar. fOok in
de USA is dus de levensstandaard
van de boer merkelijk gedaald ge
durende de laatste jaren
Indien hij nu veel minder ont
vangt komt dit hierdoor dat het
aandeel van de tussenpersonen
merkelijk gestegen is ten nadele
van de boer. En wanneer we hier
spreken van de tussenpersonen
dan bedoelen we hiermede niet in
de eerste plaats de winkelier, of de
fabrikant, maar wel de uurlonen
van de arbeiders die in het proces
betrokken zijn. Het aandeel van de
arbeid in het op de markt brengen
van de voedingswaren is op onge
hoorde wijze gestegen. Het aan
deel van de arbeider gedurende
1947 was minder dan 25 °/0 van el
ke voedseldollar. Tegenwoordig
bijt hij echter uit ditzelfde dollar
35 °/0Waarom Hier dienen voor
al twee oorzaken onderlijnd te
worden.
De eerste is de aanhoudende
stijging der lonen in de oplegfa-
brieken. bloemmolens, enz., en in
de super marketsde spoorwegen,
het vrachtwagenvervoer, enz.
De tweede ligt in de steeds stij
gende eisen van het publiek inza
ke bereiding, verpakking en der
gelijke. De Amerikaanse vrouwen
vragen steeds meer en meer naar
half-bereide eetwaren, die haar
gemak en veel meer vrije tijd
schenken. In feite is het de huis
vrouw die de fabrikant betaalt
voor het groter aantal werkuren
en de betere verpakking die hij
haar schenken moet indien hij
zijn waren aan de man wil bren
gen. De grootste wedijver in de
V.S.A. bestaat er immers thans in
de eetwaar zo netjes en zo goed
mogelijk voorbereid te hebben al
vorens moeder de vrouw die in
ruis krijgt. Nu kan men die vooraf
gekookte of vervroren eetwaren
toch niet aan dezelfde prijs gaan
eisen als de eetwaren die vroeger
onvoorbereid in de winkels wer
den aangeboden. De arbeiders die
deze eetwaren kuisen, bereiden en
verpakken moeten betaald worden,
en zij worden zeer duur betaald
En dat is dan ook de grondoorzaak
voor de merkelijke stijging der le
vensduurte wat de voedingswaren
betreft.
Tot daar de Gazette van De
troit Hieruit blijkt dat de Ameri
kaanse verbruiker door zijn veel
eisendheid inzake konfort ook veel
meer uitgeven moet dan dit vroe
ger het geval was, en dat de hoge
Êrijzen die voor de voedingswaren
etaald worden niet ten goede ko
men aan de boeren, die minder
ontvangen dan vroeger, maar wel
aan het steeds groter wordende
aantal arbeiders dat in het ver-
bruikproces betrokken wordt.
'tls goedkoper
Dat is in zekere mate ook bij ons
het geval. Staan we bv. maar even
stil bij de prijzen van het brood en
de aardappelen, de twee meest
verbruikte waren. Vroeger koch
ten de huismoeders in de overgro
te meerderheid der gevallen een
rond brood. Nu moet het plaat
brood zijn, gesneden en verpakt.
Vroeger ging men naar de winkel
voor enkele kilogram aardappe
len, die moeder de vrouw met wat
aarde erbij in haar boodschappen
tas gestort kreeg, nu moeten het
uitgezochte en gewassen aardap
pelen zijn Dat kost allemaal geld
niet veel ineens, maar op het einde
van de maand maakt het toch een
hele som. En zo is het ook voor ve
le andere produkten, we geven
meer uit aan eetwaren dan vroe
ger, maar de meelwaarde gaat
niet naar de voortbrenger, wel
naar het stijgend aantal tussenper
sonen en vooral de arbeidslonen
en verpakkingskosten.
De mensen willen het gemakke
lijk hebben, maar gemak moet ook
betaald worden
En zo komt het dat alle eetwaren
peperduur zijn in de stad terwijl
de voortbrenger voor dat alles in
algemenen regel een almoes ont
moes ontvangt.
leest en verspreidt uw blad
DE KOORNBLOEM
een Vlaams dagblad dat in Amerika ver
schijnt voor or.ze Vlaamse uitwijkelingen.
