DE KRISIS
DE REGERING
Weekblad
Voor en door de Landbouwers
tapt suikerwater*
Arbeid adelt
in de Sovjet-Landbouw*
AALST 7 MAART 1964.
Verschijnt iedere zaterdag
43ste JAARGANG Nr 2118
Beheer Zeebergkaai 5, Aalst
Tel. (053) 242.67
Voor de Ontwikkeling en de
Sioudiverdsdiging van de Landbouwers
Uitgegeven door de
Landbouwersvereniging
REDT U ZELVEN
Nr 14.25.93.
O. CAUDRON.
(Zie vervolg 2' bladz. 1' kolom
De Koornbioem
Abonnementsprijs 120 fr. 's jaars
Men kan zich abonneren op de
postkantoren en bij de briefdragers.
Postcheckr. S, M. Redt U Zeiven
Handelsregister Aalst Nr 145.
STICHTER EN BESTUURDER
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hun bijdragen
Het overnemen van artikelen zonrer
aanduiding der bron is verboden
Sinds september koopt Rusland op
grote schaal graan van de Verenigde
Staten, Canada, Australië en andere
landen. Het land moet daarvoor op
zeer gevoelige wijze zijn goudreser
ves aanspreken.
De Sovjet-leiders erkennen dat de
oogst van 1963 uiterst slecht is ge
weest, maar de crisis dateert niet
van gisteren de Sovjet-landbouw
trappelt sinds verschillende jaren ter
plaatse en die van de satelliet-lan
den is ook niet in staat de bevolking
te voeden.
Een van de oorzaken van het verval
van de landbouw in het Sovjet-blok is
de verplichte collectivering van de
landbouw. Omdat de persoonlijke be
langen niet meer meespreken en ie
der persoonlijk initiatief heeft moe
ten plaats maken voor de almachtige
en overal aanwezige staatsbureau
cratie, laten de boeren de dingen op
hun beloop, werken zo min mogelijk
op de collectieve gronden, om vooral
hun zorgen te wijden aan het kleine
eigen stukje grond dat hen overbleef,
en dat hun toelaat op de zwarte
markt nog enkele goederen aan de
man te brengen.
Een andere, niet minder belangrijke
oorzaak ligt in de omstandigheid, dat
de landbouw stiefmoederlijk wordt
behandeld. Op 8 augustus 1953 deel
de Malenkov de Opperste Sovjet me
de, dat van de 997 mljard roebel die
tussqn 1929 en 1952 waren geïnves
teerd, slechts 9,4 ten goede was
gekomen aan de landbouw, terwijl
64% (ongeveer de twee derden
besteed werd aan de zware nijver
heid. Deze krijgt sinds het begin van
de z.g. vijfjaren-plannen de absolute
voorrang met het doel de industria
lisatie te versnellen. In feite kwam
dit neer op een begunstiging van de
oorlogsindustrieën.
Eenzelfde verschijnsel deed zich
voor in de satellietlanden. En aange
zien dezelfde oorzaken dezelfde ge
volgen hebben, heeft deze politiek
ook de landbouw van deze landen ge
ruïneerd. Collectivering en gebrek
aan credieten zijn de voornaamste
oorzaken van de huidige crisis.
Sinds tien jaar, namelijk sinds de
dood van Stalin, hebben de Sovjet
leiders gezocht naar de meest uit
een lopende oplossingen, maar tot
nog toe zijn hun pogingen en belof
ten zonder gevolg gebleven. Het is
waar, dat de opvolgers van Stalin zich
over zijn erfenis bepaald niet konden
verheugen. In 1958 beschreef Krout-
chev de toestand van de landbouw
bij de dood van Stalin in volgende
bewoordingen Juist in de graan-
voortbrengst heeft men met de
grootste vertraging af te rekenen,
wat een stilstand in andere belang
rijke sectoren van de landbouw tot
gevolg had, vooral in de veeteelt.
De hoeveelheid graan was dermate
onvoldoende, dat er zelfs in de grote
steden bevoorradingsmoeilijkheden
waren. Wat oppervlakte, opbrengst en
oogst betreft was men op het peil
van vóór de revolutie gebleven, niet
tegenstaande het bevolkingscijfer
beduidend had toegenomen. Bij ge
brek aan meel, moesten voedergra-
nen gebruikt worden, vermengd met
aardappelen, om brood te bakken, zo
dat de kwaliteit belangrijk vermin
derde.
Op gebied van de veeteelt was de
toestand nog erger. Vergeleken met
1917 was de rundveestapel met 38
procent teruggelopen, 't aantal scha
pen met 40 procent. Indien men reke
ning houdt met de bevolkingstoena
me tussen 1917 en 1953 dan was de
werkelijke teruggang 43 voor het
rundvee, 46 voor de schapen en
42 voor de varkens.
Dank zij de maatregelen die wer
den genomen na de dood van Stalin
kwam er een merkelijke verbetering
van de toestand. In 1953 werd de
belastingsdruk op de boeren vermin
derd. In 1954 werd een campagne be
gonnen voor de ontginning van woes
te gronden in Siberië. Het regime
van de kolchosen werd versoepeld en
verbeterd zodat ze aan de bureaucra
tie onttrokken werden en meer auto
nomie of zelfstandigheid kregen. In
juni 1958 kwam de opheffing der ver
plichte leveringen door de kolchosen.
Ook nog andere maatregelen wer
den getroffen zodat de toestand ge
voelig verbeterde. De graanoogst
steeg van 80 miljoen ton in 1953 tot
bijna 140 miljoen ton in 1958. Maar
de opbrengst per hectare bleef
steeds liggen rond de 1000 kilo, het
geen ongeveer de helft of een derde
(Zie vervolg 2e bladz. 3e kolom)
Het ligt voor de hand dat zowat
iedereen en niet alleen maar de
landbouwers, dit omwille van de al
gemene politieke gevolgen die er
konden aan vastzitten, erg benieuwd
was naar de resultaten van het af
gedwongen gesprek tussen de ver
tegenwoordigers van de regering,
waaronder de Eerste Minister, de
Minister van Ekonomische Zaken en,
in zijn vaarwater of kielzog zouden
we durven zeggen ook de Minister
van Landbouw, enerzijds en de afge
vaardigden van de Drie Groten
de Boerenbond, de Alliance Agricole
Beige en de Unions Professionelles
Agricoles anderzijds.
Wat is er nu uit het kraantje ge
komen Van al de perscommenta
ren die onze broeders, de landbouw-
journalisten, daaraan gewijd hebben
kunnen we alvast zeggen dat ze alle
maal bekennen moeten dat de score
(om eens een voetbalterm te ge
bruiken) 7 tegen 3 geweest is, in
het nadeel van de ploeg van de Boe-
renvoetballers. Ze moeten immers
toegeven dat voor slechts 3 van de
tien punten een min of meer goed
resultaat, dat dan nog vaag op be
loften berust, werd bekomen. Als
dat aldus blijft voortgaan dan gaan
de Boerenvoetballers, we zullen niet
zeggen naar een lagere afdeling,
want dat kunnen ze niet meer, defini
tief uit de sociale ploegen geschopt
worden.
Bij de beoordeling van het com
mentaar gegeven door de gespreks
partners zelf, ook die van de Boeren,
dient men er rekening mee te hou
den dat het zeer menselijk is dat
iedereen, om het met een Chinese
uitdrukking te zeggen zijn gezicht
tracht te redden Het is inderdaad
niet prettig te moeten bekennen dat
men schier met lege handen uit een
onderhandeling is gekomen. Toch
heeft men daarbij verschillende ma
nieren van voorsteilen die zeer veel
van elkaar uiteenlopen.
Aldus wist de heer Bernard, de
voorzitter van de UPA ons te zeg
gen Wij hebben een gedachten-
wisseling gehad over verscheidene
punten vervat in de brief die aan de
regering werd gezonden. De re
gering schijnt het eens te zijn over
sommige kwesties en houdt haar
antwoord in beraad over andere. Zij
schijnt deze welwillend te zullen on
derzoeken. Wij hopen op goede re
sultaten, vermits de bedoeling goed
schijnt te zijn. Maar, zoals altijd, ke
ren wij met weinig terug, daar wij
nog moeten wachten op de bijeen
komst van het ministerieel komitee
voor ekonomische en sociale koördi-
natie.
Willen wij die verklaring even ont
leden Niet alle tien punten zouden
dus besproken zijn geworden en wij
kunnen ons best voorstellen dat de
neteligste punten (maatregelen van
Spinoy tegen de boeren) maar liefst
onbesproken zijn gebleven. Het on
derhoud heeft nochtans twee uren en
een kwartier geduurd, namelijk van
11 u tot 13 u 15 en wij nemen aan
dat men zijn tijd niet zal besteed
hebben aan moppen tappen. De heer
Bernard is wel voorzichtig en gebruikt
nog al vaak het woordje schijnt
en dat is hem ook geraden. Verder
hoopt hij op goede resultaten.
Hoop doet leven en indien we die
niet meer hadden dan konden we best
aan alles een einde maken. Maar de
kern van zijn verklaring vinden we in
de staart (zoals het gift bij de schor
pioen).... Zoals altijd keren wij met
weinig terug.... Alsof wij dat niet
verwacht hadden. Zo sceptisch zijn
we uit ervaring nu langzamerhand
wel geworden.
De heer Piette van de Alliance was
eerder karig met zijn woorden tegen
over het publiek. Hij zei enkel dat
hij tevreden was over de bijeenkomst
en over het feit dat de landbouwers
in het vervolg zullen worden geraad
pleegd. Hij bedoelde waarschijnlijk
dat hij tevreden was dat de audiën
tie was doorgegaan en niet zozeer
over haar resultaten behoudens dan
dat de Regering de belofte heeft af
gelegd dat voortaan de landbouwers
ook als volwaardige sociale partners,
samen met de werkgevers en werk
nemers zullen erkend worden en de
regering hun advies over sommige
