De K ennedy ronde*
PACHT WETGEVING,
I
Weekblad
Voor en door de Landbouwers
Arbeid adelt
Onze zieke
AALST 16 MEI 1964.
Verschijnt iedere zaterdag
43ste JAARGANG Nr 2128
"jy am «g
Beheer Zeebergkoai 5, Aalst
Tel. (053) 242.67
Voor cle Ontwikkeling en de
Stemde er dediging van de Landbouwers
Nr 14.25.93.
Uitgegeven door de
Landbouwersvereniging
REDT U ZELVEN
O. CAUDRON.
en het groot belang voor onze landbouw.
[Zie vervolg 2e bladz. 2e kolom)
'Z'e vervolo 2' bladz. 1' kolom t
De Hoorn bloem
Abonnementsprijs 120 fr. jaars
Men kan zich abonneren op de
postkantoren en bij de briefdragers.
Postcbeckr. S. M. Redt U Zelve®
Handelsregister Aalst Nr 145.
STICHTER EN BESTUURDER
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hun bijdragen
Het overnemen van artikelen zonder
aanduiding der bron is verboden
Het woord heeft bij velen reeds
een vertrouwde klank gekregen. Se
dert maanden werd er af en toe een
of ander over gezegd in de kranten
en de naam van de vermoorde Ameri
kaanse President deed daar vooral
sympathiek bij aan.
Wat heeft die Ronde (dan toch
minder bekend dan de Ronde van
Frankrijk) eigenlijk te betekenen
Ze heeft zeker, als onmiddellijk prak
tisch doel (al is ook dit weer betrek
kelijk) meer te betekenen dan de
Conferentie van de 122 landen die op
dit ogenblik eveneens te Genève ge
houden wordt en waaraan wij in ons
blad een drietal artikels hebben ge
wijd.
De Kennedy-Ronde is de bijeen
komst van de landen van het G.A.T.T.
(General Agreement Tariffs and Tra
de of Algemene Overeenkomst over
toltarieven en handelszaken) waaraan
60 landen zullen deelnemen. Terwijl
de Conferentie over de ontwikkelings
landen hoofdzakelijk ingegeven en
gepatroneerd wordt door Sovjet-Rus
land, dat er zeker een middel in ziet
om de landen van Afrika en Azië die
nog niet zo lang geleden hun politie
ke onafhankelijkheid ontvingen onder
zijn kromstaf te brengen werd de
Kennedy-Ronde (zoals de naam zeif
het zegt) door de Verenigde Staten
van Amerika boven de doopvont ge
houden.
In de geest van de Amerikanen
komt het vooral hier op neer dat de
tolmuren tussen de landen opgericht
en dan voor alle produkten (wat men
dan lineair noemt) voor 50 zouden
worden afgebroken. Wat heeft Ame
rika hierbij bezield Men geeft er
zich in Amerika steeds meer reken
schap van dat de Euromarkt een sterk
ekonomisch blok aan het worden is
dat een gevaar kan worden (en den
kelijk reeds geworden is) voor de
ekonomie van de States. Dit zal voor
al het geval zijn wanneer de Zes erin
slagen hun wederzijdse belangen te
coördineren en een gebundelde eko-
nomische macht tegenover Amerika
te stellen. Wanneer de Amerikanen
er gaan aan denken dat het niet uit
gesloten is dat ook Engeland en de
landen van het Gemenebest zich bij
dit blok zouden kunnen voegen dan
krijgen ze stellig kippevel en dan vin
den ze het maar beter te gaan onder
handelen, niet meer van het ene land
tot het andere of bilateraal maar in
een ruimer kader bij middel van zo
genaamde multilaterale verdragen,
waarbij dus vele landen tegelijk be
trokken zijn.
Wat heeft dit nu voor de landbouw
te betekenen Ontzaglijk veel zo niet
alles. Als er moeilijkheden zullen op
rijzen (en die komen er zeker) dan
zullen die vooral ontstaan in de land-
bouwsektor. De kippenoorlog ligt nog
in het geheugen om ons hiervan te
overtuigen. De Amerikanen zijn ver
plicht hun overtollige landbouwpro-
dukten uit te voeren. De stocks ne
men daar massale vormen aan en de
Staat heeft ziöh gedwongen gezien
zich tot aankoop van het teveel aan
landbouwprodukten te verplichten. Dit
kan echter zo niet blijven voortgaan
en er worden niet alleen dumping
methodes voor de afzet toegepast
maar ook uitgezien naar middelen om
te allen prijze zich van de schromelij
ke hoeveelheden aan landbouwproduk
ten te ontdoen.
Laat ons hier even opmerken dat
dit een van de keerzijden is van de
opvoering van de produktiviteit. Het
welslagen van de onderhandelingen
zal uiteindelijk bepaald worden door
de oplossingen die het landbouwpro
bleem zal krijgen. In verband nu met
de consolidatie van het Euromarkt-
blok wenst Mansholt, de ondervoor
zitter van de Europese Kommissie er
toe te komen dat de Zes zich voor
eerst zouden akkoord stellen over
een gemeenschappelijke graanprijs.
Dit moet volgens hem niet enkel de
grondslag worden van het Europees
stelsel maar ook het vertrekpunt voor
het wereldprobleem van de landbouw
overschotten. Dit moet volgens hem
vooraf worden bereikt. Voor de EEG
eerst de heffingen bepalen die een
gemeenschappelijke prijs mogelijk
maken, voor andere landen exportsub
sidies enz. Eerst nadien zou er mogen
verhandeld worden over een verla
ging van steunmaatregelen. In andere
woorden, Mansholt wenst dat de Eu
romarkt een stevig, gesloten geheel,
zonder onderlinge wrijvingen, zou
vormen te midden van de 60 landen
Er gaat weer eens gedokterd wor
den aan onze pachtwetgeving. Ze werd
reedo van de ene specialist naar de
andere gezonden maar ze is nog ver
van opgeknapt. De basispachtwetge-
ving dateert, om het Burgerlijk Wet
boek dan maar liefst onverlet te la
ten, van 7 maart 1929. Dan kregen
we, om ze niet allemaal op te noe
men, de wetten van 7 juli 1951, van
26 juii 1952, van 15 juni 1955 en 20
januari 1961. Op dit ogenblik zou er
kans bestaan dat een nieuw wets
voorstel tot hervorming van de pacht
wetgeving weldra in de Senaat zou
besproken worden.
Dit wetsvoorstel is eigenlijk niet
zo «nieuw meer als men voorgeeft,
vermits het ingediend werd op 1 maart
1962. Onze vroede vaderen waren
waarschijnlijk van oordeel dat het nu
toch goede boerenjaren waren en dat
men dan aan die vernieuwing geen
snelle vaart diende te geven. Het wa
re gewenst dat het weldra tot wet
zou groeien want het bevat inderdaad
zeer goede dingen die de bedrijfsze
kerheid van de boer aanzienlijk zou
verhogen.
Nu hij meer kapitaal in zijn zaak
dient te beleggen dan vroeger het ge
val was, wegens mechanisatie en spe
cialisatie is dit ten hoogste gewenst.
We hebben vooreerst de opzegging.
Het staat vast als een paal boven wa
ter dat onze rechters de oorspronke
lijke bedoelingen van de wetgever
niet altijd hebben geëerbiedigd. Men
heeft zelfs de indruk dat ze trachten
te remmen omdat ze vaak behoren
tot een sociale klasse, die met lede
ogen ziet, dat het begrip van de ei
gendom zoals dit met al zijn onsoci
ale gevolgen in de vorige eeuw be
stond aan het wegkwijnen is. En dit
geldt niet enkel voor de lagere recht
banken maar tot voor het Hof van Ver
breking toe. We geven hiervan een
voorbeeld.
Art. 1775 van het Burgerlijk Wet
boek voorziet dat de eigenaar wan
neer hij een opzegging geeft uitdruk
kelijk de pachter moet verwittigen
dat hij drie maanden tijd heeft om
hiertegen verzet aan te tekenen of
wel bij aangetekende brief ofwel bij
akte van deurwaarder. Doet hij dit niet
dan is zijn opzegging nietig. Wanneer
Jerzijds de pachter geen verzet
aantekent binnen een termijn van drie
maanden dan is de opzegging geldig.
Welnu ons Hof van Verbreking heeft
minstens tweemaal, namelijk bij ar
rest van 12 december 1957 (Pas.,
1958,1.389) en van 23 juni 1960 (J.T.
1960, blz. 542) beslist dat wanneer
de pachter binnen de drie maanden
geen verzet heeft aangetekend, zelfs
wanneer de eigenaar verzuimd heeft
hem van deze verplichting in kennis
te stellen op de manier voorgeschre
ven door voornoemd art. 1775 BW. de
opzegging toch geldig zal zijn. Waar
toe dient dan de op straf van nietig
heid aan de eigenaar opgelegde ver
plichting
Men stapt lichtjes heen over het
verzuim van de eigenaar en bestraft
enkel dit van de pachter. Hieraan
dient verandering te worden gebracht.
In de huidige pachtwetgeving zijn nog
misbruiken mogelijk wat het zoge
zegd eigen gebruik en de beweerde
seizoenpacht (niet onderworpen aan
de pachtwet) betreft De eerste pacht
periode dient volstrekt negen jaar te
duren zonder nog rekening te houden
met eigen gebruik of verkoop en zelfs
wanneer het tegendeel in het pacht-
kontrakt zou bedongen zijn. In de loop
van de tweede periode van negen jaar
kunnen we nog eigen gebruik aan
vaarden voor de eigenaar zelf en zijn
naaste familieleden terwijl in de der
de periode, of deze met onbepaalde
duur, de termijn dient verlengd te
worden tot drie jaar.
Wat de opzeggingsredenen betreft
worden er thans in de wet enkele aan
gegeven die gelden als ernstige rede
nen maar deze zijn niet beperkend op
gesomd en men laat aan de vrede
rechters toe elke reden waarvan hij
beweert dat ze deugdelijk en ernstig
is als opzeggingsreden te aanvaarden.
Dit moet gedaan zijn. Men kan aldus
tot een oneindige reeks van geldige
opzeggingsredenen komen naargelang
de mening van de vrederechter die
over het geval uitspraak moet doen.
Wanneer men zich thans genoodzaakt
ziet de wet te wijzigen wegens de
