VAN DE HAK OP DE TAK.
De Kennedyronde
DE KOORNBLOEY - 16 mei 1964
(Vervolg van le bladzijde).
en het groot belang voor onze landbouw
(Vervolg van le bladzijde).
mm
•T
WSH Ii
houding van een deel van de recht
spraak dan geldt dit zeker op dit punt,
waar men de deur wagewijd open ge
zet heeft voor willekeur. De wet moet
dus beperkend de redenen opsommen
en een duidelijke omschrijving geven
van wat door eigen gebruik dient ver
staan te worden.
In vele gevallen zal het voor ieder
een duidelijk zijn die de betrokken ei
genaar kent dat hij zelf niet op een
normale wijze het goed in bedrijf kan
nemen. Men kome niet aandraven met
de spitsvondige bewering dat wan
neer hij het zelf niet kan, een soort
rentmeester dit voor hem wel zal kun
nen. Onzes inziens zal die persoon
dan niets anders zijn dan een nieuwe
pachter die in de plaats van de oude
komt, iets wat de wetgever juist wil
verbieden. Bij opzegging voor eigeri
gebruik mag ook de aard van het goed
niet worden veranderd, zodat men er
geen weide mag van maken en zeker
niet aan bebossing mag gaan doen.
Wanneer de pachter komt te sterven
en wordt opgevolgd door een van zijn
afstammelingen dan dient doorgaans
ook een nieuwe pachttermijn van ne
gen jaar te beginnen.
Het zijn immers juist de jongeren
die kunnen gaan mechaniseren en ra
tionaliseren maar hiervoor een be
hoorlijke tijd moeten hebben. Bij ont
trekking van verpachte gronden aan
hun bestemming, dient aan de pachter
een aangepaste vergoeding te wor
den uitbetaald die, onder meer, reke
ning houdt met genotsderving gedu
rende een bepaalde termijn, met be
drijfsverlies aan dieren en materiaal
en met waardevermindering van de
resterende gronden en gebouwen.
Dit zal het geval zijn bij opzegging
van bouwgrond of van nijverheids-
grond en bij opzegging na aankoop
voor algemeen nut. De noodzaak van
aanpassing van het bedrijf, zowel wat
de rationele uitbating als wat de be
woonbaarheid betreft, mag niet wor
den afgeremd door de onwil of het
onbegrip van de verpachter.
De toepassing door de rechtbanken
van de reeds bestaande pachtwetge-
ving heeft voldoende de waarheid be
wezen van de oude spreuk van de Ro
meinen Quid leges sine moribus
wat baten de wetten wanneer de ze
den, de geestesgesteltenis tegen
strijdig is met de geest die de wet
ten heeft ingegeven. Zolang onze
rechters niet doordrenkt zijn met de
sociale visie van onze tijd, volgens
dewelke het recht van eigendom geen
uitsluitend recht van de enkeling
meer is met het recht van usus en
abusus (gebruik en misbruik) van
de Romeinen maar wel een recht dat
in dienst moet staan van de gemeen
schap en van het algemeen welzijn,
dus ook het welzijn van de eigenaar
zelf benevens het welzijn van zijn
medeburgers, zal het niet veel baten
dat er opnieuw gaat getimmerd wor
den aan de huidige wetgeving inzake
de pacht, want, ondanks alle voorzor
gen, vinden sluwe advokaten of rech
ters dan zeker weer een achterdeur
tje om de nieuwe bepalingen dode
letter te laten.
en vooral dan tegenover Amerika ge
wicht in de schaal zou kunnen leggen.
Dit is nu de Amerikanen een doorn
in het oog. Zij vrezen dat hierdoor hun
eigen landbouwartikels minder kans
op uitvoer zouden krijgen. Zij eisen
dan ook bepaalde waarborgen voor
de landbouwexport van de Verenigde
Staten naar de Gemeenschap. Zij wen
sen ook dat de graanprijs door Mans-
holt voorgesteld lager zou gehouden
worden. Dit is nu juist een klacht van
de landbouwlanden alhier dat ze als
tegenwaarde voor hun landbouwpro-
dukten in de nijverheid niet ontvan
gen waarop ze menen recht te heb
ben.
Nu weten onze lezers wel dat ook
Mansholt er niet in geslaagd is voor
alsnog zijn plan (het plan Mansholt)
te doen aanvaarden. Vooral Duitsland
heeft hierbij roet in het eten gegooid.
Daar zijn de graanprijzen vrij hoog in
vergelijking met die van de andere
lid-Staten van de Euromarkt en bij zijn
zo pas voorbije bezoek te Brussel
heeft Kanselier Erhard vrij duidelijk
laten verstaan dat de Bondsregering
wegens de in uitzicht zijnde verkie
zingen geen stok in het hoenderhok
wil gooien. Er komen hier dus elek-
torale belangen om de hoek kijken.
Reeds van bij de aanvang van de Con
ferentie heeft ook Frankrijk uitdruk
kelijk protest aangetekend, ditmaal
tegen Amerika zelf, over het streef
doel van de 50 %-verlaging, over het
beginsel zelf dus van de lineaire ver
laging. Hoogstens zou Frankrijk dit
willen behouden als werkhypothe
se wat dit dan ook in de praktijk
betekenen mag.
- Trouwens wat Frankrijk betreft zijn
we het reeds gewend geworden dat
de Gaulle duidelijk zijn onwil en zijn
krachtpatserij ten opzichte van Ame
rika laat blijken. Het jongste staaltje
hiervan zijn wel zijn leveringen van
vrachtwagens aan het Cuba van Fidel
Castro tegenover wie de Verenigde
Staten een ekonomische boycot wen
sen door te voeren, terwijl dit Frank
rijk Siberisch koud laat. In ieder ge
val Frankrijk laat niets na om Ameri
ka de ene speldeprik na de andere te
geven, wanneer het er maar de kans
toe ziet.
Reeds enkele dagen na de ope
ningsdag waren er ook diepgaande
meningsverschillen tussen Duitsland
en Italië. En toch zou er binnen het
kader van de Euromarkt een oplos
sing dienen gevonden te worden wil
men sterk staan tegenover Amerika.
Dat alles wijst erop dat het treffen
van praktische globale besluiten nog
niet voor morgen is.
We spraken daarnet over het ont
zien van zekere gevoeligheden bij de
Duitse landbouwers-kiezers, maar we
mogen niet vergeten dat er ook in
andere landen zeer binnenkort alge
mene verkiezingen zullen gehouden
worden. Wie weet bijvoorbeeld hoe
in Amerika de verkiezingen het alge
mene beeld van het Amerikaanse le
ven op zowat alle gebied volkomen
(Zie vervolg onderaan hier neven).
Als wij ons niet vergissen is het
de Amerikaanse schrijver John Stein
beck geweest die destijds het boek
De Druiven der Gramschap ge
schreven heeft.
Wij herinneren ons nog dat wij des
tijds het boek met veel belangstelling
of interesse gelezen hebben. Alhoe
wel wij er direkt moeten aan toevoe
gen dat wij ons niet precies meer her
inneren hoe de vork van de geschie
denis eigenlijk juist in de steel zat.
Dit doet er trouwens weinig toe,
vermits wij het noch over John Stein
beck noch over zijn boek willen heb
ben. Het enig verband is dat de man
waarover wij het willen hebben ook
een Amerikaan was en dat hij blijk
baar ook van de druiven der gram
schap had gegeten.
James Mac Keehan is een geprik
kelde belastingsbetaler uit San Ber
nardino in Californië. Hij is meer dan
geprikkeld, hij is kwaad, en zelfs heel
erg. De belastingsontvanger was er
achter gekomen dat hij, Mac Keehan,
twee jaar geleden ten onrechte 250
dollar en 4 pennies terug ontvangen
had. En de fiscus, hier zoals in Ame-
rikci, kent geen genade. Mac Keehan
moest het bedrag terugbetalen.
Dat de man dus kwaad was, is be
grijpelijk.
Hij trok dus naar het belastings
kantoor, plaatste voor de verbauwe
reerde ontvanger een zak met kope
ren geldstukjes en zei Hier me
neer, in deze zak zitten 25.004 kope
ren pennies. Tel ze maar en laat het
me weten moesten er een paar te
weinig zijn.
Mevrouw Josephine Collins, een
huisvrouw uit de Gorbals-achterbuurt
van Glasgow (Schotland) heeft aan
koningin Elizabeth van Engeland een
petitie gestuurd. Als bewijs van de
mensonwaardige omstandigheden
waarin zij leven moet, heeft zij fo
to's bijgesloten van ratten die haar
\iuis in en uit lopen.
Mevrouw Collins, die moeder is
van een tweejarig kind, bewoont met
haar gezin één kamer. Zij en haar
buren hebben op de petitie de namen
van drieduizend buurtbewoners ver
zameld, uit protest tegen hun verblijf
in smerige van ongedierte weme-
HIII'HI—IHI MMI WW— lil ■WIIIW—
beheersen en vaak remmen, kan zich
daar een gedachte over vormen ook
ten aanzien van de GATT-conferentie.
En dit is schier in alle landen, of
schoon in mindere mate dan in Ame
rika, het geval. Men moet de kat uit
de boom kijken, men staat vaak met
gebonden handen. Wanneer men zich
dan voor ogen houdt dat binnen het
eerstvolgende jaar verkiezingen zul
len gehouden worden in de Verenig
de Staten, in Engeland, in Duitsland
in Frankrijk en ook bij ons dan is men
zeker niet pessimistisch wanneer
men aanneemt dat men niet vóór het
iaar 1965 ook maar tot enkele konkre-
te resultaten zal kunnen komen. Uit
dit alles blijkt inmiddels hoe ondanks
en misachting en vaak minachting
van de landbouwer, de landbouwvraag
stukken zelf het wereldbeeld gaan be
heersen.
lende krotwoningen
Ondanks herhaalde beroepen op
't gemeentebestuur van Glasgow, al
dus Mevrouw Collins, kan men over
al nog ratten vinden. Ze vreten pro-
visiekosten leeg, lopen 's nachts
over de bedden en lopen bezoekers
ongegeneerd op de trap voorbij.
Mevrouw Collins heeft haar petitie
aan de koningin gericht als een per
soonlijk beroep van de ene moeder
op de andere. Wij hopen en bidden
dat de koningin ons zal helpen zegt
zij.
De van ratten wemelende wijk is
drie jaar geleden door koningin Eli
zabeth bezichtigd, toen ze nieuwe
bouwprojekten in Glasgow kwam in-
spekteren.
Het gebeurt beslist heel zelden dat
iemand die het slachtoffer van dieven
geworden is, deze booswichten gaat
bedanken.
Dat is nochtans gebeurd met prins
Gaetano Hardouin di Belmonte, wieris
villa in de nabijheid van Palermo voor
enkele dagen werd geplunderd door
dieven, die voor 200 miljoen kostbare
voorwerpen, tapijten en schilderijen,
meenamen, alsmede een ingemetsel
de brandkast die ze eerst hadden
moeten loskappen.
De politie slaagde er echter in de
buit, die in grotten in de nabijheid
was verborgen, te ontdekken.
De prins was niet weinig verrast
toen hij onder de gestolen voorwer
pen zeer waardevolle verzamelingen
medailles en postzegels ontdekte,
waarvan hij het bestaan niet vermoed
de en die geborgen hadden gelegen
in de brandkast, welke sedert de dood
van zijn vader, twintig jaar geleden,
niemand had geopend.
Dadelijk na de aanhouding van de
dieven is de prins hen gaan bedanken
omdat zij het geheim, dat in de koffer
zolang bewaard was gebleven, ge
openbaard hadden.
Dat het niet-teruggeven van ont
leende boeken wel eens ernstige
moeilijkheden kan opleveren voor de
lichtzinnige ontlener, blijkt uit 'n ple
zierig feit waarvan het Nieuwsblad
van de Boekhandel melding maakt.
Te East Orange (New Yersey) had
den veertien lezers hun aan de Stads-
biblioteek ontleende boeken niet te
ruggebracht, na herhaalde ernstige
vermaningen. Die veertien hadden
hun boeken meer dan een jaar in hun
bezit. Na alle mogelijke pogingen te
hebben aangewend vond de bibliote-
karis ergens een lang vergeten wet
tekst, waar hij dan ook heeft van ge
profiteerd. Het resultaat was verras
send.
Het hele politieapparaat van East
Orange kwam in beweging met over
valwagens en extra-versterking aan
agenten. De veertien lezers werden
thuis opgehaald en in de cel gestopt
waar zij de nacht moesten doorbren
gen in gezelschap van enkele uit de
goot opgeraapte dronkelappen, 's An
derendaags werden de veertien voor
de rechter gesleept die hen veroor
deelde tot 10 dollar boete.
Van paardemiddelen gesproken
