DE VEEARTS.
DE BOEREN
Weekblad
Voor es* door de Landbouwers
Arbeid adelt
nogmaals het kind van de rekening.
AALST 12 SEPTEMBER 1964.
Verschijnt iedere zaterdag
43ste JAARGANG Nr 2144
Beheer Zeebergkaai 5, Aalst
Tel. (053) 242.67
Voor de Ontwikkeling en de
Stonds1verdediging van de Landbouwers
Uitgegeven door de
Landbouwersvereniging
REDT U ZELVEN
Nr 14.25.93.
O. CAUDRON.
Op onze dagen bekleedt de veearts
een belangrijke plaats in het leven
van de boerderij. Veel meer dan vroe
ger wordt er op hem beroep gedaan
omdat het vee een groot kapitaal ver
tegenwoordigt voor de boer. Het af
sterven van een stuk vee, al was het
maar een gewoon biggetje, betekent
altijd een gevoelig geldelijk verlies.
Men zou de veearts eigenlijk een
dierenarts moeten noemen, want men
doet niet enkel beroep op hem voor
de verzorging van het vee, maar ook
voor kleine huisdieren, zoals honden,
katten en zelfs gevogelte. Dat maakt
dat iedere veearts 'n zeer uitgebreide
kliënteel heeft, veelomvattender dan
die van een geneesheer, die het alleen
met mensen te doen heeft. Er zijn
echter veel minder veeartsen dan dok
ters. Doorgaans moeten ze dan ook
hard werken, vooral in de winter wan
neer het vee op stal staat. Werkdagen
van twaalf uur en meer zijn dan geen
uitzondering voor de veearts.
Juist in de winter immers treden
vele specifieke stalziekten op spijs
verteringsstoornissen, als gevolg van
de minder natuurlijke omstandigheden
(de koe heeft slechts een paar vier
kante meter ter beschikking en het
voedsel is niet als mals gras), snel
ontstoken tepelverwondingen, melk-
ziekte na het kalven, oude koeien die
slap in de benen worden, gaan liggen
en niet meer opstaan. En ook aan het
einde van de stalperiode, bij de over
gang naar de weide steeds weer te
rugkerende kwalen, zoals de gevrees
de kopziekte heftige met tetanus
vergelijkbare krampen, die dodelijk
zijn.
Langs alle kanten wordt er dan ook
herhaaldelijk beroep gedaan op de
veearts. De boer waarschuwt onmid
dellijk de veearts wanneer hem iets
niet in orde voorkomt, 'n Big kan soms
een schone som opbrengen en iedere
hoestbui van zo 'n dier zal de houder
niet ontgaan, iedere verandering in
het gedrag zal worden waargenomen.
Vroeger betekende de geboorte van
een kalf, dat de moeder in gebruik kon
worden genomen als melkproducent
het kalf zelf was een te verwaarlozen
iets. Nu de vleesprijzen hoog liggen,
juicht heel het gezin als het kalfje
binnenkomt, want in het bekje houdt
het een flink pak bankbriefjes, die de
boer dubbeldik met rente in de hand
krijgt als dè opgekweekte kleuter la
ter naar het slachthuis gaat. Met als
gevolg dat de veearts in deze tijd
meer keizersneden moet verrichten,
want de boer wacht er zich wel voor
zelf te trekken, met het gevaar dat het
jonge dier wordt gedood.
Bij het pluimvee liggen de zaken net
andersom. De eieren 'brengen heel
weinig op. Treden er ziekten op, dan
slaan de magere winsten onmiddellijk
om in gevoelig verlies. Ook de pluim
veehouder roept derhalve dadelijk de
hulp van de dierenarts in, wanneer er
zich maar eventjes van het normale
gedrag afwijkende tekenen voordoen.
De dierenarts is dus niet meer of
niet minder, een medebeheerder van
het bedrijfskapitaal van de boer. Hij
helpt en geeft daarbij goede raad. Zijn
taak is nochtans niet gemakkelijk en
vol verantwoordelijkheid. Iedere on
juiste beoordeling kan de dood van 'n
dier betekenen. Hij moet dus een juis
te diagnose kunnen stellen, en heeft
hierbij niet de medewerking van de
patiënt. Die blijft onverstaanbaar en
wordt schichtig als die vreemde man
aan hem komt. De veearts moet het
voor een groot deel van de inlichtin
gen van de boer hebben. Wat dat be
treft is hij net een kinderarts een
baby krijst slechts, en de dokter moet
het maar stellen met de bevindingen
van de moeder. Maar meestal komt
de veearts er wel uit, hierbij geholpen
door het feit dat er bij ieder diersoort
in bepaalde perioden dezelfde ziekten
optreden.
Men kan zich hierbij de vraag stel
len of een veearts iets voelt voor de
dieren die hij moet verzorgen. Is een
koe voor hem meer dan een hoop be
nen omwikkeld met vlees en huid
Een dierenarts die zijn beroep met
kunde en sukses wil uitoefenen moet
van dieren houden. Vreemd is dat
nietzou men zich een gewone dok
ter kunnen voorstellen die niet van
mensen houdt Maar toch is er nog
een onderscheid. Kippen en varkens
zeggen de dierenarts over het alge
meen niets. Van hen krijgt hij geen
sprekende reacties. Het verschil tus
sen een kip met kop en een zonder
kop is niet bijster groot. Maar paar
den, koeien, honden, zijn dieren waar
mede een mens kontakt kan hebben.
Paarden en honden zijn goeiige dieren,
Zie vervolg onderaan hierneven).
De krachtdadige betoging van het
A.B.S. te Kortrijk die welgeslaagd
mag heten en die ook in alle huiskrin
gen op de beeldbuis te zien was, heeft
weer eens de aandacht gevraagd voor
het zonder meer angstwekkend vraag
stuk'van onteigening van landbouw-
land en hofsteden die noodlottige vor
men gaat aannemen. In de omgeving
van Kortrijk worden voor het aanleg
gen van de E 3-weg een twaalftal land
bouwers van hun bedrijf gejaagd met
't vooruitzicht waarschijnlijk voorgoed
vaarwel te moeten zeggen aan 'n be
drijvigheid die misschien sinds eeu
wen van vader op zoon is voortgezet
geworden.
Dit was het voornaamste thema van
de betoging al werd er ook (en op
zeer sprekende wijze protest aan
getekend tegen de bespottelijk lage
prijs van de aardappelen en de onvol
doende graanprijzen. Zoals onze le
zers trouwens weten hebben wij, wat
dit laatste punt betreft, zodra het mo
gelijk werd, een telegram aan de re
geringsdiensten gezonden om luid
ruchtig onze stem hiertegen te verhef
fen.
Vooreerst moeten we hulde bren
gen aan de flinke manier van aanpak-
met gevoelige ogen in een bevallig
hoofd.
Het afmaken van dieren hangt hier
mede nauw samen. Het raadsel van
het leven houdt ook de dierenarts be
zig. Hij beseft dat het doden van die
ren niet moeilijk is, geen overwinning
betekent en geen academische titel
vereist. Ik heb een dierenarts dagen
lang zien vechten om mijn hond in le
ven te houden. Bij dieren, zo heet het
in de gangbare moraal, heeft het geen
zin een uitzichtloos leven te rekken,
maar vele dierenartsen zullen weige
ren een hond te doden, louter en al
leen om het feit dat de eigenaar hem
kwijt wil zijn.
Zo beschouwd is het beroep van
dierenarts een zeer schoon beroep,
waarvoor iedere boer een grote waar
dering hebben moet. Hij zal dieren
niet nutteloos doen lijden integen
deel zal hij trachten dit lijden te ver
zachten of weg te nemen. Dat moet
ook de houding van iedere mens zijn
ten overstaan van gelijk welk dier
ken van het A.B.S. dat niet zinnens
schijnt bij de pakken te gaan neerzit
ten. De stuwkracht van zijn werking
schijnt wel te zijn uitgegaan van de
Waalse boeren, maar zoals zelfs frans-
talige landbouwbladen doen uitschij
nen en betreuren heeft men de indruk
dat in het Walenland de aktie erg
verslapt is zodat op dit ogenblik op
dit gebied Wallonië van Vlaanderen
lessen mag krijgen. Dit is namelijk de
mening van het vooruitstrevende en
degelijke weekblad «Le Sillon Beige».
Wat er ook van weze kunnen we
thans vaststellen dat niet enkel de
landbouwpers het vraagstuk van de
onteigeningen van boerenland op de
korrel neemt, maar dat ook de ge
wone dagbladen er zich ernstig gaan
mee bezig houden. Dit verschijnsel
hoeft ons in deze voorverkiezingstijd
niet te verbazen. Zo zijn er kranten
die jaar in, jaar uit uitsluitend de be-
Ingen van de arbeiders hebben verde
digd en nu menen ook een lans te
moeten breken voor de zelfstandigen
in het algemeen en de landbouwers in
het bijzonder. Daarbij ontdekken ze
wantoestanden die wij reeds sedert
jaren aan de kaak hebben gesteld. Een
maand voor de verkiezingen in steden
en dorpen voor de samenstelling van
nieuwe gemeenteraden is dat alles
begrijpelijk maar de boeren laten er
zich niet aan vangen.
In een krant waarop bovenstaande
kritiek niet slaat maar die zich steeds
geregeld op een ernstige wijze met
de landbouwvraagstukken heeft bezig
gehouden, namelijk De Standaard
treffen we een artikel aan dat we
hier in het kort willen samenvatten en
met eigen kommentaar voorzien.
Vooreerst wordt er op gewezen dat
er bij onteigeningen bij de berekening
van de vergoedingen twee formules
bestaan. Men betaalt een vergoeding
voor de navetten (prijzij), voor de
bedrijfsstoornis, voor het verlies we
gens ontijdige verkoop van dieren en
alaarp, voor afsluitingen enz. Met de
ze formule komt men dan tot een
vergoeding van ongeveer 3 F per m2.
Dit is vanzelfsprekend schromelijk
weinig wanneer men bedenkt tegen
hoeveel honderden F per m2 de grond,
[Zie vervolg 2e bladz 3e kolom)
De Koornbloem
Abonnementsprijs 120 fr. jaars
Men kan zich abonneren op de
postkantoren en bij de briefdragers.
Postcheckr, S. M. Redt U Zeiven
Handelsregister Aalst Nr 145.
STICHTER EN BESTUURDER
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hun bijdragen
Het overnemen van artikelen zonder
aanduiding der bron is verboden.
