\L
De toestand van de landbouw
Kantoren en
Magazijnen gesloten.
Europees landbouwbeleid.
Weekblad
in China*
Arbeid adelt
Voor es door de Landbouwers
Het Franse ultimatum.
AALST 7 NOVEMBER 1964.
Verschijnt iedere zaterdag
43ste JAARGANG Nr 2152
Beheer Zeebergkaai 5, Aalst
Tel. (053) 242.67
Voor de Ontwikkeling en de
Standsverdediging van de Landbouwers
Uitgegeven door de
Landbouwersverenigina
REDT U ZELVEN
Nr 14.25.93
O. CAUDRON.
(Vervolg 2 bladz. onderaan 1' kolom).
In overeenstemming met de
voorschriften betreffende de ver
plichte wettelijke feestdagen zullen
onze kantoren en magazijnen ge
sloten zijn op woensdag 11 novem
ber a.s.
Zie vervolg 2e bladz le kolom
De Koornbloem
Abonnementsprijs 120 fr. 's jaar*
Men kan zich abonneren op de
postkantoren en bij de briefdragers.
Postcbeckr. S. M. Redt U Zeiven
Handelsregister Aalst Nr 145.
STICHTER EN BESTUURDER
De medewerkers zijn
verantwoordelijk voor hun bijdragen
Het overnemen van artikelen zonder
aanduiding der bron is verboden
Bij die titel kan iemand van de ou
de stempel misschien de schouders
ophalen en zeggen China, het vroe
gere missieland, ligt zover van hier,
wat kan me dat schelen en wat heb
ik er mee te maken Een dergelijke
houding behoort tot de volmaakt
verleden tijd zoals we dat vroeger
op school geleerd hebben. Afstanden
bestaan er niet meer in ons ruimte
tijdperk en de onderlinge afhankelijk
heid tussen alle landen en wereld
delen is een feit waaraan wij elke
dag herinnerd worden in radio en te
levisie. De belangstelling voor China
en de toestanden aldaar, ook op land
bouwgebied stijgt met de dag. Her
inneren we aan de reis van oud-minis
ter Scheyven en aan de artikels die
hij eraan gewijd heeft, aan de reis
van de Franse Minister M. Edgard
Faure.
Hoe is het daar nu in de landbouw
sector gesteld Wat we hierover
schrijven ontlenen we aan het tijd
schrift Financial Times volgens
een verslag van haar correspondent
te Hong-Kong. Voor een bevolking van
700 miljoen inwoners, die vermoede
lijk in het jaar 2000 tot 1 miljard zal
gestegen zijn, is de bevoorrading in
levensmiddelen van eerste noodzake
lijkheid zoals graangewassen, van
zelfsprekend uiterst gewichtig.
Begin december had er te Peking
een nationaal volkscongres plaats,
waar de verantwoordelijken een uit
eenzetting hebben gegeven van het
beleid der administratie. Eerst daar,
met een vertraging van 11 maanden,
werd de beg'roting en het plan voor
1963 goedgekeurd. Er werd geen en-
kei productiecijfer sedert 1960 gege
ven. Er werd enkel gezegd dat dit
jaar de oogst betrekkelijk goed is
en dat er een stijging van de land
bouw- zowel als van de nijverheids-
produkten kon vastgesteld worden.
Volgens waarnemers uit het westen
zou de voortbrengst van graangewas
sen dit jaar dezelfde zijn geweest als
die van het vorig jaar, namelijk tus
sen 1.750 en 1.800 miljoen kwintalen.
De rijstoogst is dit jaar waarschijn
lijk minder goed geweest dan het vo
rig jaar, want er werd een kleiner op- i
pervlakte bezaaid. Volgens de verkla
ringen van Tsjoe En Lai zou de toe
stand van de landbouw wel verbeterd
zijn in vergelijking met de slechte ja
ren van 1959 tot 1961 (tot 1.670 mil
joen kwintalen] maar zonder het vroe
gere peil van het jaar vóór «de sprong
vooruit» of 1.900 miljoen kwintalen te
bereiken.
We stellen inmiddels vast dat de
Chinezen ermee voortgaan graan uit
het Westen in te voeren 5 tot 6 mil
joen ton voor 1963 einde november,
of een cijfer dat heel wat hoger ligt
dan dit van verleden jaar. De oogst
van sojabonen wordt op 79 miljoen
kwintalen en die van aardnootjes op
22 miljoen kwintalen beraamd. Hier
van werd verkocht aan Europeanen en
Australiërs. Met een bevolking die
jaarlijks met 2 tot 3 aangroeit is
een landbouwproductie die zowat op
hetzelfde peil blijft natuurlijk een ha
chelijke zaak. Indien immers in wer
kelijkheid de landbouwproductie met
3 zou stijgen, dan zouden de Chi
nezen niet nalaten hiermede te pron
ken, terwijl ze thans het zwijgen er
aan toe doen. Nu hebben de Chinezen
aan de verschillende handelsmissies
die onlangs naar Peking gegaan zijn
uitdrukkelijk verklaard dat al hun
schulden tegenover de Sovjet-Unie
tegen het einde van dit jaar zullen te
rugbetaald zijn.
Deze verklaringen werden waar
schijnlijk afgelegd om vertrouwen te
wekken ten aanzien van China's fi
nanciële mogelijkheden bij de buiten
landse uitvoerders van graangewas
sen, want op het nationaal volkscon
gres werd verklaard dat de schulden
Naar aanleiding van dit ultimatum
verscheen er in «Elseviers Weekblad»
van 31 October een beoordeling van
de Franse landbouw die niet van de
poes is. Omwille van het belang van
deze zaak, geven we hier enkele uit
treksels van dit belangrijk rekwisi
toor.
Indien het dreigement waarmee
Frankrijk een gemeenschappelijk land
bouwbeleid wil afdwingen, al ergens
op steunt, dan toch zeker niet op
rechtmatige eisen van agrarischen
huize. Nergens in West-Europa kent de
vordering van de moderne landbouw
diepgang als in vele en grote delen
zo weinig succes en vooral zo weinig
van Frankrijk. Nergens schieten met
name landbouwonderwijs en voorlich
ting zo sterk te kort als in het land dat
nu al jaren speelt met de illusie de be
langrijkste leverancier van agrarische
produkten in en aan de EEG te moeten
worden. De feiten zijn dat de Franse
landbouw in zijn geheel daarvoor noch
bekwaam is, noch binnen een mensen
leeftijd bekwaam is te maken, ook al
mocht men daar zijn hart aan willen
verliezen, zijn grandeur aan willen op
hangen. Maar zelfs zo ligt het niet.
Op de keper beschouwd, probeert
Frankrijk ook met zijn jongste ongema
nierd optreden van het gezamenlijk
werkprogramma in Brussel niets an
ders dan de onoverzienbare last van
zijn versleten landbouw af te wenden
op het landbouwfonds van de EEG.
Men stelt wel voor dat de Duitse
graanprijs de hoogste is binnen de
Zes, waartegenover de Franse prijs
als laagste een blijk moet heten van
een betere produktiviteit van de Fran
se akkerbouw. Men vergeet daarbij,
dat ook in Frankrijk de landbouw
steun niet alleen in redelijk zichtbare,
maar ook in nauwelijks per produkt
aanwijsbare vormen een heel grote
invloed heeft.
Met het graan als voorbeeld moet
gezegd worden dat een lagere (rege-
rings-) prijs helemaal geen gedacht
geeft over de kostprijs en derhalve
ook niet over de concurrentiekracht
van de Franse teelt.... Noch per een
heid produkt, noch per hectare staat
de Franse landbouw met zijn gemid
delden op een opmerkelijk peil. Graan- 1
opbrengsten per hectare en melkop-
brengsten per koe blijven met tiental
len procenten achter bij wat wij in
Nederland en Belgie gewend zijn en
liggen eigenlijk voor vrijwel alle
Franse produkten ook beneden de
Duitse gemiddelden. Blijft de Franse
melkkoe 2.000 liter in jaarproductie
achter bij de Nederlandse en Belgi
sche, ook de Duitse wint het nog met
rond de 1.000 liter van haar, en Frank-
rijks zo heftig opgeschroefde tarwe
en gerstprodukties komen tot 60 re
spectievelijk 55 procent van de Neder
landse en Belgische opbrengsten; en
ze blijven gelijk aan of onder de Duit
se uitslagen.
Binnen de aantrekkingskracht van
de hoofdstad kan de Franse landbouw
in grote trekken zich wel meten met
het peil van de Nederlandse, Belgi
sche, Duitse of Engelse productie,
maar over onafzienbare streken van
Bretagne tot de Middellandse Zee ve
geteren enkele miljoenen boeren en
boertjes op versnipperde en verknoei
de bedrijven. Het allergrootste strui
kelblok op de noodzakelijke weg naar
een betere exploitatie is de schrik
barende achterstand in landbouwkun
dige, maatschappelijke en geestelijke
ontwikkeling van die boeren.
Frankrijks landbouwbedrijf en
landbouwpolitiek lieten de kans voor
bijgaan toen met de middelen van de
late 19e eeuw elders in het Westen
de grondslagen werden gelegd voor
een moderne voortbrengst hogere
opbrengsten, lagere kostprijzen. In
Frankrijk wordt grosso modo het min
ste nut getrokken uit de kansen van
kunstmest en mechanisatie, planten
veredeling en structuurverbetering
doordat de basis voor een juiste toe
passing van dat alles te smal bleef. De
voorlichting en ontwikkeling van gro
te en kleine boeren schoten steeds te
kort.
Er zit geen groei van enige bete
kenis in de produktiviteit van de Fran
se landbouw, waarvan zo graag ver
teld wordt dat zijn areaal rond de
helft van de EEG-cultuurgronden be
slaat. Dat cijfer komt in een juister
licht te staan als men erbij zegt dat
