Land van Dendermonde.
Priester DAENS-penning.
Uit Temsche.
Klokke Roeland.
JLeven en Dood.
De gazetten en de dood van
ir. de Harlez.
Mgr.
T. En de kiezers moesten doppen
M. Ja, Tist, voor De Jonghe d'Ardoye dat
ze zweetten
T. Hernelsclie deugd, 'k wil gelooven dat
die tijden voorbij zijn
M. Hier zal elk trachten zijn vel te redden,
en daaruit, Tiste, la GEUBRE des guerrillas in
'i ajuinenland, 'ne sauve qui peut, dat we van
lachen den armen buik zullen moeten vasthou
den en wat meer is, in de volgende stemming
maar eenen meer behouden en ods mannen de
meerderheid zoo zeker als de dag vooruw
oog schijnt. De Sadeleer voor de oükens, nen
liberaal en twee christen demokraten door de
macht van den bulten, maar nu Tiste, tot later,
'k moet voort.
Wetteren.
Zondag 9 Juli, heeft de Ghristene Volksbond
zijn bestuur herkozen. De kleine moeilijkheden
die er bestonden, zijn volkomen verdwenen tot
spijt van die 't benijdt. De vergadering was voor
gezeten door M. LeoDce Du Catillon, die den poli-
tieken toestand uitgelegd heeft.
Er is, in grondbeginsel aangenomen te strijden
met de gemeenlekiczing.
Eene Meeting.
Zondag 9 Juli, 's morgens, moest eene meeling
voor A. S. en E. V. plaats hebben op den Aard,
waar een liberaal, een socialist en een christen
democraat het woord zouden voeren. Onze spre
ker, Petrus Van Schuylenbergh, opsteller van
Klokke Roeland, was op post, doch wie niet
afkwamen, waren de andere sprekers. Die han
delwijze heelt iedereen onbetamelijk gevonden,
te meer daar geene verontschuldigingen zijn ge
daan geweest. Eeuige weken geleden had
Vooruit eene meeting aangekondigd bij den
vriend Willoequé. zeggende dat Petrus Daens er
zou spreken met Beerblock. M. Willocquc, ver
moedens opvattende, schreet aan M. Daens, die
antwoordde van niets te weten Wat beteekent
dat allemaal Daarbij hebben onze mannen reeds
op verscheidene meetings testatlgd,dat de mede
sprekers de gewoonte hebben \oor hunne eigyoe
kapel te preêken. Al die ieiten in aanmerking
nemende, heelt da Ghristene Volksbond van W et
teren besloten op den buiten geene gemengde
meetings meer te geven. Als er voor die punten
moet gesproken worden, gaan ODze sprekers
alleen.
Wieze en DenderbeUe.
Wij doen eenen dringenden oproep aan de
mannen van Wieze en Denderbelle, aan die kloeke
democraten, zich le vereenigen als de vrienden
van Wetteren. Sedert wanneer moeien de oud
sten door dc jongslen overvleugeld worden
Uren der treinen.
M. Tibbaut heeft aan Peereboom gevraagd ver
betering te brengen aan de correspondentie van
den tram te Gent en te Zele. Waarom spreekt hij
niet over de aansluitingen te Wetteren? Heeft
toeken daar
Wa •roroViaa'n o'. dc tfemen uieufce' or- 7,01,
2 38, 4,28 en 8,4b uit Brussel ver t ck'au»- alsook
de txpresstreinen van Gent n-.ar Bruss- J Als
de Keikhove ibnkt als een beer oc zijnen mond
niet opendoet, vragen wij dal M. Tibbaut eene
vraag stelle, 't Is koren op den molen voor de
gemeentekiezing als Peereboom neen zegt.
Overmeire.
De tram tusschen Lokeren en Overmeire is toe
gestaan. Wanneer begint men aan den tram van
Wetteren naar OosterzeeleAls de papieren
brug te Schellebelle er zal liggen
Calcken.
De demokrolen die hier zoo talrijk zijn, willen
vertegenwoordigd zijn in den gemeenteraad. Het
is recht en redelijk. Het zou hier kunnen stuiven..
IUtsaert.
Ontvangen in DE KLOK.»
Totaal fr. 7t
NINOVE. Omdat mijn man zijne groe
ne muts met zooveel zorg weglegde alsof net
een kanten beeldeken was
SOTTEGEM. Omdat de held Proost, alias
jamais peur zoo ootmoedig zijn broeksken beeft
afgestegen
Met het aankondigen der zending heeft M. de
onderpastoor gezegd, dat er tegenwoordig duis
ternissen bestaan onder politie^ opzicht, enz.,
dat wij ons dus mogen aan meetingen verwach
ten in de kerk 1 Opgepast, of we zullen ant
woorden in de Klok
Bij zekere fanatieke kerels is de Patriote nu
ook al een slechte gazet, hij hangt niet genoeg
aan de slippen van Woeste
UIT WIEZE. Van een goede kennis
UIT DENDER WIN DEKE. 't Is Tiste
berouwen dat hij zich laten opschrijven heelt
voor het portret van Woeste.Uit spijt 1 fr. voor
Priester Daens
0.00 fr. van 'nen brouwer, tot bekeering zij
ner vrouw opdat hij zou mogen met de Icelan
ders doen
UIT TURNHOUT. Heil Priester Daens.'
Onze genegenheid blijft v bij, de ware geneger;
heid <?er zwoegers, wier heldhaftige veiuedic--.
SÜ z'jl 1 „i i
Weg met-Woeste en het eennaraig stelsel I
Bii ons in Turnhout vindt men wevers die
van SO centiementot 1 fr. kunnen verdienen per
dag, en daar spreekt men nog van te sparen
Ja, wij zeggen zij verdienen te weinig om
van te leven en te veel om van te sterven zul
ke woorden passen beter.
UIT GEERAARDSBERGKN. - Romige-
haald zondag op het feest van M. Guillemin
UIT ANSKGHEM. Voor-Priester Daens
een glas dobbelen te drinken
7.04
0,25
0,20
1,00
0.00
1,ÖÖ
1.00
1,00
0,50
0.00
■0,00
Stem Komt ontrolt den Leeuwenstandaard,
Over weiden, wouden, velden
Klinkt weer de eeuwenoude klok,
Bronzen mond van vrome belden,
Stem van smarte, stem van jok,
Stem van 't volk zoo groot voorhenen
Thans zoo klein in slavernij...
Ketens knellen bals en boenen
't Hart doorkorven, geest niet vrij.
O klep maar brand, o luid maar klok,
O Roeland luid, wij houden stand
Het volk verrijst bij uw geschok
En 't stormt in Vlaanderland
Hare klanken streelen de ooron
Van den landman moe geslaatd,
Starend droevig op het koren
Met zijn zweet en bloed gelaata.
't Hoofd rijst op en de oogen stralen
Blij van hoop die wordt verkond,
Ziel en lichaam komt verstalen.
Daveren doet den vadergrond.
Te bekomen op ons bureelDo Wet op de
openbare Dronkenschap 0,15. Afschriften voor
de Franschraans 0,05 't stuk, l,o0 de oO, 2 fide
honderd. Strijdlied der Ghristene Volkspartij
met muziek0,l0.
OP
door
JULES MARY.
Lucienne zweeg, zij was als verpletterd van smart
en schaamte.
Ziet gij wel dat ik waarheid heb gesproken,
ging Maria Doriat voort. Gij vroegt van waar zij
komt, alleen en op dit ongewone uur, ook daarop zal
ik ook antwoorden. Zij heeft een samenkomst gehad
met baar minnaar. Sedert eenige dagen ontmoet zij
hem eiken avond in het bosch van Saint-Cucufa.
Ellendig, eerloos schepsel riep Gauthier,
terwijl hij haar met verpletterende verachting aan-
Gauthier, Gauthier, heb medelijden met mij 1
smeekte Lucienne.
Medelijden, en waarom, mijn God, waarom?
zeide Gauthier. Omdat gij mij van den gelukkigste
tot den rampzaligste der mannen gemaakt hebt,
omdat gij mijn hart gebroken mijn leven verwoest
hebt 1 Ja, mijn lev heeft thans geene waarde meer,
ik zal mijn vaderL-d dienen, maar toch hoop ik, dat
Duitsche kogel weldra een einde zal maken aan het
leven, dat mij tot last geworden is.
Lucienne zonk op den grond neder terwijl zij snik
tei
I>at is te veel, mijn God, dat is te veel
Marie Doriat weende, haar trots was gebroken, zij
zij had haar pleegdochter zoo innig liefgehad.
Haar zoons hadden zich bij haar gevoegd.
Wekkend in het hart, den wille,
Slaven hooren 't luideD niet.
Kloeke kerels, vrije mannen
Hooren slechts haar forsch geluid
Doodsklok van de geldtirannen
't Volk is vorst, hun rijk is uit
Minnezang is't voor de vrouwen,
Vlaandrens frissche lentekroon,
Ras vergeten zij haar rouwen,
'c Leven zelf wordt blij en schoon.
Roeland sclqjnt als in den morgen
't \ngelus dat zoete klinkt
Roeland bant de moederzorgen
Zingt zacht als de liefde zingt.
Jeu»d van Vlaanderen, kracht van lieden,
Macht van morgen, Vrij oi dood,
Luidt de klokke van 't verleden,
Springt toch op, de nood is groot
Allen op hij Roelands stormen
Recht tot steun, aan t volk de macht,
Morgen meester, heden wormen,
't Krijt is groot, maar zege ons wacht l
Leonce Du Catillon.
\me~iiiocder,~ n neide Pascal, ik begrijp wat
Bii moet lijden, hoe het verdriet uw hart ïaaèon
rijt nu gii moet ondervinden, dat zij,die wij beschouw
den als eon trooetonden engel in de onheilen, d.e ons g -
troffen iiebben, slechls een ondankbaar, laagliara. e
■erloos schepsel is.
Droog uwe tranen moeder zij Henri,zij k uw
liefde, uw smart onwaardig. Eer en plicht heef. zij
verzaakt zij is een schandelijke boeleerster gowoi Jon
wee met haar. Scheurde herinneringen van die on
dankbaren uit uw hart. Op slaande voet mop zij
dit huis verlaten, wij zullen met gedogen, dat zij
schande brengt over het huis waanu
licht aanschouwd hebben.
Ilenri heeft gelijk, zeide Pascal, zij racet t an
hier, van avond nog, onmidtlclijk, J oortaan is zij
een vreemde voor ons, wij kennen haar met meer..
Lucienne stond open strekte haar handen smae-
kend naar haar pleegbroeder uit.
Genade, broeders, genade verjaagd mij nlntl »bad
Z'Jbe beide jongelieden keerden haar met verachting
SSSSr smeekte zij daarop, «preek een wooM
in mijn voordeel, o! vraag hen of z,j mij niet zullen
"öautto greep haar beide handen en zag haar diep
'VLtafdan niet waar, dat gij dc minnares zijt
van Montmayeur?
Neen, ik zweer u dat het met waar is.
En gij hebt dus nooit een samenkomst met hem
gehad 1
a Ja ik ontmoet hem eiken avond.
wAprfui dat ei hem niet hef
ci Durft cu mi) ook zNteeicu, uan ej
hebt, dat gij den eed getrouw gebleven zyt, die gy
mij eens gezworen hebt 1
Wie sedert de tien laatste jaren de o Gazette
van Temsche» geregeld las, moet wel reeds laDg
bemerkt hebben dat een nieuwe geest haar op
steller schijnt te bezielen. Wat er van zij, de
laatste bijdragen over maatschappelijke vraag
stukken in dit blad verschenen, huldigen nu juist
alles wat steeds door de christene democraten
en socialisten alhier gevraagd en voorgestaan
werd, door de katholieke partij nochtans im
mer verworpen. Woeste, bekent de Gazette
van Temsche», kan een vernuft man zijn, een
volksvriend zal men hem nooit mogen heeten
dan nog, moet er een vrijwilligersleger gevormd
worden en er dienden in de huidige samenleving
groolehervormingen plaatste grijpen, wil men
sommige bedroevende toestanden zien ophouden.
Het verheugt ons, Christen Democraten, die
verandering waar te nemen, doch wij vragen
ons af, of men niet bezig is, inde «Gazet van
Temsche, met bet volk zeem aan den baant
le strijken Wij vinden dat die onverwachte
omkeering voortspruit uit de onrust die hem
wel moet bevangen hebben, toen hier, over
eenige weken, priester Daens eene meeting hlelil,
waarbij hij door eenige duizenden toehoorders
van Rupelmonde, St. Nikolaas, Hamrae, Bisset,
enz. enz. afgekomen warm werd toog< juicht.
Wat ervan zij en ofschoon wij ermede iostem-
men dat het noo'tte laat is om zich te beteren,
dat wij werklieden,den smaad willen vergeven ea
vergelen, ons reeds zoolang door de katholieke
bestuurders aangedaan, eerst dan zullen wij de
a Gazette van Temsche gelooven, wanneer de
menigvuldige vragen, door ooze partij tot den
gemeenteraad gericht allen of op verre na, zul
len ingewilligd zijn.
liet is alles heel schoon en wel, van po^t-
bureelen bouwen en gemeentehirzen optrekken,
stralen aanleggen, kaaien vergrooten cn Tan
veel meer te spreken en, ja ook, die plannen te
willen uitvoeren, dcch, t ware oneindig beter
onze werkjongens degelijker onderwijs te ver
schaffen, een zwemdok te openen en dat mie
richten wat geest en lichaam voedt... Daarna
kou nog wel voor de verfraaiing der gemeente
gezorgd worden.
Christen DemoKnlten, laat u niet door de
woorden onzer heeren zoogenaamde, £oe<|e
katholieken om den tuin leiden, maar dat de
verandering welke sedert eenige weken in de
schrijiwijze der a Gazette «van Temscheplaats
heeft u aanmoedige om, met meer kracht dan
ooit, op te trekken tegen hen die het volk wa
len uitbuiten
I Zondag aanstaande wordt hier een vaandel in-
I gehuldigd van een Katholieke maatschappij.
I Te dien einde werd een zangdicht getoonzet dat
nu met medewerking van een zestigtal Juffers
I in de zaal der Akademie wordt uitgevoerd.
Wat wij ons nu afvragen is, hoe bet komt dat
die juffers allen, lot de burgerij en weikers-
I klas behooren, tewijl dc dochters van onze rij-
I ken (die toch ten minste in, 't fransoh met haar
op, kunnen zingen.) thuis blijven???
Temscuenaar.
1 Hieronderstaande levensbeschrijf vonden wij
in een Luiksch blad. Al de gazetten spreken in
denzelfden zin. Wij deelen het mee, om aan onze
I lezers te doen zien hoezeer de man werd geacht
en geëerd die door een vodje van Nino/e, wiens
caam gelukkiglijk uit de wereld verdween, werd
uitgekreten voor een zot
Ridder Karei-Jozef de Harlez werd in Oogst van
1832 te Luik geboren uit eeno dier aloude fami
Iën in welke de getrouwheid aan het gelooi harer
I voorvaderen en hunner liefdadigheid 3ederl lang
gepaard ging aan de beoefening van kunsten
en letteren. In de vorige eeuw was Simon de
Harlez, provoost van St-Denis, oom van den over
ledene, een der eersten om het ontluikend talent
van Gretiy le ontdekken en aan te moedigen, cn
van de eersten om in zijn stuk De Hypoconders,
I het uitslekendste werk van het oude waalech
loonecl, de Luiksche geweslspraak ale schrijftaal
te gebruiken.
Na zijne zeer schitterende studiën had hij aie
komt te overlijden enkel eraan gedacht de loop
baan van de hallo te volgen. Nauwelijks doktor
in de rechten, trad hij in 't seminarie van Luik
en bekwam er denzelfden bijval in de godgeleerd
heid als op de banken der hoogeschool. In 18o3
werd hij priester gewijd vier jaar later eereka
nunnik benoemd.
Hij was begaatd met al de hoedanigheden die
de uitstekende meesters uitmaken een wonder
geheugen, een niet minder groot gemak om zich
de meest verschillende kennissen toe te eigenen,
de gaaf der talen vooral, en wat meer is dan al
dateene oprechte toewijdiog tot de zielen, liefde
voor de jeugd en eene diepe godsvrucht.
Zijne zwakke gezondheid vroeg ongelukkiglijk
ieder oogenblik voorzorgen die hij haar allijd
in tijds niet kon verleenen. Alzoo ook kon hem
het bestuur van het St- Quirinus kollegie niet
overgelaten worden, wat uitmuntendheid hij ook
aa i den dag legde. Ten andere, het hooger onder
wijs was het veld dat hem best paste hij verliet
Hoei voor Leuven, werd in de katholieke hooge
school de eerste bestuurder der Normaalschool
van Humaniteiten, daarna professoor der talen
van Iüdiën, China en Perzië.
Geen meester heeft mter dan hij den glans
der wetenschap over zijn onderwijs zelve uu over
onze groote kathoieke instelling gespreid.
Meer dan honderd memoriën, studiëa, woor
denboeken, hoeken, spraakleeren. hoeken over
zedeleer, wijsbegeerte, geschiedenis, kunst, we
tenschap, poëzie, godgeleerdheid, eigen werken
of vertalingen van oostersche hoeken tot voor
hem voor het meester.deel der geleerden geslo
ten, werden ons geopend ol zijn uit zijne pen
gevloeid tijdens zijn dertigjarig professoorachap,
liet zijn niet enkel werken die Europa onbe
kend-waren, het zijn gewestelijke spiaken waar
van het schier niets wist, welke hij in 't bereik
onzer hedendaagsche geleerdheid gebracht heeft,
liet Chineesch, Mandehourisch, Japaneesch,
Sanscritsch, Zmdsch, Palvisch, Malgachisch,
enz.,hadden voor hem geene geheimen meer
hij was hun woordenschat, hunne regels, hunne
leerstelsels, de godenleer van het Oosten b iter
machtig dan de geleerdste doctoren, dan de
verstandigste aanhangers of priesters dier eere-
dienslen.
Die sludiën hadden hem den meester gemaakt
die door alten in die moeielijke zaken aanhoord
werd. Alzoo zag men dees wonderlijk feit zich
voordoen, gansch ter eere van den katholieken
geteerde een twist was ontstaan onder de pries
ters van Zoroa?tre over de uitlegging die men
moest geven aan zekere zinsneden hunner ge
wijde hoeken. Hoe het geschil later, beslissen
De twee partijen vonden niets zekerder dau aan
Mgr de llarlez te vragen den zin der betwiste
zinsneden vast te stelten zijne uitlegging werd
wet.
Men zou evenwel niet moeten denken dat het
belang dat hij aan den ooruitgang der weten
schap hechtte hem bovenal bezighield. Getrouw
en voorzichtig priester bij uitmuntendheid, was
dienen ea te eeren.
Ia de laatste tijden en met het enkel inzicht
goed te slichten had hij met vurigheid deelgeno
men aan pennetwisten van gansch anderen aard
dan van zijne geliefde studiën.
Door de eenen gesmaakt, betwist door de an
deren waren de oplossingen die bij op de opge
worpen kwestiën voorbracht enkel ingegeven
met het doel hst licht ol den vrede aan te bren
gen.
Degenen zelf die hij tot zijne zienswijze niet
kon overhalen bewaarden niettemin een diepen
eerbied, bewondering en erkentelijkheid voor
den edelmoedigen prelaat.
Zonder omzien stelde hij zijne pen ten dienste,
evenals hij zonderomzien zijne vrijgevigheden op
de ongelukkigen rond zich uitsluilte.
Al degenen dio hij geholpen als al degenen die
hij onderwezen, verlicht, op den weg der weten
schap en van het geloof geleid heeft, de talrijke
akaderoiën die zich vereerd achtten hem onder
hunne leden te tellen, de Luiksche kerk en het
Belgisch vaderland waarvan hij een der welen.
Om Godswil, Gauthier, vraag mij niets ik kan
u toch niet antwoorden.
Ga dan van hier onwaardige, de vloek die u treft
is rechtmatig.
O, gij zijt allen wel wreed voor mij, maar een
maal zal de dag komen, dat gij er berouw over hebt.
Vaartwel, ik vergeef u.
Behoud u vergiffenis, en waag het niet hier ooit
terug te komen, zeide Pascal.
Nooit, broeder, tot dat de dag zal komen, dat gij
mij hier zelf terugbrengt.
Er klonken voetstappen op don weg.
Luistert, riep Maria Doriat.
Allen luisterden met ingehouden adem. De voet
stappen naderden.
De Pruisen naderen, gij zijt verloren, jammerde
Maria Doriat.
Neen, grendeld de deur, moeder en draai de lamp
uit, iluisterde Henri, laat hen een oogenblik wach
ten, in dien tijd zijn wij vertrokken door de kleine
deur achter inden tuin.
Terwijl Ilenri nog sprak had zijne moeder de lamp
reeds uitgeblazen en de deur gegrendeld.
Nu spoedig, jongens, sprak zij gejaagd.
Er werd reeds aan de deur geklopt.
Vaarwel, moeder, onze liefde zal u die onwaar
diere doen vei gelen, zeiden Ilenri en Pascal.
Gauthier omhelsde Maria, maar zijn ontroering
en smart beletten hem een woord te spreken.
Nogmaals werd er geklopt, ditmaal veel heviger
met geweer kolven.
lleila, matame, maak open de deur I riep een
van de soldaten in gebroken Fransch.
Do drie vrijschutters waren reeds verdwenen,
Maria hopende thans de deur om haar ougenoode
gasten binnen te laten.
De soldaten gingen naar den zolder, waar zij hun
matrassen hadden neergespreid.
Maria wankelde naar haar slaapkamer en viel op
zijne Union neer voor haar bed. Zij weende.
No» lag zij indezelfde houding, toen Lucienne met
onhoorbare schreden bij haar binnentrad.
Arme moeder, als zij eens wist, mompelde Lu
cienne, o 1 eenmaal zal de dag aanbreken, dat haar
al dit verdriet ruimschoots vergoed zal worden, ja
die dag zal komen.
Maria hief haar hoofd op.
Ik ben daar, Lucienne, stamelde zij, wat
komt gij doen 1
Afscheid van u nemen, moeder.
Wilt gij nu reeds vertrekken 1
Ik ben immers van hier verjaagd.
Maar gij kunt toch niet midden in den nacht heen
gaan 1
Ja, ik wil geen uur langer blijven in het huis
dat men mij beschuldigd onteerd te hebben.
Gij gaat dus heen, zonder spijt, zonder berouw U
Moeder, herinner u dat ik uw kind ben, herin
ner u dat ik u zoo onuitsprckkelijk lief heb, ver
geet al het overige, vaarwel.
Wat bedoeld gij met die woorden? «vroeg Maria
Vraag mij niets moeder, vaarwel I
Lucienne had de kamer en weldra ook het huis
verlaten.
Buiten gekomen „zag zij nog eenmaal om naar het
huis, waar zij haar kinderjaren had doorgebracht,
-waar zij bemind had en waar men haar als een engel
had vergood
Zij bracht haar handen aan haar mond en wierp
de dierbare woning een vurigen kus toe.
Vaarwel, lieve goede moeder, God alleen weet
hoe zwaar het offer is, dat ik u op dit oogenblik
breng, maar dat offer moet vruchten afwerpen.
Vervolgt,
