Speldeprikjes
Weg met den Oorlog!
Hier zijn ze op Wandel
De laatste uren
ORGAAN VAN HEIT ONAFHANKELIJKHEIDSFRONT
AALST - GEERAARDSBERGEN - NINOVE
Redactie en Beheer Burgershuis, Groote Markt, 15, Aalst. Telefoon, Aalst 281,- Postchecknr. 1472.51 Abon.-prijs per 3 maand 27 Fr.
Dit beeld is genomen ih de Dirk Martensstraat, tijdens de
Begrafenisfeestelijkheden van ex-Jef Podevyn, Kommandant der Zwarte Brigade
Brief van een ter dood veroordeelde.
- Ministeries vallen -
Andere staan op -
Leest en verspreidt
FRONT
ZÓNDAG 14 JULI 1946
2e JAARGANG, Nr 37
PRIJS 2 Fr.
O.F. - F. I. DenderstreeK
Men bemerkt de plechtige uitdrukking op het gelaat van Nazi-Burgemeester Fikken
Bocqué met zijn Polizeikommissar Van der Linden in uniform naast zich. Ingetogen
stapt Sis Kalle achter den Deutschen Kommissar aan. Het X op zijn pietsbal is
aangebracht om Sis beter te herkennen, naast hem stapt Mme Vuilbak - Gravez.
Alle vier brachten ze een laatste hulde aan hun gevallen Kamerat.
Aan alle kameraden uit het Maquis,
die streden en leden voor recht vrij
heid en vaderland.
Moeder,
Als ge dezen brief leest, behoor ik
niet meer tot de levenden.
Heden morgen ben ik ter dood veroor
deeld en binnen een paar uur zal het von
nis voltrokken worden.
Toen de Gestapo me dien fatalen
ntfcht van u kwam wegrukken, wist ik dat
ik niet meer naar huis terug keeren zou.
Maar één ding hoopte ik nog, moeder, dat
ik u nog weerzien zou, slechts éénmaal, en
dat ge mijn hand zoudt drukken en zeggen
zoudt Moed, jongen, moed en vertrou
wen...."
Helaas, moeder, ook dat niet. Oh, hoe
haat ik ze, al die honden van beulen, al die
S.S.-vagebonden. We zijn geen menschen
meer, snauwden ze ons toe. Neen, moeder
we zijn geen menschen meer, slechts le
vende geraamten.... Maar al zijn we te
zwak om ons op te richten, al wroet de
honger en de pijn in ons, al verscheuren
en verhangen ze ons lichaam moeder, on
ze ziel zal blijven leven, onze daden en
onze werken zullen eeuwig zijn, eeuwig,
lijk de haat tegen den bezetter en eeuwig
lijk de liefde tot u, tot Erna, tot de men
schen uit ons dorp, tot mijn land, tot dat
alles wat mijn vaderland is en dat ik lief
heb.
Ge moet niet weenen om mij, moeder,
want ik sterf niet. Ik maak slechts een lan
ge, lange reis en in uw gedachten zal ik
hechter en liefdevoller leven dan ooit.
Wees fier op mij, moeder, want ik heb
me niets dan goede daden te verwijten.
Polle de Veylder-von Schijt, kan maar
niet kroppen dat hij in de "Ton,, een muil
peer van belang geslikt heeft, maar wat
hem nog zwaarder op zijn collaborateurs-
maag ligt, is dat hij in ons blad verscheen.
Polle von Schijt heeft terug in de Ton
geweest om de gordijnen af te rukken en
te huilen dat het vandaar is dat men hem
dat gelapt had, om in de gazet te plaatsen.
Polle von Schijt die de Moffen aanbad en
er mee meewerkte, vindt het nu overdre
ven dat wij dat "durven„ schrijven, wij
vinden het overdreven dat Von Schijt nog
geen 20 jaartjes dwangarbeid bekomen
heeft, hoor von Schijt. En.., als ge ergens
binnenvalt, waar Patriotten zijn, houdt u
dan heel stilletjes koest, want het zou kun
nen gebeuren dat ge U bes...
Te koop een groote buis, meegebracht
uit Brussel. Te bevragen bij Fritz op de
Groote Markt. Het is de tweede en de
laatste
Eens heb ik me afgevraagd "Moeder, wat
heb ik dan toch misdaan Maar nu staat
alles zoo klaar en helder voor mij, dat ik
mij die vraag niet meer hoef te stellen. Ik
weet enkel dat ik mijn plicht heb gedaan.
Vaarwel, moeder, vaarwel Erna, vaar
wel gij allen uit het verre vaderland...
Misschien komt deze brief nooit in uw
handen, moeder, maar weet dat in deze
uren geheel mijn denken bij u is.
Het is nu 11 u. in den morgen. Dezen
namiddag zal alles reeds voorbij zijn. Vaar
wel, moeder, ik ben heel rustig. Ik ben be
reid te sterven voor u, voor Erna, voor
België,
Vaarwel,
Joris.
VII
In ons vorig artikel hebben wij gewezen
op de belangrijkheid der oliehoudende pro
ducten. Van evenveel belang zijn de gra
nen, de wol, het katoen, het leder. En dan
zijn er nog voortbrengselen, die wij uit an
dere werelddeelen betrekken en die ons
zeer nuttig, doch niet onontbeerlijk zijn, b.
v. de rijst, de koffie, de thee, de cacao, de
peper, de saffraan, het mosterdzaad, de ta
bak, enz. enz.
Bij wijze van besluit mogen wij dus zeg
gen:
1° Alles wat de mensch behoeft om in
zijn levensbehoeften te voorzien wordt
voortgebracht door de aarde - voedsel en
kleeren.
2° In zake voortbrengst dier levensbe-
noodigdheden is Europa het armste we
relddeel. Zijn honderden millioenen inwo
ners zijn dus aangewezen op de voort
brengst van andere werelddeelen, wier be
volking door middel van wapengeweld over-
heerscht wordt door de Europeanen.
3° De uit de andere werelddeelen be
trokken grondstoffen worden in Europa
verwerkt door een machtige nijverheid. Al
vorens ze den verbruiker bereiken, zijn ze
het voorwerp geweest van nationale en in
ternationale verhandelingen.
De prijs, die de verbruiker er voor moet
betalen, wordt niet berekend op basis der
kostprijzen, doch wordt vastgesteld op de
nationale jen internationale beurzen, met
andere woorden, de prijs dien de verbrui
ker betaald is bepaald geworden door
"vraag en aanbod,,
Komen er weinig produkten op de
markt, d.w.z. indien de voortbrengst klei
ner is dan de behoeften, stijgen de prijzen.
Er is te veel vraag naar de ontbrekende
producten. Dat is namelijk het geval in
tijd van oorlog en onmiddellijk daarna.
Schandalige winsten worden dan verwe-
zentlijkt ten koste van den verbruiker. Er
is overvloed van arbeid, maar de arbeider
wordt uitgezogen.
Als er integendeel te veel waren op de
markt gebracht worden, met andere woor
den, als er meer voortgebracht wordt dan
er verbruikt wordt, dalen de prijzen. Er is
te veel aanbod. Dat was het geval voor den
oorlog. En dat beteekent ook al werkeloos
heid en vermindering der loonen.
In beide gevallen is het dus het arbei
dende volk dat de gebroken potten be
taalt.
Als de productie te hoog is, laat het
wereldkapitalisme geen middelen onverlet
om den voorraad te verminderen. Er wor
den internationale bijeenkomsten belegd
en internationale overeenkomsten gesloten.
Dat was voor den oorlog het geval wat het
koper, de rubber, de koffie, het katoen,
enz. betreft.
Internationaal doen de landen elkander
geweldig concurrentie aan, en op nationaal
gebied voeren de handelaars en de nijve-
raars een strijd op leven of dood tegen
elkaar.
Vele ondernemingen, die zich in de
voorspoedige jaren niet gemoderniseerd
hebben, gaan ten .onder. De landen zijn
genoodzaakt de waarde hunner nationale
munt te verminderen, ten einde te kunnen
concurreeren met de artikels uit het bui
tenland. (Herinnert u de goedkoope Duit-
Lees vervolg onderaan 4* kolon.
Het vierde ministerie is gevallen.
De reden 7
Het ministerie of minister van Jus
titie of den eeuwige struikelsteen der
na-oorlogsche regeeringen.
En nochtans niets is eenvoudiger om
het ministerie van Justitie als struikelsteen
volledig uit te schakelen als reden tot val
der ministeries.
Het middel
Doodeenvoudig
Dat men er een man aan zette die
op zijn plaats is, en de zaak is geloopen.
Wie is die man 7
Wij willen geen enkelen naam noemen,
doch theoretisch gesproken zal elk begrij
pen wie er voor dat plaatsje kan dienen.
Ons voorstel is kort en bondig
Wij zouden er willen zien een poli
tiek gevangene met minstens 1 jaar, echt.
politiek gevangenschap. Dat is de rechte
man op de rechte plaats en geven dat aan
onzen toekomenden eersten minister als
raad. GREGOR.
Prijs per 3 maand 35 Frank.
sche en Japansche artikels I) In 1926, in
1935 en in 1940 hebben wij onzen frank
een buiteling van belang zien maken, en
natuurlijk waren het weeral de kleinen die
het kind van de rekening waren.
Maar ten langen laatste komt er een
oogenblik dat de crisis zóó scherp is, dat
de armoede die er uit voortvloeit, te nij
pend wordt. Was het niet zoo voor den
oorlog 7 De arbeiders hadden geen werk
meer, en dientengevolge waren er geen
koopers meer voor de beschikbare waren.
Indien dergelijke toestanden blijven du
ren, moet de nijverheid onvermijdelijk ten
gronde gaan, dit wil zeggen, het kapitalisme
zou ineenstorten.
En dan zien de kapitalisten maar één
enkelen uitweg meer de productiemidde
len der concurreerende landen vernietigen
en dit is alleen mogelijk door den oorlog.
Te dien einde hebben ze de zwaar-industrie
te hunner beschikking, die oorlogsmateriaal
voortbrengt. Te dien einde zijn er ook
kolen noodig, en erts, en hoogovens. En
zoo komen ze aan de noodige metalen om
tanks, kanonnen, bommen, vliegtuigen en
allerlei moordwapens te vervaardigen.
Kort en goed het kapitalisme heeft oor
log noodig om zijn voortbestaan te ver
zekeren.
Ons besluit 7
Kapitalisme en vrede zijn water en vuur.
Kapitalisme en oorlog zijn tweelingbroeders.
En welke redenen heeft de massa om
oorlog te voeren, oorlog waarvan zij het
eenige en groote slachtoffer is 7 Geen
enkele I
En daarom
Weg met den oorlog
Dus weg met het kapitalisme I
Laten wij bijgevolg allen ijveren voor het
verwezenlijken eener maatschappij die
zich zonder oorlog in stand kan houden,
die gegrondvest is op den vooruitgang en
geen ander doel nastreeft, dan het welzijn
van allen te verzekeren
