3VH E3
TA
i
I door W1LLEMIEN JANS J
268
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
Boeiende Levensschets
Nummer 1
die gereed stond zich naar zijn zaak in de stad te be
geven. Me dunkt, als dochter van een dominee en oudste
van tien kinderen, dat die wel ervaring heeft opge
daan.
Hoe oud is zij, moeder?
Vijf en twintig, schrijft ze.
Dus Henri, zullen wij die juffrouw Hees dan maar dacht zij aan hem, dien zij eens met geheel haar ziel gens ik draag altijd een knipmes bij me; ik zal er wel
aannemen7 vroeg de weduwe Verdenk aan haar zoon, beminde' en die haar beloofd had in het buitenland een een punt aan spitsen.
1 betrekking te zullen zoeken om haar dan als zijn vrouw- Even keek Jaap haar een weinig verwonderd aan,
tje zijn woning te kunnen binnenleiden. Zij stelde terwijl zij een mesje uit haar handtaschje haalde, en
geloof in hem en zwoer hem, op zijn verzoek, wat er begon toen haastig met zijn eigen mes het potlood te
ook zou gebeuren, eeuwig trouw te zullen blijven, wat bewerken.,
hij haar eveneens onder eede verklaarde. Die stond Ik zie wel, dat je mij niet noodig hebt, glirn-
was de plechtigste en gelukkigste van haar leven ge- lachte Meta.
Ik krijg er schrik 'voor, moeder, want hoeveel weest. Hij had haar aan zijn hart gedrukt, herhalend, Maar plotseling brak de punt, waarop Meta ver-
exemplaren hebben wij nu al gehad? En van welk dat zij zijn eenige liefde was en^dat hij nooit, nooit volgde
soort? Meisjes totaal zonder ondervinding, baasachtig een andere zou kunnen beminnen. Zij had niet aan zijn Je doet dat te vlug, Jaap, daar meet je niet zoo
en die zelf nog leiding noodig hadden. woorden getwijfeld en die eed was haar heilig. wild mee omspringen,
Denk je nog niet aan hertrouwen, jongen' Reeds zes jaren waren sindsdien vervlogen en nooit. En driftiger begon hij in het hout te kerven, zoodat
Neen, o, neen, moeder, weerde hij. Waar zou ik had zij ook maar een enkel woordje van hem gehoord, de stukjes over de tafel vlogen,
nog zoo'n engel van goedheid vinden als Jetje was? Haar brieven kwamen als onbekend terug. Stilaan Zij stak haar hand uit
Zij was goed, Henri, jammer dat zij niet sterk was het leed, dat zij daarover had gehad, gesleten; zij Kom hier, laat mij dat nu deen, want zoo kom
was zou hem niet meer kunnen beminnen; maar de eed bleef je er nooit mee klaar.
De kinderen zijn toch flink, 't zijn stevige jongens, haar bij. al waren die woorden ook in jeugdige onbe- Nog een korte weifeling en Jaap gaf haar het ge-
hc, moeder? vroeg hij met een weinig angst op het zonnenheid gesproken. Zij droeg de herinnering als een vraagde,
gelaat
Ja, Henri ze zijn ge
zond.
Ze zijn sterk, glim
lachte hij trotseh. Zie Kees
eens wat 'n kerel; Jaap is
fijner maar toch kerngezond,
Gaan de zaken goen.
jongen?
Ópperbest, moeder, al
is de graanbeurs wisselval
lig; een drukke tijd, daarom
wilde ik, dat ik mijn hoofd
niet met huiselijke dingen
zou moeten breken en als
u denkt, dat die juffrouw
Hoes geschikt is, schrijf
haar dan. dat zij zoo gauw
mogelijk moet komen, want
ook voor u is het te druk.
Dag, moeder, tot straks
Dag, jongen, groette
ze, en wuifde hem na, toen
hij, na 'aan het stuur van
zijn auto te hebben plaats
genomen, haar nog even
toeknikte.
Die goede jongen,
mompelde ze, vond hij
maar een flinke vrouw, at
had zij dan ook geen for
tuin, als ze maar goed voor
hem en de jongens was..
En nu vlug gaan schrijven,
haastte ze. Ja. ja, die juf
frouw staat me aan, die
weet natuurlijk een huis
houden voordeeliy te be
stieren een dominee zit er
gewoonlijk niet rijk voor.
De echtelingen Jacob Mahieu-Westerlijnck, die onlangs hunnen gouden bruiloft te Gent gevierd
hebben.
Het was een prachtpunt
en Kees duwde Meta ook
haastig enkele .stompjes toe,
die hij uit zijn griffeldoos
en broekzakken haalde.
Meta was blij zich ver
dienstelijk te kunnen ma
ken, want eerst en vooral
moest zij die jonge hartjes
zien te veroveren en dat
kon enkel en alleen gebeu
ren door kleine tegemoet kt >-
rningen en vriendschap.
De jongens" zaten te
schrijven of hun leven er
van afhing, enkel om maar
vlug naar buiten te kunnen
gaan. Met een zucht van
verlichting werd een boeK
dicht geslagen en een ander
genomen en weer vloog per,
of potlood over het papter.
Kees zat. met zijn handen
zijn hoofd steunend, een
som te bestudeèren.
't Gaat zeker niet,
dacht Meta. want hij schiet
niet op, en zacht vroeg ze
Kan je de oplossing
niet vinden. Kees?
- Neen, juf, 'l is zoon
moeilijk vraagstuk, ant
woordde hij met doffe
stem.
Zal ik eens helpen?
U wilt -— me helpen?
vroeg hij ongeloovig.
Ik hielp mijn broertjes
ook altijd.
O. ja? klonk het blij-verrast. Heel graag, juf.
Meta schoof haar stoel naast den zijnen en begon de
Zij legde hem alles duidelijk uit en in een oogwenk
was de oplossing gevonden. Een stralende blik van
Kees was haar belooning en welgemeend klonk zijn
Dank u, juf'
Toen de jongens hun taak af hadden, stoven zij den
tuin door en hingen aanstonds aan de rekken, daar aan
gebracht, om zich in gymnastiek te oefenen.
Meta, die hen gevolgd was, ging op de schommel
staan, en spande zich in om hooger en hooger te ge
raken.
Thuis had zij immers al die spelen meegemaakt, was
Meta, heet ze, een lieve naam... Dat wij het nu toch last door haar jonge leven, temeer nog, daar zij nie-
eens troffen mand haar geheim verteld had en dus nergens steun
De brief was geschreven en zij zend de meid er noch troost kon vinden. De strenge leer, haar door som over te lezen,
mee naar debus, die op den hoek der dreef stond, waar haar vader van jongsaf ingeprent, verzwaarde nog
de villa van Verdonk gelegen was. dien last.
In spanning bracht de weduwe de volgende dagen Een luid geschreeuw stoorde haar in heur droef ge-
door, want zij had, door het lieve schrijven van het mijmer: zij boog het hoofd uit het venster en zag
jonge meisje, vertrouwen in haar gekregen en was nu twee jongens stoeiend en sjouwend met hun school-
be vreesd. dat er iets tusschen zou gekomen zijn en zij tasschen de binnenplaats op rennen,
misschien verhinderd was, de betrekking als gouvernante Oat zullen de zoontjes zijn, mompelde ze, en
te aanvaarden. spoedde zich haastig naar beneden, waar de weduwe
Doch er kwam een gunstig antwoord en den volgen- haar de jongens voorstelde Kees, een stevige twaalf
den dag zou Meta zich reeds aanmelden. jarige knaap met een donker uiterlijk en gcedhartigen
Toen de weduwe het jonge meisje, dat zeer eenvou- blik en Jaap een jaar jonger, blond en met een alles
dig gekleed was, zag, was zij aanstonds met haar inge- behalve innemend gelaat. Hij keek Meta nauwelijks jong gebleven door steeds met de jeugd te hebben om-
nomen. aan, toen hij haar, op bevel van zijn grootmoeder, de gegaan.
Zeer beleefd, niet aanstellerig of druk. beantwoordde hand moest reiken. Met Kees stond1 zij reedsop v™'- m®?r-
zij de vragen der weduwe en stelde zich op de hoogte Zij moeten eerst hun schoolwerk maken, zei de scheen met oesc iI iwii
van haar werk. Haar kamer, ruim en licht, uitgevend op weduwe, de donkere lokken van Kees streelend, en dan een mc^1 'J er ara er <4?
den tuin, vond zij verrukkelijk en met blij gemoed ging mogen zij in den tuin tot papa komt en wij gezamenlijk vri' in n om9an-9 mt v*een* 'en.
zij hare koffer uitpakken, dankte vriendelijk Trui, de het avondmaal gebruiken. Dus, juffrouw, u zal wel een Zij nam zich voor. stil zijn deen en laten na te
dienstmeid, die aanbood haar te helpen. oogje in 't zeil houden, want uw werk is vooral u met gaan, om te zien, op welke manier zij met hem het
Zii verwisselde haar reiskleed voor een versch qe- de opvoeding der jongens bezighouden, die zich nu beste zou kunnen opschieten alle kinderen hadden im-
wr^st^en Tichtbhmw Unnen japonnetje! dat kètufg stond soms als wilden gedragen. Zie eens. er zit bijna geen per. hun eigen ideeën? En he. karaKter van een kind
bij haar donker blende haar en keek, na alles opge- knoop meer aan htm kleeren, klaagde ze hoofdschud- mocht men niet oppervlakkig beoordeelen. maar eerst tot
borgen te hebben, door het open venster den tuin in, dend.
die op een prachtig onderhouden stadsplantsoen van - Och, mevrouw, jongens moeten ravotten, anders
jongen datum geleek. zijn 't geen echte jongens, antwoordde Meta.
Even gingen haar gedachten naar huis, naar haar Een dankbare blik van Kees blonk haar tegen en aan te trekken
ouders, broers en zusjes, naar alles wat zij vrijwillig de grootmoeder knikte haar glimlachend toe.
verlaten had en tranen welden in haar cogen. Zij had En m aan w(,rk zej de weduwe
hen allen zoo lief en de kleintje^ wat hielden zij van
haar... Moeder zou haar missen, want zij, Meta. nam Jaap had reeds z,jn tasch op de tafel omgeschud en
haat bijna al het werk uit de hand. Maar kon zij eeuwig scharrelde in zt,n zakken. Ht) haalde een potlood voor
thuisblijven? De anderen werden greoter en moesten "en "a9 en bromde nijdig
haar nu maar opvolgen... Zij had haar plicht gedaan Ajakkes, de punt er weer af.
en wilde nu m haar eigen onderhoud voorzien... Dan Geef maar hier, zei Meta, ik ben juist als de jon-
in de kleinste bijzonderheden leeren kennen.
Meta keek op haar horloge en ziende dat het kwar
tier voor zes was. verzocht zij beiden zich naar hun
kamer te begeven om zich te verfrisschen en een propere
De jongens keken haar verwonderd aan dat waren
zij niet gewoon en Jaap zei kortaf
Dat doe ik niet.
Dus je gaat zóó aan tafel, je durft zóó je vader
onder de oogen komen? verbaasde ze. Zie eens, jullie
jasjes zitten vol inktvlekken... Kom. flinke jonge-ns
willen ook flink voor den dag komen... t Is in een
