ONNOOZELE BLOED
1
1
CU
CU
396
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
O O NOVELLE o-o
Door E. H. UYUNGS
Ja juist, antwoordde Fredl somber. Ik herinner- me
dat mijn vader voor een jaar of vijf 't driedubbele
afsloeg.
Dat kan wel, zei juffrouw Morrels met haar snib
big schami-ergeluidMaar nu is het vandaag, en niet
vijf jaar geleden. En wat wij koopen is de zaak zooals
ze nu is niet zooals ze vijf jaar geleden was. Om
u de waarheid te zeggen, zie ik geen kans meer te geven
dan die helft van het vroeger genoemde bedrag.
De helft herhaalde Fred, bitter teleurgesteld.
En dan zijn we er nog niet eens erg graag op,
ging de directrice der firma Morrels voort, 't Is de
vraag of de zaak nog wel iets waard is. Als we koopen
is het alleen de naam, die voor ons iets beteekent.
Juist de naamzei Fredhij herinnerde zich de
bewering van meneer Smelt dat de firmnaam eigenlijk
zijn voornaamste bezit uitmaakte.
Natuurlijk heb ik geen inzage in uw boeken gehad,
vervolgde juffrouw Morrels. Maar ik denk niet dat uw
balans over 't afgeloopen jaar erg gunstige resultaten zal
uitwijzen. Ik weet niet of u de balans hebt ingezien;
mocht het zijn van niet, dan zou ik u raden het te doen.
Dan zult gij merken dat er heusch niet veel bdj is, waar
wij jaloersch op hoeven te zijn. Als gij de cijfers verge
lijkt met de onze... Ik heb juffrouw Selwijn gevraagcr
een staatje te maken... Juffrouw Selwijn, hebt gij die
proefbalans
De gestalte, die over het ta
feltje bij bet raam gebogen zat,
kwam overeind, naderdeen
Fred zag dat het een jong
meisje was, klein en mager en
bleek. Het meest spraken haar
oogen, die donker waren, groot,
zeer helder, en de kleine
vastberaden mond. Het meisje
was heelemaal niet knap, on
danks de roerende uitdrukking
van haar droevige oogen. Ze
had niet eens de bekoorlijkheid
van het jeugdig-frissche. Haar
haren waren zeer gewoon en
werden door een smal fluwee-
len bandje strak gehouden. En
toch maakte haar voorkomen
op Fred een eigenaardig be
koorlijken indruk door het ruis-
tige, schrandere, berustende, dat
tegeijk de kracht en de teecjer-
heid van haar karakter bewees.
Natuurlijk was Fred zich op
dit oogenblik, van dit alles nie
mendal bewust. Eerlijk gezegd
drong het niet goed tot hem
door hoe zij er uitzag. Hij was,
in zijn eigen stemming van het
oogenblik, onder den indruk van
het feit, dat zoo een klein bleek
ding vertrouwelijk omging met
zulke duistere geheimnissen als
proefbalansen, en zelfs in staat
bleek tot die verbluffende prestatie een staatje te maken,
zoo gewoonweg als hij een sigaret opstak
Met een vluggen lichten stap, een papier ln de hanci,
kwam ze nader, en toen ze 't vel op de tafel van
juffrouw Morrels lei zag Fred, dat er twee evenwijdige
rijen getallen op stonden en keurige roode lijnen.
Dat ziet er vreeselijk netjes uit, mompelde hij.
Juffrouw Morrels keek een beetje vreemd, ze ver
stond de opmerking niet goed, maar besloot er geen
notitie van te nemen.
Dit is cmze stand van zaken op heden, zei ze
droog, het papier in de hand nemend.
Juffrouw Selwijn was bij de schrijftafel blijven staan,
afwachtend of haar nog iets gevraagd zou wordem Nu
wendde zij zich om en wilde naar haar plaats terug
gaan, maar Fred, niet langer in staat zijn spontane be
wondering te verhelen, hield haar staande met de vraag
Vindt gij dat geen moeilijk werk?...
Juffrouw Selwijn keek hem verwonderd aan, en nu
zag Fred wèl hoe vreemd diep haar oogen waren en dat
er een uitdrukking van stille droefheid in lag. Zij beant
woordde zijn vraag niet. Het was juffrouw Morrels die
sprak, ongeduldig
Juffrouw Selwijn is eene bekwame boekhoudster.
Anders zou ze trouwens niet in onzen dienst zijn. Dus
dit zijn de cijfers ik meen dat ilk ze u wel kan laten
inzien... ik behoef nauwelijks te zeggen: in strikt ver
trouwen.
Zij stond op en overhandigde hem het papier; en
veelde heel goed dat de manier, waarop hij toen óók
opstond, en het papier aanpakte, en het ding vasthield
en er naar keek, hem aan de kaak stelde; dat de dame
tegenover hem begreep hij snapt er geen lor van.
Gij zult wed inzien, ging juffrouw Morrels voort,
dat een firma, die op zulke resultaten kan wijzen, vol
strekt niet begeerig hoeft te zijn om een zaak als de
uwe op het oogenblik is over te nemen. Met den dag
verliest gij terrein. Neem bijvoorbeeld dat Schotsche
contract dat hebben wij; neem de vertegenwoordi
ging van Jachtfeld die krijgen wij. Zij nam een
ander papier, uit een der nette stapeltjes die vóór haar
lagen. Dit kreeg ik vandaag, zei ze, het briefhoofd
toonend, een grocte order. Ik denk niet dat gij van
dien kant nog iets te verwachten hebt. En de Ver-
eenigde confectiefabrikanten... om u de waarheid te
zeggen, geloof ik, dat die nu al meer vertrouwen stellen
in onze zaak dan ze in de firma Perelaar ooit gehad
hebben. Enfin, dat zult gij nog wel merken. In ieder
geval gaan wij daarvoor ook inschrijven.
O ja deed Fred, en hij trachtte te glimlachen,
maar het lukte niet best. Nu, als dat zoo doorgaat zul
len wij niets dan de afgekloven beentjes overhouden
Juffrouw Morrels gewaardigde zich te glimlachen
en 't is jammer van t prettige woord glimlach dat het
hier staan moet.
Zoo ziet ge, hernam ze, snel de cngewenschte ont
spanning van haar gelaatstrekken overwinnend, zoodat
ze nog een beetje zuurder en grimmiger keek dan te
voren, wij kunnen ons aanbod niet handhaven. Maar
als gij op een bod van vijftigduizend wilt ingaan, zal
juffrouw Selwijn aanstonds een cheque voor u klaar
maken.
In zijne huidige stemming van droefgeestigheid en ont
moediging voelde Fred een sterke bekoring om maar
Een deel van het panorama van Brussel, genomen van den Kemmelberg te Vorst.
hem de lust, tegen lagen pnijs uitverkoop te houden, uit
gemakzucht... om aan een moeilijkheid te ontsnappen,
zijn traagheid' te overwinnen eigenlijk
En ineens besefte hij ook wat moesten ze hem dom
vinden En gedeeltelijk door zijn eigen schuld; want hij
had er reden voer gegeven, door een soort baldadig
overdrijven van zijn gebrek aan ervaring. Zou er dan
geen andere weg zijn Dat bleeke magere ding daar,
een kantoormeisje, die zou vechten, als het haar zaak
was
Laat juffrouw Selwijn, hij vond het prettig
haar naam te weten zich geen moeite geven, zei hij.
Tenminste nu nog niet. Ik wou er nog eens over den
ken... raad vragen...
Het gezicht van juffrouw Morrels, dat betrokken was
bij zijn plotseling verzet, klaarde weer op. Zij twijfelde
er geen oogenblik aan wat Fred met die twee laatste
woorden bedoeldehij wou meneer Smelt raadplegen.
De cnnoozele bloed had klaarblijkelijk te weinig wil en
te weinig hersens, om zelf een beslissing te nemen, bui
ten zijn procuratiehouder om. En welken raad meneer
Smelt geven zou dat wtist ze heel goed.
Zooals gij wilt, zei ze kort en schijnbaar onver
schillig. Ons voorstel blijft gehandhaafd tot het einde
der maand... d!at is zestien dagen. Maar als gij het dan
niet aangenomen hebt moet gij het ons niiiet kwalijk
nemen, als we weigeren er vijftig duizend centen voor
te geven. Tot ziens, meneer Perelaar.
Zij belde om een bediende,
die den bezoeker uit zou laten,
en verdiepte zich weer aan
stonds in de papieren die vóór
haar lagen alsof zelfs de her
innering aan Freds bestaan uit
haar geest- was weggewischt.
Maar terwijl Fred langzaam
wegging, verwonderde hij zich
over twee dingen ten eerste,
dat juffrouw Morrels dezelfde
uitdrukking had gebruikt, als
Smelt den vorigen dag, name
lijk dat de zaak binnenkort nog
geen vijftigduizend frank waard
zou zijn; en ten tweede, dat juf
frouw Selwijn, die geen woord
had gesproken, ten slotte aan
de onderhandelingen een beslis
sende wending had gegeven.
- Als zii er niet geweest
was, had ik toegehapt, sprak
Fred bij zichzelf.
Juffrouw Annie Selwijn, de
rechterhand van mejuffrouw
Morrels, was inderdaad, wat
laatstgenoemde met directoriale
soberheid haar geprezen had
een volleerde boekhoudster, in
alle geheimen van handel en
administratie doorkneed. Cijfers
waren haar volkomen ve
aanstonds toe te slaan. Vijftigduizend franken was niet trouwde dagelijksche vrienden, en zij deed er om zoo te
zoo heel veel, maar voor het sombere wrak zijner firma zeggen mee wat ze wou. Maar desniettegenstaande had
kon hij misschien niiet meer verwachten. En al had hij ook zij er moeite mee, een weeksalaris van acht-en-
gedacht in beteren doen te zijn er waren er zooveel veertig franken te doen opwegen tegen een stapel weke-
die heelemaal niets bezaten, en toch in Amerika of Indië lijksche rekeningen, die een totaal van een-en-vijftig
met meed begonnen en het ver brachten. Het mocht franken beliepen. En aan die taak was ze bezig den
hem al veel waard zijn, dat hij los kon breken udt het avond van den dag, waarop zij het onderhoud tusschen
warnet van mislukking en misleiding, waardoor hij zich Fred Perelaar en juffrouw Marreis had bijgewoond,
bekneld geveelde heelemaal vrij kon raken van oit Als men een ziekelijke moeder te verzorgen heeft, die
geheimzinnige zakengedce, weg, naar een frisscher, haar kleine extratjes niet kan missen, en als de prijzen
klaarder sfeer, waar hij in harden arbeid mensch zou van alle levensbehoeften maar steeds naar hooger stre-
kunnen zijn tusschen menschen, en niet een duif tusschen ven, dan is het heel lastig drie franken te bezuinigen; en
de sperwers, een weerloos lam in de handen der scheer
ders...
Op zijn ongeschoolde trekken stond zijn aarzeling zoo
als men in dienst is hij een juffrouw Morrels is het nog
moeilijker, drie franken opslag per week te verkrijgen.
-Ze zou me bedaard ontslaan als ik op een dubbeltje
duidelijk te lézen dat juffrouw Morrels er aanstonds salarisverhooging aandrong, peinsde Annie droevig. En
partij van trok.
Juffrouw Selwijn,
dan ooit, schrijf eens een chèque op naam van
meneer Perelaar voor vijftigduizend franken.
toch iets moet er gebeuren of minder uitgeven of
haar stem kraakte valse her meer verdienen...
Zij kon hierop niet nalaten even te schreien, en
terwijl ze daarmee nog bezig was zag ze, tot haar
Zij hield het er dus maar voor dat hij toestemde. En groote verwondering, de slanke figuur van Fred Perelaar
hij, hij had den lust en den moed niet haar tegen te verschijnen voor het tuinhekje, dit openen, door het
spreken. voortuintje gaan, hun voordeur naderen en aan de bel
trekken. Van verwondering werd, zij stil midden in een
snikje, en luisterde terwijl ze een traan, die neergleed
Plotseling werd hij zich bewust dat juffrouw Selwijn langs haar gelaat, wegveegde,
hem strak aanzag, en in haar groote droevige oogen... Zij hoorde Fred's stem vragen of juffrouw Selwijn
was het minachting, verwijt, wat hij daar meende te hier woonde en of zij thuis was, en haar moeder op
zien schitteren beide vragen bevestigend antwoorden. Toen ging de
Juffrouw Selwijn, hebt ge me verstaan? snauwde deur open en haar moeder sprak, op een toon, die vol-
juffrouw Morrels.
doening, verrassing, twijfel, verdenking en waarschu-
Het meisje wenddë zich af met een ruk en trok van wing tegelijk moest uitdrukken
de tafel, waaraan zij zat, een la open. Maar al keek ze
Daar is een heer om u te spreken, Annie. Hij heet
nu den bezoeker niet meer aan, 't was Fred als voelde Perelaar en hij zegt dat hij u vandaag op het kantoor
hij haar blik nog op hem rusten met een uitdrukking getroffen heeft en dat hij voor zaken komt.
van vragenden twijfel en verbazing... en ineens nam Zaken? Welke zaken kon bet hoofd der firma Pere
hij een besluit. Zijn mannelijke trots kwam boven, en laar te bespreken hebben met een ondergeschikte van
het besef dat er iets niet in orde was... Plotseling verliet de firma Morrels?
