ONNOOZELE BLOED
CD
a
428
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
o o NOVELLE o-o
Door E. H. UYLINGS
Hij knikte en vertrok, en meneer Smelt lachte stilletjes. Zijn gelaatsuitdrukking ging over tot verbazing toen u 'n volle kans te geven, voor ik een beslissing in andere
Dat wil zeggen dat hij toehapt, 't schaap! zei hij. hij zag dat juffrouw Morrels daar aanwezig was, richting nam.
Mooi, zei juffrouw Morrels. Ze haalde eens diep wel de laatste persoon, die hij verwachten kon aan te Dat is heel vriendelijk van u, zei juffrouw Morrels
adem en keek toen weèr 'n beetje benauwd. Hij zal toch treffen in 't privé-kantoor van den leider van deze nogal droog. Maar ge behoeft met ons geen medelijden
niets verstaan hebben? vroeg ze. firma, haar voomaamsten concurrent. Bovendien vond te hebben. Om u de waarheid te zeggen, ik geloof niet,
En wat zou dat dan nog? zei Smelt minachtend, hij de dame volstrekt niet sympathiek, hoeveel respect dat er één firma is, buiten Perelaar en Morrels, die uw
De suffer zou er geen lor van begrepen hebben, al had hij ook had voor haar handigheid in zaken. zaken ter hand kan nemen, zonder een voorbereiding
hij er bij gezeten. Ik was van plan u vanmiddag te komen spreken, van minstens een jaar. 't Is gemakkelijk, mooie plan-
Juffrouw Morrels ging zitten en schreef 'n briefje, juffrouw Morrels, zei hij, na cfen groet. Ik had niet netjes op te zetten, maar wee, als 't op doen aankomt,
ter bevestiging van haar telefoongesprek. Nauwelijks gedacht u hier te vinden. Is meneer Perelaar er? Wij hebben de organisatie voor den verkoop wij
was dit aan 'n loopjongen ter bezorging toevertrouwd Ik vrees van niet, antwoordde Smelt met klaar- alleen. Vergeet dat niet, mijnheer Jachtfeld!
of een der bedienden kwam zeggen dat meneer Jachtfeld blijkelijke ergernis. Ik heb hem gezegd dat ge komen De Duitscher aarzelde. Hij begreep, dat er wel veel
er was. zoudt maar 't schijnt dat hij behoefte had aan waars was, in 't geen juffrouw Morrels zei. Inderdaad
Dat is vroeger dan ik gedacht had, zei Smelt en 'n vloeibare verkwikking... Hij voelt zich op 'n kantoor bestond er, voor zoover hij wist, geen andere firma, die
hij keek eens, weinig op z'n gemak, naar juffrouw nog weinig thuis, geloof ik. een voldoende organisatie voor den verkoop van zijn
Morrels. Zoo, hm, deed de bezoeker, teleurgesteld en producten gereed had. En als 't ontwerp, dat hem was
O, laat me maar blijven, zei de dame onverschillig, 'n beetje- boos, en juffrouw Morrels nam aanstonds toegezonden, of eigenlijk, cp 'n beetje geheimzinnige
We kunnen hem even goed samen spreken. Ik zal zeg- 't woord. wijze," aan zijn onder-directeur privé, met dat geheim
gen dat ik op 't punt sta de zaak over te nemen. Dan Ik geloof dat ik u meteen op de hoogte moet zinnige verzwijgen van den naam! in de praktijk ver
weet hij tenminste waar hij aan toe is, als hij soms van brengen, meneer Jachtfeld. Ik heb aangeboden deze keerd uitkwam, hoe mooi 't nu ook leek dan stond
plan was aan de voorwaarden te tomen. zaak over te nemen. Ik ben hier vanmorgen gekomen hij tegenover Perelaar en Mörrels in een bijzonder
om eenige bijzonderheden te bespreken. Gé begrijpt onaangename positie.
natuurlijk, ik zeg u dit in vertrouwen... Juffrouw Morrels zag hoeveel indruk haar woorden
Fred had het kantoor verlaten, en was inderdaad in Is 'l waar? riep de Duitscher, uitermate verwon- gemaakt hadden,
n restaurant in de buurt een kop koffie gaan drinken, derd. Wil de jonge Perelaar er 't bijltje bij neerleggen? Ik zal nu weg moeten, zei ze. Ge zult nog wel
Maar vluchtig, 't Was eigenlijk niet de hoofdpijn, die O... hij zal in 'n andere carrière allicht zoo goed een en ander met meneer Smelt te bespreken hebben
hem naar buiten joeg, maar 't onrustig verlangen van maken als hier, verklaarde Smelt dubbelzinnig. en ik kan neg niet zeggen, dat ik deze zaak gekocht
zijn hart. Hij zocht, hij haakte naar *t vervolg op zijn Ik zal trachten uw belangen minstens even goed te heb. dus... Mag -ik nog deze week op antwoord
schuchtere boodschap aan An
rekenen
O zeker, antwoordde
Jachtfeld. Hij begon 't nu van
zichzelf vreemd te vinden, dat
hij zich zoo had laten inpak
ken door een voorstel, waar
van hij de herkomst niet eens
wist... Ja, ja, stellig.
Terwijl hij deze woorden
uitsprak, ging de deur open
en Fred-kwam binnen.
Schilderachtig hoekje van SteenokIcfer?eel. Rechts ziet men eene mooie monumenteele poort, dat
was destijds den ingang der oude boogschutters gilden.
Ik hoorde juist, dat ge er
al waart, meneer Jachtveld,- zei
hij opgewekt. Juffrouw Mor
rels, gij ook hier Waaraan
dank ik 't genoegen...
Ik kwam een onmiddel
lijk antwoord op mijn voorstel
vragen, zei juffrouw Morrels,
geprikkeld door zjn toon. Ik
kan werkelijk geen uur meer
wachten zonder mijn zaken
ernstig te benadeelen. Mijn
heer Jachtfeld is van zin zijn
vertegenwoordiging over te
dragen. Dat is een leelijk ding
voor u, zoowel als voor mij,
jenge man. Maar natuurlijk
kan ik mij nu slecht terugtrek
ken ik handhaaf mijn bod,
maar dan meet ge nu onmid
dellijk een beslissing nemen.
nie Selwijn. Natuurlijk had ze,
na 't openen van zijn enve
loppe, begrepen wat hij be
doeld had met zijn woorden
Als ge dit wilt aannemen
als bewijs van dankbaarheid,
zult ge me een groot plezier
doen. Natuurlijk had ze
't begrepen. Zooveel wist hij
wel van meisjes, dat ze slim
zijn
Hij was er nogal grootsch
op, dat hij haar zoo geestig
aan 't verstand had gebracht,
wat hij van zijn leven niet
onder den vorm van gespro
ken woorden had durven
brengen. Nu was 't er uit, een
rechtstreeksche vraag En
daar kon ze moeilijk iets an
ders op geven dan 'n recht-
streeksch antwoord. Misschien
lag er thuis al 'n briefje voor
hem...
Ja, daarom was hij uitge
gaan hij wou naar huis, om
te zien of er 'n brief was. Om
te kijken wat er in den brief
stond. Want hij veelde zich
er al bijna zeker van, dat zij
had geantwoord... Lieve
Fred, ik wil u graag hebben,
uwe liefhebbende Annie of
zoo iets. Of 'n stijf-deftig briefje, met de vraag of hij behartigen als de firme Perelaar, hervatte juffrouw Mor- Fred keek peinzend naar den grOnd-
nog eens kwam praten. reks* Als misschien onze voorwaarden niet aanmerkelijk Ik hoor, dat ge er aan denkt uw zaak aan juf-
Maar er was geen brief. Niets. voordeeliger zijn, zullen we dat door 'n grooteren omzet frouw Morrels te verkoopen? brak Jachtfeld 't stilzwij-
En Fred voelde zich diep verslagen, zielsverlamd. ruimschoots goedmaken. gen.
Hij begreep dat was 'n blauwtje. Slordig zijn, uitstel- O, zoo..., zei de heer Jachtfeld vaag, voelend dat Heelemaal niet, antwoordde Fred vriendelijk. Juf-
len dn zoo 'n gewichtige zaak dat kon hij niet veron- er een uitdaging in de woorden van juffrouw Morrels frouw Morrels denkt er aan mijn zaak te kaopen
derstellen van een zoo fijngevoelig en schrander meisje ]a9- We zullen daar juist over moeten spreken. Ge moet maar dat is lang niet 't zelfde.
"t kantoor of nam<^Hjk weten, dat ik van zekere zijde een voorstel Ik kan toch moeilijk koopen, zonder dat ge ver-
ontvangen heb dat grooteren omzet bij een niet hoogere koopt, is 't niet, jonge man? vroeg juffrouw Morrels.
Fred had er nu ruimschoots genoeg van, jonge man
t lijkt me uitstekend. Als ge even goed met aanmerke- genoemd te worden, en dat stond in den blik, waarmee
Onwillekeurig begaf hij zich naar de straten, waar ^ke kostenbesparing de relaties kunt uitbreiden, zal ik hij juffrouw Morrels aanzag, niet onduidelijk te lezen.
Annie vaak kwam, waar hij haar wel eens ontmoet 9raa9 verder zien..., anders is 't mijn plicht tegenover Zeer juist opgemerkt-, antwoordde hij, dat zal heel
had de gracht waar 't kantoor van Morrels was, en de aandeelhouders, op dat andere voorstel in te gaan. moeilijk gaan.
wegen die vandaar leidden naar haar woning. En toen Juffrouw Morrels en de heer Smelt keken elkaar aan, Nu dan, zei juffrouw Morrels. Ze keek Fred aan,
opeens hij had niet rondgekeken en was zich niet en ^aatste glimlachte heel even, als herhaling van verwonderd over iets nieuws in zijn manier van doen
bewust één mensch ontmoet te hebben, maar haar een vroe9er gevormde meening een truc En juf- een bewuster toon in zijn spreken, meer energie in
zag hij Annie daar liep ze! frouw Morrels knikte, bijna onmerkbaar, ten teeken dat zijn houding.
Ze keek bedroefd en bezorgd, en haar oogen waren ze er °°k zo° over dacht. Toen wendde ze zich weer Smelt vond, dat hij 't geval weer op pooten moest
rood. Fred vergat alle étiquette, sprak haar aan, liep tot ^eer Jachtfeld. zetten.
naast haar... Eerlijk gezegd, verwondert 't me, te hooren, sprak Mijnheer JachtfeJd heeft 'n inschrijving ontvangen,
Het meisje groette koel-beleefd, en antwoordde kort Xt dat iemancl audèrs dan Morrels of Perelaar in staat zei hij, van iemand, dien wij niet kennen, die de verte-
op zijn vragen. Enkel zaken werden er besproken zou ziln* uw zaken te behartigen. Mag ik u vragen, wie genwoordiging op voordeeliger condities wil voeren.
Annie's ontsiag uit den dienst der firma Morrels, en nog er zo° knaP geweest... Mijnheer Jachtfeld wou er niet op in gaan zonder ons
meer. Maar over de zaken des harten werd geen woord *k kan f u ze99en* 9a* de heer Jachtfeld ten eerst gewaarschuwd te hebben. Als hij zijn relatie met
gerept. Fred dorst niet, en hij voelde ook 't was nu antw°ord. De onder-directeur ontving het voorstel, en ons verbreekt...
geen moment voor teederheid. drong er op aan ja, 't is eigenlijk 'n beetje gek, maar O, ik heb nog niets besloten, viel Jachtfeld hem in
ik heb hem voorloopig zijn zin maar gegeven den de rede. Ik wou de zaak voor alles met u bespreken. Of
naam nog even te mogen verzwijgen. ik op dat andere voorstel inga zal er natuurlijk van
Johann Gottlieb Jachtfeld* was een groote zware man Juffrouw Morrels deed nu geen moeite meer, haar afhangen, of ze de noodige waarborgen kunnen bieden,
met een heel rood gezicht en dikke zwarte knevels, ongeloovig lachje te verbergen. Smelt, voorzichtiger, voor de uitvoering van...
Toen hij het kantoorvertrek van meneer Smelt betrad, staarde met 'n dubieus gezicht naar den zolder, 'n Beetje Die waarborgen zullen volkomen bevredigend
keek hij verdrietig en bezorgd, want hij was een per- verlegen ging de bezoeker voort zijn, bracht Fred er rustig glimlachend tusschen.
soonlijke vriend van den ouden heer Perelaar geweest Ik zal natuurlijk de noodige waarborgen vragen,
In zijn verwarring dacht hij niet aan
aan den verwachten bezoeker hij moest alleen zijn,
loopen, om te denken of zoolang loopen tot hij er niet Provisie belooft. Ik heb dat plan goed bestudeerd en
meer aan dacht... --*•-*
en vond 't erg vervelend dat de zaak nu zoo hard ach- eer ik op 't voorstel inga. Maar 't maakte op mij niet oogen aan.
De drie anderen zagen hem met groote verbaasde
teruit ging. 't Zou hem zwaar vallen de jaren-oude relatie den indruk van beunhazerij. Integendeel. Maar voor dat
te verbreken, maar hij zag geen anderen weg, wilde hij ik verder stappen doe wou ik eerst uw beide firma's
eerlijk blijven tegenover zijn aandeelhouders. Perelaar en Morrels raadplegen. Ik achtte me verplicht
Wat kunt ge daar nu van weten, snauwde juf
frouw Morrels.
Mijnheer Jachtfeld bedoelde dit, begon Smelt vrien-
