GLOBE
miëè
31=1G
3S[=1É
3®
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
DE ZIEL DER CITROEN
delijk alsof hij aan 'n klein kind 'n levensprobleem
meest uitleggen. Iemand anders heeft om de vertegen
woordiging gevraagd, en beweert dat hij 't voordeeliger
doen kan, en nu wil mijnheer Jachtfeld eerst onderzoe-
keen, of die ander wel in staat is de zaken te behartigen,
zooals t moet.
Nu dat kunnen we, is dat dan niet genoeg?
Ja, ja, dat zou genoeg zijn, stemde Smelt toe, nog
geduldiger, als wij meneer Jachtfeld dat plan hadden
voorgelegd. Maar dat hebben we toch niet...
Daar vergist ge u nu juist in, onderbrak Fred.
Dat hebben we juist wel.
Ge wilt toch niet zeggen..., begon de heer Jacht
feld. Maar hij sprak niet uit. Hij bepaalde zich er toe
Fred raadselachtig en overduusd aan te kijken.
Meneer Smelt begon te lachen, maar bleef ineens
midden in zijn lach steken, om Fred over de tafel heen
buitensporig nijdig aan te zien. En juffrouw Morrels
riep, met haar meest knarsend stemgeluid
Kletspraat!
Integendeel juffrouw, sprak Fred vriendelijk. Het
schrijven, waar meneer Jachtfeld over sprak, heb ik
opgesteld, en gezonden naar den onder-directeur, met
verzoek het meneer Jachtfeld voor te leggen, maar voor-
loopig niet te zeggen dat 't van mij kwam. We kunnen
dus nu de besprekingen op regelmatige wijze voortzet
ten vindt ge goed dat ik mijn secretaresse roep, om
aanteekeningen te maken? Hij ging naar de deur. Wilt
ge zoo goed zijn binnen te komen, juffrouw Selwijn.
Annie kwam binnen, met een cahier en een potlood
in de hand, en keek een beetje versuft, alsof ze niet
goed wist waar ze was. Fred schoof een stoel voor haar
bij de tafel en wees haar te gaan zitten.
Verontwaardigd stoof juffrouw Morrels op
Ze is uw secretaresse niet, maar de mijne! Ik heb
haar vanmorgen pas ontslagen.
Zeer juist, gaf Fred toe. En daarna heb ik haar
in dienst genomen. Ge ziet, ik heb mijn tijd goed besteed
vanmorgen. Ik heb b. v. ook de Vereenigde Confectie
fabrieken even opgebeld.
De Vereenigde Confectie-fabrieken! 't Was nu
werkelijk schreeuwen, wat juffrouw Morrels deed. Wat
moest ge daarmee?!
Ja, ziet ge, antwoordde Fred, als ge op mijn
kantoor met mijn procuratiehouder hardop zaken
bespreekt, moet 't u niet verwonderen als ik er iets van
hoor. Ge hebt met de Vereenigde Confectie-fabrieken
getelefoneerd ik deed 't vlak daarop, en ik geloof
dat ik meer resultaat zal bereiken dan gij. Zooais ge
misschien al weet, heb ik hun net zoo 'n soort voorstel
gedaan als aan mijnheer Jachtfeld. Ik kan u mededeelen
dat ik aardig gevorderd ben. Als ik er heen ga, kan ik
zoo de contracten teekenen.
Maar..., maar..., stamelde juffrouw Morrels, ge
zei dat ge even wat ging drinken...
Heb ik ook gedaan, 'n Kop koffie. Maar daar doe
ik nooit langer dan drie minuten over.
Maar het... is onmogelijk! kwam Smelt nu. Hoe
kunt ge nu genoeg van zaken weten, om zulke onder
nemingen te overzien!... En ge zei me zelf, dat ge pas
om vier uur in den nacht naar bed ging!
Nu dat klopt toch? zei Fred, steeds even vrien
delijk. Ziet ge, wendde hij zich nu tot den heer Jacht
feld, ik had 'n hoop achterstand in te halen toen ik uit
dienst kwam. Ik moest van voren af aan beginnen, en
ik heb 'n massa van juffrouw Selwijn geleerd, boekhou
den en zoo. Toen ik eenmaal thuis was in de getallen
ging de rest heel gemakkelijk. Zooals meneer Smelt zegt
zat ik tot vier uur half vijf op, om plannen uit te wer
ken en de details van de zaak te bestudeeren.
Ik dacht dat ge kaartte of danste of biljartte.,
gromde Smelt.
Dan hebt ge toch heusch yerkeerd gedacht. Ik heb
aardig hard gewerkt, eerst aan de plannen en toen aan
de uitvoering. Ik heb al 'n paar aardige contractjes bin
nen met de Vereenigde Confectie-fabrieken is 't ook
zoowat in orde, en nu volgt meneer Jachtfeld, hoop ik.
Meneer Jachtfeld, riep juffrouw Morrels er tus-
schen, met een van opwinding schelle stem, ik wil al
onze provisies met de helft verlagen!
O zoo, zei Fred. Ja daar kan ik niet tegenop.
Juffrouw Morrels moet natuurlijk zelf weten of ze voor
niets wil werken wij kunnen ons dat niet veroor
loven. Ook al niet in 't belang van meneer Jachtfeld, die
van 'n ongezonde manier van zaken doen op den duur
ook geen voordeel kan hebben. Maar daar hoef ik niet
op in te gaan mijnheer Jachtfeld zal zelf wel beslis
sen of hij u aan uw woord wil houden.
Ik denk er niet over, zei de Duitscber. Meneer
Perelaar, ge schijnt bijzonder veel handigheid en ener
gie te bezitten. Hoe kwaamt ge dan toch op 't idee uw
zaak aan juffrouw Morrels te verkoopen?
Ik kwam niet op 't idee, antwoordde Fred, 't Was
heelemaal haar eigen idee.
Juffrouw Morrels had den onnoozelen bloed nog
nooit erg hartelijk aangezien, maar zooals ze hem nu
aankeek dat was nog nooit vertoond. Ze had haar
zaak dien éénen morgen bijna de helft zien achteruit-
EIN DELIJK ZAL HET WITTE BROOD ons
zeer smakelijk lijken, gebruikt met de koffie met
chicorei Trappisten Vincart. 384
ON&llAND IN WOORD EN BEELD
gaan, en de vrees was niet ongegrond, dat de andere
helft zou volgen, als ze niet heel erg oppaste. Zonder
nog een woord te spreken, zonder iemand aan te zien
en trillend als 'n juffershondje, keek zijn jongen patroon
smeekend aan.
Meneer Smelt, zei Fred langzaam, ge zijt heel lang
in de zaak, en ik kan iets vergeven omdat ge u miskend
voelde. Ge kunt dus blijven als ge wilt. Vader schreef
me in een van zijn laatste brieven, dat ge 'n uitstekende
kracht zijt als ge onder voortdurende leiding van den
patroon stond. Ik hoop dat dit waar zal blijken.
Overweldigd door een blij gevoel van opluchting,
dat hem bijna tot kinderachtigheden dwong, viel Smelt
terug in zijn stoel, en bedekte zijn gelaat met de han
den. Fred wendde zich tot den heer Jachtfeld.
Mischien zouden we nu 'n paar details kunnen
bespreken, stelde hij voor...
Meer dan 'n uur later, na een druk gesprek over vele
dingen, stond de heer Jachtfeld op om te vertrekken.
Hij scheen bijzonder in z'n schik te zijn.
Ik verwacht mooie resultaten, besloot hij, al
droomend van hooge dividenden, die hij op de vol
gende vergadering aan zijn dankbare aandeelhouders
zou kunnen toezeggen. Ik feliciteer u, meneer Perelaar.
Voor uw korte practijk hebt ge een bijzonder goeden
kijk op de dingen. Uw vader had een groot talent voor
cijfers; ge schijnt dat te hebben geërfd, en misschien
nog in hoogeren graad.
429
Och, ik weet niet..., in ieder geval ben ik blij dat
ge er zoo over denkt, zei Fred, even blozend. De hoofd
zaak is dat ik den boel goed én stevig heb aangepakt.
Ik moest trouwens wel. Als ge u heelemaal op één ding
gooit, moet ge 't op den duur wel baas worden, diunkt
me, talent of niet. En ik heb veel geleerd van 'n bijzon
der goede leerares. Ik kan zonder overdrijving zeggen
wat ik van zaken weet heeft juffrouw Selwijn me
geleerd.
De Duitscher keek nu natuurlijk naar juffrouw Sel
wijn, en zag dat ze heel bleek was, en dan langzaam
maar terdege rood werd. Mijnheer Jachtfeld grinnikte
genoegelijk.
Nu, zei hij, dan feliciteer ik juffrouw Selwijn met
haar leerling en u met uw onderwijzeres.
Toen grinnikte hij nog eens en vertrok.
Fred sprak zijn nieuwe secretaresse aan, achteloos
alsof ze reeds jaren in zijn dienst was.
YZal wel goed zijn dat we een memorandum van
uw aanteekeningen maken, juffrouw Selwijn. Wilt ge
even meekomen? Ik wil de aanteekeningen eerst even
doorzien.
Ze kwamen in Freds werkkamer 't privé-kantoor
van den directeur. Maar nauwelijks was de deur dicht,
of juffrouw Selwijn brak in tranen uit.
Nu wat krijgen we nu? riep Fred verlegen.
Juffrbuw Selwijn huilde als 'n kind.
Ik heb... bijna niets opgeschreven... niets behoor-
(Zie vervolg bladz. 431.)
in goede instellingen wordt enkel Globe
geschonken, maar mijdt U voor na
maaksels in tweede rang huizen
I
