GLOBE
n
Eé=jg
a se
Verfrisschend, uitnemend
fijn van smaak, onverge
lijkbaar om zijne zuiver
heid, is Globe de uitge
lezen drank voor ieder
die aan sport doet.
DE ZIEL DER CITROEN
31
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
445
Toen hij zich voor het diner kleedde bezag hij zich
zelf critisch in den spiegel. Zijn gezicht was jong en
frisch, iets meer gekleurd dan gewoonljk en zijn oogen
schitterden als blauwe sterren.
Gelukkig zal niemand het in zijn hoofd krijgen,
me voor haar man of verloofde, of zelfs voor haar
vriend aan te zien, dacht hij met voldoening.
Gedurende den maaltijd doorstond' hij een nog groo-
tere beproeving dan des middags. Miss Mac Dean
praatte hard en zonder ophouden en hij ergerde zich
hoe langer hoe meer aan haar accent. Hij voelde zich
jongensachtig en verlegen en hield1 zijn oogen met de
lange, omgebogen wimpers bijna voortdurend op zijn
bord gericht. Aan het dessert nam zij een knop van
roode rozen, die tusschen hen in op tafel stondjn en
boog zich voorover, om de bloem in zijn knoopsgat te
steken. Hij voelde, dat zijn gezicht gloeiend rood werd
en toen hij de oogen opsloeg ving hij den blik van een
ander oogenpaar, dat vol lachtlust en verbeten spot op
hem rustte. Het waren diepe, lachende grijze kijkers en
behoorden aan een meisje, dat vanaf eenigen afstand
naar hem keek. Hij vermoedde, dat zij hem uitlachte en
het dreef hem bijna de tranen naar de oogen van boos
heid en schaamte. Hij had gevreesd, dat hij na het diner
nog langer beproefd zou worden met miss Molly's gezel
schap, maar ze zeide hem, dat ze zich in haar hamer
terug wilde trekken.
Langzaam liep hij den tuin in. Hij wist niets beters
te doen en vervloekte inwendig de omstandigheden, die
hem dit avontuur op den hals hadden gehaald.
Plots zag hij dicht bij zich op een bank het meisje
met de grijze oogen zitten, en voor hij recht wist wat
hij deed, had hij haar aangesproken.
Waarom lachte ge me uit? vroeg hij op den man
af. Er kwam een guitige glans in haar mooie oogen.
Pardon, ik lachte u niet uit, antwoordde zij in zui
ver Engelsch. Het leek me alleen zoo grappig hoe die
oude, dikke dame vandaag aan zoo een knappen cava
lier kwam.
Vondt ge me werkelijk een knappen cavalier?
vroeg hij gevleid.
Ach, vergeleken bij haar is iedereen knap, zei ze
onverschillig. Weg illusie!
-- Zijt ge eene Engelsche? vroeg hij daarop.
Neen, eh... ik kom uit... eh... Amerika.
Ach. Mag ik me aan u bekend maken, Leo West.
Ze lachte en zag hem in de oogen.
Wilt ge me uw naam niet zeggen? vroeg hij, ter
wijl hij zich naaT haar overboog.
Ze aarzelde een oogenblik, toen zei ze, terwijl ze de
oogen neersloeg
Ik heet... Jenny Bake.
O, zei hij, zult ge niet boos op me zijn, als ik naast
u ga zitten en wat met u praat. Het zal me goed doen
na dezen vreeselijken dag.
Toen Leo West dien avond naar bed ging, was er
iets dat hem zeide dat zijn bezoek aan A... toch niet een
totale mislukking was geweest. .Hij besloot, dat de tuin
met rozen en het landelijk hotelletje toch te aantrekke
lijk waren, om zoo spoedig weer te verlaten. Hij moest
in Godsnaam miss Molly dan maar op den koop toe
nemen.
Dien nacht droomde hij voor het eerst van zijn leven
van een paar meisjesoogen, twee diepe, grijze kijkers,
met een zonnigen lach erin.
Dagen gingen voorbij en Leo moest zich bekennen,
dat het gelukkige dagen voor hem waren. Hij gebruikte
dagelijks de maaltijden met miss Mac Dean, maar ver
der zag hij haar weinig. Den overigen tijd wijdde hij
bijna onverdeeld aan Jenny Bake, het meisje met de
grijze oogen. Hij wandelde met haar, hij tenniste en
roeide met haar en als ze niet bij hem was, verlangde
hij naar haar. Hij wist, dat'hij aan haar dacht op een
manier, waarop hij nog nooit aan een enkele vrouw
gedacht had en langzaam aan ontstond de zekerheid in
hem, dat hij wanhopig verliefd op haar was geworden.
Hij aanbad den glans van haar oogen en de blanke
frischheid van haar mooi gezichtje; en hij wilde haar
dit alles zeggen. Wat kon hém Molly Mac Dean, wat
ter wereld kon hem zijn oom en diens armzalig half mil-
ilioen schelen, als hier zijn kans op geluk lag!
Op een dag vertelde ze hem, dat zij den volgenden
morgen vertrok, daar haar vacantie ten einde was.
Ze lag in een hangmat tusschen twee oude appelboo-
men en schommelde zacht heen en weer. Nog nooit had
hij haar zoo lief en aantrekkelijk gevonden als op dit
oogenblik. Hij verlangde ernaar zijn armen om haar
heen te slaan en haar dicht tegen zich aan te trekken.
Hij voelde zijn hart bonzen en sloeg zijn oogen neer,
om de ontroering te verbergen, die deze eerste, groote
hartstocht in hem wekte.
Ik zou wel eens willen weten waaraan ge denkt,
zei ze na een poosje, toen hij niet antwoordde.
Hij sloeg zijn oogen naar haar op en zei
Ik zat er over te piekeren, waarom ik eigenlijk
hier gekomen ben en hoe mijn zending veranderd is.
EINDELIJK ZAL HET WITTE BROOD ons
zeer smakelijk lijken, gebruikt met de koffie met
chicorei Trappisten Vincart. 334
Daarna vertelde hij haar de geheele geschiedenis van
zijn oom en Molly Mac Dean en hoe hij er van het
begin af aan het land aan had gehad. Ze luisterde stil
met een zacht licht in haar grijze oogen. Op het eind
vroeg ze
En zijt ge werkelijk niet van plan met juffrouw
Mac Dean te trouwen, ook al verliest ge er een haJf
millioen mee?
Neen, want ik heb veel meer lust met u te trou
wen, riep hij jongensachtig. Hij was opgesprongen en
stond nu vlak voor haar hangmat. De zon scheen in zijn
stralende blauwe oogen en op zijn geheele gezichj lag
een uitdrukking van hoop en overmoed. Het. meisje in
de hangmat moest zich bekennen, dat hij er werkelijk
bijzonder aantrekkelijk uitzag. Hij boog zich over haar
heen;'
Zoudt ge willen liefste? vroeg hij zacht. Ze voelde
zijn lippen, die haar wang aanraakten en wendde haas
tig haar gezichtje af.
Ik moet u iets bekennen, fluisterde ze. En misschien
wilt ge me daarna niet meer hebben. Ik ben niet Jenny
Bake uit Amerika.
Wie zijt ge dan? vroeg hij in uiterste verbazing.
Zij wachte even, toen, terwijl ze hem recht in de
oogen zag, zei ze
Ik ben Molly Mac Dean.
Hij wilde iets vragen, maar ze liet hem geen tijd
daartoe.
Ik haatte de heele geschiedenis even erg als gij,
zoodra ik er van hoorde door uw oom. Ik dacht dat ge
me wilde trouwen, om het geld te krijgen; daarom haatte
ik u ook in gedachten en ik besloot u van het begin af
iedere gelegenhéid te ontnemen. Tot ik opeens op het
gedacht kwam u nog erger, te straffen en voor goed te
genezen. De Molly Mac Dean, die gij hebt leeren ken
nen, is miss Bake, mijn kamenier en chaperonne, die ik
overhaalde tijdelijk mijn rol te spelen. Ik meende, wel
te mogen aannemen, dat ge haar voor al de millioenen
ter wereld niet ten huwelijk zoudt vragen. Ik was
natuurlijk nooït van plan mezelf aan u bekend te maken.
Maar nu, maar nu... Zeg Leo, zijt ge erg boos op mij?-
Ik kende u immers niet en...
Hij liet haar niet uitspreken. Hij nam haar frisch
gezichtje in zijn handen en legde zijn wang tegen de
hare.
Liefste, zei hij met een wondere, zachte teerder-
heid in zijn stem, we zullen hier nooit weer over spre
ken. Geld of geen geld, wat doet het er toe. Gij en ik
hebben elkaar gevonden en dat is de hoofdzaak.
DE LAATSTE VERSTANDIGE WOORDEN
De patiënt was zeer ziek en de dokter, die hem on
derzocht had, droeg de verpleegster op, hem dien nacht
nauwlettend te verzorgen en op alle symptomen te let
ten. Den volgenden morgend vroeg dë dokter de ..ver
pleegster, hem precies te zeggen, hoe de patiënt geweest
was.
Nu dokter, ge waart gisterenavond pas de kamer
uit, toen hij zei Wanneer zei de oude idioot, dat hij
terug zou komen En dat waren de laatste verstandige
woorden, die hij gesproken heeft.
In goede instellingen wordt enkel Globe
geschonken, maar mijdt U voor na
maaksels in tweede rang huizen.
