a a WINTER n k
702
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
Deze zeldzame foto dagteekent van 19 Januari 1867 en stelt België voor die
de ongelukkige Prinses Charlotte onder hare hoede neemt op het oogen-
blik dat Keizer Maximiliaan in Mexico te recht gesteld wordt.
Winter, winter, booze winter.
Woedt gij weder overal.
Dat de late bloemen breken
En verflensen in het dal
De ander staarde hem aan en trachtte tevergeefs te
spreken. Hij stond van den stoel op en strompelde naar
den arts toe.
And-rena-lin, hijgde hij.
Dr. Parker Dobson begon een vaag vermoeden te
krijgen van deze eigenaardige omstandigheden en van
de wijze, waarop deze vreemde patiënt hier in zijn labo
ratorium was binnen gedrongen.
Voor zoover ik begrijpen kan, verwacht gij van
mij, dat ik u een injectie met andrenalin zal geven 7 Al
vorens ik echter tot iets dergelijks overga, zou ik toch
gaarne weten hce ge hier binnen gekomen zijt, en wat
dit alles te beteekenen heeft. Gaat u alsublieft weder
zitten en...
En nu snel of ik schietschreeuwde de asthma-
lijder, terwijl hij een dreigende beweging
met de revolver maakte.
Ook goed, antwoordde de dakter, ter
wijl hij zich omkeerde. Hier heb ik niets;
ik zal beneden een en ander halen. Tege
lijkertijd liep hij naar de deur.
O neen, daar komt niets van in. Ik
zal met u mede gaanzeide de inbreker
met zijn wapen dreigend.
Te zamen gingen zij beneden naar het
studeervertrek. De asthmalijder leunde,
zwaar hijgend, op den dokter, doch hield
intusschen zijn wapen steeds schietvaardig.
Beneden in de kamer liet de inbreker zich
behagelijk op een stoel neervallen, terwijl
de dokter het licht ontstak en den haard
een weinig oppookte. Het gezicht van de
rommelige tafel scheen Dr. Dobson zeer te
amuseeren. Hij liet een zacht, sarcastisch
lachje hooren, terwijl hij de medicijn en
een injectiespuit uit zijn laboratorium haal
de. Hij plaatste deze kalm op de tafel en
zette zich neer in een clubfauteuil tegen
over den inbreker, terwijl hij een groot
lijvig boekdeel van zijn schrijftafel geno
men had. Een kort oogenblik staarde hij
naar den man tegenover hem, die als het
ware vocht om lucht.
Ik zal eens even zien, of uw sympto
men, begon hij, overeenstemmen met de
gegevens van dit uitstekend werk. Uw ge
val interesseert mij namelijk ten zeerste. Ik
heb wel sinds de laatste 10 jaren van mijn
practijk geen dergelijk hevig geval van
asthma aangetroffen. Bovendien ben ik
van oordeel, dat de wijze, waarop de me
dische hulp voor uw geval ingeroepen
wordt, zeer origineel is. Voor zoover ik
mij kan herinneren is mij zulks nog nooit
overkomen.
Hij scheen intusschen de betreffende pa
gina in het boek gevonden te hebben en
begon hardop te lezen
Bij acute aanvallen der kwaal moet de
oorzaak zeer vaak gezocht worden in het
feitr dat de lijder kort te voren een zeer
zwaren maaltijd heeft gebruikt, en wel spe
ciaal, indien de patiënt zoo onverstandig is
geweest dit te doen nadat hij te voren in
de buitenlucht vertoefd heeft.
Mijn waarde, zeide hij op de tafel
wijzende, waarom hebt gij Chambertin ge
dronken En ik zie, dat ge nog Stilton
kaas op den koop toe gegeten hebt Nu,
nu.
Andren..., hijgde de ander.
-Een enkel oogenblik, antwoordde de
dokter vriendelijk; ik moet mijn diagnose
vaststellen. En daarbij moet ik nog eenigs-
zins voorzichtig zijn. Zooals ge waarschijn
lijk weet, ben ik eigenlijk chirurg en geen
arts. Hij nam zijn beek weder ter hand en
las kalm verder. Verschillende medicijnen
kunnen aangewend worden om de kwaal te verdrijven.
Inhalatie van etherbromide, hm Dat lijkt me niet zoo
bijzonder geschikt.O wacht, hier is het
Indien de patiënt voldende sterkte van hartspieren
heeft, kan eene andrenaline injectie in groote hoeveelheid
©ogenblikkelijk verlichting geven. Waarschijnlijk bedoelt
ge dat?
En snel, schreeuwde d'e inbreker woedend, terwijl
hij nu weder het pistool naar Dobson ophief.
Indien zulks onder de gegeven omstandigheden
niet onmiddellijk helpt, ging de ander onverstoorbaar
voort, zal de lijder sterven ten gevolge van dyspnoea.
Dat beteekent beklemdheid der ademhalingsorganen,
zeide hij, terwijl hij het boek sloot, en dit is ook niet zoo
heel erg, want daar sterven we tenslotte allen aan.
Maakt uw arm even bloot
De dokter maakte de injectiespuit steriel in een vlam
van een spirituslicht en vulde het.
O, maakt u niet ongerust, het is werkelijk adre-
JSaline, zeide de dokter, toen hij zag, dat de man keek,
su<kt of het etiket der flesch vermeldde.
aaT oen de inspuiting verricht was, informeerde hij
lachend
Dat doet u zeker goed. is 't niet 1
9aativ ander knikte bevestigend. Zijn ademhaling werd
trok c wee, ncrmalei en rustiger.
het bl
De dokter reinigde de injectiespuit en merkte nog
steeds onverstoorbaar op
Gij zijt de eerste patiënt, dien ik behandelde, ter
wijl men mij- de loop van een revolver onder mijn neus
hield.
De inbreker maakte een zwak gebaar. De asthma-
aanval was zeer klaarblijkelijk voorbij, althans te oor-
deelen naar de zeer normale ademhaling, doch nu sche
nen zich zekere andere symptomen voor te doen. De
greep, waarmede hij zijn pistool vasthield werd minder
vast. Zijn lichaam zakte weer ineen.
Neemt het mij niet kwalijk, merkte de dokter glim
lachend op, maar is het onbescheiden om naar uwe
eigenlijke bezigheden te vragen, Mt. Jones Zijt gij
dominee-inbreker ofwel een inbreker-dominee Het is
voor mij zeer raadselachtig. Zijt ge in uwe onderneming
geslaagd, vervolgde hij. In ieder geval geef ik toe dat
ge uwe partij enkele dagen geleden schitterend gespeeld
hebt. Ik koesterde in 't geheel geen achterdocht, en
De ander negeerde zijn opmerkingen totaal en nadat
hij even zijn horloge vergeleken had met de pendule op
den schoorsteenmantel, zeide hij
Het is tijd voor mij. Ik zaJ nu tot mijn spjit geen
gebruik meer kunnen maken van uwe gewaardeerde
gastvrijheid.
Op gevaar af, dat ge mij nog steeds nieuwsgierig
vindt, moet ik u vragen of ge de juweelen gevonden
hebt zeide Dr. Dobson.
Zijn bezoeker gaf geen antwoord, doch probeerde op
te staan, hetgeen hem nogal eenige moeite kostte.^
Och zoo, merkte Dr. Dobson op, voelt ge u nog
iets zwak. Gaat u gerust weer zitten. Ik heb absoluut
geen haast.
Doodstil zaten de beide mannen ruim meer dan een
kwartier tegenover elkander. De dokter bestudeerde met
al zijn aandacht het gelaat en de houding van alen als
dominee verkleeden inbreker.
Hebt ge de steenen gevonden vroeg hij tenslotte
nogmaals.
De inbreker greep naar de kleine lederen tasschen
die naast zijn stoel stonden.
Ik heb ze gevonden, antwoordde hij. maar waar-
Winter, winter, ruwe winter.
Kent gij toch geen ander lied.
Dan de klacht van bitter scheiden.
Dan den toon van zielsverdriet
schijnlijk zal het u zeer verrassen te vernemen, dat ik u
zal voorstellen niet alles mede te nemen. Door uwe
prompte behandeling hebt ge mij uit een zeer benarde
positie gered en gij zult ervaren, dat ik niet minder dank
baar ben als ieder ander mensch. Hij plaatste de kof
fertjes op de tafel en vervolgde, terwijl hij den inhoud
over de tafel uitspreidde
Ik wil u namelijk voorstellen, dat ge uit den inhoud
van iedere koffer een exemplaar kiest, dat ge kunt be
houden. Ik ben ervan overtuigd, dat ge natuurlijk de
grootste en kostbaarste steenen zult uitzoeken, maar ik
zal daar absoluut geen bezwaar tegen maken, daar ik
de kleinere steenen toch gemakkelijker kwijt kan raken,
terwijl de verkoop der groote exemplaren toch steeds
een zeker gevaar voor mij medebrengt. Wanneer ge er
geen bezwaar tegen hebt, zal ik u daarna
binden met het touw, dat ik in mijn zak
heb.
Ik mag niet anders zeggen, dan dat
uwe handelwijze zeer gentlemenlike is,
mompelde de dokter, terwijl hij onverschil
lig met zijn vingers op de tafel trommelde
en de ander de juweelen sorteerde op het
tafelkleed.
Welnu, Mr. Dobson, gaat uw gang,
zeide hij, toen hij klaar was. Maar denk
er goed aan, dat ik nog steeds mijn pis
tool heb, zeide hij.
De arts boog zich over de juweelen en
koos hier en daar een exemplaar eruit, dat
hij dan bedaard terzijde legde.
Toen de inbreker weder sprak, bemerkte
Dobson met genoegen, dat hem dit schijn
baar eenige moeite kostte. Zijn bewegingen
schenen langzamer te gaan en hij merkte
op, dat zijn oogleden zich half sloten. Hij
wachtte nog enkele minuten en liep toen
langzaam naar den haard, waar de inbre
ker stond en keek zijn bezoeker vriendelijk,
glimlachend aan.
Hm. Mr. Jones, begon hij, uw bezoek
hier heden nacht zal, naar ik vrees, wel
zeer teleurstellend voor u blijken te zijn.
Gij forceerde mijn brandkast en eigende u
mijn juweelen toe. Ge soupeerde zoo rij
kelijk, dat deze onverstandige zet u een
-waren, acuten aanval van asthma veroor
zaakte, waaronder ge bijna bezweekt; en
nu, na al deze moeite te hebben veroor
zaakt. zult ge nog mijn huis moeten verla
ten met achterlating van mijn collectie.
Zelfs meen ik te mogen veronderstellen,
dat de terugkeer naar uw eigen huis wel
een aanmerkelijken tijd uitgesteld zal wor
den. De telefoon is in de hall, en...
Met een zachten kreet strekte de inbre-
'kèr zijn hand uit naar zijn pistool, dat hij
op den schoonsteenmantel had gelegd, maar
kon het niet meer grijpen en zijn hand viel
zwaar langs zijn -zijde.
Ha, ha, vriendje schreeuwde de dok
ter met een kreet van triomph, toen hij
grimmig den man voor hem aankeek.
Ik was zoo vrij een weinig hyoscine,
een medicijn waarmede ge waarschijnlijk
onbekend zijt, bij de andrenaline te voegen.
3ver een minuut, denk ik, zult ge geen vin
ger meer kunnen verroeren. Ik zal nu de
politie maar opbellen, vindt ge niet?...
O. DIE JEUGD
Jonge man, zei een oud heer, toen ik op
uw leeftijd was, meende ik ook alles te weten,
maar nu ben ik tot de conclusie gekomen, dat
maar zeer weinig weet.
Goede hemel, riep de jonkman, hebt ge daar zoo
lang werk over gehad Dat zag ik dadelijk wel aan u.
Winter, winterkoude winter.
Blaast gij al het loover weg.
Dat voorheen de boomen sierde.
En de struiken in de heg
1927
Th: Sevens.
