ONS LAND IN WOORD EN BEELD
757
zijt in staat, het geduld van heiligen uit te putten
,,En niemand heeft jou er ooit van beschuldigd,
een heilige te zijn, beste Jack," verzekerde mevrouw
Feitham hem met haar beminnelijksten glimlach.
„Hoe lang blijft Nora weg?"
„Ik weet het werkelijk niet. Zij heeft geschreven
op een advertentie, waarin een onderwijzeres aan
een muziekschool werd gevraagd en ik denk, dat.."
Jack slaakte een uitroep, dien mevrouw Feitham
veinsde, niet te hooren.
„Muziekschool Om onderwijs te geven aan een
aantal bengels...."
„Het zijn meisjes, beste Jack."
„Doet er niet toe Ik heb nog nooit iets zoo
schandaligs gehoord En denk je nu soms dat ik
dat zal toelaten
„Ik ziet niet in hoe je het zult kunnen verhin
deren," merkte mevrouw Feitham op, terwijl zij
droevig het hoofd schudde. „Ik zou wel eens graag
dengene willen zien, die Nora zou verhinderen, iets
te doen waartöe zij eenmaal had besloten Zij is
een heel goed meisje, maar ik geloof dat zij niet
gemakkelijk is, en daarom beklaag ik den man die
haar echtgenoot zal worden, wie dat ook moge zijn."
Jack staarde haar woest aan, en mompelde op
nieuw iets wat zij niet verstond.
„Er komt in elk geval niets van in," zeide hij. „Ik
wil niet hebben dat zij onderwijs geeft aan eenlveet-
ik-wat-voor-schopl. De heele zaak is idioot, en als
zij komt, dan zai ik..
„Haar slaan veronderstelde mevrouw Feit
ham. „Dat heb ik nog niet geprobeerd, ofschoon
ik er dikwijls lust toe gevoelde. Maar ik hoor haar
aankomen, dus laat haar verder maar aan jou over.
Maak het niet al te bont
Zij verliet het vertrek en eenige oogenblikken
later trad Nora binnen. Zij.zag er bleek en moe^iit.
Die bleekheid maakte echter spoedig plaats vmor
een blos, toen zij zag, wie de bezoeker was zij bkef
een enkel oogenblik aarzelend staan, toen trad zij
me uitgestoken hand en een vriendelijken glim-
lacn op het gelaat op hem toe.
„Ik hoorde stemmen toen ik de trap opkwam,"
zeide zij, „en het was alsof twee personen twistten,
daarom dacht ik dat Mabel 'n beetje ruzie had mei
onzen huisheer. En nu is u het."
„Ja, ik ben het," zeide Jack. ..Luistereens, Nora,"
hij ging tusschen haar en de* deur staan, schijn
baar bevreesd dat zij zou pogen, hem weer te ont
snappen „ik ben gekomen om de zaak tusschen
u en mij uit te maken.A'
„O, wil je ruzie met mij maken vroeg zij liefjes.
„Ja, dat wil ik Zooeven heb ik Mabel eens gezegd
waar het op stond, en
„En nu ben ik aan de beurt Dat is prettig."
Jack grijnslachte om die scherts, maar zijn gezicht
herkreeg spoedig de strenge uitdrukking van even
tevoren.
„Ik heb vanmorgen lady Blanche ontmoet," zeide
hij veelbeteekenend, „en zij heeft mij alles verteld
Nora pardon, miss Norton ik zou graag ant
woord willen hebben op één vraag en dan moet u
niet zeggen, dat ik het recht niet heb, die vraag te
stellen, want ik kan spoedig bewijzen, dat ik dat
recht wèl heb Ik wilde u dan vragen, of u uw ver
loving met lord Ferndale hebt verbroken om dat
drommelsche testament, of omdat u niet van
hem hield
Nora antwoordde niet dadelijk eenigszins zenuw
achtig plukte zij aan den zoom van haar mantel.
Toen antwoordde zij met neergeslagen oogen
„Omdat ik.... ik niet van hem hield."
„Dat is in orde zeide Jack met een vreugde in
zijn stem. die bijna onnatuurlijk was. „Ook lady
Blanche zei, dat dat de reden was, maar ik wilde
het liever uit uw eigen mond hooren, omdat.als
dat andere de reden was geweest, ik den moed niet
zou hebben gehad om te zeggen, wat jk nu ga zeg
gen." Hij zweeg een oogenblik alsof hij al zijn krach
ten voor den aanval wilde verzamelen toen zeide
hij „Nora, ik heb je lief. Ik bemin je reeds vanaf
het oogenblik, waarop wij elkaar buiten het hek van
het Chertson Park ontmoetten. Op dien avond ben
ik tot over de ooren op je verliefd geworden, en ik
heb sedert dien niet opgehouden, je te beminnen.
Er zijn oogenblikken geweest, toen wij samen op de
Hall waren, dat ik groote moeite had om mijzelf
te beheerschen, om je niet te vertellen, dat, als ik jou
niet kreeg, ik mezelf zou gaan begraven op de Noord
pool, of minstens dienst zou nemen bij de marine."
Er heerscjite eenige oogenblikken stilte toen vroeg
zij, heel zacht, maar toch duidelijk verstaanbaar
„Als je mij Iiefhadt, Jack, waarom heb je dat dan
niet eerder gezegd
Jack streek met zijn hand door zijn haar en staarde
haar perplex aan.
„Waarom niet? Begrijp je dat niet? Ik, die zoo
ongeveer nergens toe diende, die niets bezat en
nauwelijks mijn eigen kostje kon verdienen.... jij,
met Chertson Hall en al het geld dat wijlen mijn
vriend heeft nagelaten.een van de rijkste vrou
wen in geheel Engeland Hoe kon ik je dan vragen
Maar dat komt er nu niet meer op aan," zeide hij
met een handgebaar, alsof hij heel het verleden wilde
wegvagen. „Ik heb 't je nu verteld, en wil nu graag
je antwoord hooren. Toe Nora, laat het „ja" zijn
„En toch is het „neen", Jack," zeide zij fluisterend.
Jack's gelaat verstrakte en hij staarde haar aan -
alsof hij zooeven zijn vonnis had hooren voorlezen,
waarbij hij tot eenige jaren tuchthuisstraf werd
veroordeeld.
„Is het „neen"?" zeide hij met heesche stem.
„Je houdt dus niet van mij Dat.dat spijt mij
Ik weet wel dat ik het recht niet had om te denken
dat je wèl van mij hield, maar.. och, in romans
gebeurt het zoo dikwijls dat liefde wederliefde wekt,
en ik hoopte.
„Bovendien," viel Nora hem in de rede, „moet je
eens bedenken, welk een 'verschil er tusschen ons
bestaat. Ik ben een arm meisje, dat niets in de wereld
beteekent, dat zelf moet zien te zorgen voor haar
levensonderhoud.. terwijl u in herbezit zijt van
Chertson Hall, het vermogen van wijlen den heer
Chalfont, om maar te zwijgen over de erfenis van
den een of anderen graventitel."
Jack mocht op sommige punten 'n beetje dwaas
zijn, hij was toch verstandig genoeg om rond de
tafel te loopen en zijn meisje stevig in de armen
te sluiten.
Een enkel oogenblik bood zij weerstand, haar
handen gedrukt tegen zijn breede borst, maar weldra
verborg zij haar hoofdje tegen zijn schouder en zij
verzette zich niet meer, toen hij haar hoofd ophief
en haar feeder kuste.
„Vind je zelf niet dat je een erg domme man
bent vroeg zij qa een poosje. „Dacht je dan dat
ik minder trots bezat dan jij Ik vond het heel
leelijk van je, Jack."
„Dat was het ook," gaf hij zonder aarzelen toe.
Hij zou op dat oogenblik alles hebben willen toe
geven, waarvan zij hem beliefde te beschuldigen
„En daarom was je zeker ook zoo koel tegen mij,
toen ik je feliciteerde met je verloving
Zii boog even het hoofd, maar hief het spoedig
weer op en de blik van haar heldere oogen ontmoette
den zijnen.
„Neen, Jack, ik moet bekennen dat er een andere
redëp was. Het is zeer pijnlijk voor mij, maar ik voel,
dat ik het bekennen moet, dat is tegenover jou niet
meer dan eerlijk. Ik was zoo koel tegen je, omdat
ik meelde, dat je.dat je van Maud Delman hield,
en en er met haar van door was."
Jack hield zijn verloofde op armslengte van zich
af en keek haar met gefronste wenkbrauwen aan.
Hij lachte niet, en zweeg geruimen tijd toen zeide
hij zeer ernstig
„Nu begrijp ik het, Nora. Neen, geen enkel oogen
blik heb ik werkelijk liefde gekoesterd voor Maud
Delman. Ik heb gedaan wat ik kon, om haar aan het
tooneel te helpen.. 'n paar maal heb ik haar in
Londen ontmoet, zelfs eenmaal met haar gesoupeerd
in een restaurant.
„Dat weet ik, dat heb ik gehoord," fluisterde Nora
rouwmoedig. „Maar bovendien geloofde die arme
Fleming het ook, en die heeft het mij' verteld."
„En je hebt het geloofd.... tot hoelang?"
vroeg hij.
„Tot dien avond op het eiland.toen jij en zij -
elkaar ontmoetten."
„Maar toen hebben wij daarover toch niets ge
zegd Hoe wist je het dan
Zij glimlachte, als iemand die volkomen begrijpt
wat voor een ander een raadsel is. „Door den toon
waarop je tot haar sprak.dat was voor mij vol
doende."
Jack schudde eenige malen het hoofd als bewijs
v.an zijn bewondering voor zulk een scherpzinnigheid.
„Toen ik je toon hoorde, wist ik onmiddellijk dat
Fleming en ik, en ook al de anderen die het gedacht,
mochten hebben, zich hadden vergist. En o, Jack,
ik had zoo'n vreeselijke spijt, ik schaamde mij zoo,
omdat ik je verkeerd had beoordeeld Al was er dan
ook wel eenige verontschuldiging, want.och, dat
arme meisje! Ik geloof dat zij heel veel van je houdt
Jack bloosde tot achter zijn ooren, maar toch
schudde hij het hoofd en lachte.
„O, maak je daarover maar niet ongerust," zeide
hij. „Dat is wel in orde hoor Zij heeft misschien wel
eens gedacht.. och, laten we er maar liever niet
over praten Het eenige waar Maud werkelijk veel
van houdt is haar beroep.... het tooneelleven en
wat er bijkomt."
„Maar waar moeten we dan over praten vroeg
Nora met een voor haar geheel nieuwe, lieve gehoor
zaamheid.
„Over ons zelf natuurlijkantwoordde Jack
zonder aarzelen, alsof er geen enkel ander onderwerp
te bespreken viel. „Wanneer zullen wij trouwen,
Nora Morgen Ik heb geen dringende zaken, en
het is heerlijk weer om een reisje naar de Italiaansche
meren te maken. Wat denk je ervan
„Ik heb er niet het minste bezwaar tegen, liefste,"
fluisterde zij, „maar als je Mabel tot wanhoop wilt
brengen, dan moeten we doen wat je voorstelt
Zij heeft nu eenmaal haar hart gezet op 'n huwelijks
voltrekking in grooten stijl."
„Dus zij heeft het al dien tijd geweten riep Jack
uit, ontzet over zulk een comedie.
„Natuurlijk, jou domme lievelingfluisterde
Nora, toch wel een beetje beschaamd. „Haar hart
brak bijna van verdriet, toen ik haar in kennis stelde
van mijn verloving met lord Ferndale...."
„O., laten we over hèm asjeblieft niet praten,"
zeide Jack. „En wat ik je nog zeggen wou, Nora
wij behoeverr ons niet meer ongerust te maken over
hem, want er zijn kolen, of tin, of koper ik weet
niet wat het eigenlijk is op een'van zijn bezittingen,
dus dat is in orde. Maar wat nu ons huwelijk betreft,
als het niet anders kan, dan moet het maar „in groo
ten stijl". Dat is tenslotte ook wel wat waard. Maar
niet langer uitstellen dan noodig is, hoor Nora
Vergeet niet, dat ik al zoo lang heb moeten wachten.
Tusschen, twee haakjes, wat zal oom Damersfield
blij zijn Hij verlangde er zoo naar, dat ik zou
trouwen. Hij zal je wel aanstaan, Nora, en ik geloof
dat hij direct met je ingenomen zal zijn, want hij is
van het zelf.de soort menschen als jij."
Op dat oogenblik trad mevrouw Feitham tamelijk
luidruchtig het vertrek binnen.
„Heeft hij flink op je gebromd, Nora? Ik hoop
van welzeide zij met een onschuldig gezicht.
„Niet zoo héél erg, Mabel," antwoordde zij met
een gelukkig glimlachje. „Het liep nogal los."
„Mabel, ga daar eens op de sofa zitten beval
Jack op strengen toon. „Ik heb je iets te zeggen.
Je bent een verraderlijk mensch,'een samenzweer-
ster, een bedriegster, je bent harteloos en valsch en
spreekt met twee tongen
„Ik heb- oók 'n beetje honger, als ik je even in de
rede mag vallen, beste Jack," zeide zij met een geluk
kig lachje, terwijl zij haar schitterende oogen richtte
op de beide jonge menschen) die zij zoozeer liefhad.
„Je moogt met ons naar een restaurant gaan, als je
wilt. We zullen ons maar niet verkleeden, ik zal
alleen m'n besten hoed opzettenhelp jij Nora
maar, ais je zorgt, dat het niet te lang duurt
Lachend liep zij de kamer uit, waarbij zij nauwe
lijks ontkwam aan een sofa-kussen, dat Jack haar
achterna gooide.
Drie weken later werd het huwelijk tusschen Nora
en Jack „in grooten stijl" voltrokken. Natuurlijk
fungeerde de heer Horton als vader van de bruid,
die de bewondering wekte van alle belangstellenden,
en was Jiggles bruidsjonker. Verder ontbrak zuster
Ruth niet bij het feest, en de eenige, die gemist werd,
was de oude graaf Damersfield. Van hem kwam een
in hartelijke bewoordingen gesteld telegram binnen,
waarvan de slotwoorden luidden „God zegene
je, m'n jongen. Breng je vrouw bij mij zoodra je
terugkomt van de huwelijksreis. Damersfield."
De reis ging werkelijk naar de Italiaansche meren,
maar het jonggehuwde paar was eigenlijk te geluk
kig om er veel van te kunnen genieten. Het was bijna
winter toen zij naar Engeland terugkeerden, en zij
reisden rechtstreeks door naar Chertson Hall, waar
Mabel hen hartelijk verwelkomde. Natuurlijk was
er besloten, dat mevrouw Feitham op de Hall zou
blijven wonen, al had zij zich aanvankelijk daartegen
.verzet.
Een maand van ongestoord geluk brachten zij op
het landgoed door daarna zouden zij voor eènigen
tijd naar de stad gaan.
Op zekeren avond zeide Nora, als terloops „Jack,
laten we vanavond naar het theater gaan."
„Accoord, liefste," antwoordde hij. Al had zij
voorgesteld om naar het eind van de wereld te gaan,
dan zou hij nog hebben toegestemd! „Waar wil
je heen
„Naar het Thespis Theater," antwoordde zij.
Jack knikte en zorgde voor de biljetten. Er werd
een nieuw en buitengewoon mooi stuk gegeven,
waarin de hoofdrol werd gespeeld door.... Maud
Delman Door een kleine opening in het gordijn had
zij onmiddellijk Jack en zijn vrouwtje opgemerkt en
gedurende een enkel oogenblik was zij krijtwit
geworden en scheen het, alsof zij zou neervallen. Met
een hoofdschudden en een licht lachje had zij zich
evenwel spoedig hersteld en toen zij 't tooneel betrad,
viel er niets bijzonders aan haar te bespeuren.
Zij speelde dien avond zoo goed als zij het nog
nimmer had gedaan het scheen Nora toe, alsof
de jonge tooneelspeelster tot haar wilde zeggen:
„Zie, alleen de liefde voor mijn werk leeft nog in
mijn hart. Het andere heb ik overwonnen
„Zij is prachtig!" fluisterde Nora Jack toe. „Ge
heel haar ziel legt zij in het spel. Geen wonder, dat
zij zulk een succes heeft
„Ja, wij behoeven ons om haar niet meer ongerust
te maken," meende Jack, terwijl hij krachtig applau
disseerde.
In den Kersttijd kwam Molly op de Hall logeeren
en ze bracht er een heerlijken tijd door alleen
moest zuster Ruth goed opletten, dat Molly niet
teveel chocolade at, en tot groote spijt van het lieve
kind was Jim afwezig. Overigens echter ontbrak
er niets aan haar geluk.
In Jack's k'eerenkast, netjes opgevouwen en
ze worden geregeld door zijn kamerdienaar afge
borsteld liggen nog steeds de kleeren, die hij als
gewoon arbeider had gedragen. Zoo nu en dan vraagt
zijn factotum op eerbiedigen toon
„Wat denkt u van die kleeren, mijnheer? Zal
ik ze maar wegdoen
Maar telkens ook schudt Jack het hoofd en ant
woordt, opgewekt maar toch 'n tikje ernstig
„Neen laat ze daar maar liggen.
EINDE.
