rz
m
oa
'rigoïcb
Jan TILLY Czn
17
Th
I
1=.=.=.==.^.^.=.
ONS LAND IN WOORD EN BEELD
211
ABONNEMEN TS-PRIJS
Per nummerFr.
Per drie-maanden
Per zes-maanden
Per jaar
■^WEDEROM VERKRIJGBAAR
bij «11e betere apotheken de
- Oprechte Haarlemmer Olie
HAARLEM - - - HOLLAND
Per flacon fr. 4 Per tube capsules fr. 7.50
1,00
12,SO
25,00
50,00
BUREAUX
van Redactie en Administratie
Sterckxitraat, 9-11
BRUSSEL
J Zuirer produk. "°eLst- heeschhetd
111 Rookers, sportlieden
In aelf sluitende doosjes.
Uoor 't Urooi
LOSSE NUMMERS 1
i a i i i ==!l
lfe=i==i3=i==i==i==i=^
ZATERDAG 9 JULI 1927.
NEGENDE JAARGANG N' 14.
Moet gij dat nog vragen lachte Du-
rand.
Dan ging hij voort
- Van leeraar. verviel ik terug tot een
lagen stiel, dien van zakkendrager. In de
fonda. waar ik teruggekeerd was. werd ik
tijdens het noenmaal door een kennis aan
gesproken. Het was een jongen die ter zelf-
der tijd als ik in Argentinië aangeland was.
In Frankrijk, was hij klerk bij een deur
waarder geweeset. vervolgens tolbeambte
en ten slotte klarinetist -in het orkest van
een reizend beestenspel. Te Buenos-Ayres.
had hij flesschen gespoeld in een stokerij,
opnieuw de klarinet bespeeld in een circus,
gestudeerd om picador te zijn in de stieren-
rennen. waarbij hij bijna het leven had in
geschoten. Nu, kwam hij van een agent
schap van colaciomes en was weer geënga
geerd als flesschenspoekicr in een stokerij
der omgeving, te Zarate. Hij vroeg mij of
ik samen met hem wilde flesschen spoelen.
Ik aanvaardde zoodra ik vernam dat de
karwei drie piasters per dag opbracht en de
reis betaald werd. Wij namen den trein aan
het Retiro-station. Het agentschap nam
onze kaartjes ten laste van den werkgever.
Twee uur later waren wij ter bestemming in het mooiste
hoekje van de wereld. Het aanbod was echter bedrieg
lijk geweest, ten einde de liefhebbers van gemakkelijk
werk over te halen. Het was wel een stokerij geweest,
doch deze was vervormd tot een stapelplaats van gra
nen. In plaats van flesschen te spoelen, moesten we
zakken Spaansche tarwe van een wagen lossen en ze
hoog opstapelen onder een afdak. Er heerschte een tro
pische hitte. We moesten ons bloot maken tot aan den
riem en kousen en schoenen uitspelen, want we moesten
op de zakken klimmen zonder ze te scheuren, om de
bovenste rijen te vormen. Elke baal woog 70 tot 85
kilogram. We smolten letterlijk onder de vreeSelijk-
laaiende zon. We werden weldra stijf van spierpijn,
we leden aan pijn in de lenden, terwijl steken in de
zijden en de billen ons smartkreten ontrukten. Het erg
ste van al was dat er, op de schouders van het vijftien
tal athleeten die. evenals wij. de reis deden tusschen den
wagen eu het afdak, verscheidene balen gebarsten wa
ren en we moesten blootvoets met gebogen rug stappen
op die kleine keiharde balletjes welke over heel onren
weg gezaaid waren. Het was een Chineesche foltering.
Op een zeker oogenblik. was de pijn verwekt door
die granen welke mij in de voetzolen drongen zoo ont
zettend, dat ik neerviel onder den last van mijn zak en
er haast door verpletterd werd.
Gringovloekte de meestergast
Deze uitroep was ginder een verwijt aan het adres
der zwakken van geest en lichaam. Na een weinig
zwaar geademhaald en een glas alcohol gedronken te
hebben, bekwam ik en zette mijn zware taak voort tot
dat de stoomfluit het einde van het werk aankondigde.
Ik was als vermoord. Ik kleedde mij en ging. met
mijn even vermoeiden makker, naar de naastbij gelegen
fonda. waar wij ons te goed deden aan de puchero. een
soort nationalen hutsepot, waarin alles te vinden was
ossen- en kippenvleescsh. worst. spek. grauwe erwten,
boonen, wortelen, raapjes, roode kool. lenzen en wat
weet ik al. Wij verslonden het letterlijk en aten nadien
nog een beafxtuk. Dat sjouwerswerk had ons een ra-
zenden honger bezorgd Na het eetmaal, zakten wij in
malkaar van vermoeienis. Wij moesten gaan rusten.
Wij hadden koortsige droomen Wij bevonden ons in
Vrl| naar hot Franoch van JEAN DREAULT
Vertaald door TONE MERMANS :t:
een folterkamer en we ondergingen alle mogelijke vree-
selijke tormenten. Feitelijk, waren onze spieren zooda
nig bezeerd dat wij, bij het wentelen op onzen stroozak.
stekende pijnen gewaar werden d e ons niet deden ont
waken, maar die wij voelden in onzen droom.
Daar hield Durand op en bleef droomerig. alsof de
herinnering aan de pijnlijke jaren zijner jeugd hem nog
deden lijden. Werktuigelijk, had hij een sigaar uit zijn
zak getrokken; dan kwam hij weer tot het besef der
werkelijkheid
- O, pardon mompelde hij. terwijl hij de sigaar
weer in zijn etui stak
Doe maar zei de priester.
- Zijt ge soms ook rooker 7 vroeg de Amerikaan.
Bij gelegenheid!.. Op een ouden zendeling werkt
de tabakgeur bekorend...
Aoh Laten we beiden rooken stelde de vennoot
van Peter Golden voor.
En hij haalde, ditmaal, twee prachtige sigaren van
La Havana te voorschijn, op wier bandjes een gou-en
wapen schitterde op rooden grond. Bij de eerste rook
wolken. toonde de priester zich een beproefd kenner
Vindt u ze goed'... vroeg Durand.
Ik zou een lastige vogel zijnDie sigaar heeft
een buitengewoon fijnen geur!..
Niet waar 7 Mag ik zoo vrij zijn er u eenige te
sturen 7
Gij zijt al te vriendelijk
Toe maar' Ik zal er u 250 laten brengen.
Een dusdanig geschenk 7 Ge wilt schertsen 7
Het is een rond cijfer Dat zal me niet ontheven
Ik heb er 10.000 meegebracht, in zes reiszakken. Zoo
gezegd, zoo gedaan Ik ga voort.
En hij overstemde de afwijzende uitroepingen van
den priester, door het verhaal zijner jeugdtochten in
Argentinië op zeer luiden toon voort te zetten
Op vier dagen, was ik knock-out. Den vijfden,
bleef ik te bed bij het morgensein der stoomfluit. Mijn
makker handelde evenzoo. Maar hij stond toch vóór
mij op en kwam in mijn kamer rond 10 uur van den
morgen. Ik vroeg hem of wij terugkeerden naar Buenos-
Ayres. Hij antwoordde mij dat hij een voorstel had om
60 muilezels naar Salta te brengen, voor'rekening van
een plaatselijken veekoopman. Deze zou de
beesten wel zelf geleverd hebben, maar hij
lag met de chucho, dit is de Argentijnschc
koorts. De tocht werd 100 piasters betaald.
Er moesten 400 kilometer te paard afgelegd
en vier wakers betaald worden. En hij deed
mij het voorstel hem bi) het opdrijven der
muilezels te helpen mits 50 piasters, de helft
van zijn salaris. Daar het vertrek eerst acht
dagen later plaats greep, verhuurde ik mij,
in afwachting als brooddraagster tegen éën
piaster daags plus kost en inwoon...
Brooddraagster 7 vroeg de kapelaan
verwonderd.
Ja Ik heb de brooden uitgedragen aan
de klanten van een bakker. Ik plaatste ze in
twee lederen korven, gedragen door een
paard. Ik zette mij tusschen de beide korven
en deed eiken morgen een wandelrit van
drie uren. Bi) den terugkeer, ontbeet ik rij
kelijk met den bakker en zijn familie. Er was
al wat de hemel geven kon ontelbare uit
stekende rookworsten, gebraden haringen,
eieren, koud vleesch. honig, koffie, melk. Ik
was gelukkig. Daar ware ik heel mijn leven
moeten blijven 's Namiddags, sliep ik.
s avonds stookte ik den oven en leerde
vlug den deeg kneden. Ik had aanleg om een uitste
kenden bakkersknecht te worden. Hoe dwaasIk waan
de mij gebonden, omdat ik toegezegd had de muilezel
naar Salta te brengen En Ik vertrok En ik vertrok
Ik deed een schoone reis in een heerlijke streek.
kampeerden als wilden of wel vroegen wij de gastvrij
heid in een rancho. Een door ons aangeworven neger
■deed de keuken in open lucht. Wij aten echter altijd
hetzelfde de maztunora gemaakt met maisbloem ge
kookt in een soepketel, naar Spaansch gebruik. M. Fe
lix Serret. die over dit gerecht in een zijner reisverhalen
gesproken heeft, zegt dat men. bij eten van mazamora.
gelijkt aan een groep stakende aanplakkers die, door
de ellende, er toe gedwongen zijn hun kleefoao naar
binner. te werken Dit is zeer nauwkeurig waargeno
men Wij nuttigden ook charqui. of gezouten vleesch
gedroogd in de zon en gaargesmoord vooraleer opge
diend te worden. Dat wekt den indruk dat men z;|n
eigen zooien opeet. Doch. wij waren jonge vrije men-
sciien en we hadden goede tanden. In een nauwe pas.
werden wij door vier man aangevallen. Ze wilden on*
eenige muilezels stelen. We hebben met de karabijn en
den browning moeten spelen. Ik heb een dief gedooü Dit
is de eerste geweest dien ik naar de eeuwigheid zond
Hier sprong de priester op.
Wat scheelt er. Eerwaarde 7
Hebt gij nadien nog vele menschen gedood
Niet zoo schrikkelijk veel!
Toch wel eenige 7!...
In dat land. Eerwaarde, is het waarlijk onmoge
lijk anders tc handelen. Gij zult er u straks van verge
wissen. Wat mij betreft, ik heb er slechts het streng
noodzakelijk aantal gedood.
Zoo', mompelde de priester op koelen toon
Uw sigaar is uitgegaan
En wel met redenIk ga haar weer aansteken.
NeenNeen Dat is niets waard Neem er een
andere
En de milliardenbezitter reikte zijn gouden sigaren
koker aan den kaj>elaan die weigerde. Maar Du». 1
drong aan
Neem er verscheidene Om na uw dejeuner te
rooken...
