In de Kamer.
Wij leasa in de Volhsgaset
De winner van het half miiliosn
Nog ds Italiaansche beschaving in
Tnpolitanië
liet volgende manifest
Vorilag der tweede les door H. De Man,
ia Baad aan Hand.
DB ONTBINDING IS ZEKER.
Dinsdag hebben aichde Kamers geopend,
«ii Woensdag heeft Minister De Broqueville,
de gouvernementeel© verklaring gedaan.
Daaruit is gebleken dat de tienjaarlijksche
volksoptelling nog niet geheel en al is ge
daan, en dat het maar op liet einde van De
cember is, dat het juiste cijfer over's lands
bevolking zal gekend zijn.
Dan zal de Minister onmiddelijk het wets
voorstel tot vermeerdering der Kamerleden
voorleggen wij hebben 1 Volksvertegen
woordiger per 40,000 inwoners en dan zal
hetontbindingzijn in Mei of Juni aanstaande,
en eene algemeens kiezing voor Kamer en
Senaat plaats hebben.
Thans is de Kamer samengesteld uit 166
Kamerleden en dit getal zal met 16 of 18
vermeerderen.
Den goeden uitslag der laatste gemeente-
kiozingen heeft dus zijn uitwerksel gehad,
en de eendrachtige werking der oppositie
partijen, zal ons naar den triomf leiden, om
weldra het Algemeen Stemrecht met de
volledige Evenredige Vertegenwoordiging
te verwezentlijken.
Bereiden wij ons dus voor, voor de aan
staande Kamerkiezingön.
- De burgemeester van Soignies, heeft
verbod gedaan aan de geestelijkheid dier
stad, van eene geestelijke manifestatie te
houden op liet Kerkhof, den namiddag van
Allerzielen.
- Wij vinden dat hij ongelijk heeft gehad.
Al de klerikale bladen bassen op dien bur
gemeester en klagen zijne onverdraagzaam
heid bij 't belgische volk aan, alhoewel hij
de geestelijkheid heeft laten processie, hou
den tot AAN het kerkhof en laten mani
festeeren heeft buiten het kerkhof.
- Maar in Aalst heeft burgemeester De
profondis. sinds eenige jaren reeds, aan de
socialisten verbod gedaan van, in stoet en
mot muziek, bloemen te gaan neerleggen,
daags voor Allerzielen, op het graf van
hunne partygenooten, binst het verloopen
jaar overleden.
- Wie zou do fanatiekste zijn, de burge
meester van Soignies, of onze burgemeester
De profondis
Wij zullen De Volksgazet doen opmerken,
dat zij destijds, DIT VERBOD HEBBEN
GOEDGEKEURD.
Thans keuren zy het af. Veranderen de libe
ralen van denkwijze, naarvolgens 't gedacht
van den schrijver alleen
in de laatste trekking der tentoonstelling
van Brussel, komt nu nog in moeilijkhe
den.
Sedert 27 jaar is hij gescheiden van zijne
vrouw en deze eischt nu den help. van do
gewonnen som.
Toen den man naar Brussel toog om zijn
half millioentje te ontvangen, liet men hem
een exploot zien van den deurwaarder, waar
door de vrouw van den gelukkigen winner,
beslag had doen leggen op het geld, daar zij
eenen eisch tot wettelyke scheiding gaat
inspannen, met verdeeling der goederen
van de gemeenschap.
En daar zulke processen gewoonlijk een
paar jaren duren, zoo zal Depasse, die reeds
69 jaar oud is, niet al te veel geniet van zijn
geld hebben.
Thans heeft hii zijn werk als nachtwaker
opgezegd, en hij die meende een rijk man te
zijn, is nu nog zonder werk, zonder brood
winning en zonder...... geld.
Het beste van al, voor den man ware, dat
hij aldra eene overeenkomst sloot met zijne
wederhelft.
Talrijkn vreemde reporters van groote
burgorsbladen, die gezonden waren om do
oorlogsverrichtingen te volgen, liebben
hunne perskaarten teruggegeven en zijn
met de booten over Malta vertrokken.
Allen hadden zij aan den eersten minister
en oppergeneraalmoordenaar Caneva, pro
testen gezonden tegen de ongehoorde gru
weldaden der italiaansche troepen gepleegd
op weerlooze en vreedzame menschen.
De meeste dezer protesten werden door de
journalisten ook naar hunne bladen gezon
den en het is noodig hier letterlijk te verta
len wat de heer Francis Mac Collagh in do
engelsche Westminster Gaulle schrijft:
- Als protest tegen de afschuwelijke gru
weldaden, door de italiaansche soldaten ge
pleegd op gansch onschuldige arabisclie
vrouwen, kinders en mannen, heb ik dezer
dagen myne perskaart teruggezonden aan
generaal Caneva en heb ik met anderen het
oorlogsterrein verlaten.
- Gedurende de laatste week werden er in
en rond Tripolis 400 vrouwen, 300 kinders
en meer dan 4,000 man doodgeschoten,
waarvan geene 100 zich iets te verweten
hadden.
Blinden, kreupelen en grijsaards, die
bedelden, werden als honden en opzettelijk
doodgeschoten. Zieke menschen, wiens wo
ning men in brand gestoken had, liet men
hulpeloos langs de straten liggen en mis
handelde men als zij om eene teug water
smeekten.
Van meerandere onmenschelijke toonee-
len ben ik getuige geweest en hier en daar
heb ik fotografies kunnen nemen die ik op
den gepasten oogenblik zal openbaar maken
in de pers.
Ik heb hier en daar vastgesteld dat alle
menschelyk gevoel verdwenen was bij de
veroveraars, dat zij aan eclite beesten gele
ken. Dy met revolvers gewapende seldaten
doorliepen dronken de arabenwijken van
Tripolis en zy schoten allo mannen, vrou
wen, kinders en grijsaards neer die zij ont
moetten, zonder er naar te vragen wie zij
waren en wat zij wilden.
En de italiaansche officieren gaven het
voorbeeld... Waar de manschappen nog aar
zelden daar spoorden zij hen aan, om voor
alle beschaafde menschen te bewijzen dat
het leger samengesteld is uit onmenschen.
Als ik mijne kaart teruggezonden had
werd ik naar het bureel van het hoofdkwar
tier geroepen. Op mijne hoede zijnde voor
zulke barbaren, weigerde ik te antwoorden
en zegde ik dat ik mij zou gedragen volgens
den raad die mij zou gegeven worden aoor
het consultaat van mijn land en des avonds
ben ik vertrokken met de afvarende boot.
De reporter van den Berlmer Auzeiger heeft
denzelfden dag gedaan wat ik gedaan heb.
Den volgenden dag, vernomen hebbend wat
wij gedaan hadden, zijn alle engelsche dag
bladschrijvers, op één na, protesteerend
vertrokken.
De door do italiaansche soldaten ge
pleegde gruweldaden staan boven allen mo
gelijken twijfel. Alle consuls hebben hunne
regeeringen ingelicht. Het uitmoorden van
de Arabische bevolking gin® er schandelijker
naartoe dan in een russisclien pogrom of in
eene armenische slachting. Wij hebben zelfs
twee russische joden zien vermoorden die
aan het uitleggen waren dat de Italiaansche
regeering geen ander doel had dan Tripoli-
tanië te beschaven
Het is waar dat de Araben hier en daar
italiaansche soldaten vermoord en hunne
lijken geschonden hebben, maar op mijn ge
weten moet ik verklaren, dat dit maar ge
beurd is nadat de Italianen eene heele
reeks van moorderijën gepleegd hadden, op
onschuldige, vredelievende menschen.
- Ik lieb meer dan eens vastgesteld dat
Araben de onderhandelingsviag opstaken
om gekwetste Italianen naar het kamp té
brengen en dat zij in den rüg geschoten wér
den als zij heen gingen
Aldus gaat het verhaal nog eene kolom
lang voort, eil de Westminster Gazette, die tot
de vrienden van het italiaansch land moet
gerekend werden, besluit
Deze door onzen briefwisselaar vastge
stelde en door getuigen bevestigde feiten
bewijzen dat er onder do italiaansche troe
pen die in ongunstige omstandigheden naar
aen oorlog trokken, eene soort van delirium
moest bestaan.
De italiaansche openbare meening zal
eene zulke handelwijze van haar leger ten
strengste afkeuren en eischen dat er strenge
maatregels worden genomen om de tucht en
de menschelijkheid te doen eerbiedigen,
want do gevolgen van zulk optreden zijn
niet te voorzien.
Italië zoowel als alle andere mogendhe
den heeft de bestaande oorlogs wetten'te eer
biedigen en er voor te zorgen dat zijne solda
ten geene dweepers zijn, die geen eerbied
moer gevoelen voor het leven van onschul
dige menschen die niet tot de oorlogvoeren-,
den behooren
Als men dit besluit van het engelsch bur
gersblad leest zou men haast moeten gaan
denken dat er nog menschelijkheid in den
oorlog bestaat...
is deze week alhier vei spreid, door onzen
Socialistisch' n Textielbond
AAN DE TEXTIELBEWERKERS (STERS).
Katoen-, Garen-, Lacetbewerkers (sters)
en Wevers.
VRIENDEN, VRIENDINNEN,
De woelige dagen der kiezingen zijn ach
ter den rug, do gemoederen zijn terug tot
hunne gewone bedaardheid gekomen, dus
een oogenblik dat de Textielbewerkers
(siers) aller fabrieken, kalm liet verleden
kunnen overwegen en inzien wat do wer
kers voor de toekomst te doen hebben.
't Is om deze rede dat onzen Textielbond
zich tot al de Aalstersche katoen-, ga
ven-, lacetsbew erkers (sters) 011
wevers wendt, om te spreken over de
w er kerkbelangen die de uwe zijn.
In voorgaande manifesten hebben wij er
op gewezen, dat de loonen in de laatste
jaren bij de lacets- en garenwerkers
(sters) zijn gedaald, de werkvoorwaarden
verslecht voor het grootste deel dezer werk
lieden.
Niemand is er opgedaagd om de aange
haalde verlaging der loonen en de verslech
ting der werkvoorwaarden te betwisten. In
tegendeel, de werklieden der bovengenoem
de fabrieken zijn ons komen verwittigen
van loonsverlagingen die wij vroeger niet
kenden.
Bij de loonsdrukkingen worden de Lacets
bewerkers (sters) erg beproefd, jdoor
eenen langen en gróoten crisis die nog toe
neemt, waardoor een groot deel der werk
lieden van het fabriek Torley, noch slechts
2 3 dagen in eene week werken.
In het Groot fabriek, Tragel,zijn de Garen
werkers (sters) door eene machienbraak, die
bijna drij weken duurde, zonder verdiensten
festeld, dus ook drij weken dat de werklie-
en geen loon hadden
Moet het gezegd worden, wanneer de
werklieden op zulke bittere wijze beproefd
worden, zooals deze van de fabrieken Torley
en Borreman, waar ieder arbeider (ster)
kan door getroffen worden, welke in andere
fabrieken werken, er groote armoede en
ontbeeringen inde werkersgezinnen treedt?
Al de werklieden weten, dat een dag zon
der werk, ook voor hun een dag van ar
moede mede brengt, dus eene groote reden
voor de werklieden, om zich tegen zulke
rampeu te verzekeren.
Terwijl de niet vereenigde werklieden
*iat h«t minste recht hebben aanspraak te
maken op eene vergoeding, wanneer zij door
krisis en machienbreuk werkeloos
zijn gesteld, worden de vereenigde in deze
gevallen gesteund
De krisislijdende w erklieden van'tfabriek
Torley, (de mannen w elke 35 centiemen bij
drage betalen) zullen door onzen Textiel
bond in 40 dagen werkeloosheid 50 fr.
onderstand verleend worden, plus den bij
leg van 't Stedelijk Hulpfonds 20 fr. of te
samen 70 fr.
De jongelingen, vrouwen en meisjes, (die
.30 centiemen bijdrage betalen) zullen van
onzen Textielbond in 40 dagen werkeloos
heid 40 fr. onderstand verleend worden,
hierbij nog den BESPOTTELIJKEN bijleg
van 20 centiemen per dag door het Stede
lijk Hulpfonds bijgelegd.
Van het fabriek Borreman zijn er jonge
lingen, vrouwen en meisjes die 17,80 fr.
en mannen die 25,25 fr-. werkelojozen steun
verleend zijn, ten gevolge der machien
braak, dit dank omdat de werklieden zoo
vooruitziende waren geweest en deel maak-
tèn van onzen Textielbond.
Zijn de liooger aangehaalde voorbeelden
van aard, om de onvereenigde werklieden,
hun onverstand te doen inzien, en de Tex
tielbewerkers (sters) er belang hij hebben,
zich te verzekeren tegen al die noodgevallen,
door lid te worden van hunnen vakhond.Nog
om veel grootere redens mogen de werk
lieden niet langer buiten de vereeniging
blijven staan.
WAT IS HET DOEL DER VAKBONDEN.
Enkel hunne leden steunen bij werke
loosheid, krisis, machienbraak en andere
noodgevallen, zooals hierliooger vermeld
is
Geenszins, de vakbond is eene groepea-
ring van werklieden, die door hunne veree
niging besloten zijn te strijden en door
hunne macht te beletten, dat hunne loonen
dalen, en hij iedere gunstige gelegenheid ie
trachten de loonen te vernoogen, de werk
voorwaarden te verbeteren en een korteren
.werkdag te bekomen.
Eene vereeniging die enkel voor doel
heeft ondersteuningen uit te keeren, bij
werkeloosheid, krisis, machienbraak en
andere noodgevallen, verliest zijn strijd-
karaktcr dat een vakbond moet hebben.
Door gebrek hieraan, kan het slechts als een
ondersteuningsfonds (genre Armbureel)
aanzien worden.
Zeker, zijn wij ook voor de ondersteuning
in dergelijke noodgevallen, 't bewijs is hier,
dat wij onze getroffene leden ook onderstand
verleenon, doch zulks is in een vakbond
maar van ondergeschikte beteekenis.
Voor de werklieden is het van grooter be
lang, de oorzaken, (het veel uren werken),
de veelvuldige krisissen en de werkeloos
heid te bekampen, bij middel van den vak
bond, door to strijden voor een korteren
werkdag.
Wat baat het dat den bond zijne leden
steunt, zij no kas totaal of grootendeels uit
put in allerhande noodgevallen en in-
tusschen moet toelaten, dat door gebrek
aan strijdmiddelen, die werklieden van den
zeilden bond, in de fabrieken alle soorten
van plagerijen moeten verduren, bovendien
loonaftrokken ondergaan en onmachtig
staan, om van hunne bazen loonsverhoogin-
gen te bekomen.
Door de ondervindingen weten de Aal
stersche fabriekwerkers (sters) maar al te
wel, dat het leven der werklieden eene aan
eenschakeling is van zorgen, kommer en
strijd dit getuigden vooral de stakingen en
worstelingen bij de Wevers, Katoen-,Garen
en Viscosebewerkers (sters),welke onze stad
meermalen in beroering brachten en maan
den en maanden duurden.
Zouden de werklieden deze strijden kun
nen voerenvolhouden en over
winnen hebben, hadden zij enkel maar
gezorgd voor do noodgevallen Neen, niet
waar, beste vrienden.
Hoe pijnlijk is het te moeten hooren dat
het overgroot deel der werklieden van het
fabriek Torley (waar minstens 1000 Lacet
bewerkers -sters- werken) nu tegen vroeger,
alle 14 dagen (als zij dan nog mogen werkon)
met S tot ÏO franken min loon naar
huis gaan. De vrouwen in het Garenfabriek
moeten nog altoos werken aan een loon IS
tot 2S per honderd lager dan dit
welke aan de mannen betaald wordt, voor
hetzelfde werk dat zij verrichten.
Zulks zal blijven zoolang de werklie
den buiten de vakbonden zullen staan,ofwel
doen, zooals er nog vele werklieden gevon
den worden, met te denken ik blijf of ga in
een vakbond waar de leden de kleinste bij
dragen betalen.
Dat de werklieden inzien wat voor eene
werkkracht uit de bonden komt met de
kleinste bijdragen, en deze dan nagaan door
de honden met hoogero bijdragen.
Bij de overweging van dit alles, zullen
de werklieden spoedig het verschil van
werkzaamheid en krachtige houding dat er
in de bonden bestaat, inzien, dat de 10 k 15
CENTIEMEN minder inleg, niet opweegt
met de grootere voordeelen, die den bond
met grootere bijdrage aan de Textielbewer
kers verschafte en nog zal verschaffen, zoo
als het onze Textielbond door zijne werk
zaamheid in menige strijden heeft bewezen.
Mocht dit manifest het zyne bijdragen om
de werklieden hunne oogen te openen, het
zou voor do Textielbewerkers (sters) van
grooten dienst zyn en hunne belangen be-
voordeeligon.
Het Bestuur van den Socialistischen
T extielbond
Heden spreken wij over de Engelsche
vakbeweging. Het zal ons onmogelijk zijn,
er breedvoerig over te handelen, gezien den
korten tijd die wij er kunnen aan besteden,
doch wij zullen liet noodzakelijkste over
zien, en als wij de verschillige geschied
kundige achtergronden over de vakbewe
ging kennen in de verschillende landen, dan
zullen wij in verdere lessen ook beterde
strijdvragen kunnen beantwoorden.
Er zijn er die veronderstellen dat de En
gelsche vakbeweging de oudste is. Zulks is
onwaar, maar wat de waacheid is, dat is,
dat men in Engeland het eerst van al, het
coalisatierecht, (recht van samenspanning)
heeft veroverd. Op dezen oogenblik bezitten
de transportarbeiders er nog enkel lietver-
eenigingsrecht, niet het coalisatierecht.
Het coalisatierecht is in Engeland inge
voerd, sedert 1824, terwijl wij het hier in
België enkel van in 1867 maar bezitten.
Dat de engelschen het recht van samen
spannen, zooveel vroeger bezitten, spruit
voort uit hunne machtige vereenigingen
die er voortdurend hebben voor geijverd.
Engeland is ook het land, dat door zijne
ligging'» zich op nijverheids- en handelsge
bied zich liet eerst heeft ontwikkeld, want
door zijne ligging, stelde het zich gemakke
lijker in betrekking met andere landen, om
zijne voortbrengselen er henen te brengen
en zich de voortbrengstmiddelen van andere
landen aan te schaffen. En daar waar de
nijverheid zich het meest ontwikkelt, daar
ook ontstaan het meest de doortastende
klasseverschillen, waardoor de vereenigin
gen worden gevormd, om dé belangen der
uitgebuitenen te behartigen.
In het begin der 18® eeuw waren er reeds
vakbewegingen in dit land. Zij hadden wel
is waar niet het zelfde doel, als de moderne
vakbewegingen. Het waren ook geene gil
den of ambachten meer zooals in de middel
eeuwen, want door de uitbreiding der nij
verheid, waren er reeds fabrieken tot stand
gekomen, (geene groote) dq huisnijverheid
had zich' ook uitgebreid, men werkte met
meer manschappen,, 'en liet loonstelsel was
ingevoerd.
Men werkte nu niet meer zooals tijdens
de gilden of ambachten, wanneer men werk
te met eigen gereedschappen, eigen produk-
ten, zoooat men over zijne eigene voort
brengselen beschikte en die waar
rechtstreeks aan den verbruiker kon over
brengen neen, men werkte nu voor de
eigenaars, die grondstoffen en gereedschap
pen leverden de voortbrengst was voor
den eigenaar die een loon betaalde voor do
afgewerkte waar, do voortbrengst aan ande
ren verkocht en ze in andere landen verzet
te.
Hier stonden de belangen der werklieden
dus regelrecht tegenover deze van hunnen
heer, want de eerste hadden alle belang het
loon zoo hoog mogelijk te brengen, terwijl
de meester zulks zoo laag mogelijk trachtte
te houden. Van daar dus de vereenigingen
en den onvermijdelijken strijd tussciien
bazen en knechten.
Maar liet coalisatierecht bestondt nog
niet, en vakvereenigingen kunnen niet be
staan zonder het reent van samenspanning,
en hierom hadden die vereenigingen den
vorm van onderlinge bystanden, maar zij
hadden een geheim doel, want de leden dier
vereenigingen moesten zweeren de gehei
men hunner vereenigingen te bewaren op
straf van de ingewanden uit het lichaam te
worden gehaald. En 't is, juist om die reden
dat er zoo weinig van liet ware doel dier ver
eenigingen hedendaags is gekend.
Die vereenigingen bezaten nogthans eene
zekere macht. In geval men niet t'akkoord
was, met den lieer om het te betalen loon,
dan waren er rechters die hierover uit
spraak moesten doen, en de vereenigingen
hadden dan het recht hunne zaak, hun loon
voor die rechters te verdedigen.
Op 't einde van de 18* eeuw, korts na de
Fransche revolutie, zien we de vereenigin
gen een tijdperk intreden van reactie:
In 1800 maakte het engelsch gouverne
ment, dat uitsluitelijk uit groote eigenaars
bestond, en dat door schrik was bevangen
door hot uitbreken der fransche revolutie
eene wet, waardoor iedere combinatie van
werklieden, iedere bijeenkomst lien wierd
ontzegd.
Die wet had voor gevolg, dat de ontstane
werkstakingen bloedig onderdrukt werden.
De groot nijverheid breidde zich uit, de
fabrieken ontstonden met de vleet, groote
crisissen volgden en de vrouwen-en kinder
arbeid deedt zyne intrede, waardoor de loo
nen met den helft en soms wel tot op het
derde van het vroegere daalden.
In de fabrieken bevonden zich beddens
voor de vrouwen en kinderen, en het was er
zoo, dat zij er 12 uren arbeiden en 12 uren
in 't bed mochten, zonder evenwel het fa
briek te mogen verlaten.
Honger opstanden braken los.
In 1810 hadden de letterzetters (Times)
eene vakorganisatie gevormd en al de leden
zijn gevangen genomen, en de minste straf
die gegeven wierd was 2 jaar dwangarbeid!..
In 1817 hadden de katoendrukkers van
Bolton, ook eene organisatie gevormd, ze
wierden doorde politie overvallen, wanneer
ze wilden samenkomen, en ook allen wier
den tot jaren en jaren gevang veroordeeld.
De wevers in Schotland (1812) hadden
eene werkstaking georganiseerd, die bloe
dig is onderdrukt geworden, en ook dezen
zijn tot jaren dwangarbeid veroordeeld.
Men mag gerust zeggen, dat de engelsche
vakbeweging met HON DERDE JAREN ge
vang is beboet geworden.
Die vervolgingen, die onderdrukkingen,
die straffen waren zoo schandalig dat do
burgerij zelf, eene beweging op touw zette,
om de afschaffing van die wet te bekomen.
(1820, 1821 en 1822).
Een kleermaker Francis Place vooral
heeft hiervoor erg geijverd. Hij ging de
kamerleden spreken, maakte smeekschrif
ten, werkte onvermoeibaar tot eindelijk in
1825 de combinatie wierd toegestaan, 'doch
enkel om de loonen te doen verhoogen en de
werkvoorwaarden te verbeteren.
