Socialistisch weekblad voor het Arrondissement Aalst.
OP 2 OOGST HEBBEN GROOTSCHE SOCIALISTISCHE FEESTEN
PLAATS TE GEERAARDSBERGEN
Al wie zich socialist noemt, moet er tegenwoordig zijn
Het Roode Henegouwen
en de Verminkten.
Mijn Hoekje.
Ouderdomspensioenen,
Jaar N° 28
Prijs per nummer 20 centiemen.
12 Juli 1925
Annoncen
Rechterlijke annoncen 4 fr. per regel op l6 en
2» bladzijde, 2 fr. op 3» en 46 bladzijde.
Reklamen volgens overeenkomst.
Allo briefwisselingen moeten elke week vóór
Woensdag avond, 8 ure, ingezonden worden.
Ongeteekende brieven worden niet opgenomen.
Rerichten over werkstakingen en grieven moe
ten door de Vakbonden goedgekeurd zijn.
UITGEEFSTER SAM. MAATSCHAPPIJ
«HET RECHT'
Lokaal HAND IN HAND Molendries, Aalst.
BEHEERDER-AFGEVAARDIGDE
JAN BEKAERT.
PostcheckrekeuingNr 85686 Telefoon Nr 128
REDACTIE ADMINISTRATIE
Lokaal» Hand in Hand», Molendries, 11, AALST
ARONNF.MF.NTSPniJS
fr. 2,60
5,20
10,00
3 maanden
6
1 jaar
BUITEN BELGIE.
jaar fr. 15,00
Mon abonneert zicb op alle postbureelen.
Op deze aarde, waar helaas vele
dkigen nog zoo onvolmaakt zijn, bo-
gtaat eono reeks menschen die meer
dan iets anders onze aandacht en
onzon steun verdienen. Het zijn de
arbeiders die gebrekkelijk op do
wereld komen. Zij worden niet alleen
geboren in minder gunstige omstan
digheden, maar op hen drukt een
zware bijna ondragelijke veroordee-
Als afstammelingen uit een arbeids-
famiiie zijn zij aangewezen op hunne
spieren, op hunne armen en beenen,
om fatsoenlijk als arbeiders door de
wereld te komen. Holaas, hot zijn
juist heel dikwijls deze absoluut on
misbare organen, voor eenen arbei
der die verminkt zijn. Voor hen goen
gelegonheid om eon ambacht te loe
ren Soms kunnen zij nog wel hunne
hersenen gebruiken en zich aldus op
werken. Jammer genoeg zijn die ge
vallen eene uiterst zeldzame uitzon
dering. In de meeste gevallen is er
voor deze ongelukkigen maar eene
oplossing, n. 1. den bedelkorf nomen.
Het is niet hunne schuld maar toch
wil de wreede en onmenschelijk ka
pitalistische maatschappij, dat zij bij
iet lijden van hun ongeluk, nog dra
gen en als eonen zwaren ijzeren blok
met zich te slepon, den drukkeuden
sn vernederenden bedelstaf.
Neven die eerste reeks is er eene
andere, niet minder pijnlijk om zien
en waarvan de ellondoin sommigo
gevallen al even ondragelijk is. Het
znn de slachtoffers van den arbeid.
Het zijn d® iD®nscti®n, die Iiuudg
beenen, hunne armen, hunnegezond-
beid offerden aan het koude, mets
sparende machinisme.
Als flinke en sterke kerels trekken
zij do fabriek, bet werkhuis of de
werf binnen. Zij zijn fier op hunne
kunde, zij staan soms aan de spits
hunner werkbrosders en verdienen
een fatsoenlijk loon. Enkele uren
later is een ongeluk gebeurd, zy zijn
gevat tusschen de machine en wor
den weggedragen als eene vod.
Eerst weken onbekwaam tot wer
ken eencn strijd tusschon leven en
dood en dan eindelijk de genezing.
In de moeste gevallen verlaten zij
dan liet hospitaal geheel ot toch ge
deeltelijk onbekwaam om nog to
werken. Wel krijgen zij dan oen ma
ger pensioentje, maar jammer ge
noeg is dit steads :onvoldoonde om
fatsoenlijk hunne verdere dagen to
slijten. Zij die eens fier en trots op
hunne kracht en kunde door de stra
ten stapten, worden nu verteerd
door armoede en ellende.
Honderden, neen duizenden werk
lieden hebben sedert de opkomst
van het machinisme dien bitteren
kelk moeten ledigen.
De oorlog, met al zijne onmenscbe-
liike wreedheid, heeft er nog eene
derde, niets minder belangwekkende
r6Is er^voTdeze ongelukkigen dan
niets te doen Is oeno aalmoes van
het weldadigheidsbureel of den be
delzak dan het eemge middel „om
deze ongelukkigen hulp te bieden
Bestaat er dan geen middel om hen
een beter en minder vernederend be
staan te bezorgen Kan voor hon
geeno redding gevonden worden
Ziedaar vragen die honderden, neen
duizenden zich reeds stelden.
Gelukkig kan op al deze vragen
bovestigend geantwoord worden. Ja,
cr is middel om de meeste van deze
ongelukkigen op degelijke en doel
treffende manier te helpen. Het roode
Henegouwen, do provincie die reeds
zoovele en prachtige werken tot
stand bracht, geeft ook hier weer
eens het schoone voorbeeld. Reeds
voor den oorlog werd to Charleroi
gesticht de «sdhool der verminkten».
Do naam is heel duidelijk. De go-
brekkelijken of de slachtoffers van
den arbeid of oorlog gaan er henen.
Zij worden door bekwame vakman
non onderzocht en bijna altijd is er
mogelijkheid om bun een nieuw be
roep aan te leeren.
Zoo kan de blinde, borstelmaker
of dactylograaf worden, hü die geen
beenen beeft kan mandon- of kleer
maker worden en zoo bestaat er na
genoeg iets voor allo kwalen. Is een
maal, na grondig onderzoek vastge-
gesteld welken stiel het best past
voor den ongelukkige, dan gaat hij
over in do handen van bijzondere
leermeesters, die hem met geduld
en toowjiding liet nieuwe hot nieuwo
vak aanleeren. Zeker,zoo iets vraagt
geduld en veel toegewijding, maar
na enkele jaren heeft de gebrekkige
of ongelukkige het dan meestal toch
zoover gebracht dat hij toch gedeel
telijk en dikwijls zelfs geheel door
werken in zijn onderhoud en dit zij
ner familie kan voorzien. Hij moet
niet naar de armonkamer en hij
moet nog minder do baud uitsteken
voor eeno aalmoes. Hij is een vrije
en onafhankelijke man, voor zoover
ten minste een arbeider vrij en on
afhankelijk kan zijn in de kapitali
stische maatschappij. De school voor
verminkten hoeft hem do redding,
waai hij nooit meer op rekende, go-
bracht.
Is dat niet schoon, is dat niet edel
en diep monschlievend, zoo'n inrich
ting. Zouden alle belastingbetalers
niet met plezier elk jaar een paar
Cïnton geven om zoo iets te maken.
Ook de socialistische provincie
raadsleden stonden in bewondering
voor die school. Zij ook wilden hulp
en redding brengen aan de ergst ge
troffene in do maatschappij. Vol
geestdrift en met de zekerheid te
slagen, daar liet zulke prachtige in
stelling van opbeuring geldt, stel
den zij te Gent, in onzen provincie
raad voor om ook in onze provincie
eeno school voor verminkten op te
richten. In do vaste overtuiging dat
goen enkel monsch, die nog Iets ge
voel bezit, dia in zijn hart nog een
kloin hoekje heeft voor menschlie-
vendheid en zuivere broederschap,
togen zoo'n instellingzou gekantzijn,
vroegen zij zelf de inschrijving van
EEN MILLIOEN in do begrooting.
Zij wilden spoed bij do zaak zetten
Helaas, do geestdrift der roode
jongens was gauw gebluscht. Ijs
koud en gevoelloos kwam het ant
woord van de klerikale meerderheid:
zoo'n school was in Oost-Vlaanderen
ni6t noodig. Allerlei redenen werden
gevonden om dit onmenschelijk be
sluit te verrechtvaardigen het aan
tal gebrekkigen was te klein voor
de hooge uitgaven, de provinoie was
in eonon moeilijken Ciiantieelen toe
stand en andere uitvluchten, w'ant
zooiots verdient niot eens aanzien te
worden als eene besprekenswaardige
rede. Allegebrekkeljjkon, dio eenen
anderen stiel wilden leeren kunnen
eene magere en armzalige subsiedo
krijgen en dat vonden die klerikale
heeren.die nooit wisten wat ellende,
gebrek en armoede boteekeneD, al
genoeg. Zelfs de christone arbeiders,
want zoo zijn er ook enkoio in onzen
gezegendon provincieraad, volgden
getrouw hunne meesters en stemden
tegen de school voor verminkten».
Is dit geen nieuw en onbetwist
baar bow;js, dat alleen de socialisten
voelen voor het lot der meest onge
lukkigen. Moet elke arbeider, die
onbevooroordeeld dezo zaak onder
zoekt en do eerlijke menscbliovonde
instelling van het roode Honegou-
wen stelt naast de lompe en kortzich
tige weigering om zulke sehool te
bouwen, van fanatieke en benepen
dorpspolitiekers in zijn binnenste,
niet het voornemen maken bij de
aanstaande provinciale verkiezin
gen, overal de roodo lijsten te doen
zegevieren.
Eens te moer hebben wij bewozon
dat alleen de socialisten redding en
verbetering zullen brengen voor hen
die lijden en ongelukkig zijn.
Maakt U vrij den 15
Augustus l
Herinneren wij aan al de groe
pen der B. W. P. dat de 15 Augus
tUS, moet voorbehouden worden om
aan allen de gelegenheid te geven
naar Brussel te gaan om den 40"
verjaringderstichting der B. W. P.
te vieren.
't Is soms heel droevig om aan
hooren, wanneer we onze brave ar
beiders hooren klagen over het niet
bekomen van hun pensioentje, of do
talrijke moeielykheden hooren op
pomtnon, om ditzelfde te kunnen ge
nieten.
Een dezer dagen krijg ik van een
onzer leden kenDis van oen br'of die
hij vanwege het stadsbestuur had
bekomen, on waaronder moer, vol
gende voorkomt
Uwo kinderen, de echtgenoo
ten X verkeeren in goeden
doen en zijn U een rento we-
gons oudordomsplicht verseind-
digd. Deze rento dient bepaald
to worden volgens art. 4 3 van
voornoemd Koninklijk Besluit
(23 April 1923. Red.) en in aan-
merking genomen te worden bij
hot berekenen van het ponsioon-
bedrag.
Aanvaard...
Hier komt weer eens brutaal dui
delijk naar voor, waar do groote
kwaal zitin do toepassing van het
ouderdomspensioen.
Zoodra men maar te weten komt,
dat de ouderen van jaren, kinderen
hebben die redelijk aan hun brood
komen, kunneD do ouders op hun
buik wrijven, want hun pensiooutjo
wordt hun ontnomen.
Zonder rond-de pot draaierij kan
men dit noemen de wreedheid van
het kapitalistisch stelsel jegens
hun dieniet meer werken kunnen.
In de plaaats van die menschen
huil pensioantje te laten, en aldus
hun enkele jaren die zo nog van 't
loven zullen kunnen genieten, to
veraangenamen, door het bijsprin
gen der kinderen als het er bij
hun af kan trekt de Staat hun bij
do eerste gelegonheid hot paar con-
ten terug.
Principieel noch praktisch, is zulk
eon handelwijze to verschoonen,
want het staat nu óónmaal vast, dat
den arbeid van hun die hedon niet
meor kunnen werken, zoowel ten
goede kwam van den Staat als aan
de kinderen.
Do kindoren worden opgevoed,
dank zij het werken der ouders.
Maar de Staat leeft en bestaat al
leenlijk dank zij do gemeenschappe-
lijken arbeid van hand en geest. Hij
leeft en valt daarmedeZy bcteckc-
nen zijn hersens en bloed.
En het zit hem juist hierin dat de
Staat zijn verplichtingen terug
neemt, en in zijn plaats do kinderen
doet betalen,die misschien opbunne
beurt al oven veel moeite hebben om
bun budget in evenwicht te bren
gen dan de Staat zolve. E11 hot is
zooveel to minder to verschoonen,
daar het geringe van het pensioen
al In geenen doelo meor aanpassolijk
is aan de huidige verschrikkelijke
iovonsduurte, maar or zou integen
deel moeten gezocht worden naar
bijpassingen iangs hier en daar om
de pensioenen redelijker te maken.
Welke zijn nu de verschillende
oorzaken dat dit alles zoo is en niet
anders
Do vraag stellen is zo beantwoor
den, en we zouden dit kunnen doen
in oen paar woorden In feite is het
hier weer niet het Rechtdie be
paalt, maar wol do macht
Hoe meer rechtstreekscho vorto-
.genwoordigers do arboiders in de
verschillende besturende lichamen
zullen hebben, hoe beter het pon-
sioen in zijn hoeveelheid en in zjjn
toepassing zal worden.
Kapitalisten of hunne vertegen
woordigers aanzien de ponsioonon
der afgesloofde werklieden met
heel andere oogon dan wij dit doen.
Voor ons boteokont het, de inkom
sten waarvan de afgewerkte arbei
ders moeten loven. Voor hen zijn
het alleenlijk uitgaven door de
Staatskas te doen. Wij willen hot
dus zoo hoog mogelijk... zij zoo laag
of liet maar zijn kan.
Zoolang do arbeiders geen stem
recht bezaten, zoolang ook hebben
dotocnmalige regeoringenlioelemaal
geen ponsioonon aan de arboiders
toegekend wel aan de lakijenen de
wachthonden van hot kapitalistisch
stelsel. Nu moeten zij er wel rekening
mee houden in het kapitalistisch
kamp, maar liefst zoo weinig moge-
l lijk.
Zoo is liet 1
Euo. DEPREZ.
'k Weet nu wel niet goed of er
ten minste toch nog wat mensche-
l\jk gevoelen huist in de harten
van zekere deurwaarders.
Het is wel zoker, dat ook die
soort menschen, hun brood ver-
diouen en hun ambt uitoefenen
hoe pijnlijk het soms ook moge
weze omdat het ambtenaars
zijn, die tot hun plicht kunnen ge
roepen werden ingevolge de wet.
Maar tusschen een plicht vervul
len is ten minste toch nog bewijs
te leveren van menschelijkheid,
maar niet 't bewijs van beul te
zjjn.
't Vrouwtje die ons komt spre
ken, is moeder van vijf kleine kin-
derkens. Zij heeft dus redon om
in den bond der talryko familiën
opgenomen te worden, bond die
wel aandringt om vele kinderen
groot to brengen,maar in gebreke
blijft als die kinderen moeten ge
voed en gehuisvest worden.
Zij woonde in 't huis van haar
broeder zonder huur te betalen,
omdat zy langs een andere weg
de huur verdiende.
Hij verkoopt het huis en daar ze
dus niet kan bewijzen, dat ze
huurster is, spreekt den Vrede
rechter van die streek de buiten-
zetting uit.
En op zekeren dag, het was nog
geen zeven uren van den morgend,
toen de kinderen nogin hun warm
bedje lagen, hun roes uit te slapen,
terwijl hot buiten onophoudend
regende, verscheen den deurwaar
der met zijne helpers, wiorden de
meubels op de straat gezet, en dé
kleintjes uit hun bedje gehaald,
half gekleed in dit gure weder de
straat opgezonden
Howel, wie dergelijk werk ver
richt is voor my een oprechten
beul, want met zulk slecht weder
de kinderen de straat opjagen, dit
is echtboulenwork, dat maar kan
gedaan worden door oon dier
katholieken, die voorzeker op do
hoeken der straten uitbazuint dat
hij een voorstaander on helper is,
der talrijke huisgezinnen.
FRIEDERIK.
Kamaraden zijt gij gareed.
I)e feesten van de 40* verjaring der
stichting van de B. W. 1'. zullen een
gelegenheid zijn vooreen uitzonderlijke
vereeniging aller socialistische jeugd-
krachten in de hoofdstad.
Het is een plicht voor alle jeugdgroe
pen aan het gelukken van dien socia-
fistischen feestdag mede te werken
door aan hare leden gelegenheid te ge
ven aan de grootsche feesten van 15
Augustus mede te werken.
Dat de komiteiten zonder verwijl de
samentrekking van hunne gsoepen in
de hoofdstad voorbereiden.
