e I
De verkeerde wereld.
Aan de Arbeiders
'I :n
Soc. Weekblad voor het Arr. Aalst.
'Of
De Extremisten
Een Schandaal
winnen den Slag
ste
er
Waar de Katholieken
meester zijn, is het een
hel voor de werklieden
Recht door Zee
Allen op tegen de Werkloosheid J
Allen in de rangen der Vakorganisatie
De Verkiezingen in Duitschland
In het christelijke
Hongarije
>7 Jaargang Nr 38
Prijs per nummér 30 centiemen
21 September 1930
kf<E
en
RECHT EN VRIJHEID
Geen Rechten zonder Plichten
Geen Plichten zonder Rechten
Postciieck-Rkkknino 85686. Tj-ilekoon 672.
Zetel B. W. P.
Aïin.-Federatie Volkshuis», AALST.
Ir is crisis. De werkmenschen vin
geen werk, hebben dus geen
'oodwinning.
Dit schijnt aan de meeste menschen,
iel eenvoudig en heel natuurlijk
Waarom
Omdat »e niet genoeg beseil'en, dat
lar kan aan verholpen worden.
Hoe dat
Tijdelijk door het bezorgen van werk
in de werkloozen door het verleenen
nami an liulp, door gemeente, provincie en
aat, om den honger in de gezinnen te
illen.
Maar wij moeten die zaak dieper be
lhouwen.
Waardoor,is er werkeloosheid
Omdat de spinners, de wevers, de
chrijnwerkers, de meubelmakers, de
U-yhetaalbewerkers, enz. te veel hebben
Nfcn bortgèbracht. In de magazijnen is alles
overvloed daar wacht men op koo-
ers.
Door wie is dit alles voortgebracht
Door de werklieden.
Dus omdat de werklieden vlijtig en
laarstig zijn geweest, zijn ze nu ge-
traft met werkloosheid. En werkeloos-
ieid beteekenthonger en ellende.
Is zulks verdiend? Neen.
Is zulks noodig Neen.
Want hierom is er geen enkel graan-
je minder in de wereld. Aan voedsel
intbreekt het niet. Wie geld heeft kan
iet zich aanschaffen, evenals kleederen,
üar*taeubelen, enz.
naaij Het is dus, omdat een werkelooze
deafeeen geld ontvangt, dat hij zich noch
{J»eiFoe(*sel' noc^ kleederen kan aanschaf-
L-n.
Nochtans van geld kan men niet eten;
et is enkel een ruilmiddel.
Sluit een rijkaard met al zijn geld op
rlnglinzija kasteel, zet hem dagelijks een
jten schotel goud voor in plaats van brood,
t aardappelen en vleesch, en na veertien
dagen zal hij reeds lang naar 't pier:
land zijn verhuisd.
er»l Wat wil zulks zeggen
Dat er zooder arbeidgeen levensbe
hoeften worden voortgebracht, dat.de
arbeider dus het recht heeft, eerst en
Ijvooral te genieten, van datgene wat.
door hem zelf is geteeld.
Is het nu zoo
Neen Waarom
Omdat we leven in een kapitalistische
maatschappij, die zóó is ingericht dat
de nietsdoeners, de kapitaalbezitters,
beschikken over de voortbrengst van
den arbeider.
Omdat diezelfde bezitters naar wille
keur beschikken, over alles wat door
de werklieden wordt voortgebracht.
Is er te veel katoen, volgens die hee-
ren, vreezen zij de prijzen er van te zien
dalen dan hebben we reeds kunnen
^1 bestatigen, dat ze duizenden balen in
brand steken.
Is de oogst te go$d gelukt om de
prijzen hoog te houden, om hunne win
sten te vermeerderen, laten ze millioe-
nen kilos tarwe, door het vuur vernie
len.
En dit alles gebeurt stralleloos, ter
wijl er zoovele opgelukkigen zijn, die
geen kleederen hebben en in de groot
ste ontberingen leven.
Dat. noemen die heeren kapitalisti
sche orde.
Hoe dit mogelijk is?
Omdat de wereld verkeerd is inge
richt omdat hij bestaat op winstbejag;
omdat de werklieden verdwaasd staren
op die ongerijmdheden, omdat zij niet
bewust zijn van hunne macht, omdat de
verdeeldheid heerscht in hunne rangen.
liet Socialismus, dat internationaal is,
wil daar verandering aanbrengen in 't
belang van het arbeidende volk, dat al
les voortbrengt, en nu leeft in kommer
en gebrek.
De kapitalisten die de wereld regee-
ren zijn klein in getal
de werklieden die wroeten en slaven
voor die heeren, zijn de massa.
En de massa, laat zich uithongeren,
door enkelen
Is dit niet de verkeerde wereld
Ja, maar hoe daar verandering aan
gebracht
Door de vereeniging, door de samen
werking van al dezen die nuttigen ar
beid verrichten.
Is Kerstdag, niet een gevreesde dag
voor een landbouwer Moet hij dien
dag zijn zuur gewonnen centen niet dra
gen aan den eigenaar Voedt de boer
zich niet met brood en aardappelen en
- verkoopt hij niet zijn beste stukjes,
om Mijnheer te kunnen voldoen?
Is zulks niet verkeerd
Heeft de H. Paulus niet verkondigd:
wie niet werktzal ook niet eteji
Gebeurt dit nu
Neen, want zij die niets doen eten
het meest en het lekkerst.
De intellectuëelen, eene andere soort
van voortbrengers, zij die werken met
den geest, worden die voldoende ver
goed voor hun geleverden arbeid
Is het getal werkeloozen onder hen
niet even groot als onder de handenar
beiders En zij die bezigheid hebben, is
hun werkdag niet te lang, terwijl er
zoovelen naar werk zoeken
Waarom sluiten werkman, boer en
intellectueel samen geen broederband
Waarom willen zij honger en ellende
lijden als er hun een menschelijk bestaan
kan bezorgd worden
Mogelijk is het doel van 't Socialis
mus hen nog niet genoeg bekend, of
misschien werd het hun verkeerd uit
gelegd door dezen die er belang bij heb
ben, dat de hedendaagsche kapitalisti
sche maatschappij blijvebestaan.
Maar tijden als deze die we nu bele
ven, verkondigen meer en beter het
failliet van die kapitalistische maat
schappij men voelt aan den lijve dat
er iets ontbreekt en 't ware te hopen,
dat men wilde onderzoeken hoe daar
verandering kan aange'bracht worden.
Van dat oogenblik af, zullen alle
voortbrengers hunne stappen richten
naar het Socialisme, dat zich voorstelt,
eene maatschappij tot stand te brengen,
waar de voortbrengst zal dienen voor
de massa en niet voor enkelen.
NICHELS Alfred.
I)e vrienden van Meire melden in ons
blad van 7 dezer, dat hun Heer Pastoor
van op den predikstoel de Socialisten in
beschuldiging stelde voor de huidige
krisis.
j De 11.II. Herders maakten daarvoor
den oorlog ruimschoots gebruik van,
Iom de Socialisten van op den stoel der
waarheid?... voor alle onheil verant
woordelijk te stellen. Door deze handel
wijze hebben die Heeren vele menschen
in hun innigstegevoelens gekwetst, en
vele werklieden van zich afgestooten of
onverschillig gemaakt ten opzichte van
de Kerk.
De lieer Pastoor van Meire heeft niet
alleen de Socialisten beledigd, maar zijn
ijver tegen de roode jongens heeft hem
zoover gedreven, de dwaaste beschul
digingen tegen de socialisten uit te
kramen, namelijk dat het Socialisme
de schuld is van de groote krisis, waar
onder het volk lijdt.
De II. Pastoor die zulke uitzinnigheid
aan zijn geloovigen opdischt, vertelt
niet alleen een grove onwaarheid, maar
bovendien vernedert hij zich in de
oogen van ieder mensch die den econo-
I mischen toestand kent. Inderdaad de
i krisis wordt niet alleen in België ge
voeld, maar is een algemeen verschijn
sel, zoodanig dat in verschillende lan
den, sinds maanden eDjaren duizenden
ja millioenen arbeiders werkloos zijn,
en niet het minst in het bij uitstek Ka
tholiek-kpstelijk Hongaryë waar de
werklieden, in den laatsten tijd, door
den HONGER gedreven op de straat ge
komen zijn,* om hun armoede te laten
kennen, en waarde Katholieke Regee
ring in plaats van voedsel te geven de
werkloozen met wapens en geweld
van de straten gedreven heeft.
De toestand
in 't Klerikaal Hongarije.
In dat land, M. de Pastoor, waar
l w vrienden sinds zoovele jaren de
meesters zij o, daar is de werkloosheid
ontzettend. In alle takken van het
Bouwbedrijf zijn duizenden werklieden
volledig zonder werk, en de werk
week verkortdc mijnwerkers arbei
den slechts 3 :'i 4 dagen per week. Alle
Industriewerklieden verkeeren in het
zelfde geval, en zien met schrik in 't
hart de komende dagen te gemoet. De
prijsdaling van de landbouwvoortbreng-
selen gaat steeds de laagte in, en op
elke 3 landbouwarbeiders zijn er twee
zonder zoerk. In dat Katholiek land,
winnen de goede ambachtsmannen nau-
lijksPO ranken per week en de wed
den van de bedienden zijn nu 30 per
honderd lager dan vóór den oorlog
In het paradijs van Hongarije, M. de
Pastoor, waar de Katholieken de mees
ters zijn, en dat Ge zoo vurig verlangt
hier ook te bekomen, geeft de katho
lieke regeering aan de duizenden en dui
zenden werkloozen GEEN GENT
WERKLOOZENSTEUN. Daar schreien
de hongerige kinheren om wat voedsel,
dat I w Katholieke vrienden hen weige
ren. Daar lijden de moeders de groot
ste smarten door de ontbeeringen die
hare huisgenooten moeten verduren,
daar worden de mannen door de ar
moede tot wanhoop gedreven
Ziedaar, M. de Pastoor, hoe de ar
beiders met gansch hunne familieleven
in Hongarije, het land waar de katho
lieke partij oppermachtig is. H. F.
De Volkenbond vergadert dus te Ge-
nève. Het feit alleen dat zoovele afge-
vaardigen van verschillende landen
samenkomen om in de mate van 't mo
gelijke de vredesidee vaste vormen te
geven, is reeds iets grootsch.
Brussel en Parijs zijn niet op <V-n dag
gebouwd en er zal ook nog veel water
door de rivier loopen, eer het werkelijk
een volkenbond zijn zal in den echten
zin van 't woord.
Want het imperialisme is daarmee nog
niet uit de wereld het kapitalisme niet
verslagen noch haat en nijd uit veler
hoofden gebannen.
Maar de gedachte, de heerlijke schoo-
ne gedachte, eens alle volken samen te
brengen in én broederband, is er en
ze zal steeds dieper in de hersenen en in
't bloed dringen van allen, tot zij eens
werkelijk worde.
Ideeën houdt men niet tegen, noch met
kanonnen, noch met te verbannen of te
straffen.
Zulks bewijst het verleden maar
dat heeft vooral het Rusland der Tsaren
bewezen, dat toch niet bij machte was
de geweldige stroom der revolutie het
hoofd te bieden.
Ook de vredesgedachte gaat haren
gang onweerstaanbaar.
En het zal eens zoover komen, dat ze
zoodiepindemassa geworteld is, dat zij,
die teugel^ van 't bewind in handen heb
ben, niet meer van oorlog zullen dur
ven gewagen uit vrees voor het volk,
dat vrede WIL.
Het samenkomen van den Volkenbond
is reeds een "uiting van de kracht der
vredesidee.
Het Socialistisch programma komt er
toch wordt toch verwezenlijkt,
Ql'AND MKME...
De partij mag hier en daar eens in ge
talsterkte verliezen, haar programma
staat daar als een rots en ook niet-socia-
listen zouden het desnoods uitvoeren
door den drang der tijden genood
zaakt.
Het Socialistisch programma is niet
weg maar het is DE WEG.
De groote wereldoorlog is eene ont
goocheling geweest voor 't kapitalisme.
In plaats van zijne posities daardoor ver
sterkt te hebben zijn ze verzwakt.
Zeer verzwakt
Wel heeft het kapitalisme zich heden
reeds wat opgeknaptmaar toch nietle-
nrn...
Gevloekt weze de oorlog om delevens i
die hij vernietigd heeft om het wee en
ellende die hij veroorzaakt heeft.
Maar ook hij weze gebenedijd I...
Gebenedijd weze hij om de ideeën van
vrijheid en broederlijkheid die hij voor
uit geholpen heeft.
Gebenedijd om de tronen eeuwen
oude, despotische, almachtige tronen
doorhem ten gronde geworpen.
Gebenedijd in 't algemeen om wille
der democratie die heden zonder
hem nooit zulke hooge vlucht zou ge
kend hebben.
Het vo'k beeft door den oorlog vrij
heden veroverd, wat het nimmer verge
ten zal.
En moge de volkenbond, die ook een I
kind van den oorlog is, steeds vooruit- I
gaan en opgroeien tot een edele sehoone i
vrouw, dio, als een goede moeder, in I
hare armen alle volkeren als hare kin
deren omsluit en tegen hare machtige
borst drukt, waaruit vrede en liefde stra
len.
Wij schrijven dus aan 't slot van ons
artikel nietzooaïs dc IVansche schrijver
Guy De Maupassant deed, doelend op
den wereldvrede MAAR DIE DAG ZAL
NOOIT KOMEN I
Neen 1
Wij zijn meer optimistisch gestemd.
Wij geloeven in dien dag en komen
zal hij
Zooals de heldere zon soms achter
een duister, zwarte wolk verstoken zit,
zoo ook is die dag nog verborgen ach
ter zwarte wolken van geheime diplo
matie, van imperialistisch gestook, van
kapitalistische concurrentie.
Maar al die duistere zwarte wolken
zullen wij verdrijven en de eeuwige
vredezon zal gloren de lang gewensch-
te dag zal daar zijn. A. V.
Men viert thans de honderdste verjaring van de politieke onafhankelijkheid
des lands.
liet olliciëole België is vol vreugde.
HetBelgisch Volkslied n weerklinkt overal en de burgerij zingt met des te
meer uitbundigheid, daar de klerikale liberale en kristen-demokratische Iïegee-
riüg haar al de gevraagde genoegdoening verschaft heeft, door het afschaffen
van den supertave en het ontlasten der belastingen voor eeD bedrag van
honderden millioenen.
Volgens de cijfers, door den Minister van Geldwezen zelf verstrekt, word' n
in dit feestjaar 2,400 rijkaards van de betaling van 360 millioen ontheven
Edoch, de behoudsgezinde regeeringen zijnslechts welgevallig aan
de bezitters, en terzelvertijd dat MJaspar en zijne meerderheid aan
de wenschen der rijken te gemoet kwam, ontnamen zij het Nationahl
Krisisfonds de helft van zijn krediet, dit laatste voor het jaar 1930
terugbrengend van 20 tot 10 millioen I
Nochtans, de nijverheid.'krisis verscherpt.
De werkloosheid welke, sinds lange maanden reeds, talrijke nijverheden
treft, verergert steeds.
ftuizenden arbeiders zijn zonder werk.
Tienduizenden anderen werken nog slechts twee, drie of vierda
gen per week.
Talrijk zijn diegenen die reeds hunne werkloozenvergoeding hebben uil ge
put, en die, als ze door het Nationaal Krisisfonds worden overgenomen, moe
ten bestaan van de toelagen die dit organisme uitkeert.
De Syndikale Kommissie van België stelt de arbeiders op hunne
hoede tegen de pogingen tot vermindering der loonen en de verslech
ting der werkvoorwaarden, en raadt hen aan zich eensgezind in hare
aangesloten organisaties te scharen.
Zij eischt van de Regeering en de Openbare Besturen het in gaDg stellen
van werken vaa openbaar nut.
Zij eischt de noodige kredieten om aan de werkloozenkassen toe te laten,
voor den gansclien duur der werkloosheid, de uitkeeringen aan de werkloozi n
en hunne familie te verzekeren!.
Zij eischt de onmiddellijke oprichting van een gelijktallige kommissie voor
het toezicht op het invoeren in het land van vreemde arbeidskrachten.
Zij vraagt aan dc BegceriDg de uitbreiding van de diensten van het Ar-
beidsopzic.ht en de oprichting van een gelijktalligen Nationalen Raad van het
Arbeidsopzicht.
Zij eischt de slreDge toepassing der wet van 14 Juni 1921 op den achturen-
dag en deafschalling van alle toelatingen tot het maken van overuren.
Zij doet een beroep op de openbare meening opdat deze de eischen der wer
kende klasse ondersteunen zou.
Am de hand- en geestesarbeiders richt zij het ordewoord
DE S'i NDIKALE KOMMISSIE VAN BELUIK.
In 1929 voorzag M. Heyman 20 millioen frank voor het
Nationaal Crisisfonds. In 1929 was er weinig of geen crisis. In
1930 voorziet hij slechfs 10 millioen frank of den helft minder.
En in 1930 in het gezegend jubeljaar woedt de crisis
verschrikkelijk. Te Ronse alléén zijn er 3000 onvrijwillige werk
loozen. Is dat geen Schandaal
Dc Burgelijke Midd
De Socialisten lijdei
De verkiezingen voor den Duitschen
Rijksdag kunnen een schande voor het
Buitsclie volk genoemd worden.
Niet om l it het socialisme is achteruit
gegaan, dit lijdelijk lot hangt elke
partij boven het hoofd maar omdat 6
millioen 400 duizend Duitschers hun
stemmen hebben uitgebracht op de fas
cistische grootsclireeuwers en vechters
bazen.
De nieuwe Rijksdag zal 573 leien tel
len, zegge een tachtig meer dun de vo
rige Rijksdag.
Naar de laatste uitslagen zal hij ver
moedelijk als volgt zijn samengesteld
Zetels
vroeger 153
73
02
54
45
144
09
Sociaal-democraten
DuiLsch-nationalisten
Katholiek centrum
Kommunisten 7<;
Duitsche Volkspartij 26
Staatspartij 22 25
Ekonomische partij 23 23
Nat.-socialisten (fascisten) 107 12
Beiersche Volkspartij I> 16
De kleine partijen krijgen dan nog een
aantal zetels, waarvan is voorde l.and-
volkspartij en 14 voor de ckristelijk-soc.
De konservatieve Volkspartij Trevia-
nus) behaalt slechts twee zetels.
De socialistische kameraden zullen
niet tevreden zijn over den uitslag in
hun triomfverkiezing van 1928 behaal
den ze 9 millioen 151.059 stemméh.
Slechts 8 millioen 572.060 zijn hun
trouw gebleven. De oorzaak daarvan is
de geweldige krisis van werkeloosheid.
Een wanhoopsstemming heeft het Doit-
sche volk aangegrepen. De patroons
drukken op de loonen, ze willen de
werkuren verlengen terwijl de sociali
sten de mogelijkheden wegen, een poli
tiek van gezond versland te voeren, zyn
de minder geschoolden naar het radik;i-
lisme geloopen, zooals altijd gebeurt, in
dezelfde omstandigheden.
Van de burgerlijke middenpartijen is
het alleen het katholiek centrum dat
vooruitgang deed, op de resultaten van
1928. Toen hadden ze veel getrouwen
verloren. Middelwijl hebben zij al hun
krachten ingespannen om de verdwaal
de schapen tot den stal terug te voeren.
De katholieken, overigens, mèt hun
kroostrijke gezinnen^ hebben een groot
aantal jonge kiezers onder de hunnen.
enpartijen ingedrukt,
een klein verlies.
Wat betreft de Volkspartij, Strese-
muBD heeft, gelukkig, den ondergang
van de partij die hij geschapen had niet
meer bijgewoond. Zij heeft, beslist, het
vertrouwen van de industrieele klasse
verloren.
De burgelijke midden-partijen hebben
uitgediend I)e Duitsche staatspartij,
welke nochtans grootscheeps werd aan
gekondigd als de versmelting van Demo-
kraten met Jun$;-Deutschen, behaalt niet
eens zooveel mandaten als vroeger de
demokraten alleen.
De Duitsch-aationalen hebben, ten ge
volge van de scheuring honderdduizen
den getrouwen naar de fascisten van
Hitier zien overloopen.
De burgerij, als blok genomen,
heeft feitelijk de zwaarste slagen gekre
gen.
Dc linkerzijde, in globo, is versterkt
door het a'akses van de kommunisten.
Voor de Duitscheburgerij is het een
i schande dat honderdduizenden uit haar
midden-overgeloopen zijn naar de partij
van Hit Ier, deze groepeeriDg zonder iu-
tellektueele leiders, dit zoodje van her-
senior,ze grootschreeuwers.
buitenstaander kan alleen medelij-
i dend het hoold schudden, en deernis ge
voelen voor degenen die hij zulke lieden
hur, heil hebben gezocht.
De eenige troost is dat. wij kunnen
verwachten dat de overwinning der na
tion aal-socialisten een sukses zonder
toekomst zal zijn.
In den Rijksdag, waar ze rechts zullen
zetelen, zullen zij een wilde groep zijn.
Hun groot suk.ses heeft wellicht nog
zijn goede zijde, naet het oog op - de toe
komst. Met hen regeeren, lijkt een on
mogelijkheid. Daardoor ontslaat zelfs
een kleine Kans voor een regeering van
Midden-LinKs, naar de vroeger formule
van groote koaliitie
Maar de nationaal-socialisten zullen
spoedig een ondraagl ijken toestand
scheppen vc or een regeering waar ze
buitenstaan. Monelijk krijgen we nieu
we verkiezin, gen in de Lente.
Watdaarvf n zij, het sukses van Hitier
is een schand e voor de Duitsche burge
rij het is ooV een gevaar voor de Euro
peer, che vrede s- en -verzoeningspolitiek.
De Arbeiders vragen BROOD
De Burgerij zendt LOOD
We leven iu efcn dier slechte tijden dat
liet kapitalisme met zich brengt na oor
log en overproduktie. We leven in een
wereld van verwarring en ontreddering,
van opzweeping der hartstochten ten
dienste van enggeestige nationalisten.
In China is sedert jaren een burgerly-
ke en militaire oorlog dat groote rijk aan
t dooreenschudden. In talrijke afzonder
lijke deelen van liet groote Chineesche
rijk trekken troepen tegen elkaar op en
op dit oogenblik is er nog geen zeker
heid wanneer en hoe dat daar zal eindi
gen.
Iu Rusland zijn de bolsjewisten nog
niet bekwaam genoeg gebleken land-
b )uw en nijverheid op zoo een peil te
brengen dat liet volk bevryd weze van
hongersnood en werkloosheid.
Dat zijn twee groote rijken die niet
raecrregelmatigeen af'etmarktzijn voor
de voortbrengselen van de West-Euro-
peesche en Amerikaansche nijverheid,
om niet te spreken van Indië dat zich
vrijmaken wil en waarin ongelukkiger
wijze vreemde invloeden zich laten ge
voelen om tegen d.e Britsche arbeiders-
regeering toestanden uit te spelen die
zij niet uitgelokt heeft, maar zelfs op
lossen wil.
Deze en onze eigen Europeesche poli
tieke moeilijkheden denken we aan
Mussolini's oorlogsgeroep en de Duit
sche reactionnaire redevoeringen, zoo
als yan minister Treviranus die een re
vanche-geest |iweeken bij de Duitsche
jeugd—komen samen met de economische
crisis scherp do arbeidersklasse treffen
in alle landen van de wereld.
Geen vertrouwen, geen koopkracht,
geen voortbrenging algelieele en volle
dige werkloosheid overal.
De arbeidersklasse wordt eens te meer
door het kapitalistisch regiem aan den
afgrond der ellende gebracht.
Maar het brutaalste dat we kennen in
deze ongelukkige tijden is
1) dat er kapitalisten zijn die ondanks
hun werkhuizen gesloten zijn, verder
geld verdienen op de armoede der arbei
dersklasse.
2) dat er nog zooveel landen ter we
reld zijn waar de arbeidersklasse geen
werkloozensteun ontvangt.
In Hongarije, het land van het prae-
tischc christendom in het paradijs
van den cristelijken koers», heeft de
werkloosheid helsehe afmetingen aange
nomen. Wannder men wil zien, wat
werkloosheid beteekent in een land
waar geen crisisfonds bestaat, wende
men 't oog naar Hongarije. De liere nij
verheidswerkman is veranderd in een
bedelaar. Met hand en tand verzet zich
de dictatorale regeering tegen de invoe
ring van de werkloozenverzekering.
In hot land van het christelijk koera-
patriotisme, waar de oorlogsverminkte
70 fr. per maand steun ontvangt, waar
de bankbedienden aan 30„minder loon
werken dan vóur den oorlog, waar de
fabriekarbeider 90 fr. in de week ver
dient, waar de arbeiders geen i Mei be
toogingen mogen houden, wil men aan
de werklooze arbeiders geen steun ver
leenen. En niet alleen in de nijverheid,
maar ook op bet platteland is een derde
deel van de bevolking werkloos en be
hoeftig.
Deze immer toenemende ellende heeft
de llongaarsehe arbeidersklasse er tot»
gedreven hare schrik tegenover de witle
terreur van den Hongaarschen dictator
Ilorty, te boven te komen en ze is, opge
roepen door de IIoDgaarsche socialisti
sche partij, op 1 September te Budapest
op straat gekomen en heeft betoogd in
een wandeleude optocht, want in
massa manifesteeren is verboden, om
werkloozensteun te bekomen.
Meer dan 250.000 arbeiders hebben
kalm en waardig, gemanifesteerd om
brood voor vrouw en kinderen. De kle
rikale regeerders hebben er niet anders
op gevonden, uit schrik en haat, dan een
paar tanks, mitrailleuzen en machienge-
weren op de massa af te zenden en hon
derden arbeiders te kwetsen. Zelfs is er
ollicieel céndoode gevallen.
Dat is de oplossing van do burgerij in
zake werkloosheid, in die landen waar
zij onbeperkt meester is. En toch houdt
de reactie iu Hongarije 't niet lang meer
uit. De arbeidersklasse zal ten koste van
welke offers ook hare vrijheid willen
herwinnen en de demokralie doen zege
vieren en met haar de invoering van
werkloozensteun en andere maatschap
pelijke hervormingen.
Deze buitenlandsche toestanden loe
ren ons ouze demokratie naar waarde
schatten en zal onze socialistische arbei
ders in ons eigen land aanzetten om met
handen tand hare rechten te verdedigen
tegenover een harlelooze burgerij die
niets kent dan zaken maken en win
sten ops'rijken.
Eendrachtig aaneengesloten blijven is
plicht, want het hedendaagsche kapita
lisme sluit meer in zich burgeroorlogen
dan militaire oorlogen. Een sterke socia
listische arbeidersorganisatie alleen is
bij machte aan deze mistoestanden 't
hoofd te bieden. A.