(ons toegewaaid met een krachtige wind)
Mensen van het Land van Riem,
Ik ben een man van goed veertig. Ik heb een bloeiend gezin met drie kinderen en mijn
werkgever is de staat, want ik geef les in een school in het Aalsterse.
Ik hou, geloof me, behoorlijk veel van mijn job en van deze stad, waar ik trouwens
geboren ben.
Eerlijk gezegd ik heb me eigenlijk nooit fel geïnteresseerd voor de politiek, noch
nationaal, noch lokaal en hoewel ik van huize uit en met overtuiging katholiek ben,
heb ik onze partijpolitiek de rug toegekeerd. Lang geleden al.
Maar de jongste tijd begint een en ander me danig hoog te zitten. In de vrije school
waar ik les geef, ontmoet ik ook collega's die dit ondenwijs echt uithollen en de
jongelui gewoonweg indoctrineren, zelfs tot in de godsdienstlessen.
En dat vormt geen uitzondering meer. In katholieke kranten lees je tegenwoordig de
meest vrijzinnige propaganda, verstrikt in allerlei netwerk. In onze kerken paraderen
al eens katecheten voor onze kinderen met een nieuwe heilsboodschap van links, die
wellicht in het "Land van Goïtha" wortel wil schieten. Kortom, de kinderen moeten
thans dagelijks met hun kop ondergedompeld worden in de viezigheid van gefrustreerde
volwassenen en doemdenkers. Raketten en werkloosheid zijn daarbij probate hulpmiddelen
gebleken. En ook in de vakbond - mijn vakbond - hoor ik soms soortgelijke getuigen.
Ze zijn afkomstig van hooggeleerde "agagen", die studenten durven aan te zetten tot
nihilisme en vandalisme. Zo gaan we regelrecht naar een universitair proletariaat,
dat enkel in kranten van alles "durft" maar niet in staat is nog iets te doen, te
ondernemen. Maar ze vergissen zich, die vermolmde onheilsprofeten. De jonge mensen
geraken hun gebazel beu. Ze worden stilaan opstandig tegen deze rode betutteling.
Ze willen leven en zelf hun toekomst in handen nemen. Iedere dag weer hoor ik als
leraar hartverwarmende woorden van hoop bij de jeugd. En velen dromen ervan zelf ooit
een zaak te beginnen, als zelfstandige. De echte durf van het ondernemen.
Dat is het antwoord van de jongeren op de plagerijen van bepaalde volwassenen, die hun
draai niet meer vinden na hun mislukte jeugdrevolte van 68. Desinformatie is hun
laatste drug. Laat ze "links liggen". Daar zijn ze op hun plaats.
En ga door mensen van 't Land van Riem. Ik ga mee.
SUGGESTIE VOOR EEN NIEUWE PRIJS.
De perstraficanten en slippendragers bedenk ze met een prijs. Geen overjaarse
citroenen maar een heuse dweil voor de grootste kwijl.
Wijmenien van het centrum, beamen wat Wil^ried Marteni onlangi voor de RT8F zei
"Tenzij communautaire ipanningen het icenario doorkruiien, moet de regering voort-
werken en de tweede hel&t van de legislatuur uitdoen".
Want wij zijn gelukkig met deze knidstcndemocnatiiche-liberale regering.
Niemand twijfelt aan de noodzaak van het ianeningi beleid van de regercng en
- vermoedelijk - ii zij ailUn in staat dit te voeren. Ziet U .in het zogenaamd iittw-
natief) SP-plan voor economisch herstel enig heil Nu nog komen de socialisten in dit
plan aandraven met verhoogde overheidsinitiatieven als wondermiddel, daar waar een
dergelijk beleid om enige jaren geleden op de drempel van het $adlmsement bracht.
Wij willen niet zover gaan ali E.ric Van Rompuy, zeggende "Het socialisme ii een
paraiitaire beweging die ilechti in itaat ii te verdelen ivat anderen geproduceerd
hebben". Maar onze gedachten gaan toch in die richting
TL4tiD mt\ (WEM
Uitgave van de vzw Centrum voor de Middengroepen, Zelfstandigen en Kaderpersoneel, Grote Markt 4 - 9300 Aalst -
tel. 053/21.45.63.
Verantwoordelijke uitgever: Herman De Vos, Pontstraat 73 - 9300 Aalst.
Maandblad - 6° Jaargang - nr. 1/1984
MAG HET VERKIEZING WOKDEN