Eenige voordeelen van het lidmaatschap
Uitkeeringen bij werkloosheid? ziekte? ongeval? staking? legerplieht?
overlijden? moederschap;
pensioen? reisvergoeding? rechtskundige bijstand
DE FILM
VAN HET
KONGRES
Men kan zich laten inschrijven te
HET VRAAGSTUK DER
JONGE WERKLOOZEN
SOCIALE POLITIEK
DE VERPLICHTE VERZEKE
RING TEGEN
WERKLOOSHEID
HET VRAAGSTUK DER
PENSIOENEN
STAALPLETTERIJ
1Longville leidt het vraagstuk der beroepsorganisatie in. - 2. Van
Acker in aktie tijdens zijn belangr ijke uiteenzetting- 3. Chalmet wil
een goede samenwerking tusschen onze vakorganisaties. - 4. Bomon
(Aalst) pleit voor een loonbarema voor alle metaalbewerkers. - 5.
Cnudde JGentheeft het over de taal in de nijverheid
Voor Allen - 29 Jan. 1939'
AALST Hand in Hand Molendriesstraat.
BAASRODE Volkshuis Groote Plaats.
BRUGGE Werkerswelzijn Steenstraat.
DENDERMONDE Volkshuis Brusselschestraat.
EEKLOO Volkshuis Kerkstraat.
GEERAARDSBERGEN Volkshuis Groote Markt.
GENT Ons Huis Vrijdagmarkt.
IEPER Volkshuis Sint Jacobstraat.
IZEGEM Volkshuis Kruisstraat.
KORTRIJK ItVolksrecht Sint Janslaan 9.
LOKEREN Volkshuis Groote Markt.
MEENEN Volkshuis Koningstraat.
NINOVE De Redding Geeraardsbergestnw.
OOSTENDE De Noordstar Veldstraat.
OUDENAARDE De Morgenzon Dijkstraat.
ROESELARE Volkshuis Ooststraat.
RONSE Verbroedering J. Ferrantstraat.
TIELT Volkshuis
WAREGEM Ons HuisStormestraat.
WETTEREN Volkshuis Statiestraat.
ZELZATE Het Noorderlicht Groote Markt.
ZWEVEGEM Ons Huis Blokstraat.
ZOTTEGEM Volkshuis Nieuwstraat.
Ik wil hier vooral den nadruk leg
gen op het feit, dat het niet de ouder
domspensioenen zijn die deze hooge
uitgaven vergen, want als wij alles van
dichtbij onderzoeken komen wij tot
de slotsom dat de anciënniteit- en mi
litaire pensioenen reeds 62 t.h. dezer
uitgaven bedragen. Ik ben overtuigd
dat er nog veel leemten zijn in de
kwestie van de pensioenen. Wij vra
gen ons bij voorbeeld af, waarom ver
schillende regelingen moeten bestaan
voor gewone arbeiders, bedienden en
mijnwerkers. Wij hopen, dat de re
geering deze kwestie zoo goed en zoo
snel mogelijk zal trachten op te los
sen.
Wat nu het systeem van vereenvou
diging en centralisatie betreft, heb
ik daar reeds voor een viertal jaren
van gesproken. Mijn idee werd dan
als een utopie beschouwd, maar Jk
kan u verzekeren dat binnen het jaar
het vraagstuk zich voor de regeering
zal stellen. Wij kennen nu reeds de
wet op de pensioenen, de wet op de
gezinsvergoedingen, de wet op het be
taald verlof en weldra de wet op de
verplichte verzekering tegen werkloos
heid.
Voor sommige van deze wetten is
er enkel de patronale bijdrage, voor
andere is er de patronale plus de ar-
beidersbijdrage. Wat het betaald ver
lof betreft, dat ten laste van den
patroon valt, wordt er heden 2 t.h. op
het loon gerekend en binnenkort zal
dit waarschijnlijk 2,5 t.h. bedragen.
De gezinsvergoedingen worden op een
gansch andere manier berekend. Voor
die vergoeding betaalt de patroon per
werkdag en volgens geslacht van den
arbeiders. De verplichte verzekering
tegen werkloosheid zal eene maande-
lijksche bijdrage worden, zooals het
geval is met de pensioenen. Wij moe
ten er toe komen, dat deze bijdragen
één worden. De administratieve ver
plichtingen zijn dezelfde voor de ver
schillende sociale wetten, waarom zou
den wij ze niet coördineeren Het zou
een vermindering van administratief
werk beteekenen voor den patroon en
dit mogen wij niet onderschatten want
somtijds is het geen kwade wil van den
patroon, dat hij de wet niet toepast,
maar in zekere gevallen, onkunde over
de toepassing en omdat de dokumen-
ten te ingewikkeld zijn om goed en
zonder veel tijdverlies geregeld te kun
nen worden.
Wat mijn voorstel betreft van cen
tralisatie der sociale wetten, heeft het
«Studiecentrum voor Hervorming van
den Staat» zich reeds grondig met de
ze zaak beziggehouden en is klaar met
een ontwerp. Vooraleer een definitieve
beslissing genomen werd, zijn er men-
schen van alle politieke opvattingen
geraadpleegd. Zij waren in principe
akkoord en er bleven slechts nog de
detailkwesties te onderzoeken; deze
zijn vandaag ook geregeld. Dit Studie
centrum is tot het besluit gekomen
dat een vast percent kan berekend
worden op het loon zoowel voor den
arbeider als voor den patroon waar
door zij aan al hun verplichtingen
zouden voldoen. Voor den arbeider zou
een dergelijk systeem een goede en
stipte naleving van de sociale wetten
beteekenen want waar hij nu onmo
gelijk kan kon troleeren of zijn patroon
aan zijn plichten voldoet, zal hij het
dan met zooveel te meer gemak kun
nen doen.
Voor den Staat zal het een vermin
dering van administratief werk be
teekenen en een nauwkeurig toezicht
want daar waar nu verschillende kon-
troleurs noodig zijn voor de verschil
lende sociale wetten, zal nu één en
kele volstaan om na te gaan of de
patroon aan zijn verplichtingen niet
te kort schiet. Ook voor de vakorga
nisatie zal het werk zeer vergemakke
lijkt zijn. Ieder verzekerde zal dan ook
slechts een nummer hebben, bijv. het
nummer van de lijfrentekas. Wat de
kontrole van de arbeiders betreft, deze
zouden om de drie maanden het talon
van het stortingsbewijs van den pa
troon ter hand gesteld worden. Dit zal
vooral ten goede komen aan de oudere
arbeiders, die op het punt staan in
pensioen te gaan en die dan niet meer
zullen voor feiten staan, zooals er
thans gebeuren, dat bijv. bij het aan
vragen van het pensioen, aan den
arbeider gemeld wordt dat zijn patroon
geen stortingen gedaan heeft.
Ik wil er nogmaals den nadruk op
leggen dat deze laatste hervorming
van het allergrootste belang en in het
voordeel is, zoowel van de arbeiders als
van den patroon en van den Staat.
Men heeft in onze beweging een
pensioen van 6000 fr. op 60-jarigen
ouderdom geëischt. In de huidige om
standigheden zijn nieuwe hervormin
gen moeilijk, zooniet onmogelijk. Wij
weten dat de arbeiders dit zullen be
grijpen en dat zij meer zullen aan
dringen op een rechtvaardige toepas
sing van de bestaande wetten. Laat
ons dus vooral drukken op het naleven
der bestaande sociale wetten en op de
doorvoering van de verplichte verzeke
ring tegen werkloosheid.
Ik eindig met nogmaals den wensch
uit te drukken de vereenvoudiging en
de samenordening van de sociale wet
geving te zien verwezenlijken, en een
snel besluit betreffende een onzer
grootste hervormingen, namelijk de
verplichte verzekering tegen werkloos
heid. Deze hervorming moet de arbei
dersklasse met nadruk eischen. Haar
ware belangen worden daarmede ge
diend (Applaus).
Kd. LONGVILLE. Ik dank kd.
Van Acker voor zijn belangrijke en za
kelijke uiteenzetting, die hij ons komt
te geven. Het is nu aan ons om deze
schreeuwende en dringende hervor
mingen te doen doordringen bij onze
menschen en er een snelle oplossing
aan te geven. Kameraad Van Acker
heeft ook gesproken over het ouder
domspensioen. Ik wil geen debat aan
gaan met onzen vriend Van Acker,
maar wensch slechts te herinneren dat
de Centrale der Metaalbewerkers van
België den eisch heeft gesteld van een
pensioen van 6000 fr. op 60 jaar. Wij
moeten ons daarover akkoord stellen.
Voor de werkenden eischten wij in de
algemeene beweging van Juni 1936 een
levensminimum van 32 fr. per dag
voor de volwassenen en dat nu 36 fr.
geworden is door de levensduurte. Wij
zijn logisch met onszelf wanneer wij
voor de ouderlingen eveneens een le
vensminimum eischen. Ik ben van
oordeel, dat wij dien eisch verder moe
ten blijven stellen en er alles voor doen
om hem te doen verwezenlijken.
Na de zakelijke doch zeer belang
rijke uiteenzetting van Achiel Van
Acker, krijgt het kongres als extra de
film tWiji te zien, die een beeld geeft
van wat de vakorganisatie kan en
vermag om het leven van haar leden
en van hun familie, te verbeteren.
De zitting eindigt te 6 uur en een
kwart.
Deze supplementaire vergoeding
werd bijna nooit of slechts na verschei
dene maanden uitbetaald. De werk
loozen waren er nog veel slechter aan
toe. daar zij logischer wijze meer on
kosten te dragen hadden; bijv. betere
voeding en kleederen. In vele gemeen
ten moesten ze zelf hun eigen gereed
schap gebruiken.
Bij hulpwerken is het nochtans ge
makkelijk een systeem te vinden, dat
de werkloozen kan ten goede komen.
Er is een stimulant noodig, maar het
systeem is mogelijk. De lasten van den
Staat zullen niet zoo groot wezen en
de gemeenten moeten er slechts een
vergoeding aan toe voegen. Met dit
6ysteem. zal het niet noodig zijn de
werkloozen te verplichten, maar zij
zouden kunnen opgeroepen worden vol
gens kategorie, bijv.: 1) de alleenstaan
den en de hoofden van een gezin, om
dat wij vernemen, dat het juist deze
kategorie is, die het dringendst moet
geholpen worden.
De politiek van tewerkstelling be
helst wel een paar dozijn maatrege
len. maatregelen, die niet altijd een
algemeen karakter hebben; die moeten
•angepast worden aan het gewest,
aan den aard van de industrie enz.
Maar inzake openbare werken hebben
wij reeds vele gevallen gekend waar
het aantal te werkgestelde werkloozen
zeer gering was en het arbeidsloon
slechts 10 tot 15 t.h. vertegenwoordigde
van het totaal der uitgaven. Onze
voorkeur gaat dus naar openbare wer
ken. waar het grootst aantal werklooze
arbeidskrachten gebezigd worden, bijv.
stadswerken, rioleeringswerken, enz.
Wat de huizenbouw tstre't is het
percent arbeidsloon veel aanzienlijker
daar voor zulke ondernemingen de me-
kanisatie nog zoo goed als uitgesloten
is. Het percent arbeidsloon ter plaats
bedraagt 30 a 35 t.h. en wanneer wij
er het onrechtstreeksche deel bijvoe
gen (het deel dus op de steenbakkerij,
enz.) dan komen wij tot R0 a 85 t.h.;
d.w.z. dat met uitvoering van dergelij
ke werken het grootst aantal werkloo
zen kunnen te werk gesteld worden.
Ik wil doen opmerken dat in vele ge
meenten wel vele huizen ledig staan,
maar ik moet er bij voegen dat die hui
zen voor het meerendeel niet meer
beantwoorden aan de behoeften van
den tijd. Vele centra zijn vergeven van
krotwoningen en daar kan dus een
krachtdadige politiek inzake huizen
bouw gevoerd worden. Wat betreft
het beperken van het materiaal, meen
ik dat bij uitvoering van zekere open
bare werken de machine (dat is nu
misschien een weinig tegen het belang
van de metaalbewerkers) bijna volle
dig dient uitgeschakeld te worden.
Men kan vermeenen. dat daardoor,
in veel gevallen, de algemeene onkos
ten aanzienlijk zullen hooger zijn. maar
men dient rekening te houden, dat in
dit geval de werkloozen toch ten laste
vallen van de gemeenschap en het
bedrag van de werkloosheidsvergoeding
reeds 50 t.h. van het voorziene loon
bedraagt. Wjj zijn overtuigd dat deze
50 t.h. tusschenkomst ruim het verlies
door het uitschakelen van de machie-
nen vergoedt.
Laat ons een voorbeeld nemen aan
het Albertkanaal. Vpor dit werk dat
3 milliard bedroeg werden slechts in
totaal 4.000 arbeiders te werk gesteld.
Wat ons vooral is opgevallen is, dat
bij een der moeilijkste doorgangen, na
melijk het deel dat door turfgrond
liep, bijna geen arbeiders op de wer
ken te zien waren. Deze doorgang is
bijna in zijn geheel gegraven met be
hulp van speciale machienen, die dan
nog uit het buitenland kwamen en
meestal door vreemdelingen geleid
werden, daar zij alleen het gebruik
van de machienen kenden. Wat wij
vooral eischen is dat bij zulke werken
machienen gebruikt worden van Bel
gisch fabrikaat, wat ook ten goede
zal komen aan onze metaalnijverheid
en haar arbeiders.
Wat de beste maatregel is voor het
tewerkstellen der jonge werkloozen kan
ik niet met zekerheid bepalen. Er zijn
misschien 6 a 7 maatregelen te ne
men. Het verleenen van steun aan de
jonge werkloozen stelt hun afhankelijk
van het werk. De beste methode dunkt
mij is hen aan te sporen grondig hun
beroep te leeren; dit in het belang van
de jonge werkloozen en van het land.
Het is daarom niet noodig dit onder
wijs te volgen in een school, maar het
kan evengoed bij den patroon gebeu
ren.
De patroons dienen er belang bij te
hebben, leergasten te nemen; deze
maatregelen kunnen slechts genomen
worden met de noodige omzichtigheid.
In de eerste plaats kan men doen op
merken dat het te werkstellen van een
te groot aantal leerlingen andere arbei
ders kan doen uitschakelen, maar ik
wil er op wijzen, dat voor een paar
jaren, in de Vereenigde Staten proeven
van dien aard werden genomen, die
zeer bevredigende resultaten hebben
opgeleverd. Daar werd bij iedere vak
man een leerjongen geplaatst. Het is
dus aan ons een prikkel te vinden op
dat de patroons ons initiatief zouden
bijtreden.
Ben groote knoop blijft nog door te
hakken, daar waar de werkloozen ver
plicht worden zich te verplaatsen om
eventueel ander werk te bekomen. Er
zou meer gemak van verplaatsen moe
ten geboden worden aan de werkloo
zen.
Laat de werkloozen kosteloos reizen
als ze zich buiten hun gemeente voor
werk moeten gaan aanbieden. zelfs
desnoods ook hun kosten betalen van
verhuizing, enz.
Wat den Nationalen Dienst van Ar
beidsbemiddeling en Werkloosheid be
treft. tot hiertoe bleef zijn aktiviteit
vooral bestaan in het verleenen van
steun, de Arbeidsbemiddeling is tot
heden toe niet veel meer dan een uit
hangbord.
Wat de sociale politiek betreft die
wij willen, geloof ik. dat dit een vraag
stuk is van zeer groot belang voor de
arbeiders van het land.
Inzake sociale politiek zouden wij er
moeten toe komen de bestaande wet
ten te vereenvoudigen, te ordenen en
te cenraliseeren. Ik wil U een woordje
zeggen over de verplichte verzekering
tegen werkloosheid, het vraagstuk van
de pensioenen en de wet op het be
taald verlof.
Het vraagstuk der verplichte verze
kering tegen werkloosheid is tot hier
toe steeds een twistpunt gebleven, tot
zelfs in onze eigen organisaties. Waar
we in de eerste plaats moeten voor
zorgen is 1) dat het ontwerp gestemd
en tot wet wordt gemaakt
2) dat die wet zou werken in een sys
teem van vereenvoudiging en centra
lisatie.
Hierop twee bemerkingen
1. Het is ongegrond te beweren dat
het ontwerp onvoldoende zou bestu
deerd en de jaarlijksche uitgaven hoo
ger zijn dan de schatting.
2. Hetzelfde geldt voor wat de
schatting betreft van de bijdragen.
Maar het andere twistpunt is name
lijk het betalen van de bijdragen aan
de verschillende organsiaties. wat zoo
wel de patroons als de vakbeweging
bezighoudt.
Herinner U de drie kongressen die
het B.V.V. aan dit vraagstuk heeft ge
wijd. Het Parlement heeft 2 tot 3 maal
toe dit ontwerp gewijzigd.
Eindelijk werd een ontwerp gestemd
gebaseerd op de vrije verzekering, dat
voorziet dat de bijdragen voort zullen
betaald worden, zooals nu het geval
is, t.t.z. rechtstreeks aan den vak
bond.
Dit systeem zou toegepast worden
voor een tijdperk van 2 jaar, en 3
maanden voor dit termijn verstreken
is, zou er dan een definitief systeem
vastgelegd worden. Maar het onder
werp kan niet werken zooals het in de
Kamers gestemd werd en dat is juist
een van de moeilijkheden van het
oogeniblik. De leiding zelf van het B.
V.V. staat verdeeld; een deel blijft
voor het systeem van afbetaling aan
de kas, het andere voor de précompte
(afhouding aan de bron). Ik persoon
lijk ben voor de précompte, omdat dit
het eenige systeem is, dat mogelijk is.
Degenen die tegen de précompte zijn
redeneeren aldus
Vandaag zijn er 920.000 verzekerden
met het systeem der vrije verzekering;
het systeem dat goed is voor deze vrije
verzekerden kon even goed werken voor
de overigen.
Dat met de toepassing van de pré
compte er gevaar bestaat om uw le
dental sterk te zien verminderen.
Diegenen, die voor de précompte zijn,
zeggen «alleen met précompte is mo
gelijk een ordentelijke wet te hebben».
Diegenen, die vandaag niet verze
kerd zijn, zijn menschen, die weinig
het risico van werkloosheid kennen:
Ofwel behooren zij tot de openbare
diensten, ofwel arbeiden zij in die voor
waarden, dat zij weinig aan werkloos
heid bloot zijn gesteld. Alleen met de
précompte bekomt gij een zekere toe
passing en een volledige kontrole.
Wat dient gevonden te wor
den is een stelsel, dat de volledige toe
passing van de wet verzekert, en dat
tevens den band tusschen vakbond en
werkloozenkas behoudt. Dit systeetp
dient gevonden te worden nog vóór
de wet gestemd wordt in de Kamers.
Er is reeds een suggestie gedaan om
iets in dien aard te vinden, en wij
komen dan tot een systeem van de
inning der bijdragen aan de basis, dus
het toepassen van de pré-compte, maar
daarenboven een regeling, die het ge
vaar uitschakelt dat de leden van hun
vakbond zouden vervreemden.
Ik wil u daarover nader toelichten.
Van de maandelijksche bijdrage die
10,00 fr. zal bedragen, wordt 2/3 recht
streeks afgehouden door den patroon
en 1/3 wordt door den verzekerden
rechtstreeks aan zijn kas betaald. Het
betalen van dit 1/3 zou niet verplich
tend zijn, maar om de verzekerden een
stimulant te geven aan deze kas ie
betalen, zouden zij de 60 eerste dagen
werkloosheid vergoed worden, wat niet
het geval zou zijn voor deze die slechts
de 2/3 afbetalen.
Dit systeem is ook vooral aan te
prijzen omdat het volledig uitsluit dat
de patroon de wet zou kunnen ontdui
ken.
Wij hopen dat dit probleem in den
kortst mogelijken tijd eene gunstige
oplossing zal kennen, zoowel voor de
arbeiders als voor de vakbeweging.
Aan dit vraagstuk wordt volgens
mijn oordeel veel te weinig belang ge
schonken. Wij weten dat de pensioe
nen (militaire, ancieniteitspensioenen
en ouderdomspensioenen) 1/4 van 's
lands uitgaven, namelijk 2.600.000.000
fr. bedragen. Dat wil dus zeggen dat
dit vraagstuk een zeer groot belang
heeft, vooral wanneer wij rekening
houden dat de uitgaven voor pensioe
nen ieder jaar vermeerderen en an
derzijds dat de bevolking vermir^iert.
De last der pensioenen vergroot dus
voor een kleiner wordende bevolking,
en dat wil dus ook zeggen voor een
kleiner aantal stortingen.
VERANTWOORDELIJKEN UITGEVER R. VERCAMMEN, ST. PIETERSNIEUW STRAAT, 64, GENT.
