ju
I
I/-
POLITIE
PANORAMA
HET LAND HEEFT
GENOEG VAN
DE "ZAKEN,,
BIJ DEN LAFFEN AANVAL OP EERSTEMINISTER SPAAK
HERR GOEBBELS OP ZOEK
NAAR "HUMORISTEN,,
ZONDAG 12 FEBRUARI 1939
Ir. - Nr. 42 - 5 Jaar socialistisch weekblad voor vlaamsch belgie
wm \\A
mam
ftv't
Vergeet de
arme Spaansche
kindertjes niet?
STEUNT MILD
Uitgave
I V
éi
3
Wij, arbeiderswaren de talrijksten die in de loopgraven stonden. Wij arbeiders, ondergingen de ergste
ontberingen tijdens de bezetting en honderden van ons stierven in de zivil-arbeiterbataljons Maar wij
zijn de verdedigers der hoog-menschelijke gevoelensWij kunnen vergeten en vergeven. Dat is onze kracht.
En van de hooge heeren van Brussel hebben wij geen lessen in vaderlandsliefde te ontvangen. Want wü
beseffen al te goed dat achter dat schijp-patriotisme de socialistenhaat steekt. En daarom zeggen we zeer
kalm maar met klem pooten thuis, heeren patriotards Want als wij zullen slaan, zullen wij er goed op
kloppen. Raakt niet aan onze leiders, want dan raakt ge aan ons
De regeering Spaak
neemt ontslag
DE liberalen zijn ongenees
baar. Uit het Vlaamsche
land zijn ze bijna verdwe
nen. Hun ekonomische theorie is
ineengestort. Ieder liberaal heeft
zijn eigen programma en zijn
eigen leer.
Op iets gaan ze akkoord. Die
heeren hebben zichzelf wijs ge
maakt dat zij alleen de vader
landsliefde in pacht hebben. Ze'
zijn niet meer tevreden met de
machtige monopolies van de elec-
triciteit, in wiens trusten de libe
rale heeren zetelen. Ze hebben
het patriotisme getrusteerd.
En wie hen niet volgt, wie
hun blinden haat niet deelt, is
een slecht vaderlander.
Het geval van Dr. Martens was
een eenige gelegenheid.
En mijnheer Devèze, die zich
niet meer verwaardigt naar het
Parlement te komen, maar er
toch steeds op losdondert, zag
de kans. Met het gebroken geweer
in zijn zak was hij naar de par-
lementszitting gekomen.
En hij gaf lessen over zuivere
vaderlandsliefde.
In feite wilde hij de socialisten
uit de regeering wippen.
Tegen zijn partijgenoot Jennis-
sen, die liberale minister gewor
den was, ging hij in de wandel
gangen erg te keer.
De liberalen moesten eruit
trekken. Het heil van het vader
land hing er van af.
De liberalen trokken weg.
De regeering nam ontslag.
De liberale heeren dragen een
zware verantwoordelijkheid, in
deze moeilijke tijden waar de
werkloosheid zoo erg is, zulk een
krisis te scheppen. Daartegen
stellen we het hooge verantwoor
delijkheidsgevoel van onze partij,
die zware toegevingen deed, om
dat we vooral dachten aan de
ekonomische ontreddering, en de
mogelijkheid zagen den ekonomi-
schen toestand herop te beuren,
en velen onzer werkloozen dan
toch uit de miserie te helpen.
Maar dat kan die liberale hee
ren niet schelen.
Zij dragen voor het land de
zwaarste verantwoordelijkheid.
De komende politieke feiten zul
len ons gelijk geven, en het land
zal deze houding zeker ten volle
afkeuren. VOOR ALLEN
Van den Boom
speelt valsch
Met den verrekijker
vco
é1
ALL
liliOAKriE EN ADMINISTRATIE
St-Pietersnieuwstr. 64 Gent
Telefoon 1 5 7 -1 0 (4 Hlnen)
ABONNEMENTSPRIJZEN
l Jaar
23.OU ft.
6 maanden 12.00 jr.
3 maanden *>-30 fr
i'nstelieek liet l.lelit Pent: 56733
s a
m/i a#*
\ér%
SM - -
Vx
DE automaat-propagandist van
de Komintern, alias Van den
Boom, is weinig in zijn schik
met de manier waarop wij zijn
polemiekmethode afkammen.
Wij begrijpen hem maar voelen
geen medelijden, omdat hij de leu
gen en het bedrog verder blijft han-
teeren.
Eerst heeft hij duidelijk geïnsi
nueerd, dat ptg. Herman Vos in be
trekking staat met een zeker indivi
du. Ralf Verhuist, de voedster-vader
van het philo-fascistisch dagblad «De
Dag», en in overeenstemming met
hem een politiek voert, gericht tegen
België en tegen de dcnokrati«.
Wij vroegen aan Van den Boom,
duidelijke bewijzen te leveren voor
zijn insinuatie. Hij heeft die tot hier
toe en dat duurt reeds een zestal
weken nog niet kunnen voorbren
gen.
Om zich uit den slag te trekken en
om zijn lezers om den tuin te leiden,
heeft Van den Boom. die in zake
polemiek een valschspeler is, er iets
op gevonden.
Hij beweerde onder andere, dat
wij geschreven hadden, dat hij, Van
den Boom, beweerd heeft dat ptg.
Herman Vos steungeld ontvangt uit
Duitschland en hoe legt hij dat aan
boord?
Aangezien hij aan onze uitdaging
geen gehoor KON geven, waarbij wij
iedereen uitdaagden, in ons «Politiek
Panorama» en wel in het blad van
15/1/39 bedoelde passage te ont
dekken, is hij gaan snuffelen bij an
dere medewerkers en heeft hij ten
slotte gemeend, iets te ontdekken bij
een plaatselijken briefwisselaar van
onze Iepersche uitgave. Dat drukt
hij nu in zijn blad over en wil hij
doen tellen in de polemiek, die wij
met hem hebben.
Zooals elke valschspeler heeft hij
dus een kaart vreemd aan ons spel
gezocht en wil aldus het spel ver-
valschen. Dat gaat hiet, Tovaritch
Van den Boom! Schamoteurs moe
ten op de foor staan!
Uw afleiding is veel te sluw geko
zen om slim te kunnen zijn.
Maar mogen wij ter gelegenheid
van uw uitvlucht er tevens aan her
inneren, dat gij beloofd hebt bewij
zen te geven van uio beweringen?
Als ge u nu zoo onschuldig wilt
voordoen, waarom hebt gij tot hier
toe uw bewijzen nog niet geleverd
OMDAT GIJ ER GEEN KUNT
HEBBEN. OMD\T GIJ EEN GE
WETENLOOS LASTERAAR ZIJT.
Nu zit ge in de klem en tracht gij
u daaruit te wringen. Uw methode is
de politieke sluipmoord door het
verspreiden van laster. Maar uw
methode wordt voor uzelf gevaarlijk,
als zij aan het daglicht wordt bloot
gesteld. Dat hebt gij nu kunnen
ondervinden.
We laten onze lezers verder zelf
oordeelen over de kommunistische
«eenheidmethodes»! Wij hebben ge
tracht. met Van den Boom een eer
lijke polemiek te hebben, maar met
valschspelers gaat dat niet. Dat wil
niet zeggen dat wij hem loslaten.
Zoolang hij zijn fameuse bewijzen
niet voorbrengt, zullen wij zijn han
delwijze aan den schandpaal blijven
- spijkeren.
Bl
E onduldbare straatherrie door de oudstrijders, of
liever door zekere van dezes ambitieuse leiders,
rond de benoeming van Dr. Martens verwekt, is
van aard de politieke noyautage-taktiek te belich
ten door de pro-fascistische elementen gedurende
de laatste jaren toegepast.
Talrijk zijn de vereenigingen en bonden van oud-gedienden,
winkeliers, middenstanders, burgers en zoo meer die na den
oorlog welig uit den Belgischen bodem zijn opgeschoten. Wel te
verstaan lag voor elk dezer vereenigingen de vrijwaring en de
verdediging van groepsbelangen aan de basis hunner oprich
ting. In de meeste gevallen zelfs werd een zorgvuldige afzijdig
heid van alle politiek afgekondigd. Een lokmiddel voor de mis
tevredenen en de onbewusten die nog steeds hun weg als verant
woordelijk staatsburger niet hebben gevonden.
Voor zekere ongure elementen was het dan ook niet moei
lijk zich aan de leiding te dringen van dergelijke groepeeringen,
waarvan zij zich dan naderhand zouden bedienen om persoon
lijke politieke opvattingen en verzuchtingen te dienen.
Buiten alle politiek, de oudstrijdersvereenigingen en Vuur-
kruisers? Maar telkens werden zij op straat gebracht waar het
er op aankwam het gezag van de demokratische instellingen te
ondermijnen. Nooit werden zij in het gelid gesteld om de vrij
heid en de demokratie te verdedigen, waarvoor zij toch tijdens
den oorlog gevochten hebben. Nooit zag men ze vereenigd in
manifestaties voor den vrede en tegen het fascistische oorlogs
gestook, zij die nochtans beter dan wie ook het oorlogsgrijwel
hebben aangevoeld.
Buiten alle politiek om, zekere burgergroepeeringen? Maar
zij, die lieden van rust en kalmte, laten zich misleiden tot be
toogingen en akties die de binnenlandsche orde verstoren en
die zelfs verdoken plannen tot gewelddadigen burgerstrijd die
nen. Dan laten wij nog buiten beschouwing, dat dit behendig
gedirigeerd optreden meestal rechtstreeks de belangen in het
gedrang brengt die den grondslag uitmaken van bedoelde
groepeeringen.
De politiek van deze onpartijdige en a-politieke lichamen
heeft dan de traditioneele politieke zeden in het land vergiftigd.
Er wordt geen positie gekozen tegenover problemen die het land
en kategorieën van de gemeenschap aanbelangen. De mode van
de zaakjes heeft men ingang doen vinden. Zoo kenden wij
de beroeringen rond de zaak Van Zeeland, de zaak Nationale
Bank, de zaak de Borchgraeve, de zaak van Burgos, de zaak
Imianitoff en ten laatste de zaak Martens. Al kwesties die de
publieke aandacht van de groote en dringende vraagstukken
van den dag hebben afgeleid en die gedurende maanden, zelfs
jaren, elk praktisch regeeringswerk hebben gesaboteerd.
Zelfs op parlementair terrein heeft deze methode haar
weerklank gevonden. Wat werd er niet al geïnterpelleerd en
gedebatteerd over zaken waarbij steeds de gropte zaak
DEZE VAN BELGIE en zijn ekonomisch herstel op den ach
tergrond werd gedrongen.
Thans, na de schandelijke incidenten Martens, waardoor
men tracht het vertrek van de tweede regeering Spaak te hin
deren, stelt zich de vraag Zal het land nog langer de maneu
vers dulden van eei> heel kleine minderheid onverantwoordc-
lijken. die echter door hun cynisme, door hun durf en door een
behendig georganiseerd lawaai er soms in slagen de berede
neerde stem van het volk te overdonderen?
Het woord, of liever het gebaiA-, is aan de uitvoerende
macht. Energie en krachtdadigheid dringen zich op. Het oogen-
blik is te ernstig opdal zij zich nog langer in anti-demokratische
hinderlagen zou laten lokken.
De regeering heeft een programma, waarmede de groote
meerderheid van het land zich langs het kanaal van de parle
mentaire vertegenwoordiging akkoord heeft verklaard. Partij
genoot Barnich staat klaar met zijn plan om België uit den
greep van de ekonomische ontreddering te halen. Men kan zich
in dit verband aan nieuwe reakties verwachten.
Want, vergeten wij het niet, de leiders van de straat
de exploitanten van de zaakjes zijn slechts de betaalde
knechten van een kaste die met alle middelen een hegemonie
behouden wil over het leven van de natie. Een hegemonie van
het egoïsme, die ten allen prijze moet gebroken worden om een
nieuw sociaal-ckonomisch evenwicht te vestigen zonder hetwelk
een duurzaam welzijn onmogelijk is.
D.
Bij het ter pers gaan vernemen wij dat tengevolge van de
onhandelbaarheid der liberalen inzake het geval Martens,
eerste-minister Spaak het kollektief ontslag van de regeering
bij den koning heeft ingediend.
De zooveelste krisis voor een zaak die niets te maken
heeft met een regeeringsprogramma noch met 's lands levens
belangen.
van pietses bij of van de spaar-
maatschappijdan drinkt ge er
een pot meer op en alles is ge
zegd, maar de Reichskultur-
kammer is een officieele instel
ling en de humorist, de chan
sonnier, de muzikant die er
••geen deel van uitmaakt kan ner
gens een betrekking vinden in
Duitschland
Wat dus beteekent dat Ber
nard Fink en zijn gezellen broo
deloos gesteld zijn, zonder van
't geen hun veraer nog te wach
ten staat maar te zwijgen.
Heer Göbbels is erg verwon
derd en bovendien veronhuaar-
digd, dat er in het buitenland
zulke ruchtbaarheid gegeven is
aan zijn moedig besluit. En hij
komt dan ook in zijn blad, de
Angriff een kampanje in te
zetten om te bewijzen dat de
nazi's nog gevoel hebben voor
humor.
Luister maar
Wij doen een beroep op de
arbeiders van de versterkings-
werken in het Westen, van de
nieuwe autowegen en uit de
fabrieken. Wij richten ons tot
de leden van het arbeidsfront,
den arbeidsdienst en het leger,
tot vrouwen en moeders en tot
de talloozfi medewerkers der
partij-organisaties. Zendt ons
grappige voorvallenBeschrijf
bovenal humoristische kamera
den Toont ons grappige teeke-
ningen van overal en stuurt
grappige gedichtjes in Zendt
ons alles, dat icaarlijk humoris
tisch is en werkelijk gebeurd is
Met uw hulp zullen wij het be
wijzen dat wij nog gevoel voor
humor hebben
De Angrifflaat het overigens
niet bij woorden, want het looft
vijf prijzen uit tot een totaal
bedrag van 250 Mark.
Allo men vraagt kandidaten
voor het koncentratiekamp
PIER MOEIAL.
Fascisme is
synoniem van
armoede.
Armoede op
materieel en
op geestelijk
gebied.
Na Göring,
die zijn onder-
hoorigen ka
nonnen inplaats van boter opsol-
fert, komt Göbbels, die den oor
log verklaart aan de humoris-
ten. r
Gij hebt gelezen waarover het
gaat te Berlijn bestaat er een
Kabaret der Komiker waar
eenige bekende chansonniers
optreden. Laten wij hun naam
in eere houden Bernard Fink,
die trouwens reeds vroeger de
geneuchten van het koncentra
tiekamp heeft gesmaakt Pe
ter Sach en de drie Rulands.
Dit verdomde vijftal, kunt
ge 't u voorstellen? deed
maar alsof het zich niets aan
trok van het bestaan der
Reichskulturkammer
Avond na avond lapte het er
zijn moppen uit en het publiek
juichte toe. Vooral wanneer
Bernard Fink, na de prestaties
van het nazi-regime te hebben
bezongen, zich tot de toeschou
wers richtte en uitriep
Komaan, menscheh, juich
me toe Maar op kommando
Of anders heb ik nog moeilijk
heden...
En 't publiek juichte toe, maar
de toejuichingen golden niet de
prestaties van het regime.
Dat was een erge misdaad,
schijnt het, èn van Bernard Fink
èn van het publiek.
Om hun die slechte manieren
af te leeren heeft de kleine Göb
bels besloten de vijf chanson
niers uit de fameuze Reichs
kulturkammer te sluiten.
Wanneer men u bij ons aan de
deur zet als lid van de sosseteit
