voor allen
Se weg, aaat het saciaCisme
Csl
Zaterdag 6 feb. 1965 - 27e jaargang - Nr 6
Weekblad van de B.S.P.
VOOR DE EENHEID DER JONGEREN
IN
DIENST VAN DE
VREDE
l it de Nato?
AUG. DE BLOCK
Het pacifisme niet
dood
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETEKSMEI'IVSTIEA.VI KV
GENT. Tel. 21, 54.95 (4 lijnen) Poslthcekrekenln» 5(17.93 «liet
I.Icht». Voor abonnementsprijzen zie gewesteiyue UKiil/ynen
Ver. uitgever R. VERCAMMEN, St.-PietersuieuHStraat «4, (tent
BETOGING
VOOR
DE VREDE
HP 28 maart zul
len de jongeren
opnieuw te
Brussel een
anti-atoommars
organiseren.
Hit is een zeer gelukkig ini
tiatief. Het brengt jongeren
tesamen, van alle gezindhe
den, ont uiting te geven, aan
iets wat ze semecn hebhtn
hun afschuw voor de oorlog.
Is het niet hartverheffend
te zien hoe deze jongeren
met al hun enthousiasme zich
inspannen om zoals ze het
in hun manifest uitdrukken
«handelend op te treden
tegen de oorlog en voor de
vrede.»
Hun opzet verdient alle
steun en wij, van onze kant
nodigen alle socialistische
jongeren uit mee op te stap
pen in deze beloging.
De idee van het pacifisme
is immers gegroeid uit onze
beweging. Als we nu niet
meer de dragers ervan zijn
dan kan ons dat enkel ver
heugen want dat betekent
dat we vroeger gelijk hebben
gehad om ondanks al hel
geleuter over heldenmoed
en het veld van eerde
oorlog aan te klagen als een
misdaad'ende bron van a)l-_'
kwaad.
Dit gezegd zijnde menen
we toch te moeten wijzen op
HET socialisme woidt regel
matig afgeschreven. Het
is waar dat aan het
woord socialisme vaak
een andere betekenis wordt ge
geven. Vóór 1914 werd regelma
tig verkondigd, dat het een uto
pie was te spreken over sociale
gelijkheid. Na het uitbreken van
de eerste wereldoorlog werd over
al plechtig het failliet van het
socialisme verkondigd. De socia
listen waren er immers niet in
geslaagd de odrlog te vermijden.
Hierbij werden evenwel twee be
langrijke zaken vergeten. De so
cialisten hadden voorspeld dat
de ongebreidelde wedloop naar
steeds groter bewapening onver
mijdelijk naar oorlog moest lei
den. De voorspelling werd be
waarheid. Daarbij werd ook over
het hoofd gezien, dat de socia
listen in geen enkel land van de
wereld een meerderheid vorm
den. Zij waren in de minderheid
en konden dus niets beletten.
Na het einde van de eerste
wereldoorlog werden de vruch
ten van eeir lange en moeilijke
propaganda geplukt, De sociale
hervormingen werden niet alleen
aanvaard, maar in steeds sneller
tempo doorgevoerd. Over het
einddoel bestaan praktisch geen
verschillen meer. Alle socialisti
sche partijen wensen een sociale
maatschappij. Er bestaan nog
tegenstellingen over wat de toe
te passen melhodes betreft. Aan
de ene zijde voorstanders van
publieke diensten, daarnaast de
verdedigers van de vrijheid of
het privaat initiatief.
Op sociaal gebied is de voor
uitgang onloochenbaar en zeer
vérstrekkend. Ekonomisch staat
het enigszins anders. Het socia
lisme heeft steeds verkondigd,
dat een einde moest komen aan
de uitbuiting van de mens door
de mens. Met dat doel moeten
de produktiemiddelen ove gaan
van privaat naar gemeensohaps-
bezit, Ik laat hier buiten be
schouwing de kommunistische
landen. Deze ondervinden trou-
SENATOR
wens moeilijkheden. Het zou
echter verkeerd zijn deze te
wijten aan de nationalisatie der
produktiemiddelen. Er zijn meer
dere oorzaken, zij liggen echter
anders en zij kunnen opgelost
worden.
Reeds vóór de tweede oorlog
werd de theorie vooruitgezet dat
de nationalisa'tie der produktie
middelen niet nodig is. Dit wordt
de laatste tijd weer verkondigd,
niet. alleen van kapitalistische
zijde, maar ook door socialisti
sche middens. Sommige partijen
hebben hun programma in die
zin veranderd. Er wordt gewezen
op de welvaartmaatschappij, zo
als men dit noemt in Zweden.
Niemand betwist dat in Zweden
merkwaardige resultaten werden
bereikt. De kapitalistische winst
werd evenwel niet uitgeschakeld.
Gewezen wordt op de grote
sociale vooruitgang in de meeste
demokiatische landen. Ook deze
vooruitgang wordt niet betwist,
Het zou trouwens dom zijn dit
te doen, daar deze vooruitgang
gebeurde onder druk van het
groeiende socialisme. Maar het
is nog steeds een feit. dat de
kinderen van de geldbezitters
het veel gemakkelijker hebben
om b.v. te studeren en dus een
leidende positie in te gaan ne
men dan het kind van een ge
woon arbeider. Daarnaast staan
nog steeds een hele reeks van
sterke ongelijkheden.
Mep heeft er in zekere landen
de nationalisatie bijgehaald. Zij
hebben daarmee niet alles opge
lost en kennen moeilijkheden.
Vergeten wordt daarbij maar al
te dikwijls in welke omstandig
heden de overname gebeurde en
welke enorme moeilijkheden op
gelost dienen te worden, b.v. in
de kolenmijnen. Ook vergeet
men graag dat b.v. de «Electrici-
té de France op eigen kracht
grote kerncentrales bouwt, ter
wijl de private elektriciteits
maatschappij zich vergenoegt
met het bouwen van een centra
le nabij Givet en dit in samen
werking met de «Electricité de
France De privaatuitbateis
wensen geen belangrijk risico te
nemen.
Het meest verwonderlijke is
evenwel, dat de verdedigers van
de privaatuitbating toch gaan in
de richting aangewezen door het
socialisme. Et was een tijd dat
«planning van de ekonom.e. en
«programmatic van de hand
werden gewezen met een hard
geschreeuw «geen dirigisme».
Het nut van een planning wordt
nu meer en meer aanvaard. Ze
ker, er zijn nog steeds mensen
die ermee spotten omdat dit alles
kan voorzien en. Bij elke
grote uitvinding zijn er steeds
zwartkijkers geweest, die allerlei
moeilijkheden of ongelukken
voorspelden. Deze zijn niet ge
komen en de wereld, tenminste
de rijke landen, leven beter dan
ooit,
Er was een tijd dat men aan
vaardde, dat ekonomische moei
lijkheden natuurverschijnselen
waren. Maatregelen daartegen
waren onmogelijk. Heden wordt
algemeen aanvaard dat maatre
gelen kunnen en moeten geno
men worden. Zo kunnen meer
dere voorbeelden worden gege
ven.
De gemeenschap, dus de Staat,
langs de weg der wetgeving,
grijpt reeds verder en dieper in
het ekonomische leven. Dit bete
kent dat de macht van het ka
pitalisme steeds meer wordt be
knot. De behaalde resultaten ge
ven goede uitslagen. Toch is
men nog niet op de goede plaats
aangeland. De volledige tewerk
stelling is nog steeds niet verze
kerd. Ziekelijke verschijnselen.
(Zie vervolg laatste bis.)
zekere tekortkomingen <ïie bij
zulke manifestaties in hei
verfrden werden vastgesteld
Verleden jaar is een deel
der betoging ontaard gewor
den in een actie tegen de
Nato.
Vandaag wordt door de in
richters gezegd «Afschaffing
va» rlo militaire verdragen»
doch Professor Frantzen heeft
het publiek al gewaarschuwd
dat indien andere slogans
worden gelanceerd, zulks en
kel zou gebeuren buiten de
I wil van het inrichtend Kumi-
tee.
Er wordt ttus at met een
herhaling van deze feiten re
kening gehouden.
tiet ligt niet in onze bedoe
ling hier het proces van de
Nato te maken. Elkeen heeft
z'n persoonlijke mening daar
omtrent en degenen die nog
altijd van oordeel zijn dat
ons land er alle baat bij
heeft aan te sluiten bij het
Noord-Atlantisch Verdrag zijn
daarom niet meer of minder
vredelievend dan degenen
die er een tegengestelde me
ning op nahouden.
De B.S.P. heeft destijds zon
der enthousiasme het Nato-
verdrag aanvaard.
Zijn er thans redenen om
daaraan verandering te bren
gen? In dat geval zal 't Con
gres van de Partij te gepas-
ten tijde opnieuw de kwestie
moeten onderzoeken.
AVe zeggen: te gepasten tijde
want het verdrag loopt tot
IPfiP.
Wat willen diegenen <ïie
thans uit de Nato roepen?
Moet ons land het vrijwillig
aangegane pact verbreken?
We denken met afschuw te
rug aan de vóóroorlogse pe
riode die gekenmerkt was
door verraad en woordbreuk
de periode waarin de niet-
aanvalsverdragen werden ge
devalueerd tot vodjes papier...
Is het tot zulke methodes
dat we ons moeten wenden?
Of moeten we het gegeven
woord eer aandoen en de ver
bintenis naleven? Ondanks
alle tegenzin voor militaire
verdragen, die we als socialis
ten traditiegetrouw hebben
zijn we van mening dat we
moeten kiezen,
politiek vooral
eerlijkheid gebo-
men niet langer
dit laatste
Ook in de
daar! is
den. Indien
on het gegeven woord staat
mag gaan dan ziet 't er voor
t ..ouom weinig rooskleu
rig uit. Dan is het gedoemd
te leven in de schaduw van
een bestendige angst voor
zelfvernietiging.
Niemand betwijfelt de goe
de inzichten van het inrich
tend Komitee. De gegeven
ordewoorden kunnen we on
derschrijven. In cieu evenwel
een deel der betogers mani
festeert uit sympathie voor
het communisme tegen het
Westen en niet uit verlangen
vor de vrede tegen de oorlog,
dan mislukt het opzet. Want
zulke manifestatie zou, verre
van pacifistisch te zijn, de
zaak van één der betrokken
partijen kiezen.
Wij hebben in ons land al
genoeg aan één «Belgische
Beweging voor de A'rede» als
communistisch instrument
dat telkens protesteerde als
de Amerikanen een atoom
bom lieten ontploffen, ëoch
als vermoord zweeg als de
Russen het deden...
Door hypocrisie wordt de
vrede niet gediend, wet door
openhartigheid!
Deze waarschuwing mag
niemand die het goed meent,
tot onthouding aanzetten.
Integendeel. We stellen ver
trouwen in het inrichtend
Komitee waarin verschillende
trouwe partijgenoten en on
vervalste socialisten zetelen.
We kunnen onze jongeren
niet genoeg aansporen om
vooraan te staan in de strijd
voor de vrede.
De pacifistische idee is
ondanks alle tegenslagen en
spijtige beslissingen die de
partijen hebben moeten ne
men in het AA'esters socia
lisme levendig gebleven A'oor-
al op merkwaardige wijze bij
de jonge generatie.
Dat is een zeer gelukkig
verschijnsel. P.D.B.
