DE LONT
AAN
HET
KRUITVAT
I
4
Zaterdag 11 september 1965
27e jaargang - Nr 37
Onze militanten kwamen
één voor één terug uit ver
lof en wanneer deze bijdra
ge verschijnt, zal praktisch
iedereen gereed staan om
het propagandawerk met
vernieuwde moed te hervat
ten.
De ledenbeweging van de
B.S.P. moet versterkt wor
den. De socialistische pers
dient burgerrecht te ver
krijgen in alle socialistische
huisgezinnen van de beide
Vlaanderen.
Want het blijft een feit
dat het aantal leden aan
gesloten bij de B.S.P. op
verre na nog het cijfer niet
haalt dat zou overeenstem
men met het aantal socia
listische kiezers. Daarenbo
ven bereikt de socialistische
dagbladpers ten hoogste een
derde van het aantal gezin
nen aangesloten bij de so
cialistische organisaties.
Dit zou de leden die door
gaans, als kollektief abon
nee, in veel groter aantal
de weekbladen «Voor Allen»
en «De Werker» ontvangen,
tot nadenken moeten stem
men.
De doorsneemens die een
katholieke of liberale opinie
aankleeft blijft konsekwent
met zichzelf wanneer hij
een katholiek of liberaal
getint blad leest.
Weinigen onder hen le
zen onze socialistische bla
den, tenzij een zeer klein
percentage, die dit af en toe
eens zou doen uit nieuws
gierigheid. Maar voor het
overige blijven zij trouw
aan hun eigen bladen. Doch
langs onze zijde van de bar-
rikade bestatigen wij maar
al te veel dat op nogal
lichtzinnige wijze anders
denkende bladen afgeno
men worden, waardoor de
investeringsmogelijkheden
van onze dagbladpers ver
zwakt worden ten voordele
van deze der tegenstrevers.
Inderdaad zou de algeme
ne kostprijs van onze dag
bladpers gevoelig dalen door
de verhoging van het aan
tal lezers die onze dagbla
den zouden afnemen.
Meer lezers, betekent ook
meer mogelijkheden om het
aantal pagina's van onze
bladen uit te breiden en de
staf van medewerkers te
vergroten, iets wat thans
niet mogelijk is wegens de
te kleine afzet van onze
bladen.
Voor ieder lid van een of
andere socialistische orga
nisatie die nog geen lezer
is van een socialistisch dag
blad, zou de konklusie dan
ook voor de hand moeten
liggen een socialistische
plicht vervullen door zijn
eigen socialistisch strijdor-
gaan te lezen.
Daarbij nog, aan te slui
ten bij de B.S.P., want ook
hier hangt de propagandis
tische uitstralingskracht van
onze partij af van de finan
cieringsmogelijkheden die
verschaft worden door de
maandelijkse bijdragen van
haar leden.
Wie nog geen lid is van
dc B.S.P. zal ook hieraan
verhelpen door onmiddellijk
aan te sluiten.
E.»
Handeiend over de oorlog in Vietnam schreef
een Vlaams dagblad verleden week: «Eer de Ameri
kaanse adelaar neerstort zal de Chinese draak deer
lijk gehavend en misschien dodelijk gekwetst zijn
Het gevaar bestaat inderdaad dat de Vietnamese
kwestie op een afrekening zou uitlopen tussen twee
grootmachten: de Verenigde Staten en Kommunis-
tisch China.
Als men bovendien bedenkt dat beiden in het
bezit zijn van de meest vernielende kernwapens, dan
is Vietnam geen «kurk meer in de fles» zoals des
tijds wijlen Foster Dulles placht te zeggen, maar
veeleer een lont aan een zeer gevaarlijk kruitvat,
Ir'ie is verantwoordelijk voor deze toestand'f
Wie draagt de schuld van deze oorlog, waarvan
het aantal slachtoffers nu wel niet meer te tellen
zal zijn
Het is niet gemakkelijk op deze vraag een ant
woord te geven, tenzij het een gemakkelijk antwoord
zou zijn. Voor sommigen is het immers voldoende
dat een land de beeltenis van Karl Marx in een
1 Mei-optocht meedraagt om zich alle uitspattingen
te zien vergeven. Voor deze lieden zijn het ontegen
sprekelijk de Amerikanen die de booswichten zijn
en treft de militaire bevelhebbers van Peking en
Hanoi geen enkel verwijt. We weten niet of we de
dragers van zulke waarheden moeten benijden of
beklagen. In elk geval, zij eisen in politieke aange
legenheden dezelfde onfeilbaarheid op als de Paus
op godsdienstig gebied.
Onze zienswijze is daarentegen minder comfor
tabel.
De Amerikaanse interventie in Vietnam wekt
bij ons gemengde gevoelens op. Wij zijn geneigd met
sympathie de principiële steïlingname van de Ver
enigde Staten te aanvaarden volgens dewelke men
aan de Kommunisten eens en voorgoed moet duide
lijk maken dat ze moeten ophouden met geweld ge
bieden in te lijven. Wat in Vietnam gebeurt staat
buiten twijfel: het Zuiden is het voorwerp van een
kommunistische agressie. De wapenbestandsbepalin
gen, voorzien in het Verdrag van Genève van 1954,
die nochtans mede door Tjoe en Lai en Ho Tsji
Minh waren opgesteld, werden door de kommunis
ten niet naar de geest uitgevoerd. De kommunis
tische guerilla's die uit Zuid-Vietnam, het gedeelte
beneden de 17e breedtegraad, zouden worden ge-
evacueerd, trokken wel het uniform uit, maar
doken onder in de Zuidvietnamese bevolking als
kommunistische propagandisten. De infiltratie van
Vietkongs werd ongestoord verder gezet en het on
dermij ningswerk en de vijandelijkheden lieten niet
op zich wachten.
Maar hoe duidelijk ae kommunistische agressie
ook merkbaar is hoe ontegensprekelijk achter de
strijdende Vietkongs de aanwezigheid der Chinezen
ook schuil gaat die in de geschiedenis van het
vroegere Indo-China zich voortdurend in dit land
hebben komen vestigen toch moet elk rechtgeaard
mens wrevelig worden als hij ziet op welke wijze de
Amerikanen tewerk zijn gegaan.
Eerst en vooral stuit het tegen de borst hoe
weinig kieskeurig de Amerikanen zijn in het uit
kiezen van hun beschermelingen. Als men de strijd
(Vervolgt laatste bladzijde)
a "t
CA
Z «I
voor i alien
i i:i> III. I ADMINISTRATIt >'l ,-1'IKÏIilKNIKl WS'1'RA.VI«4
r.l.M ifl "20.57.115 (1 lijnen) - rnslcheekrekenmg 567.83 «Hel
l.iclu \oor abunnenientsprij/en /ie Reeesfelijke bladzijden
Ver uilgever R. VEKCAMMKN. St-l'ietersnleimstiiat. Cl Gerit
;V r
t. 1 V U TV i
1 «ti
De partij activiteit
begint stilaan,
maar
zeker
