V erstandig aanwenden
van de koopkracht
2 cd
Zaterdag 13 november 1S85
27e jaargang - Nr. 46
Charles de Gaulle is op
nieuw kandidaat voor het
presidentschap.
Hij heeft het zelf aange
kondigd met de ij delheid
die hem kenmerkt, vervuld
van zichzelf, zich voorstel
lend als de enige, de uit
zonderlijke. de redder die
de Voorzienigheid heeft uit
gekozen om de grootheid
van Frankrijk te vrijwaren.
Het ergste is dat de
Fransen naar alle waar
schijnlijkheid op 5 decem
ber Charles de Gaulle in de
presidentszetel zullen laten,
waar hij verder zichzelf zal
kunnen blijven bewieroken
tot de laatste ademtocht.
Men zou warempel me
nen dat Frankrijk zoals
in de vorige eeuw in een
nieuwe periode van verlicht
despotisme is verzeild!
Een bedreiging
voor de Europese
instellingen
Och, zullen sommigen op
werpen, dat is toch maar
een zaak, die alleen de
Fransen aangaat.
Inderdaad, voor diegenen
die het standpunt der sou-
verein-staten aankleven
kan deze stelling juist lij
ken. Doch voor diegenen
die het wordende Europa
met zijn supra-nationale
aspiraties gunstig gezind
zijn, is dat geenszins het
geval.
De terughoudendheid van
de Franse President tegen
over de Europese instellin
gen is voldoende gekend.
Als men in Frankrijk zijn
politiek blijft volgen, zal
voor ons de klok worden
teruggezet en zal de één-
making van Europa moeten
wachten totdat dezelfde
Voorzienigheid het heeft
behaagd de grote Charles
te ontlasten van zijn histo
rische zending.
We hebben nooit kunnen
geloven dat de Fransen de
diktatuur van een oude
man hoger stellen dan hun
liefde voor de vrijheid, dat
een volk dat een Victor
Hugo, een Emile Zola, een
Jean Jaurès heeft voortge
bracht in staat is zich te
schikken naar de willekeur
en de nukkigheden van een
vermolmd en mystiek we
zen.
Een democratie
op losse schroeven
Waarom is dan een Char
les de Gaulle mogelijk?
Waarom schijnt men de
voorkeur te geven aan de
alwetendheid van een halve
god boven een normale
werking van de parlemen
taire instellingen?
In het antwoord op deze
vraag gaat gans het drama
schuil van het vrijheidslie
vende Frankrijk, dat elkeen
onzer tot bezinning noopt.
Voor de Gaulle stemmen,
betekent voor de meeste
Fransen «kiezen voor stabi
liteit en gezag».
De losse schroeven waar
op de vierde republiek
draaide, de versnippering
die was ontstaan in het
partijenstelsel en waarvan
bijzonder de arbeidersklasse
het slachtoffer was, de on
macht van de vakbonden,
het onwaardig spektakel
dat het Franse Parlement
bood, hebben deze geestes
toestand doen ontstaan en
hebben aldus het verlichte
despotisme van een Charles
de Gaulle mogelijk ge
maakt. Het Parlement in
Frankrijk was niet langer
volgens de klassieke Engel
se opvatting «government-
makingmaar «govern-
ment-unmaking» vermits
zijn voornaamste taak erin
bestond regeringen omver
te werpen. Van 1945 tot
1958 had Frankrijk niet
minder dan 24 regeringen
versleten.
Wezen ive
deze harde les
indachtig
Het weinig hartverhef
fende schouwspel van de
halve monarchie in Frank
rijk, weze ons een les.
Wij hebben van 1960 tot
1964 een stabiele regering
gekend, die het een volle
ambtsperiode heeft stand
gehouden. Ze werd on
danks haar sociaal-vooruit-
strevende politiek door
het kiezerskorps verkeerd
beoordeeld.
Thans, in minder gun
stige voorwaarden, wordt
een nieuwe poging gewaagd
om aan de Belgen stabili
teit en sociale vooruitgang-
te verzekeren.
Verleden dinsdag is de
nieuwe parlementaire zit
tijd begonnen. Daarom is
het nodig het voorbeeld van
de vierde republiek even
voor ogen te houden.
Gaat men in het parle
ment pogen de regering te
laten struikelen over de fi
nanciële politiek?
Sommigen wrij ven zich
reeds vergenoegd in de
handen en vragen niet be
ter dan dat de regering
Harmel-Spinoy valt.
Voor diegenen, die het op
ons demokratisch stelsel
gemunt hebben, is dat be
grijpelijk. Zulke lieden
hebben slechte een doel:
politieke munt te slaan uit
de toestand van onbestuur
baarheid waarvoor ons land
zou komen te staan.
Maar aan diegenen, die
beweren het goed te menen
met onze instellingen, vra
gen we: Wat gaat men in
de plaats stellen als de hui
dige regering moet wijken?
Men behoede ons voor
een de Gaulle., zelfs al biedt
men hem ons aan in een
verjongde uitgave. Wij heb
ben aan Omer Van Auden-
hove als politieke baas
Ganzendonck al meer dan
genoeg om te weten hoe
onverdraaglijk de ver
waandheid en de grenzeloze
pretentie kunnen zijn...
PDB
DE GAULLE TOT HET BITTERE EINDE
Eens kijken Bonaparte had Europa toch
ééngemaakt, hé
GOEDE VOORLICHTING
WORDT EEN DRINGENDE NOODZAAK
Men heeft sedert 23 mei
1965 dikwijls geschreven en
herhaald dat de arbeiders
in grote welstand leven en
dat hun «verburgerlijking»
een der oorzaken was van
de nederlaag die de B.S.P.
geleden heeft.
Vooreerst wensen wij te
zeggen dat wij niet erg
houden van het woord .ver
burgerlijking' dat zowel
kwetsend als vleiend kan
zijn, maar meestal pejora
tief wordt gebruikt.
Wat ons betreft, wij me
nen dat er in alle klassen
van de maatschappij, men
sen zijn met brede en
vooruitstrevende gedachten
en dat de burgerij, ook aan
onze beweging, markante
figuren heeft geleverd.
In de zin die na aan ver
burgerlijking wordt gege
ven, wil men een deel van
de arbeidende bevolking
katalogeren die, omdat ze
van sommige voordelen van
onze moderne samenleving
kan genieten, de B.S.P. de
rug heeft toegekeerd, me
nende dat zij er niets meer
van te verwachten heeft en
dat het zowat vernederend
is, als nieuwe «burger», nog
voor een arbeiderspartij te
stemmen.
Wij zouden het zeer ver
heugend kunnen noemen,
dat de arbeiders in het al-
i gemeen, zich tevreden zou
den voelen over hun hui
dige bestaansvoorwaarden
en dat zij voor een verdere
verbetering van hun lot,
het niet meer zouden nodig
achten nog te strijden. Wij
menen het nochtans onze
plicht te zijn, op de vele te
kortkomingen en leemten
te wijzen, die in onze
maatschappij nog blijven
bestaan, vooraleer men van
«welstand» zou kunnen
spreken, in de zuiverste be
tekenis van het woord.
Laten wij vandaag de
vraagstukken van lonen,
werkvoorwaarden, sociale
bescherming, ter zijde laten
en ons meer beperken tot
andere problemen waarvan
de oplossing de kloof die er
tussen de bezittende en de
werkende klasse bestaat
zou overbruggen.
Het heeft vroeger soms
heel veel moeite gekost om
de verdrukte en ellendige
arbeidersmassa uit de on
verschilligheid wakker te
schudden, te organiseren en
haar in de strijd voor haar
eigen ontvoogding te be
trekken. Nu dat het doel
gedeeltelijk bereikt werd,
zou een tweede ontwaking
wel nodig .kunnen zijn; de
strijdgeest is inderdaad in
grote mate geluwd: daar
om past het wel aan onze
onstandvastige kiezers en
kiezeressen eens te vertel
len dat het summum van
de welvaart nog ver van
bereikt is en mag de naak
te waarheid wel eens wor
den gezegd.
Op gevaar af ons te ver
gissen, menen wij toch dat
vele arbeiders zich te zeer
op enkele veroveringen en
bijzonder op enkele uiter
lijke tekens van betrekke
lijke welstand baseren om
er uit te besluiten dat zij
«er gekomen zijn». Uit dat
oogpunt gezien zouden de
auto in de garage en de TV
in de woonkamer tekens
zijn van hooge levensstan
daard.
Laten wij de inspanningen
en opofferingen buiten be
schouwing, die het kopen
van deze goederen dikwijls
hebben gevergd. Voor ons
nochtans, rekening hou
dend met de normale evo
lutie, ook kommercieel, van
onze maatschappij, is het
aanschaffen van T.V. of
auto, buiten het positief
element van onze koop
kracht, te vergelijken met
het kopen van een fiets of
van een radio in de voor
oorlogse periode. Niet dat
wij het nut ervan betwis
ten, maar toch betwijfelen
we dat ze als barometer
van onze welstand kunnen
dienen. Alleen de vorderin
gen van de techniek en de
MJ
voor
allen
KEI)ACTIE F.N ADMINISTRATIE ST.-PIETERSfNTEL'WSTKAAT 61
GENT - Tel. 23.57.U5 (1 lijnen) - Postcheckrekenlng 567.33 «Hei
IJchli Vooi abonnementsprijzen zte gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever. K. VEIiCAMMEN, St.-Pietersnleuvvstraat, 64. Gent
HET SLECHTE
VOORBEELD VAN
FRANKRIJK
(zie vervolg laatste bladzijde)
