Wanneer gaan
die dwaasheden
over de voerstreek
nu eens ophouden?
I
Wij moeten de middelen
ven onze politiek willen
zondagochtendgenoegens
Zaterdag 20 november 1965
27e jaargang - Nr. 47
CLOCHEMERLE OP ZIJN SMALST
Terwijl de oorlog in Viet
nam ons elke dag opnieuw
met ontzetting slaat, terwijl
tussen de blanke minder
heid van Zuid-Rhodesië en
de rest van de wereld een
krachtproef dreigt te begin
nen, heeft ons land ook zijn
„wereldschokkende gebeur
tenissen" gekend.
Men heeft opnieuw ge
poogd het land in een soort
onbehagen te storten voor
een zaak die normaal niet
eens het „Urinoir van Clo-
chemerle" waard zou mo
gen zijn...
Een aantal francofone
heethoofden zijn gaan be
togen om de zes dorpen uit
de Voerstreek opnieuw bij
de provincie Luik te voegen.
De burgemeesters en de no
tabelen van deze dorpen,
met de nobele heer de Se-
eillon, een gewezen rexist -
aan de kop, zijn erin gelukt
in verschillende Waalse
steden manifestaties te la
ten organiseren.
Al dat gedoe tegen het
zogezegde „Vlaamse impe
rialisme" zou ons weinig
kunnen schelen hebben als
het beperkt gebleven was
tot de heer Marcel Thiry y
de l'Académie, enkele hon
derden universiteitsprofes
soren met staf houder „Van
Ryn leur tête" en verder
de gekende Vlaminghaters
zoals de schijnheilige Des-
tenay, de plompe André
Genot de excentrieke Fran
cois Perrin, een onbedui
dende Legrève, enz...
Het had ons niet eens
kunnen schelen want we
weten bij ondervinding dat
deze heren over de Vlamin
gen spreken als over „une
ethnie moins avancée".
Maar helaas, we hebben
moeten zien hoe weer
Waalse socialistische burge
meesters, volksvertegen
woordigers en senatoren
zich hebben laten op sleep
touw nemen in deze hetze
tegen de Vlamingen.
We hebben zelfs moeten
ervaren dat de nobele oud-
rexist waarvan hoger spra
ke in het Achturenhuis van
Charleroi werd ontvangen...
Hoe onze Waalse vrienden
dat met hun „klassebewust-
s(ijn" in overeenstemming
brengen blijft ons 'n raad
sel. Hun houding bedroeft
ons niettemin, vooral omdat
de Vlaamse socialisten nooit
enig gehoor hebben ver
leend aan sommige uitno
digingen van Vlaams-natio
nalisten, noch aan deze van
het V.N.V. in het verleden,
noch aan deze van de
Volksunie thans.
Instee van mede te ma
nifesteren, zouden onze
Waalse vrienden beter hun
krachten inzetten om in te
gaan tegen de praktijken
van volksmisleiding waar
van ■ze op de lange duur
zelf het slachtoffer dreigen
te worden. Ze bevinden zich
in dezelfde situatie als die
koopman die door honge
rige wolven wordt achter
nagezeten en die telkens
één van zijn paarden op
offert om wat uitstel voor
de eigen ondergang te be
komen...
Ze hebben schrik tegen
een bepaalde stroming in
te roeien...
Of menen sommige van
onze vrienden dat ze wer
kelijk een rechtvaardige
zaak verdedigen? In dat ge
val zouden ze er niet slecht
aan doen de kwestie van de
Voerstreek te bestuderen in
zijn geschiedkundige en so-
(Zie vervolg blz. 2)
Geschikt voor prijsvluchten of als smakelijk hapje voor de fijnproevers
ff
partijvoorzitter
COLLARD
a
Ui
Z ca
voor allen
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT. 61
GENT - Tel. 25.5J.05 (1 lijnen) - Postcheckrekenlng 567.33 sliet
Licht» Vooi abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uilgever. R. VERCAMMEN, St.-PietersnieuH'strnat, 64. Gent
Een oud-rexist
in het Achturenhuis
Wat wordt door
de verkiezingsuitslagen
in de Voerstreek bewezen
De Hoogstudenten in de
hoofdstad laten weer van zich
horen. Het feest van hun pa
troon Saint Verhaeghen is
weer op komst en om aan geld
te geraken dweilen zij letter'
lijk de hoofdstad af, en trach
ten met bedelen en schooien
zoveel mogelijk poen bij
een te krijgen. Af en toe ver
kopen zij ook tijdschriften.
Voor enkele dagen hebben wij
ons door twee studenten laten
verleiden en wij kochten hun
tijdschrift Le Poing(De
Vuist). Op de omslag staat 1')
F als prijs vermeld, maar zij
vroegen 20 F voor «om de be
weging te steunen», voegden
zij eraan toe.
En werkelijk wij hebben on
ze 20 F niet beklaagd. Op een
van de binnenbladzijden kon
den wij een artikel over de ont
wikkelingslanden lezen, dat
wij werkelijk heel merkwaar
dig hebben gevonden.
Onze mensen zijn er zich
veel te weinig van bewust dat
2/3 van de mensheid honger
lijdt. Slechts 1/3 van de men
sen op aarde eten volgens hun
eetlust en in vele gevallen
soms ook wat te veel.
Het onderwerp is niet nieuw.
Het wordt in alle socialistische
kringen aangeklaagd. Geen
enkel menslievend wezen kan
zeker aanvaarden, dat som
mige landen over ontzettende
overschotten beschikken en
dat e*" aan de hongerlijdende
mensheid geen hulp met deze
produkten geboden wordt.
Hoe dit komt, is zeer gemak
kelijk te begrijpen. Lange ja
ren hebben wij gezegd, het is
de schril van het kapitalisme.
Daar is iets van aan. Maar
daarmede is nog niet aAis ge
zegd.
De grondoorzaak van deze
onrechtvaardigheid is de vol
gende zoals de Belgische
staat over te weinig deviezen
beschikt, zo beschikken de in
ternationale instellingen over
te weinig likwiditeiten om een
internationale handel volledig
uit te bouwen.
Voor de Staat is liet pro
bleem feitelijk niet zo moei
lijk. Wij weten allemaal hoe
deze regering de gordiaanse
knoop heeft moeten doorhak
ken. Er wordt beroep gedaan
op de belastingplichtigen en
voorlopig althans kan men op
nieuw de twee eindjes van het
jaar aan elkaar knopen.
Maar op internationaal ge
bied gaat dit niet zo goed.
Waar zitten de belastingplich
tigen die bereid zijn om de
vreemde te helpen
Geloof nu niet, dat hetgeen
wij hier schetsen feitelijk een
socialistisch probleem is. Tot
onze spijt moeten wij hier ver
klappen, dat de grootste fi
nanciers van de wereld zich
meer dan wij met dit angst
wekkend probleem bezigliou-
houden.
Welnu, in het studententijd-
schrift, waarvan hierboven
sprake, wordt er een theorie
overgenomen en verdedigd, die
voorstelt een wereldinste I ng
op te richten die dus grond
stoffen van de ontwikkelings
landen zou opstapelen als on
derpand en die op deze basis
kredieten zou kunnen openen,
zodat meteen de wereldhandel
een nieuwe vlucht neemt.
Als praktisch voorbeeld zou
den wij onze vroegere Kongo
kunnen nemen. Veronderstelt
dat Kongo aan deze interna
tionale inste ng een hoeveel
heid grondstoffen van zijn
eigen bodem zou leveren als
koper, diamant, goud, kobalt,
tin, enz. Onmiddellijk zouden
kredieten kunnen verleend
worden om dit Afrikaanse land
op intensieve wijze bij de we
reldhandel te betrekken, waar
door het eveneens mogelijk
zou worden het hoofd te bie
den aan de ondervoeding van
de bevolking.
Het spreekt vanzelf dat een
dergelijke internationale in
stelling eveneens remmend
zou kunnen werken op de we-
reldprijzen van de grondstof
fen, wat voor de industrie
landen van het hoogste belang
is.
Wij schreven het reeds, het
is hoogst nodig dat wij stelling
nemen ten opzichte van dit
probleem.
Want het zijn niet alleen
de studenten die hierover hun
mening reeds laten kennen.
Over hetzelfde onderwerp vin
den wij in het tijdschrift van
de Bank van de Société Gé
nérale de Belgique een merk
waardige studie.
Men zoekt niet alleen likwi
diteiten te scheppen voor de
international betrekkingen,
maar ook voor de nationale
huishoudingen van de geïn
dustrialiseerde landen.
Immers, in dit tijdschrift
staat voluit geschreven, dat de
Ministers van Financiën uiting
geven aan hun bezorgdheid
over de inkrimping der inter
nationale likwiditeiten inge
volge de uitbreiding van het
goiulbezit ten nadele van de
andere vormen van reserves...
En dan verder Deskundi
gen zullen vermoedelijk in de
loop van het volgend jaar tot
concrete voorstellen komen die
ongetwijfeld in de richting
van het scheppen van een be
paalde vorm van nieuwe re
serve-eenheid zullen gaan...
Maar voegt het tijdschrift er
nog aan toe
ER ZIJN EVENWEL NOG
VRIJ GROTE MENINGSVER
SCHILLEN TUSSEN DE LAN
DEN DIE VOORRANG VER
LENEN AAN IIET MONETAIR
EVENWICHT EN DIE WELKE
VOORRANG GEVEN AAN DE
ONTWIKKELING.
Gij ziet het dus. dat er on
der deze landen een strijd ge
leverd wordt bij monde van de
deskundingen.
Het is dus hoog tijd dat wij
ons land langs de kant scha
ren van deze landen die de
ontwikkeling van de wereld
handel voorstaan.
Wij begrijpen nu ook beter
hoe het komt, dat een regering
als de onze plotseling voor een
tekort aan likwiditeiten kan
staan. Het is een -wereldver-
schijnsel. Niet dat de banken
een tekort hebben aan kapita
len. Maar zij verbinden zich
niet voor de regering en ook
niet voor alle vormen van we
reldhandel.
Het is daar dat ons stelsel
mank gaat. Als men bedenkt
dat de Nationale Bank slechts
voor 10 miljard voorschotten
mag voorschieten aan de rege
ring.
Willen wij dus niet zien een
wereldrevolutie of wereldoor
log uitbreken van de honger
lijdende volkeren tegen de nij-
verheidsvolkeren dan moeten
wij ook daar zeer spoedig een
oplossing voor vinden.
Want het tijdschrift van de
grote Belgische Bank be
schaamt zich niet om te ver
klaren: De netto financiële
hulp in vorm van schenkingen,
leningen en kredieten die
rechtstreeks door de geïndus
trialiseerde landen (inclusief
de landen voor de Chinees-
Russische groep) aan tie ont
wikkelingslanden alsmede aan
de internationale instellingen
voor de ontwikkelingslanden
wordt verleend, is sedert vier
jaar nauwelijks gestegen.
Hoe kan deze hulp stijgen
als onze regeringen, met eigen
financies reeds krap zitten
er op het hoogste vlak aan li
kwiditeiten ontbreekt
I
