~ZSÊ
Voorbeeld
van universitair
onderwijs
CVI
Zaterdag 12 februari 1966
28e jaargang - Nr 7
Bij de start van de rege
ring hadden wè reeds ge
schreven dat we veel liever
een moedige Theo Lefèvre
als eerste-minister verkozen
boven een twijfelachtige
Harmei.
Toen de heer Harmei op
vrijdagavond zijn ontslag
aan de koning ging aanbie
den, hebben we aan deze
woorden teruggedacht.
De eerste-minister miste
klaarblijkelijk de moed om
tegen de onbillijke houding
der dokters in te gaan.
We zeggen en we herha
len het: onbillijke houding,
Hoe zou men deze anders
kunnen bestempelen? De
dokters willen een hoger sa
laris en dit op een ogenblik
dat men de financiële moei
lijkheden van de sektor der
ziekteverzekering wil over
bruggen. Er werden inspan
ningen gevraagd van elkeen
hogere afhoudingen op het
loon van de arbeiders, klei
nere tussenkomsten op ge
neesmiddelen, enz...
Alleen de dokters die
reeds de grote begunstigden
zijn van de ziekteverzeke
ring wilden van geen in
spanning weten en dreigden
met staking...
Maar de geneesheren
die de eed van Hippokrates
hebben verloochend zijn
ook fameuze hypokrieten.
Als ze in staking willen
gaan OMWILLE VAN DE
CENTEN, zeggen ze: Wij
strijden voor principes.
Want ziet u... die heren
van de bourgeoisie willen
niet de naam hebben om zo
maar, zoals het gewone
werkvolk, voor meer loon
het werk neer te leggen.
Voor «principes» vechten
is immers voornamer.
Wie een hond wil slaan,
vindt gauw een stok en
principes zijn er met de
vleet. Ze kunnen desnoods
worden uitgevonden.
Zo eisten de dokters als
principe de instelling van
een «remgeld» of het «mati
gingsticket» in de klinieken
waar een kosteloze verzor
ging wordt gewaarborgd
(kosteloze verzorging bij
manier van spreken want
men vergeet te licht dat 111
de socialistische mutualitei
ten, die dit stelsel toepassen
een forfaitaire b ij d r a g c
wordt geïnd).
Het opzet was duidelijk
de dokters wilden de socia
listische klinieken treffen...
en spijtig genoeg konden ze
daarvoor rekenen op steun
van de katholieke mutuaüs-
tische leiders die al aan le
denwerving dachten
Er was helaas tijdens de
onderhandelingen geen
eerste-minister van het slag
van Theo Lefèvre aanwezig
die de heren dokters aan «ie
temps des assassins» van
Henry Miller herinnerde...
De besluiteloosheid van de
heer Harmei bracht hem bij
de koning met zijn ontslag
brief in de hand.
De rest is al gekend. De
koning weigerde dit ontslag
en verzocht de eerste-minis
ter nog een ultieme poging
te wagen en een gebeurlijke
oplossing voor te leggen aan
het parlement.
Op het ogenblik dat wij
dit artikel schrijven weten
we nog niet of deze poging
is geslaagd.
We kunnen dus niets an
ders dan te trachten duide
lijk de houding der socialis
ten weer te geven.
Aan het beheer van onze
mutualiteiten laten we niet
tornen door de dokters.
Trouwens, als ergens aan
overkonsumptie wordt ge
daan... is het zeker niet in
onze klinieken. Men moet
maar eens gaan zien op
welke wijze sommige huis
dokters tewerk gaan die al-
maardoor aan de bel van
hun patiënten hangen zon
der dat ze gevraagd zijn!
Wij zijn niet van plan
naar de pijpen der heren
van de Syndikale Kamers te
dansen en als men in die
richting verder een politie
ke oplossing zoekt, kan men
gerust zijn dat men zal bot
sen op de onwrikbare een
heid van vakbonders, mu-
tualisten en politieke man
datarissen in het socialis
tisch kamp, met alle gevol
gen vandien.
Is dat duidelijk genoeg?
De socialisten wensen
loyaal aan de regering me
de te werken om het door
de B.S.P. goedgekeurde pro
gramma te verwezenlijken.
Doch ze wensen geen ul
timatum te aanvaarden en
zeker niet als het wordt op
gedrongen door een bevoor
rechte kaste, aan wier
intellektuele en politieke
eerlijkheid we ten sterkste
beginnen twijfelen.
Het woord is nu aan de
C.V.P. Aan de kristen demo-
kraten, waarmee we op het
syndikaal vlak een gemeen
schappelijk eisenprogram
ma hebben opgesteld.
We kunnen tezamen een
eind weg afleggen. Men zegt
zelfs dat we veroordeeld
zijn om tezamen te regeren
en men gewaagt het van
deze koalities te zeggen dat
ze de voorbode zijn van het
travaillisme.
Dat kan allemaal waar
zijn. Maar in politiek zo
als op velerlei gebied
moet de eerlijkheid gepaard
gaan met een dosis moed
om de zaken te zeggen zoals
ze zijn en de dingen bij hun
ware naam te noemen. Dat
wensen we thans te doen.
In de huidige omstandig
heden is regeren ONMOGE
LIJK, tenzij men de dokters
aanpakt zoals het hoort.
Niet met een pilletje of
een drankje voor de valling,
maar eens duchtig snijden
in hun pretentie en hun
aanspraken, zelfs al moeten
de heren van de syndikale
kamers een paar weken te
bed blijven liggen.
P.D.B.
*«\r
Dit meisje, nog beschut door haar winter man telt je, met de
eerste bloesems in de
zinnebeeld van de zachte fabruarimaand. Mocht het zo blijven
duren
Nog enkele dagen en de
Gentse Universiteit zal in
volle feest staan. Wij schrij
ven erover omdat het uni
versitair onderwijs meer en
meer een kwestie van ieder
een wordt. Weliswaar moet
er nog gestreefd worden om
de demokratisering van het
hoger onderwijs nog verder
door te voeren. Uit alles
blijkt echter dat wij in dit
domein op de goede weg
zijn. dank zij de politiek die
steeds door onze partij ge
voerd werd.
De feesten waarover wij
het ditmaal hebben zijn de
gebruikelij ke ver j aringsf ees
ten. Juist geteld is het 149
jaar dat de Rijksuniversi
teit te Gent werd opgericht.
Voor volgend jaar zijn een
hele reeks xï.srkwaardige
feestelijkheden voorzien om
de 150e verjaring van deze
stichting te vieren.
De verjaringsfeesten van
deze oprichting worden de
«Dies-Natalisf eesten» ge
noemd en daarbij, hoeft
het gezegd te worden, dat
het hele personeel erbij be
trokken is, van groot tot
klein.
Wij schrijven er ook over
omdat Gent een Rijksuni
versiteit is en blijft met an
dere woorden een bij uit
stek officiële inrichting die
steeds onze voorkeur weg
draagt. In de laatste jaren
heeft zij zich met hart en
ziel toegelegd op het we
tenschappelijk onderzoek
zoals het feitelijk moet toe
gepast worden. Zij heeft
zich ook met man en macht
verzet tegen wat genoemd
wordt de universitaire uit-
zwerming. En thans biedt
zij een voorbeeld van sta
biele homogeniteit in ver
gelijking met het misselijk
gedoe, dat rond de Univer
siteit van Leuven plaats
heeft, die een voorbeeld is
geworden van verbrokkeling
en onenigheid, van haat en
nijd en zulks niettegen
staande de leer waarop zij
zich beroept, verdraagzaam
heid en toegeving verkon
digt!
Deze ruzie in het katolie-
ke huishouden gaat ons
feitelijk niet aan, iedereen
«voelt zijn eigen zeer» zegt
men in Vlaanderen, ware
het niet dat al deze ruzie
meer en meer geld kost aan
het land, geen enkele mil
joenen, maar miljarden zo
dat men zich terecht af
vraagt vanwaar al dit geld
vroeg of laat zal moeten
komen.
Want ook op wetenschap
pelijk gebied zal men eens
klare wijn moeten schen
ken. Het gaat toch niet op
zoveel specialiteiten te ont
dubbelen. Verscheidene de
zer specialiteiten, zoals de
ze van mijningenieur, van
textielingenieur, scheeps
bouw, automobielkonstruk-
tie, hebben in ons land bij
na geen leerlingen meer.
Deze hogeschoolkursussen
veronderstellen peperdure
laboratoria en men zou al
tijd maar voort gaan met
deze zaken te versplinteren
en te versnipperen? Daar
moet een einde aan ge
bracht worden. Het geld dat
men aldus kan uitsparen
kan aan de sociale zaak ten
goede komen. En daarenbo
ven is het ongehoord dat
zekere specialiteiten tot het
oneindige worden doorge
dreven, terwijl deze specia
listen zoals de geneesheren
niet eens les .krijgen in so
ciaal recht en sociale wet
geving. Hun laatste koppige
houding heeft ten overvloe
de bewezen dat vele hoge
schoolstudenten in sociale
zaken er niets van begrij
pen.
2 ca
oor I allen
KLARE WIJN
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-I'IFTERSNIFI WSTR A AT, 64
GENT Tel. 25.57.93 (4 lijnen) - Po-tcheekrekenlng 5C7.33 «Het
I.lclil» Vooi abonnementsprijzen zie gevestelijke bladzijden.
Ver. ullgever. K. VERCAMMEN, SI.-I'ietersnleuustraat, 61, Gent
SCHENKEN
A
I
GENT
