De C.V.P. bemoeilijkt
de vorming
van een regering
'f
Wij dulden geen défaitisme
rvi
Zaterdag 26 februari 1966
28e jaargang - Nr 9
De C.V.P. heeft een grote
blunder begaan. Haar voor
zitter, de heer Vanden
Boeynants heeft aan onze
vriend Achille Van Acker
'n brief overhandigd waar
in hij als voorwaarde tot
regeringsdeelname eiste dat
de E e r s t e-minister... een
C.V.P.'er zou zijn.
Dat is zeer spijtig want
het lag voor de hand dat
Van Acker na zijn informa
tie-opdracht veel kans had
door de koning met de vor
ming van een regering te
worden gelast.
,,De Standaard'"'
heeft gelijk
In verschillende katolieke
kranten, zoals Het Volk
en De Standaardwerd
deze mogelijkheid gunstig
onthaald. Dit laatste dag
blad schreef zelfs dat zo
de C.V.P.-raad zich tegen
een socialistische premier
zou uitspreken dit meteen
een verlenging van de kri-
sis zou betekenen.
Dit is juist.
En het is niet moeilijk te
begrijpen waarom.
De socialisten hebben de
regering Harmei loyaal ge
steund tot het ogenblik
dat ze vaststelden dat in
het konflikt met de dokters
de verzekerden de zwaarste
tol zouden moeten betalen.
Maar waarom het ont
kennen? Bij de start van
deze regering vond men
geen entoesiasme in socia
listische middens! Een niet
onbelangrijke minderheid
had tegen de regeringsdeel
name gestemd. Anderen
spraken van een waak
zaam vertrouwen
Regeren
met een partijniet
met een fraktie...
Op sommige ogenblikken
heeft de regering ondervon
den dat inderdaad een aan
tal socialistische volksverte
genwoordigers en senatoren
uit de Waalse gewesten
moesten rekening houden
met steeds groter wordende
tegenstand waarop sommige
regeringsprojekten werden
onthaald.
Dit heeft de heer Vanden
Boeynants ontstemd, der
wijze dat hij thans ver
klaart dat zijn partij wel
een koalitie wil, maar met
een volledige partij... en
niet met een fraktie ervan...
Hiermee wil hij natuur
lijk de houding van onze
Waalse partijgenoten tegen
over de regering Harmei he
kelen.
We zouden hierop kun
nen antwoorden dat ook de
C.V.P.'ers niet altijd zo ge
disciplineerd zijn geweest,
^och waarom hierover een
polemiek beginnen?
We kunnen wel zeggen
dat we met zijn zienswijze
akkoord gaan: eenmaal een
regering gevormd op grond
van een vergelijk, tussen de
twee partijen, bestaat de
ideale toestand erin dat dit
vergelijk wederzijds met de
zelfde overtuiging wordt
verdedigd.
Vertrekken met
hernieuwd vertrouwen
Als de socialisten thans
zeggen dat ze een eventuele
regeringsdeelname onder
werpen aan de goedkeuring
van hun kongres moet er
toch iets duidelijk geworden
zijn in het hoofd van de h.
Vanden Boeynants Een
gewiekst politieker zou
hieruit toch kunnen kon-
kluderen hebben dat niet
alleen het geschil over
de ziekteverzekering in de
weegschaal lag, doch dat de
socialisten opnieuw over 'n
programma wilden oordelen
en dat ze een eventueel
nieuw vertrek wilden laten
gepaard gaan r.-.et cm her
nieuwd en verstevigd ver
trouwen?
Tegen sommige verwach
tingen in bleek dat Achille
Van Acker, bij machte was,
op basis van een goed pro
gramma, dit vertrouwen te
winnen. Had hij uit som
mige Waalse gewesten geen
blijken van sympathie ont
vangen?
Had zelfs een afdeling die
op het kongres in 1965 een
afwijzende houding t.o.v.
van de regeringsdeelname
had aangenomen thans niet
P.V.V. WIL NIET REGEREN...
De beloften die we aan onze kiezers
gedaan hebben, zijn heilig, dus moeten
het beloften blijven...
verklaard volledig achter
hem te staan?
De h. Vanden Boeynants
heeft door zijn afwijzing
van Achille Van Acker als
Eerste-Minister de vorming
van een C.V.P.-B.S.P.-koali-
tie ten zeerste bemoeilijkt.
Erger, hij heeft hierdoor
in de kaart gespeeld van de
rechtse vleugel van de CVP
en «La Libre Belgique» is in
haar nopjes, want dit ma
noeuvre ligt volledig in de
verzuchtingen van deze
krant: een regering met de
P.V.V.
De heer P.W. Segers staat
voor een zware opgave. Hij
behoort immers tot de Kris-
ten-demokratische vleugel
die met de socialisten wenst
samen te gaan.
Doch hij zal het alles
zins minder gemakkelijk
hebben dan Achille Van
Acker om in de socialis
tische middens de steun te
verwerven voor een pro
gramma, waarvan we met
ongeduld de inhoud af
wachten.
P.W. Segers weet dit. En
daarom heeft hij de P.V.V.
niet volledig afgeschreven
als gebeurlijke regerings
partner.
Men weet nooit of de h.
Vanaudenhove een stuk van
zijn pretentie wil prijsgeven
voor de zetel van Vice-pre
mier... P.D.B.
Het is een feit dat voor het
uitbreken van de krisis van
ziekteverzekering, er onder de
mensen weinig bekend was
over het forfaitstelsel. Ieder
een is geen specialist in de
techniek van de ziekteverzeke
ring. Doch naarmate de kri
sis duurde heeft de lezer ook
meer kennis gekregen van de
drie stelsels die in voege wa
ren: de vrije geneeskunde
waarin de geneesheren volledig
vrij waren, de gekonventio-
neerde geneeskunde, waarin de
geneesheren een verbintenis
met de mutualiteiten aangaan
om ten overstaan van de aan
geslotenen der ziekenkassen
de overeengekomen honoraria
te eerbiedigen en tenslotte de
forfaitaire geneeskunde. Met
andere woorden betekent dit:
deze geneeskunde die tegen een
vaste maandelijkse of jaarlijk
se wedde door de geneesheer
wordt uitgeoefend.
Gedurende de krisis is men
nu gaan uitrekenen welk stel
sel het meest voordelig is én
voor de zieken én voor de al
gemene gezondheid in het
land.
Te Herstal waar wij een kli
niek bezitten ,die het forfait
stelsel huldigt, heeft men uit
gerekend dat de subsidies ver
leend aan de kliniek, onder het
forfait, 56.635.000 F bedragen.
Moest men het stelsel toepas
sen gezegd per vakatie dan zou
dit aan de gemeenschap
60.735.000 F kosten.
Te Seraing zouden deze ge
gevens de volgende zijn. On
der het forfaitstelsel 23 173.933
Met het andere stelsel zou dit
worden 25.128.166 F.
De verhoging van de lasten
in voornoemde klinieken 75
bedroeg bij het forfaitstelsel
t.h.. Onder het andere stelsél
waren de verhogingen van 81
t.h. en voor de privékabinetten
bij de dokters zelf 107 t.h.
Wie rekenen kan en tellen
zal dus onmiddellijk het ver
schil merken.
Voor de Brabantse socialis
tische klinieken komt men
nog tot heel andere cijfers.
Een dezer instellingen heeft
uitgerekend dat de verhoging
van de ziekenzorgen onder het
forfaitstelsel slechts 13 t.h. be
droeg van 1964 op 1965.
Maar de socialistische mu
tualiteiten van Brabant zijn er
eveneens aan gehouden de
zorgen terug te betalen van
deze zieken die zich in de an
dere ziekenhuizen, zoals van
de Openbare Onderstand, la
ten verzorgen en waar er het
andere stelsel wordt toegepast:
In 1963 bedroegen deze kos
ten 58 miljoen. In 1964 46 mil
joen en voor 1965 zijn deze
kosten gestegen tot... 202
miljoen. v,^tzij vier maal zoveel
als vroeger:'
Treffend zijn j-veneens de
cijfers die verstrekt worden
door de ziekenkassen van de
Spoorwegen. Zoals men weet
autonome dienst Hier ook zijn
de ziekenzorgen van 78 milioen
in 1964 gestegen tot 161 mil
joen voor de eerste elf maan
den van 1965, hetzij een ver
hoging van 105 t.h. Deze statis
tieken wijzen anderzijds nog
aan dat voor 8 duizend min
der personeel de cijfers ge
stegen zijn: Voor hospitalisa-
tie met 48 t.h. Voor honoraria
met 105 t.h. Voor de specialis
ten met 41 t.h. en voor de pro
these met 67 t.h.
Wij zouden over deze aan
gelegenheid niet meer schrij
ven moest het niet zijn dat
aan de andere kant van de
barrikade men nog steeds wil
aantonen, dat het de socialis
ten zijn, die profijt trekken
(Zie vervolg laatste blz.)
i/%
voor fallen
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT, G4
GENT Tel. 25.57.95 (4 lynen) - Postcheckrekenlng 567.33 «Hel
Licht» Vooi abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. altgever. R. VERCAMMEN, St.-Pletersnieuvvstraat, 64. Gent
Hoe loot ik weten dot ik bereid ben het land te redden,
maar zonder dat ik gevaar loop dat ze me het werkelijk
vragen
