WM|
Ovi
Z cd
Zaferdag 4 Juni 1966
28e jaargang - Nr 23
ANKRIJK heeft
beslist zich uit de
Nato terug te
trekken.
President de
Gaulle wil het
verdrag dat tot 1969 loopt
vervangen door een reeks
multilaterale verdragen om
dat Frankrijk volgens hem,
voor zijn eigen verdediging
kan instaan en niet langer
meer kan aanvaarden dat
andere troepen zich op zijn
grondgebied bevinden.
Frankrijk wil niet meer
of minder dan de terugkeer
naar de oude opvatting van
de nationaal-staten, die aan
niemand rekenschap ver
schuldigd waren doch waar
van de bloedige resultaten
nog al te vers in onze her
innering liggen.
Voor een land zoals
Frankrijk, waarvan elkeen
de toekomst met een gevoel
van onbehagen tegemoet
ziet, is dit op zijn zachtst
gezegd een dwaze beslissing.
Men moet niet trachten
de Gaulle te begrijpen, 't Is
vergeefse moeite want hij
is als de goden ondoor
grondelijk.
JT aar naartoe
met de Shape
De beslissing stelt even
wel de overige Nato-part-
ners voor een reeks proble
men.
Frankrijk wil namelijk
tegen 1 juli zijn personeel
terugtrekken uit de Shape,
het opperbevel van de geal
lieerde strijdkrachten in
Europa.
Bovendien zou deze in
stelling voor 1 april 1967 uit
Parijs verdwijnen.
In dat verband doen zich
al'erlei geruchten de ronde.
Er werd namelijk gefluis
terd dat de permanente Na- j
to-instellingen in één der
Benelux-landen zou worden
ondergebracht.
De Luxemburgse minister
van Buitenlandse Zaken
heeft intussen al betoogd j
geen Nato-staven op het
grondgebied van zijn land
te wensen. Men moet de
bliksem niet aantrekken
België en Nederland heb
ben zich beperkt te verkla
ren dat ze de kwestie zullen
onderzoeken indien de an
dere landen hun kandida
tuur voordragen, wat tot
dusver niet is gebeurd.
Het ligt voor de hand dat
geen van beide zit te sprin
gen om zich kandidaat te
melden.
Een delicaat probleem
Het is een uiterst delikaat
probleem, want totnogtoe
zijn in oorlogstijd de leger
hoofdkwartieren steeds mi
litaire doelwitten geweest.
Het is dus begrijpelijk dat
zulk voorstel heel wat be
roering kan verwekken in
de publieke opinie.
De h. Paul Struye die
tussen haakjes gezegd, zich
als voorzitter van de Senaat
in zulke aangelegenheden
best neutraal zou houden
heeft al onmiddellijk be
toogd dat er geen sprake
kan van zijn om geheel Bel
gië om te vormen in een
militair kamp onder buiten
lands bevel.
Elk van de Nato-parlners
moet volgens hem een
deel van de Franse erfenis
voor zijn rekening nemen
en als klein land dienen
we geen lasten op ons te
nemen die buiten onze rol
als kleine natie zouden val
len.
In sommige francofone
middens meent men boven
dien dat we Frankrijk niet
mogen ontstemmen door
ons land open te stellen
voor het Nato-lioofdkwar-
tier, terwijl de kommunis-
ten zich klaar maken om
een offensief tegen de Nato
in te zetten.
Boven al dat gezwets is
het nodig het hoofd koel te
houden en het probleem te
benaderen uit een supra
nationale gezichtshoek.
Waar ook in West-Europa
de atoombommen vallen,
hetzij te Parijs, Brussel of
Amsterdam, nergens zal dan
het leven nog zin hebben.
Overal zullen we even erg
getroffen worden.
Is het nodig dat we be
ginnen twisten over de
kwestie waar al dan niet
het hoofdkwartier dient te
worden gevestigd, terwijl de
vraag, waarover onze Wes
terse staatslieden zich bin
nen de drie jaar dienen te
bezinnen, luidt Is het nog
nodig de Nato in zijn hui
dige vorm te behouden? Hoe
dient ons gemeenschappe
lijk defensie-systeem in Eu
ropa opgebouwd en hoe
zullen we erin slagen met
de landen van het Oostelijk
blok een niet-aanvalspakt
te sluiten, of nog beter, ak
koorden kunnen tot stand
brengen over de noodzake
lijke ontwapening
Ziedaar de vraagstukken
die thans op het tapijt die
nen gebracht.
Ons land kan op deze vra
gen geen geldig antwoord
geven of zoals Frankrijk
thans pleegt te doen «cava
lier seul» te spelen.
De oplossingen zullen op
het internationale vlak een
oplossing moeten krijgen.
En in alle middens zal
men zich in volle ernst over
deze problemen moeten bui
gen.
P.D.B.
WIS
Wij hebben reeds af en
toe de gelegenheid gehad
om te wijzen op de verslech
tering van de toestand op
ekonomisch gebied. Nog
maar pas is een regering
zonder socialisten van wal
gestoken of moeilijkheden
allerhande duiken op. Alle
partij -instanties hebben
steeds het hoofdaksent ge
legd op de volle tewerkstel
ling. Welnu de volledige
werkverschaffing kan niet
bereikt worden zonder coör
dinatie van de aktie der
staatsdepartementen.
Hoe zal de regering de
samenwerking bevorderen
tussen het bureau voor eko-
nomische programmatie,
het nationaal komitee voor
ekonomische ekspansie en
de Centrale Raad voor het
Bedrijfsleven? Want, het
aktieve deel van de bevol
king zal zich herinneren
dat de ekonomische eks
pansie niet als «mana» uit
de lucht gevallen Is. Vor'ge
socialistische bevoegde mi
nisters hebben daarvoor in
het verleden veel gepland
en hun beste krachten aan
gewijd.
De vorige regering had 'n
tweede ekonomisch ekspan-
sieprogramma 1966 - 1970
en een ekonomische begro
ting aangekondigd. Door de
verandering van de massa
drukken steeds zwaardere
lasten op de aktieve bevol
king. Hoe zal deze nieuwe
regering nu de aangroei
van de aktieve bevolking
aanmoedigen en aanwakke
ren? De vrouwelijke arbeid
kan daartoe bijdragen,
maar dit schept zoals men
weet sociale vraagstukken.
Er is niet alleen kwestie
van organisatie en van
planning, maar er stellen
zich belangrijke problemen
betreffende participaties!
In de kernenergie heeft de
staat miljarden belegd. Wat
b ,x't er over van het idee
om stichtersaandelen te ge
ven aan de staat, ter ver
goeding van de financiële
inspanning van de gemeen
schap?
Om nu tot de jongste ak-
tualiteit te komen, blijven
voor het aardgas een reeks
vraagstukken onopgelost,
o.m. de reconversie van de
netten voor stadsgas. Men
stel zich hierbij terecht de
vraag of de gemeentebestu
ren betrokken zullen wor
den bij het beheer van het
op te richten financierings
orgaan? Welke zullen de
aankoopvoorwaarden en de
tarieven voor aardgas zijn?
Komt er een nationaal ta
rief?
Men ziet het, wij staan
hier reeds voor een reeks
specifieke problemen waar
voor men in het duister
tast.
Maar er zijn ook 'n reeks
vraagstukken die ons nog
nauwer aan het hart lig
gen! Zal er een doeltreffen
de kontrole op de holdings
uitgevoerd worden? De re
gering heeft een prij zen
stop afgekondigd. Maar
denkt zij aan een inkom-
stenbeleid? Want, zowel de
staat als de partikulier
moet in laatste instantie
van inkomsten leven! Zul
len wij ten slotte de nood
klok moeten doen luiden:
er waren in april 1966
65.000 werklozen tegen 49
duizend in april 1965...
Ook het patronaat begint
reeds tegen deze regering te
mopperen. Zij zijn niet ak
koord met de prij zenstop.
Hun winsten worden te
mager! De toestand in de
ijzer- en staalnij verheid
wordt onrustwekkend. De
kolen voorraden stijgen!
Terecht kunnen wij ein
digen met deze oproep:
Waar gaan wij naartoe?
A
voor
allen
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT. 64
CENT lel. 23.57.00 (1 lijnen» rosteheckrekenln» 367.33 iHev
Liehl# Voo| abonnementsprijzen zie gcuestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE •iEELENElIt. St.-l'letersnlèuwstraat 64 Gent.
Komt het Nato-hoofd kwartier
naar ons land?
Zicht op de gasputten van Slochteren
'Ni
