Eerst gelijk
berechtiging
daarna betere
betrekkingen
DORE SMETS
HET SOCIALISME VAN
CV!
Zaterdag 2 juli 1966
28e jaargang - Nr 27
Na-oorlogse incivieken
W ederkerigheid,
de basis van een gezonde oplossing
WÊÈÈ&
In de tijd van bikinis en monokinis gaat niets
boven kinderlijke onschuld
UI
voor
t/>
i allen
REDACTIE EN ADMINISTRATIE ST.-PIETERSNIEUWSTRAAT, 64
GENT - Tel. 35.57.9S (4 Ifjnen) Postcheckrekenlng 567.33 «net
Licht* Voor abonnementsprijzen zie gewestelijke bladzijden.
Ver. uitgever A. DE ÏEILLMIE, St.-Pletersnieuwstraat G4 Gent.
heer Theo Lefevre heeft verleden week een
i 1 ernstige waarschuwing gericht tot de Brusselse
liberalen, naar aanleiding van een tussen
komst van de heer Mundeleer.
De Brusselse liberalen zijn in ons land gekend als
de ergste fransdollen en Theo Lefevre heeft hen dan
ook zonder handschoenen aangepakt.
«Het land valt uiteen zei hij terwille van de
houding van vele talige en Franssprekende
Brusselaars.
Het spijt me zeer dat Brussel niet begrijpt waar
zijn plicht ligt. Niemand is verplicht in Brussel te
leven. Doet hij dat wel, dan heeft hij zijn taak te
vervuilen als burger van de hoofdstad van een twee
talig land.»
Op een zeker ogenblik zou Theo Lefevre zelfs ge
sproken hebben van de «farizeeërs van het patriot
tisme», en van na-oorlogse incivieken alhoewel deze
laatste uitdrukking in het beknopt verslag niet ver
meld staat.
In elk geval heeft de vroegere eerste-minister na
gels met koppen geslagen, want als België nu een
maal zoveel moeilijkheden kent over de taalkwestie
dan dragen de Brusselaars, en zeker deze van de bo
venlaag, hiervan de grote schuld.
Deze dames en heren hebben nooit enig begrip op
geleverd voor de taal van het merendeel van hun
landgenoten. Ze hebben integendeel altijd de Vla
ming en zijn taal vanuit de hoogte bekeken. Het
Vlaams is in hun ogen altijd «de taal van de meid»
geweest en is het nog.
Spijtig genoeg kunnen ze het niet zonder de mei
den stellen, zoals ze het evenmin kunnen zonder de
Vlaamse arbeiders die van Brussel een moderne stad
hebben gemaakt met reusachtige gebouwen en een
goed verkeersnet.
Als thans de pogingen die van Vlaamse zijde wor
den aangewend om van Leuven een Vlaamse univer-
siteitstad te maken op zoveel tegenstand stuiten,
dan is dit vooral omdat de spreekbuizen van de
Brusselse bovenlaag o.a. «Le Soir» en «La Libre Bel-
gique» daaromtrent zoveel kabaal maken.
Totnogtoe hebben de zonen en dochters van deze
heren in het Frans te Leuven kunnen studeren en
dat vonden ze niet meer dan normaal.
Doch nooit is in deze bourgeois-hoofden de idee
gekomen om voor de kinderen van de Vlaamse ar
beiders, die zich omwille van den brode in Wallonië
moesten vestigen, te pleiten dat ze in het Nederlands
zouden worden onderwezen
Deze kinderen hoefden zich maar aan te passen
aan de taal van het milieu
In sommige Brusselse Franssprekende kringen, die
van patriottisme willen overvloeien, heeft men ech
ter nooit begrepen dat alle pogingen om de eenheid
der Belgen te handhaven en de betrekkingen van
beide taalgemeenschappen te bevorderen enkel kun
nen gqlukken op basis van volstrekte wederkerigheid.
Deze wederkerigheid beveelt ons als taalgemeen
schap niets te vorderen wat we anderen niet toe
staan en niets aan anderen te weigeren wat we van
onszelf opeisen.
Voor beide gemeenschappen geldt dezelfde regel
Weigert men Vlaams onderwijs in Wallonië Dan
moet men geen Franstalig onderwijs in Vlaanderen
opeisen
Dore Smets gaat met rust!
Deze woorden betekenen bijna
een tegenstelling!
Aan deze werkelijkheid heb
ben wij moeten geloven, za
terdagochtend, te Brussel,
toen zijn afscheid als voorzit
ter van de Algemene Centrale
op luisterrijke wijze in de
Leonardo da Vinei-zaal van
het internationaal Centrum
gevierd werd.
Er waren bloemen, er was
muziek van het beste dat
er kon aangewezen worden
daar waren talrijke vrienden
en partijgenoten in gezel
schap van hun dames, ma#r
daar waren vooral goede rede
voeringen die op vele plaatsen
een sluier van het moderne
socialisme oplichtten.
(Zie vervolg blz. 2)
Fgt. Dore Smets
(Arch.)
Pgt. Emiel Janssens o.a. als
nieuwe voorzitter van deze
machtige centrale sprak aan
het adres van de feesteling
een zeer gulle redevoering jiit:
«Als kind, zegde hij, van
een arbeidersgezin (zijn vader
was stoelmaker en zijn moe
der ontsnapte evenmin aan
het lot dat aan de arbeiders
moeders van die tijd was toe
bedeeld) kende Dore een zwa
re jeugd. Het was toen nog het
pionierstijdstip van de socia
listische beweging en de harde
strijd tegen armoede en on
recht».
En bijna in aanvulling van
hetgeen Janssens zei, vulde
Arne Hagen, algemeen sekre-
taris van de Internationale
Federatie van Bouwarbeiders
en Houtbewerkers die speciaal
uit Oslo gekomen was, zo veel
zegend aan «Het vroege
kontakt met de arbeiders, van
in zijn prille jeugd heeft bij
hem zijn stempel nagelaten.
Ik had het genoegen naar hem
te luisteren bij zijn gesprek
ken met de armste Turkse ar
beider. enerzijds en met hoog
geleerde wetenschapsmensen
uit onze westelijke wereld,
anderzijds, en ik geloof dat
beiden uit hun gesprek met de
voorzitter van de Houtinter-
nationale veel nut gehaald
hebben. Vaak lijkt het zijn lot
geweest te zijn, de mensen tot
overleg, overweging en nauw
keurigheid te hebben aange
zet. De zin voor wat traditio
neel en diep Ingewikkeld is, de
honger naar wetenschap, al
wat moeilijk is voor onze ge
neratie, werden verenigd door
de uitzonderlijke moed van
Dore Smets».
Goed getekend
Wij kunnen gerust verkla
ren dat alle vooraanstaanden
die zaterdag te Brussel in dit
symbolisch Internationaal
Centrum aan het woord kwa
men, de uittredende voorzitter
raak en juist hebben uitgete
kend.
Want het loont werkelijk de
moeite deze mens ten voete
uit te belichten. Er was een
tijd dat hij voor ons geen ge
stalte had. Het was in deze
jaren, dat hij ons verschillen
de malen per week van uit
Londen toesprak, altijd on
middellijk achter die andere
stem, waarin wij zo'n geloof
hadden gehecht. Jan Moed
wil!
Het verwonderde ons wel
enigszins, dat er niet meer
over deze profetische periode
van Dore Smets gesproken
werd. Misschien is men het
vergeten! Het is reeds 20 jaar
geleden, een stem die uit
Londen sprakMaar welk
een betekenis heeft deze stem
niet voor miljoenen gehad,
niet alleen in het Vlaamse
land maar ook in Nederland
waar men ook luisterde naar
deze mensen, die een nieuwe
toekomst voorspelden voor het
socialisme maar vooral voor
de demokratie.
(Zie vervolg hl*, t)
